Weer aan het werk?

Ik ben vier maanden geleden bevallen en ben sinds 1 juni werkloos. Ik moet nu dus solliciteren.
Ik heb inmiddels een uitkering aangevraagd en krijg een werkcoach van het uwv.

Het liefst blijf ik zo lang mogelijk thuis bij mijn dochter. Ik krijg er buikpijn van als ik er aan denk dat ik straks weer aan het werk moet. Ik wil haar niet dumpen bij een oppas. Ook niet als dat familie is. Ik wil voor haar zorgen, elke dag. Zeker nu ze nog zo klein is.

Hoe voelden jullie je?

Het liefst zou ik thuis willen blijven en 'gebruik' maken van mijn uitkering. Maar dat is natuurlijk niet wat het uwv van mij verwacht.

Ik vind het heel moeilijk. Mijn vriend werkt 36uur dus ik hoef zelf niet fulltime aan het werk.

Ik zou wel thuiswerk willen doen maar wat?

misschien vind je gastouder wel wat, dan ben je thuis alleen heb je nog wat andere kindjes waar je voor zorgt.
heb verder ook geen idee wat je thuis zou kunnen doen voor werk.

ik moet zeggen dat ik er ook vreselijk tegen op zag om weer te gaan werken.
D. gaat naar een gastouder, iemand die we niet kende. ze heeft eerst 2 dagen proef gedraaid en daarna voor het echt.
de eerste maand heb ik er wel moeite mee gehad om te gaan werken en niet bij haar te zijn.
maar nu vind ik het heerlijk om even te werken, even geen mama en echtgenote zijn maar gewoon M. heerlijk vind ik het al is het thuis komen nog mooier;)

Nee, dat zal niet zijn wat het UWV van je verwacht, daar is een uitkering natuurlijk ook niet voor bedoeld.

Ik denk dat het merendeel van de moeders het moeilijk vind om haar kindje de 1e keer/keren naar de opvang/ oma te brengen, maar echt, het went. Ik liep me 2 weken voor het einde van mijn verlof al druk te maken om het feit dat ik mijn meisje naar de opvang moest gaan brengen. Maar ik kan toch wel zeggen dat het ook wel lekker is om naast het moederen mijn werk te hebben en ik was dan ook snel weer gewend.

Nee, dat is zeker niet wat het UWV van je verwacht. En dat zou je zelf ook niet moeten willen natuurlijk.

Ik had het er ook erg moeilijk mee ondanks dat ik een paar maanden langer van haar kon "genieten" doordat ik nog een tijd in de ziektewet gezeten heb.
Sterker nog, ik vind het nu nog vaak moeilijk. Ondanks dat ik weet dat op het KDV onwijs veel plezier heeft!

Heel herkenbaar! Ondanks dat ze naar mijn moeder gaat en ze het prima redden saampjes, vind ik het altijd heel dubbel als ik weg moet. Ik heb het wel naar mijn zin op mijn opleiding, maar het liefst zou ik fulltime thuis zijn tot ze naar de basisschool gaat

Helaas kan dat gewoon niet, ik moet wel werken / studeren. Dus ik probeer er het beste van te maken. Ik heb het ook echt wel naar mijn zin op de opleiding en mijn dochtertje doet het prima bij oma. Dus daar probeer ik me aan vast te houden als ik weer even denk dat ik voor altijd thuis wil blijven

En een uitkering is daar inderdaad niet voor bedoeld, hoewel ik me je gedachte best voor kan stellen. Maar het UWV zal ook vast er achteraan zitten dat je weer zo snel mogelijk werkt neem ik aan? Het zal er vast wel van moeten gaan komen, ik denk dat je beter kunt gaan kijken wat je kunt en leuk vindt en proberen een leuke baan te vinden. Als je leuk werkt hebt scheelt dat ook een stuk! En gelukkig hoef je niet fulltime zeg je, dat scheelt ook wel. Kan je toch nog meer thuis zijn dan iemand die dat wel moet toch? En voor je dochter is het denk ik ook niet verkeerd om met anderen in contact te komen, bijv. op een KDV of bij een gastouder of familie.

Zij snapt ook wel dat een uitkering daar niet voor bedoeld is, maar daarom kun je er diep in je hart nog wel wensen dat je thuis mocht blijven zonder geldprobleem. Zolang je je ondanks dat realiseert dat dat geen optie is en je best doet om een baan te vinden, zijn dat toch heel legitieme gevoelens die je gewoon mag hebben.

Gebruik blijven maken van je uitkering vind ik niet echt een optie, als je thuis wilt blijven zou je dan ook een eerlijke keuze moeten maken en dat geld moeten laten schieten.

Ik ken wel het gevoel van weer tegen werken opzien. Dat had ik heel erg, ik was het liefst nog wel een half jaar thuis gebleven. Nu ben ik heel erg blij dat ik niet met werken gestopt ben, want dan was mijn wereldje te klein geworden. Ik denk dat je er na een paar maandjes werken ook weer anders tegenaan kijkt. Succes met de zoektocht naar werk!

