Dagcafé

ExpressoB schreef:nou ja zeg!!! nou ben ik helemaal opgefokt (mn hart dus ook weer)
mijn vriend en ik zouden morgen naar een feest gaan, nu besluit hij opeens dat hij met een maat gaat..
wtf! en niet eens overleggen of iets bedenken...ja mocht een kaartje kopen van 45eu, dies gek!! hij heeft 2 gastenlijst plekken..

wat een l.l! uur of 14gaatie heen en dan blijft hij tot het eind 23uur dacht ik.. donders ben ik!

Stuiterbal schreef:Ik ben het nieuwe album van Glennis aan het luisteren....... en het kippenvel staat al rechtop !

Stuiterbal schreef:@Leah: ik zit nu echt te huilen..... het is zo herkenbaar ik voel de pijn en verdriet enorm met je mee

Merai schreef:

_Leah_ schreef:Vanacht heb ik bijna geen oog dicht gedaan. Ik was zo intens verdrietig. Rond een uur of half 5 ben ik uiteindelijk, huilend in slaap gevallen. Vandaag overdag had ik veel afleiding, studie, oppaskindje slaapt hier, lieve papa die mij kwam verrassen. Maar nu ik alleen zit, wordt ik weer overvallen door een naar gevoel. Het lijkt wel alsof ik nu pas besef wat ze mij hebben aangedaan. De mensen waarvan ik dacht dat ik hen door en door kende, de mensen die alles van mij wisten, de enige personen die ik heb toegelaten tot het diepste stukje van mijn hart. Juist die 2 hebben mij bedonderd en bedrogen waar ik bij stond. Wat betrefd mijn ex, ik dacht dat ik nu eindelijk iemand had gevonden waarmee ik echt gelukkig kon zijn. Hij maakte me aan het lachen als ik verdrietig was, hij was oprecht geinterreseerd in mij, hij was liefdevol, geduldig, zorgzaam, een man met een eigen mening maar ook een man die romantisch ingesteld is. De man van mijn dromen. Althans dat dacht ik. Laat mij naief zijn maar ik had bij hem het gevoel dat hij mijn prins op witte sportsokken was. Met hem zag ik een toekomst, ik fantaseerde al over samenwonen, kindjes krijgen, trouwen etc. Het voelde zo verdomd goed. Ik ben er echt helemaal kapot van dat hij 3 weken met mijn beste vriendin in bed heeft gelegen. Ik kan niet begrypen hoe zij mij dit aan konden doen. Hoe kan ik ooit nog iemand vertrouwen? Ik vertrouw mijzelf niet eens meer.

Och lief meisje toch, je verdriet spat er vanaf. Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik kan zeggen om je je beter te laten voelen maar weet dat je niet alleen bent!

_Leah_ schreef:

Stuiterbal schreef:@Leah: ik zit nu echt te huilen..... het is zo herkenbaar ik voel de pijn en verdriet enorm met je mee

Oh schat, ik wou je niet aan het huilen maken.

_Leah_ schreef:Die knuffel en het luisterend oor is al heel fijn Merai.

Smikkell schreef:Zouden mijn buren ook zo van Lady Gaga houden?

Stuiterbal schreef:

_Leah_ schreef:

Stuiterbal schreef:@Leah: ik zit nu echt te huilen..... het is zo herkenbaar ik voel de pijn en verdriet enorm met je mee

Oh schat, ik wou je niet aan het huilen maken.

Is niet erg moet er toch uit en bij jou ook dus kunnen we samen huilen

Angel Blue Eyes schreef:Wij krijgen trouwens negen nieuwe collega's. Flexwerkers. Voor het eerst in ons dienstverband krijgen we te maken met niet zulke vaste collega's. We vinden het doodeng. Toen de sollicitatierondes aan de gang waren heb ik gepleit voor een vrijgezelle, goeduitziende jongen. Zegt mijn collega gisteren, we hebben rekening met je gehouden, heb je de mooie jongen al gevonden?

We hadden gisteren een meeluisterdag, dus ik kreeg twee jongens naast me. Jongen 1 was heel erg aardig en ondanks dat ik hem niet veel kon leren, ben niet heel erg bekend met de systemen die zij gaan gebruiken, was het wel geslaagd. Jongen 2 noemde onze afdeling een callcenter, waarbij ik al zei dat hij dat nooit hardop moest zeggen, want wij vinden dat echt niet leuk, ondanks dat we dat zijn geworden/worden. Jongen 2 was echt leergierig, jongen 1 zag het allemaal wel. Ik neem afscheid van Jongen 2, wil naar huis gaan....

