Slechte slaper

Pfff... ik zit er even helemaal doorheen.. Zijn er hier mama's die ervaring hebben met moeilijke slapers? Hoe is dat bij jullie gegaan? En hebben jullie wellicht tips? Ik tast even in de duisternis..

Mijn dochter is een slechte slaper. Iedere avond is het weer een heel circus om haar in slaap te krijgen. Iedere dag rond 19.00 uur breng ik haar naar bed, eerst een voeding en dan slapen, althans.. dat is de bedoeling. Een enkele keer lukt dat, maar meestal gaat ze pas slapen zodra wij ook naar bed gaan. Ik probeer een ritme te creeëren, maar ik heb niet het idee dat het helpt.

Misschien heel ego hoor... maar ik heb zoveel zin om eindelijk weer eens een avond alleen te zijn. Of samen met man. In ieder geval zonder baby..

Even wat achtergrond informatie: dochter krijgt volledige borstvoeding, ze komt nog steeds om de 2, 3 of 4 uur (ook 's nachts), slaapt bij ons in een co-sleeper en wij laten haar niet huilen.
Ze heeft overigens de eerste 3 maanden flink geclusterd. Ik heb daar altijd aan toe gegeven, na ruim 3 maanden was dat opeens over. Nu stopt ze vanzelf met drinken en ik krijg haar dan niet meer aangelegd, dus ik denk niet dat ze daar nu nog behoefte aan zou hebben.
Maar wat het dan wel is? Geen idee...

Helaas hebben wij hier ook een slechte slaper, al moet ik zeggen dat het sinds een paar dagen weer wat beter gaat. Ze heeft vanaf haar geboorte nooit goed geslapen, althans.. nooit meer dan zo'n 4 tot 5 uur achter elkaar. Ik weet hoe je je voelt en het is gewoon ook heel moeilijk en vermoeiend!

Wij hebben voor ons gevoel alles geprobeerd: bij ons in bed nemen (wil ze niet), extra fles, lichtje aan/uit, muziekje aan/uit, rondlopen.. echt alles. Niks hielp helaas. De laatste maanden waren we zo'n 3 uur achter elkaar met haar bezig, midden in de nacht. Daarna viel ze wel in haar eigen bedje in slaap. Waarom ze wakker werd is voor ons nog steeds een raadsel. Overigens was het naar bed gaan nooit zo'n heel groot probleem, het probleem lag hier vooral 's nachts.

De afgelopen dagen is het dus beter gegaan. Nu slaapt ze wel zo'n 10 uur achter elkaar door. Heel af en toe wordt ze huilend wakker. Ik ga dan naar haar toe om haar speen te geven en blijf even bij haar. Ik laat haar wel in bed. Na een minuutje huilen valt ze vanzelf weer in slaap. Wij hebben haar wel af en toe laten huilen, max. 3 tot 4 minuten. Ligt eraan hoe ze huilde. We troosten haar, zeggen rustig dat ze lekker moet gaan slapen en gaan weer weg. Daarna huilt ze weer, omdat wij weggaan. Dan herhalen we het weer, net zolang tot ze toegeeft aan haar slaap. Opeens is het dan ook een tijd stil en is ze dus in slaap gevallen. Ook midden in de nacht deden we dit. Wij doen het dus op een iets andere manier dan jullie; ze slaapt in haar eigen kamertje en in haar eigen bedje. Bij ons wilde ze ten slotte toch niet in bed slapen. Als ze echt overstuur was haalden we haar eruit, maar als ze weer rustig was ging ze weer haar eigen bedje in. Soms, als we midden in de nacht al een paar uur op die manier bezig waren ging ik met haar op de bank liggen. Dan viel ze vaak op mijn borst eindelijk in slaap, maar ook pas na een kwartier.

Als je haar echt niet wilt laten huilen heb je waarschijnlijk niks aan mijn verhaal. Ik wilde dit eerst ook niet, maar ik was zo gesloopt dat we gewoonweg wel moesten. Deze manier (het een paar minuutjes laten huilen, ernaartoe, laten huilen, ernaartoe, etc.) was nog ons enige redmiddel, het gaat ook echt maar om 3 tot 4 minuten, langer vind ik gewoon niet nodig. Dit heeft ook maanden gekost, maar nu hebben we het idee dat het heeft gewerkt.

Wat betreft het avondje alleen willen zijn: naar mijn mening moet je dat gewoon ook doen! Kan ze bij je ouders/schoonouders een avondje logeren? Die vinden het vast leuk dat hun kleindochter komt logeren, dat ene avondje moeilijk slapen zal hen dan ook niks uitmaken. Ze zullen het vast ook voor jullie kunnen/willen doen! Dit is bij ons wel zo in ieder geval. Ze willen maar wat graag een avondje N. te logeren hebben, ook zodat wij weer even kunnen 'opladen'. Het kan heus geen kwaad en je moet je ook totaal niet schuldig voelen hierover!

