Uitspreken van irritaties

Hallo
In hoeverre vertellen jullie aan jullie vrienden/familie jullie irritaties?(hmm vreemde zin ) Ik vind het lastig namelijk.
Een vriendin van mij ervaart mij als haar "beste" vriendin, terwijl ik afgelopen week bedacht dat ik deze vriendschap misschien maar op een lager pitje moet zetten. Ze kwetst me namelijk steeds meer d.m.v. zogenaamde grapjes over dat ik zo impulsief ben en temperamentvol en ga zo maar door. Dat was ik idd, toen ik 16 was. Onderhand vind ik mezelf helemaal niet meer impulsief end. Zouden jullie dat soort zaken uitspreken, ook al krijg je er moeilijke gesprekken van en zou ik haar ongetwijfeld kwetsen. Of zouden jullie meer afstand nemen?

Wat toevallig, heb er gisteren net iets over tegen een vriendin gezegd.
Ik had een vriendin waarvan ik echt dacht dat het er 1 voor altijd was. We smsten heel veel, reden samen paard etc. Zij ging op zichzelf wonen met haar vriend en ik ben een opleiding begonnen die erg veel tijd vraagt. Dus om eerlijk te zijn, heb ik afgelopen 1,5 jaar alleen maar in mijn werk, gezin, zieke vader en opleiding gestoken.

Ik merkte op een gegeven moment dat zij steeds minder liet horen, ook niet meer op sms reageerde enzo. DUs ging ik ook minder contact zoeken. Want ze reageerde toch bijna niet.
Ik was er gisteren een beetje klaar mee, dus heb het tegen haar gezegd. Enige wat zij zei was dat toen zij bij haar vriend weg ging, we geen overeenkomsten meer hadden en weinig gespreksstof. En dat we 'uit elkaar gegroeid zijn'.
Ik heb aan haar verteld dat als haar vriend onze enige overeenkomst was, dat niet veel is. En dat ik afgelopen tijd teveel bezig ben geweest met alles wat moest en door een moeilijke relatie ik weinig toe kwam aan andere dingen. En dat nu ik weer een beetje tot rust kom, ik haar best mis en het jammer vind dat het zo gaat.
Ze heeft er niet op gereageerd. Wel jammer want ik heb ook steun bij haar gezocht, ben wel eens op het werk bij haar langs geweest enzo. Voor mijn gevoel heb ik wel mijn best gedaan.
Maar zij heeft alle tijd van de wereld, werd weer vrijgezel, stopte met school en leefte een totaal ander leven op
Ik kan zulke dingen niet voor mij houden. Het ligt mij dwars en ik wil weten wat zij ervan vindt. Dan kan ik er ook mee verder. Dat ze helemaal niet reageerde op wat ik zei, zegt mij genoeg.
Anders blijf ik er over piekeren en ga ik het voor haar invullen. Nu weet ik wat ze echt denkt.

*Edit, als ik jou was zal ik het gewoon vertellen wat je ervan vind.

Als je nog steeds een goed gevoel hebt bij deze vriendschap en het leuk hebt met elkaar (ondanks de irritaties) dan zou ik de irritaties zeker naar haar uitspreken. rijg uit je post het idee dat je misschien ook wel klaar bent met deze vriendschap, want een goede vriendschap eindigt toch niet met wat irritaties?
Maar heb je het idee dat de vriendschap toch een beetje klaar is dan zou ik gewoon wat afstand bewaren. En als je vriendin vraagt waarom ze je weinig ziet wel eerlijk zijn.

@ Dolcis: Wat vervelend dat ze niet meer gereageerd heeft op jouw bericht, ik ben bang dat dat idd voldoende zegt. Doordat je het hebt aangegeven heb je het iig nog geprobeerd, jammer van haar reactie, lijkt me ook pijnlijk. Maar nu weet je idd waar je aan toe bent.
@Nana: Ja dat vind ik dus lastig. Er zijn ook momenten waarop het wel gezellig is, maar naast deze irritaties zijn er ook nog wel wat meer. Ze moet bv ook vaak benoemen dat ze zichzelf knap vindt en ga zo maar door. Maar tegelijk moet ik ook, als ik vrienden wil blijven, accepteren dat ze is wie ze is.

Ik ga haar denk ik zo maar een mail sturen en aangeven dat ik die opmerkingen kwetsend vind. De andere irritaties laat ik achterwege. Zo is ze gewoon denk ik en dat zou ik dan ook moeten accepteren als ik vrienden wil blijven. We zijn te lang vrienden om het meteen hier op spaak te laten lopen, maar er moet wel iets veranderen. En dan zien we wel weer.

Waarom heb je het tot nu toe niet uitgesproken?

Omdat ik haar niet wil kwetsen. Ik denk dat ze geen idee heeft dat haar opmerkingen kwetsend zijn, dus ik hoopte dat het vanzelf over zou gaan. Normaal maakt ze ook niet dat soort opmerkingen. Ja 2 jaar geleden en toen ik er toen iets van zei, schrok ze ontzettend en moest ze huilen. Dat vind ik ook erg vervelend voor haar.
Maar ik besef me nu dat ik er of iets van moet zeggen of ik moet meer afstand nemen, omdat ik anders een keer uitval en bovendien doet het me meer pijn. Het voelt denigrerend.

Kan ik me wel voorstellen dat het kwetsend is. Volgens mij beseft ze het zelf niet zo goed dat het je kwetst? Als je het haar dan verteld kan ze zich er op aanpassen en haar bedoelingen uitspreken. Lijkt me fijner om het eerst zo proberen op te lossen. Succes in elk geval.