Zie ik hem daar lopen. Mijn nieuwe, lekker ding collega. Nu nog uitvinden hoe hij heet, maar hij mag sowieso naast mij zitten, nu ik mijn oude collega moet uitzwaaien richting een andere afdeling. Ze hebben echt rekening met mij gehouden, nu maar hopen dat hij nog vrijgezel is.

Stuiterbal schreef:

_Leah_ schreef:

Stuiterbal schreef:@Leah: ik zit nu echt te huilen..... het is zo herkenbaar ik voel de pijn en verdriet enorm met je mee

Oh schat, ik wou je niet aan het huilen maken.

Is niet erg moet er toch uit en bij jou ook dus kunnen we samen huilen

_Leah_ schreef:Nee, niet gesproken maar ik heb ze vandaag wel samen gezien.

ExpressoB schreef:ik zeg; je bedenkt ook niet eens een compromis.... je laat mij weer alleen! moet ook weer alleen eten en heb je al amper gesproken en gisteren ook praktisch niet gezien/net zoals vandaag

pleureshond , misschien reageer ik wel heftig maar voel me gewoon weer zwaar afgewezen

en ik zeg zo straks; en dan blijf je nog de hele avond achter je pc zitten
denk misschien komt die dan ff gezellig doen, maar neuh!

oh nu zegttie ga zo naar bed! als ik er niet ben ligt ie er midden in de nacht in!

Merai schreef:

Stuiterbal schreef:

_Leah_ schreef:

Stuiterbal schreef:@Leah: ik zit nu echt te huilen..... het is zo herkenbaar ik voel de pijn en verdriet enorm met je mee

Oh schat, ik wou je niet aan het huilen maken.

Is niet erg moet er toch uit en bij jou ook dus kunnen we samen huilen

Ik wil ook wel meehuilen, maar dan van ontroering. Heb een heel erg lief mailtje van mijn beste vriendinnetje

Smikkell schreef:

Merai schreef:

_Leah_ schreef:Vanacht heb ik bijna geen oog dicht gedaan. Ik was zo intens verdrietig. Rond een uur of half 5 ben ik uiteindelijk, huilend in slaap gevallen. Vandaag overdag had ik veel afleiding, studie, oppaskindje slaapt hier, lieve papa die mij kwam verrassen. Maar nu ik alleen zit, wordt ik weer overvallen door een naar gevoel. Het lijkt wel alsof ik nu pas besef wat ze mij hebben aangedaan. De mensen waarvan ik dacht dat ik hen door en door kende, de mensen die alles van mij wisten, de enige personen die ik heb toegelaten tot het diepste stukje van mijn hart. Juist die 2 hebben mij bedonderd en bedrogen waar ik bij stond. Wat betrefd mijn ex, ik dacht dat ik nu eindelijk iemand had gevonden waarmee ik echt gelukkig kon zijn. Hij maakte me aan het lachen als ik verdrietig was, hij was oprecht geinterreseerd in mij, hij was liefdevol, geduldig, zorgzaam, een man met een eigen mening maar ook een man die romantisch ingesteld is. De man van mijn dromen. Althans dat dacht ik. Laat mij naief zijn maar ik had bij hem het gevoel dat hij mijn prins op witte sportsokken was. Met hem zag ik een toekomst, ik fantaseerde al over samenwonen, kindjes krijgen, trouwen etc. Het voelde zo verdomd goed. Ik ben er echt helemaal kapot van dat hij 3 weken met mijn beste vriendin in bed heeft gelegen. Ik kan niet begrypen hoe zij mij dit aan konden doen. Hoe kan ik ooit nog iemand vertrouwen? Ik vertrouw mijzelf niet eens meer.

Och lief meisje toch, je verdriet spat er vanaf. Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik kan zeggen om je je beter te laten voelen maar weet dat je niet alleen bent!

+1

Angel Blue Eyes schreef:

+2

Maar Leah, denk je er weleens aan om het hem te vergeven? Fuck de vriendin en de prins op witte sportschoenen nemen met zijn tekortkomingen?

Maple schreef:Mijn man heeft sinds begin deze avond echt geen woord meer tegen me gezegd, trouwens