Samenwonen

Zoals ik in een andere reactie al las, scheelt het denk ik wel waar je vriend ervoor woonde, in welke situatie. als ie nog thuis woonde etc...

Mijn vriend woonde al jaren alleen, dus was ook gewend om alles alleen te doen. Toen ik bij hem introk werd het voor hem alleen maar beter. We deelden meteen de taken en voor ons gevoel was het alsof we al jaren samen woonde, meteen geweldig! Hij woonde in een huurhuis, en binnen een jaar hebben we dan ook samen een huis gekocht. En daar wonen we nu een half jaartje in, helemaal goed!!!

Mijn vriend en ik wonen sinds afgelopen weekend samen, en we zijn nu net 4 maanden samen.
Tot nu toe vinden we het beide heerlijk!
We zagen elkaar toch al bijna iedere dag dus voelde deze stap voor ons als best logisch
Wat ik wel heel fijn vind is dat ons huisje nieuw is voor ons beide, zodat we er ook echt 'ons' plekje van hebben gemaakt.
Ik denk dat ik het wel lastig zou vinden om bijvoorbeeld bij hem en zijn vader in te trekken. Niet dat ik de beste man niet mag, maar zo samen een nieuwe start maken vind ik erg prettig

Sweety schreef:Wij waren 4 jaar samen toen we voor een woning gingen kijken. In juli kregen we de sleutel, toen hebben we veel geklust, halsf augustus voor het eerst daar geslapen, en 1 week later twijfelde hij, toen weer een week later wilde hij een maand uit elkaar, vanaf dat moment sliep ik thuis en zijn we uit elkaar gegaan. Heb dus 2 weken samengewoond. Hij had jaren op zichzelf gewoond. Hij kon er niet aan wennen dat we samen gingen wonen plus hij had een ander toekomstbeeld.

Nu ga ik binnenkort voor een eigen woning kijken

Wel spannend en leuk dat jullie gaan samenwonen! Gefeliciteerd!!!

jeetje wat ontzettend klote voor je. ik kan me voorstellen dat je een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel ander toekomst beeld in je hoofd had. en vooral omdat jullie net een huisje hadden. je zal het niet makkelijk hebben gehad.

Wij zijn samen gaan wonen, nadat we zijn getrouwd.
Inmiddels bijna 1,5 jaar en ik vind het heerlijk!
IN het na jaar wegens verbouwing een paar maand bij mijn ouders gezetn, maar ik was blij dat we weer op ons eigen waren!! Zo lekker!

Fijn om grotendeels positieve reacties te lezen.
Iki vind het zo spannend. Ook omdat we elkaar al een paar maanden niet hebben gezien en dan ineens samenwonen is een behoorlijk grote stap.
We zijn bijna 3 jaar samen. Ik woon al een paar jaar op mezelf mijn vriend woont nu half in ons huisje en nog half bij zijn ouders.

Wij zijn 4,5 jaar samen en gaan in februari samenwonen!
Ik vertrek naar een andere provincie, 1,5 uur rijden van mijn familie. Erg spannend allemaal maar ik wil het zeker proberen. Proberen om daar te wennen, niet zo zeer proberen samenwonen want ik denk dat dat wel goed zal gaan. Zeker weten doe je het niet natuurlijk maar daar ga ik gewoon vanuit.
Ik vind het wel erg spannend allemaal want ik ga ergens anders wonen en begin diezelfde maand ook bij een nieuwe baan daar. Waar ik het nu al moeilijk mee heb is dat ik onze hond enorm zal gaan missen. Het klinkt misschien raar maar dat beestje is hier al 9 jaar, en het is een schat van een beest. Mijn ouders zal ik ook zeker gaan missen maar gelukkig kunnen we bellen!
Verder is mijn oudste zus zwanger en die is net in die periode uitgerekend als ik ga verhuizen. Dus de baby zal ik ook niet dagelijks zien. Gelukkig ben ik 2 dagen in de week vrij en ga ik er zo vaak mogelijk heen als dat kan.
Dus nu lijkt het me allemaal moeilijk maar misschien valt het allemaal wel mee als ik mijn draai daar heb gevonden!

Ik ben ook met mijn vriend mee verhuisd. Wij wonen nu een uur van mijn oude stad en familie af. Het valt mij allemaal veel zwaarder dan verwacht. Ik ken hier geen mensen en heb geen tijd om hier mensen te leren kennen. Ik zit hier niet op school, werk hier niet en ik ben geen persoon dat van sporten houdt. Ja vind ik wel leuk maar dan met een bekende!

Verder vind ik de stad niet zo leuk, het is allemaal zo rustig! Ik ben dat helemaal niet gewend. Het samen wonen gaat super goed, maar dat hadden we ook wel verwacht

Herkenbaar, wc-eend. Al heb ik de laatste tijd meer tijd doordat ik minder ben gaan werken en een minder intensieve baan heb op fysiek gebied (dus minder moe 's avonds) heb ik er wel tijd voor, maar weet ik niet waar te beginnen. Maak niet zo makkelijk contact, terwijl het meer en meer verwatert met degenen die ver weg wonen. Ben nu aan het kijken naar andere bezigheden, sporten vind ik ook niet leuk, maar tot dusver weinig gevonden wat aansluit bij mijn interesses.

wc-eend schreef:Ik ben ook met mijn vriend mee verhuisd. Wij wonen nu een uur van mijn oude stad en familie af. Het valt mij allemaal veel zwaarder dan verwacht. Ik ken hier geen mensen en heb geen tijd om hier mensen te leren kennen. Ik zit hier niet op school, werk hier niet en ik ben geen persoon dat van sporten houdt. Ja vind ik wel leuk maar dan met een bekende!

Verder vind ik de stad niet zo leuk, het is allemaal zo rustig! Ik ben dat helemaal niet gewend. Het samen wonen gaat super goed, maar dat hadden we ook wel verwacht

Hier ben ik dus ook bang voor. Ik ken ook geen mensen daar en ik maak ook moeilijk nieuwe contacten. Ik zit er wel aan te denken om daar weer te gaan voetballen, maar dat zie ik tegen die tijd wel.

Wij hadden drie maanden een relatie toen we samen gingen wonen. Vanaf dag een zijn we onafscheidelijk en daarom hebben we zo snel die keuze gemaakt. Bovendien wilden we allebei verhuizen, zij naar een grotere ruimte en ik naar haar stad. Nadat ze mij gevraagd heeft om samen te wonen en ik ja heb gezegd, zijn we gaan zoeken en vonden vrij snel een mooi plekje. Het was uiteindelijk niet zo'n ideaal huis, maar op dat moment was het een prachtplek. Nu zijn we alweer bijna twee jaar verder en het gaat nog steeds super. In het begin hadden wij ook last van kleine irritatiepuntjes, zoals koken, wat eten we, etc. Moet zeggen dat we dat meer los hebben gelaten en nu gewoon doen wat we willen doen. Ook hebben we nu een groter huis en dat is ook prettiger.