Samenwonen

Hoe ging dat bij jullie? was het erg wennen of viel het juist alles mee?

Ik ga waarschijnlijk in januari samenwonen en hoor zoveel mensen ineens die zeggen dat ze het zo moeilijk vinden in het begin terwijl ik er juist heel veel zin in heb. Maar dat kan ook komen omdat ik mijn vriend gigantisch mis ( heb m nu al 4 maanden niet gezien) en er dus naar uit kijk hem eindelijk vaker te zien. maar juist omdat ik hem zo lang niet heb gezien vind ik het ook wel heel spannend. En nouja ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen.

Leuk dat je gaat samenwonen! Gefeliciteerd!

Bij ons is het eigenlijk heel natuurlijk gegaan en het was alsof het nooit anders is geweest. We vinden het nog steeds heerlijk en eigenlijk gaat alles goed! Hoe lang hebben jullie een relatie en wonen jullie allebei op jezelf nu of nog thuis?

Wat leuk dat jullie die stap willen gaan zetten.
Bij ons is het eigenlijk vanzelf gegaan. Ik was er eigenlijk automatisch dag en nacht omdat situatie bij mij thuis niet op en top was. Pas een paar maanden later toen ik ging studeren hebben we het eigenlijk pas officieel gemaakt omdat het qua stufi beter uit kwam. Ik vond het zeker niet moeilijk. Misschien dat het ook een beetje licht aan de achtergrond van de man in kwestie. Als jongens nog niet eerder uit huis zijn geweest heb je dan ook makkelijker ruzietjes over huishoudelijke dingen zoals, wie doet de was/afwas/stofzuigen. Als ze wel op zichzelf hebben gewoond hebben ze dit ook zelf moeten doen en zullen ze dat ook met het samenwonen makkelijker doen. Als ze echt uit hun ouderlijk komen zijn ze meer gewend dat hun moeder alles doet en word er ook vaak verwacht dat de vrouw alle dingen doet. Maargoed, ik denk dat met zulke dingen het gewoon heel belangrijk is dat jullie goede communicatie met elkaar hebben.

Wij waren naar letterlijk één week constant samen. Voor ons was het samen wonen dus niet echt een grote stap. Hij heeft eerst tijdje bij mij en me moeder gewoond, en later ben ik naar zijn kamer gegaan, en nu zijn we samen verhuisd naar een andere stad.

Binnen drie maanden woonde ik samen met mijn toenmalige vriend bij zijn ouders. Binnen een half jaar hadden we onze eigen woning gekocht. En binnen acht maanden woonden we officieel samen. En ik vond het heerlijk, al vanaf het begin!

Ik ben niet zo goed met mensen en al helemaal niet met mensen waarmee ik zou moeten samenwonen/samenleven. In mijn leven had ik een hele nieuwe ervaring, want met hem samenwonen vond ik allesbehalve vervelend. Juist een verademing.

En ik was niet echt verliefd op hem, we waren samen omdat het op dat moment zo moest zijn. Maar achteraf kan ik nog steeds zeggen dat als ik weer moest gaan samenwonen, ik dat het liefste met hem zou doen. (Binnen 24u had ik mijn andere vriendjes weer buiten.)

Maar goed, al met al was het een prettige ervaring om samen te wonen.

Wij moesten wel even wennen. Ik denk dat het meer wennen was aan het op jezelf wonen. We kwamen beiden zo door uit het ouderlijk huis, dus het was nogal een verandering!
Gelukkig hebben we allebei ons eigen werkplekje in huis, ik in de huiskamer en hij in de studeerkamer. Dus als we even rust willen gaan we aan school/werk werken en komen we later weer samen op de bank voor de tv of in bed

Wij waren 4 jaar samen toen we voor een woning gingen kijken. In juli kregen we de sleutel, toen hebben we veel geklust, halsf augustus voor het eerst daar geslapen, en 1 week later twijfelde hij, toen weer een week later wilde hij een maand uit elkaar, vanaf dat moment sliep ik thuis en zijn we uit elkaar gegaan. Heb dus 2 weken samengewoond. Hij had jaren op zichzelf gewoond. Hij kon er niet aan wennen dat we samen gingen wonen plus hij had een ander toekomstbeeld.