Ons zoontje huilde/krijsde 2 maanden hele dagen. Ik stond toen op het punt mijn baas te bellen of ik al mocht beginnen. Toen heeft hij 3 dagen in het ziekenhuis gelegen (lang verhaal) en daarna is het beter gegaan. We kregen een heel ander ventje en ook ik wilde niet meer aan het werk. Maarja, ik moest toch en nu vind ik het héérlijk! Tuurlijk mis ik ons ventje, maar ik weet dat hij de dagen dat ik werk in goede handen is en het naar zijn zin heeft. Ik kan gewoon weer even mezelf zijn ipv mama als ik werk en het voelt gewoon als ontspanning :-)

Misschien dat je 1 of 2 daagjes zou kunnen werken? Dan kan je nog wel veel bij je kindje zijn.

ik was ook werkeloos na mijn zwangerschapsverlof, kreeg ook een uitkering. heb uiteindelijk tot mn dochtertje ongeveer 5 maand was lekker met haar thuis gezeten. ik wist dat er een tijd kwam dat ik weer aan het werk moest maar kon niet echt wat leuks vinden omdat ik ook niet wist wat ik wou dioen. zag er ook tegen op om haar achter te moeten laten. bedoel als je verlof hebt weet je gewoon dat je op een bepaalde datum weer moet, en nu was die datum er niet echt, en werd het natuurlijk steeds moeilijker. omdat het hier nu allemaal zo snel ging dat ik ergens kon beginnen zitten we nu nog even in een tijdelijke oplossing en dat is dat ze van zondag tot dinsdag gaat uit logeren en van woensdag tot donderdag ook. vanaf volgende week gaat ze op donderdag naar het kdv en binnenkort word de dinsdag ook een andere oppas hier in de buurt gelukkig. de 1e keer vond ik het erg moeilijk om haar achter te laten (ze is dan bij mn ouders) en ik wist dat ze daar goed zat. ze hebben zelfs op mn moeders hobbykamer een plekje voor mn dochter gemaakt, campingbedje neergezet, n bureautje omgetoverd tot commode en schilderijtje aan de muur en haar naam in houten letters, dus echt haar eigen hoekje (zo lief).
en nu ben ik dan 2 weken weer aan het werk en ik moet zeggen dat het ook wel weer goed voelt om aan het werk te zijn, tuurlijk mis ik mn dochtertje maar je hebt net even wat anders aan je hoofd.

Ik heb dat gevoel zelf niet echt gehad, omdat ik het gevoel kreeg dat de muren op me af kwamen na 4 maanden. Ik was blij dat ik weer wat anders aan mijn hoofd had dan alleen maar moederen. Ik vond het heel fijn met hem hoor, maar het had niet veel langer moeten duren.

Maar goed, ik denk dat het gewoon een kwestie van wennen is. En voor de 1 duurt dat langer dan voor de ander. Een vriendin van mij heeft een zoontje van 3 en heeft er nog moeite mee. En ik ben dan weer iemand die er zo aan gewend was.

Ik denk dat ik hetzelfde heb als jou james, dat na 4 maanden de muren op me afkomen. Vind nu 2 weken vakantie al lang, dan wil ik weer iets nuttigs doen. Maar dat zullen we in december wel merken hoe ik er echt mee omga!

toen ik moest gaan huilen vond ik het zo erg. De avond ervoor heb ik de hele avond gehuild. En ik mocht niet zeuren want ik werkte toen op het kdv waar B naartoe ging, in de groep naast hem dus kon hem zien wanneer ik wilde.
Ondertussen ben ik van baan veranderd en werk ik 3 dagen. Ik zou het liefst 2 dagen willen werken, maar in deze functie gaat dat niet. Ik merk dat B het naar zijn zin heeft op het kdv en dat is voor mij een geruststelling.

Ik heb het er gewoon erg moeilijk mee. Wil ook niet dat ze naar het KDV gaat. In ieder geval niet nu. Ze is nog zo klein.

Ik zou het liefst wachten met werken tot ze een jaar oud is. Misschien dat ik in de avond een paar uur kan werken of in het weekend. Dat mijn vriend en ik elkaar aflossen.
Ik ga wel eens zonder haar naar de winkel of even het centrum in met een vriendin maar dan vind ik het heel fijn om na een uurtje weer lekker bij mijn dochter te zijn.

Bedenk wel dat als je vriend en jij elkaar echt aflossen met werken, jullie elkaar haast nooit meer zien en vrijwel geen tijd kunnen doorbrengen als compleet gezin en als stel. Je moet je dan afvragen of dat iets is wat je echt wil, hoe goed dat is voor je relatie en of het dan niet beter is voor je dochtertje om een paar dagen naar een kinderdagverblijf of gastouder te gaan.

Om en om werken kán ook goed gaan hoor Mijn vriend werkt in de horeca en daardoor vooral 's avonds. Ik werk op kantoor en dus overdag. Daardoor zijn donderdag en vrijdag papadag en als ik 's avonds thuis kom uit mijn werk gaat papa een uurtje later weg om te gaan werken. Op die dagen lossen we elkaar dus af.