Waarom moest ze huilen? Hoe heb je het toen gezegd?
En waarom vind je ze vervelend? Herinneren ze je aan een periode die je af hebt gesloten?
Bij één van de eerste grapjes had je vriendelijk kunnen zeggen: "Dat valt toch wel mee? [Reden]" en nu kan je zeggen, zonder er een big issue van te maken: "Deze grapjes vind ik vervelend, omdat [Reden].". Ik zou het niet per e-mail doen. Ik begrijp dat je gekwetst bent, maar zij weet dat nog niet en het gaat per ongeluk.

Ik denk dat ze moest huilen, omdat ze ervan schrok dat ik zoiets zei. Ik heb gewoon rustig aangegeven dat die opmerkingen me kwetsten en of ze er mee op wou houden. Ze had geloof ik geen idee dat ze me kwetste.
En waarom het me kwetst...het heeft niets te maken met iets wat ik heb afgesloten. Het heeft meer te maken met dat het denigrerend overkomt. Ze "schildert" me soms af, d.m.v. die opmerkingen als een impulsief, temperamentvol en luidruchtig persoon die niet nadenkt voordat ze wat doet. Nou ben ik dat zowiezo nooit geweest, ik was idd wel impulsiever en temperamentvoller als zij, maar niet op een negatieve manier. En dan heb ik het gevoel dat ik me moet verdedigen. Ik heb al meerdere keren dingen gezegd als, nou dat valt toch wel mee end, maar het komt geloof ik niet helemaal over.
De mensen met wie ik erover heb gepraat denken dat het voortkomt uit haar eigen onzekerheid. Mij iets naar beneden halen om zichzelf beter te voelen. Maar alsnog denk ik niet dat ze me bewust kwetst.

Ik zat erover te denken om het per mail te doen, zodat ze erover na kan denken voordat ze een antwoord geeft. En niet dat ze zo schrikt dat ze niets meer weet te zeggen.

Guattari van het forum is een goede vriendin van mij en we maken regelmatig grove grapjes tegen elkaar. Zij haalt aan dat ik vanwege mijn karakter nooit goed zal zijn in mijn werk en wat ik zeg, komt erop neer dat ze vanwege haar uiterlijk nooit serieus genomen zal worden. In ons geval doen we het allebei en zijn we niet onzeker, maar het zijn echt grapjes. En ik herken ons wel in het 'afschilderen'.

Knap dat je eerder iets soortgelijks hebt aangegeven. Dat ze erom huilt, geeft ook wel aan dat het belangrijk voor haar is. Ik denk dat als je zegt dat het je kwetst, je niet hoeft te vragen of ze ermee stopt. Als het goed is, doet ze dat uit zichzelf. Bij mij zou het dan meer gelijkwaardig overkomen. Een mailtje vind ik afstand creëeren. Stel dat ze gaat huilen, dan moet dat ook gewoon kunnen, het is een probleem dat jullie samen hebben.

Die humor herken ik wel, heb ik ook wel met mijn vriend. Maar tussen haar en mij zit het anders. Bovendien komt het ook niet grappig over. Weet niet hoe ik dat verder moet uitleggen ook. Het is iig niet prettig.
Wat betreft de manier van communiceren hierover..Natuurlijk is het een probleem van ons samen en mag ze huilen. Daar gaat het me ook niet om. Maar doordat ze moet huilen en zo overvallen wordt door wat ik zeg, kan ze het lastig vinden om te reageren. Dat vond ze toen ook. Voor haar leek het me daarom prettig om haar te mailen en dat we dan later afspreken, zodat ze erover na kan denken of ze er mee eens is of niet of wat dan ook.
Ik waardeer jullie reacties wel, bedankt!

Misschien dat je dat als voorbeeld kan gebruiken in je mailtje. Dat je het nu liever via de mail doet zodat ze niet wordt overvallen door je reactie. Ik zou er anders wel bij zetten dat je het graag in real life wil toelichten maar dat ze nu even de tijd kan nemen om erover te denken.

Dat is idd een goed plan
Al denk ik er nog wel even overna hoe en wanneer ik het ga zeggen..heb geen zin in gedoe. Maar iig bedankt voor het meedenken!

Melis_je schreef:Guattari van het forum is een goede vriendin van mij en we maken regelmatig grove grapjes tegen elkaar. Zij haalt aan dat ik vanwege mijn karakter nooit goed zal zijn in mijn werk en wat ik zeg, komt erop neer dat ze vanwege haar uiterlijk nooit serieus genomen zal worden. In ons geval doen we het allebei en zijn we niet onzeker, maar het zijn echt grapjes. En ik herken ons wel in het 'afschilderen'.

Nou, dan zal ik je eindelijk eens een compliment maken.;-) Psychologisch gezien werkt het idd heel goed om je irritatie concreet te benoemen: Melis_je, ik vind het niet leuk dat je me een modepopje vindt, want it's the inside that counts.:-D Maar dus even serieus, het schijnt echt te werken om je irritaties uit te spreken op een concrete manier, dus idd in te leiden met 'ik vind het niet leuk dat' + reden.

Bij ons zijn het idd echt grapjes, als ik namelijk het gevoel had dat je echt serieus was, had ik wel anders gereageerd en weet ik ook zeker dat je het niet weer zou doen. Het is alleen een ander amper aan te rekenen, als je diegene daar niet op attendeert, omdat het vaak helemaal niet rot is bedoeld.