Nu ga ik binnenkort voor een eigen woning kijken

Wel spannend en leuk dat jullie gaan samenwonen! Gefeliciteerd!!!

Mijn vriend en ik hadden een lange afstandsrelatie en keken er heel erg naar uit. De eerste maand woonden wij bij zijn ouders, daarna in ons eigen appartement. Ik vond het ook niet zo'n grote stap om samen te gaan wonen (en dus te moeten emigreren). Ik was gewoon zo blij om hem eindelijk elke dag te kunnen zien .

Het was erg wennen, zeker omdat ik nog vanalles op moest bouwen; sociaal leven en werk. Ik zat dus hele dagen thuis terwijl hij zijn eigen gangetje ging zoals hij altijd al deed. Dat heeft best gebotst in het begin, ik had soms het gevoel echt op hem te moeten wachten, hoewel hij het zeker wel stimuleerde dat ik zelf dingen ging doen.

Nu gaat het zeker stukken beter, maar het is toch veel anders dan niet samenwonen (doh).

Wij kenden elkaar nog niet zo lang en hadden een lange afstands relatie. Hij zou naar NL komen en dan was t wel zo logisch dat hij bij mij kwam komen (sinds hij alles opgaf in zn eigen land). Ik vond t alleen maar leuk en gezellig. Het voelde de eerste week nog wel alsof hij een logee was, maar al heel snel werd t echt ons huis. (ik woonde al een aantal jaar in t huis voordat ik hem kende) Wij hebben nergens moeite mee gehad.

Leuk, gefeliciteerd!!

Wij gingen samen wonen toen we ongeveer een jaar samen waren. Heb nooit ergens moeite mee gehad en tot op de dag van vandaag (in april 6 jr samen) nog niet.

Ik ben bij mijn vriend ingetrokken toen we een maand of 8 samen waren! Maar ik was hier al zeer regelmatig, dus het voelde al wel enorm vertrouwd dit huis. Ik ging vanuit huis, dus dat was wel even wennen om een eigen huis(houden) te hebben, maar het is vanaf dag 1 ontzettend fijn, en ik zou nooit meer wegwillen!

Wij hadden al bijna 5 jaar een relatie maar altijd in het weekend omdat mijn vriend aan de andere kant van het land studeerde. In de vakanties waren we wel continue samen en ook het hele weekend.
Nu zijn we samen gaan wonen in een voor ons beide nieuwe huisje, eerst heb ik even op zijn kamer gewoond. Ik vond het fijn om zoveel samen te zijn, maar die ruimte was gewoon te klein, soms ging ik maar even onder de douche staan omdat ik tijd voor mezelf wilde.
Maar irritaties naar elkaar toe of zo hebben we nooit gehad, ik vind het heerlijk samen. Mijn vriend vind het alleen maar gezellig.

Wij zijn na 4 maanden samen gaan wonen. Heb er absoluut geen spijt van gehad! Pas nu na 2.5 jaar op een 2 kamer appartement te wonen begint het te irriteren, het is nu gewoon te klein, en dan ga je teveel op elkaars lip zitten.
Vooral doen, echt, soms is het wennen en misschien heimwee naar thuis, maar samen wonen is echt heerlijk, zou niet anders meer willen

Toen wij besloten om te gaan samenwonen, was ik superblij, had er superveel zin in.
Diezelfde nacht vloog het me allemaal een beetje aan, ik was bang dat ik m'n 'privacy' kwijt zou zijn (ben wel gesteld op mn alleen-tijd zo af en toe).
Toen het eenmaal zover was, was 't eigenlijk gewoon prima! Zou niet meer anders willen!:p

Mijn vriend en ik waren vanaf de eerste date meteen al samen. Na 2 maanden woonden wij dan ook echt samen. Hij woonde al zelfstandig, ik ben er bij in getrokken. Vooral de eerste 3 maanden vond ik het lastig. Wanneer ik bij mijn vader was en mijn vriend me belde, met de vraag hoelaat ik thuis kwam, zei ik vaak: Ik ben zolaat bij jou thuis. De woordjes "ons huis" kreeg ik amper mijn keel uit. Na 3 maanden is het helemaal omgedraaid. Het is nu ook "Mijn" huis.
Ik heb er geen moment spijt van gehad dat wij zo snel zijn gaan samenwonen. Nu zijn we bijna alweer 1,5 jaar verder.