Woensdag zijn we allebei vrij en dat is dus ook ONS dagje met z'n drietjes. Op die dag doen we leuke dingen en genieten we van elkaar. Natuurlijk zijn we nog vaker met z'n drietjes hoor, maar ik kan moeilijk onze hele week aangeven, daar heb je zo weinig aan hé

Eens met Susan. Om en om werken is ook niet alles, maar als je het net zoals Annie kunt regelen, kan het een mooie oplossing zijn.

Ik begrijp je gedachtengang wel. Ik sta eigenlijk ook nog niet zo te springen om P.epijn straks als ie 4 maanden is naar het kdv te brengen voor twee dagen in de week. En dat terwijl ik Lauren.s, sinds hij een jaar is geweest, nu met veel plezier wegbreng.

Misschien dat je voor twee ochtenden een kdv kunt regelen en dan twee ochtenden gaat werken? Zo went je kleintje al wel aan het kdv en als ze een jaar is geweest kun je misschien wel meer gaan werken. Je zult zien dat het dan ook makkelijker wordt om haar meer uren bij het kdv onder te brengen.

Ik denk ook dat je kindje nu makkelijker went op een kdv of bij een gastouder dan als ze een jaar oud is en al die tijd alleen met mama thuis is geweest.

Ik ken ook iemand die in de ww zit en dat gewoon wil blijven totdat die afloopt, daarna zal ze wel geen baan meer vinden.
Ik ga 12 uur per week werken maar alleen diensten in het weekend zodat onze kleine niet naar de opvang hoeft en wij dat geld niet aan het kdv hoeven te betalen.

Als je financieel niet ruim zit en je moet wat gaan werken dan zou ik het wel doen. Ik wil blijven werken zodat ik contacten behoud met collega's en mijn diploma ook geldig blijft.

ik vond het in de eerste instantie wel weer prettig dat ik weer aan de slag kon, maar kort daarna kreeg ik het er toch heel moeilijk mee om haar naar de gastouder te brengen en dat vind ik nog steeds. Het liefst zou ik thuis blijven bij mijn meisje, maar ik wil ten eerste mijn studie afmaken en ten tweede denk ik niet dat als ik daadwerkelijk thuisblijfmoeder ben, daarvan gelukkig word. Ik hoop dat wij het straks zo kunnen regelen dat ze 2 dagen in de week naar de opvang moet.

Ik ben denk ik 1 van de weinigen die het wél weer prettig vond om aan het werk te gaan...
Net als James (en nog iemand, ben de naam kwijt) vond ik het na 4 maanden ook wel fijn om even wat anders
te doen dan alleen moederen...
Mijn dochter gaat 2 dagen p/w naar het kdv, voor de rest ben ik (of mijn man) thuis.. Werken beide onregelmatig,(ik 24u en man 40+ uur) en dat gaat prima!
Tuurlijk vond ik het niet leuk de eerste paar keer dat ik mijn dochter naar het kdv moest brengen, maar ze heeft het daar altijd al zo naar haar zin gehad, dat het me al gauw minder moeite kostte, en tegenwoordig heb ik er geen last meer van.. Ze is altijd enthousiast als ik haar daar breng.

Vanaf welke leeftijd ging je kind naar het KDV?

edit: Ik zit niet hele dagen alleen thuis met mijn dochter. We gaan geregeld weg, winkelen of op visite. Ook wordt er wel eens op haar gepast of is ze even bij een oppas. Dus het is niet zo dat ze niemand anders dan mij of haar vader gewend is.

Wanneer ze een jaar is en ik 3 dagen bijv. zou gaan werken dan zou ik er wat minder moeite mee hebben denk ik.

Ik heb best lang moeten wachten voor ik mama werd en nu het zo is geniet ik zo volop. Ik wil zoveel mogelijk zelf met mijn vriend voor haar zorgen.

Ik denk dat er wel een verschil is tussen het fijn vinden om te werken en er geen problemen mee hebben om je kind weg te brengen. Het kan samengaan, maar ik denk dat er genoeg moeders zijn die weliswaar graag aan het werk gaan, maar toch even moeten slikken als ze hun kind naar de opvang brengen, zeker de eerste paar keren.

Ik liep 3 weken van tevoren al met het lood in mijn schoenen dat ik weer moest werken. Nee, beter gezegd- dat ik haar weg moest gaan brengen. Het liefst had ik op dat moment mijn baan aan de wilgen gehangen en was ik gewoon lekker thuis gebleven. Dus ja, herken het wel.
En dat terwijl ik ongeveer leefde voor mijn werk. Ook nooit gedacht dat ik dit nog zou zeggen.

Ik heb niet de keus thuis te zitten, dus ik moest wel. Dat is nog een extra moeilijkheid voor jou. Om het toch nog een weekje uit te stellen, en nog een weekje... Zo verleidelijk. Hihi, mijn werkgever verwachtte me gewoon weer 1 januari. Punt. Geen discussie.

Maar echt, het went. Het is ook wel fijn om weer te werken, ook al is het anders geworden. Mijn werk is niet meer mijn leven, die zit thuis op me te wachten. En als je diep van binnen kijkt, zou ik het liefst nog steeds gewoon mijn baan aan de wilgen willen hangen....