@ Lizardje; leuk dat je gaat samenwonen! Spannend ook ;-).

Hier ging het eigenlijk allemaal prima. We waren bijna 3 jaar bij elkaar toen we ons huis kochten. Voordat we erin konden eerst 8 maanden grondig verbouwd, dus dat was de echte relatietest haha. Maar dat ging eigenlijk prima, en samenwonen daarna ook :-)

we hadden 5 jaar een relatie toen we samen gingen wonen (toen de studies klaar waren)
hebben 4 maanden flink geklust, en na 3 maanden kon ik niet meer wachten haha. toch wel spannend, maar ook leuk.
als er in de eerste maanden werd gevraagd of ik mn dienst kon ruilen (onregelmatige diensten) dan moest ik erg denken en plannen ivm huishouden;) dan zeiden ze ook; owja jij woont net samen, in het huishouden wordt je straks wel makkelijker. en da klopt ook hihi.
ik ben me er soms wel bewust van dat als je nog niet samenwoont je wel meer tijd voor elkaar vrij maakt.. dan hou je avonden echt vrij, nu zie je elkaar toch wel ff met het eten ofzo.

Wij waren anderhalf jaar samen toen we gingen samenwonen. Na een half jaar hadden we eigenlijk al plannen, we woonden vrij ver uit elkaar en werden gek van het heen en weer gereis. Met een jaar had ik een huisje gevonden en dat moest toen nog worden gebouwd dus met anderhalf jaar konden we erin Ik "logeerde" toen al grotendeels bij hem haha dus erg wennen was het niet echt. Ik weet het niet, bij ons ging het eigenlijk zo geleidelijk dat we niet echt hoefden te wennen. Desondanks waren er wel wat ruzies en irritaties in het begin hoor, dat heeft bijna iedereen die gaat samenwonen

Ik woonde binnen 3 maanden na de allereerste date samen.

Ik lees hier voornamelijk positieve reacties. Zelf heb ik best even moeten wennen aan het samenwonen. We waren bijna drie jaar samen toen we in juni een appartementje kregen toegewezen. De eerste weken ben ik vaak bijna gillend naar mijn ouders gereden. Het leek wel alsof we bij alles van mening verschilden terwijl dat eerst nooit zo opviel. Dacht ik dat we wel even gezellig gingen samenwonen, hadden we zelfs over de afwas ruzie :o .
Nu, een half jaar later, zou ik niet anders meer willen. We respecteren elkaar en accepteren dat we het niet altijd eens zijn. Achteraf lachen we om onze beginperiode.

Heel veel plezier samen in jullie woning! Het kan wennen zijn, maar het is o zo leuk!

Ik heb geen enkele moeite (gehad) met hem in mijn buurt en vice versa. Ik ging van thuis uit samenwonen, en had alleen veel moeite met mijn ouders "achter te laten". Wij waren overigens 2,5 jaar samen toen we gingen samenwonen en het gaat echt super!

Spannend zeg, samen wonen!

Bij ons is het eigenlijk heel goed gegaan, het samenwonen. In het begin (de eerste week) wel wat irritaties van beiden kanten, maar sindsdien gaat het beter dan ooit! Ik vond het wel lastig in het begin dat ik hier voor mijn gevoel alleen zat. Ik ben 1,5 uur rijden van mijn ouderlijk huis gaan wonen en zoveel mensen kende ik hier helemaal niet. Maar dat heeft in totaal ook niet heel lang geduurd.

Ik ken mijn vriend al 12 jaar van de badminton en sinds bijna 2 jaar hebben we een relatie. Ik woonde al op mijzelf en half augustus is mijn vriend bij mij komen wonen. Ik was op zich snel gewend, het scheelt zoveel tijd als je alles samen kan doen! Mijn vriend echter had in het begin nogal moeite met zijn ouders "achterlaten". Zij hebben met zn 3en een hele sterke band door het overlijden van zijn broertje 3 jaar geleden. Daardoor had mijn vriend het idee dat hij ze in de steek liet. Dit is natuurlijk niet zo en zijn ouders vonden dat ook niet, maar toch was het voor hun alle3 erg moeilijk. Gelukkig ging dat een aantal weken later al een stuk beter en nu gaat het hartstikke goed.