Succes!

Bedankt voor jullie reactie!

We hebben haar nog nooit laten logeren. In eerste instantie vond ik dat niet nodig. Eigenlijk wilde ik haar pas uit logeren laten gaan als zij er ook plezier aan kan beleven en op zo'n leeftijd kan dat nog niet. Maar inmiddels zou ik bijna een moord doen voor een heerlijk nachtje. Alleen staat één probleem me in de weg: ze weigert uit de fles te drinken. En ik ben gewoon bang dat het een hysterische nacht gaat worden dan. Én ergens anders slapen en dan ook nog eens niet kunnen drinken.. Ben bang dat het teveel van het goede is..
Kunstvoeding kan mede om die reden dus ook niet en ik wil het eigenlijk ook niet, ze heeft een koemelkallergie en ik ben daar streng voor op dieet. Inmiddels hebben we haar allergie goed onder controle gekregen. Voorheen was het slapen nog vele malen erger, ik heb dan ook het idee dat het daar ook deels mee te maken heeft.

Poeh...coco, het lijkt me ontzettend zwaar om een tweeling te hebben wat zo slecht slaapt. Ik vind één al bijna niet te doen. Kan me goed voorstellen dat het moeilijk voor je is in de weken dat je man de avonden werkt.
De ene keer valt ze wel aan de borst in slaap en dan kan ik haar slapend weg leggen. De andere keer loopt mijn man heen en weer met het speentje tot ze in slaap valt. (speentje wilde ik eigenlijk ook niet, maar daar ben ik uiteindelijk toch voor gezwicht.. misschien heb ik wel een beetje te hoge eisen, haha) Maar meestal gaan we met z'n allen naar bed en leg ik haar tussen ons in. Dan drinkt ze af en toe wat en valt dan uiteindelijk in slaap. Of ik leg haar in d'r bedje en houd d'r handjes vast. Maar dan zijn we dus al een paar uur verder..

Badderen is ook niet zo'n succes. Ze vind het veel te leuk, haha. Flink spetteren en kliederen enzo. Ik heb het idee dat ze er alleen maar hyper van wordt.
Massage heb ik nog nooit geprobeerd, dat ga ik eens proberen!

Parisienne, ik snap het wel hoor, dat je uiteindelijk toch aan het laten huilen hebt toegegeven. Ik denk ook dat je op een gegeven moment je grenzen gaat verleggen. Ik zal misschien een vreselijke muts zijn, maar ik wil het liever niet.. Ik had me zo voorgenomen om het op deze manier te doen en het voelt een beetje als falen als ik het nu toch anders ga doen. Hoe zijn jullie daarmee omgegaan? En hoe staat je vriend/man daar tegenover?

Af en toe laat ik wel m'n man naast haar slapen. Dan kan hij haar bij me neerleggen en weer terug pakken, zo kan ik zo goed als verder slapen tijdens het voeden. En hij kan het dan een beetje rekken met het speentje. Maar zeker op de dagen dat ik gewerkt heb (nu ivm ouderschapsverlof alleen op maandag en dinsdag) wil ik de voedingen liever niet rekken, omdat ze dus overdag bijna niets drinkt (zo tussen de 50-100 cc op de ruim 9 uur dat ik weg ben).

Hoe zien de uren eruit voor ze naar bed gaat? Ik zou ervoor zorgen dat prikkels echt gereduceerd worden, dus geen tv aan, niet meer spelen, alleen rustig bij jullie zitten en vlak voor je haar naar bed brengt eerst bijv. in een donkere kamer zitten.

Helpt het misschien als je zelf naast haar gaat liggen voor ze in slaap valt? Hier slaapt onze dochter de laatste tijd ook heel moeilijk in. Het scheelt al een hoop als ik bij haar op bed ga liggen, zodat ze niet alleen is en kan drinken als ze wil. Als ze in slaap is kan ik dan weer weg, als ze wakker wordt ga ik weer bij haar liggen.

Dromertje schreef:Hoe zien de uren eruit voor ze naar bed gaat? Ik zou ervoor zorgen dat prikkels echt gereduceerd worden, dus geen tv aan, niet meer spelen, alleen rustig bij jullie zitten en vlak voor je haar naar bed brengt eerst bijv. in een donkere kamer zitten.

Helpt het misschien als je zelf naast haar gaat liggen voor ze in slaap valt? Hier slaapt onze dochter de laatste tijd ook heel moeilijk in. Het scheelt al een hoop als ik bij haar op bed ga liggen, zodat ze niet alleen is en kan drinken als ze wil. Als ze in slaap is kan ik dan weer weg, als ze wakker wordt ga ik weer bij haar liggen.

Man en ik eten voordat zij naar bed gaat (we zijn gister pas begonnen met bijvoeden, dat krijgt ze nu nog in de middag, over een tijdje wil haar met ons mee laten eten). Voor de rest doen we niet heel veel. Ze speelt/ligt op d'r kleed op de grond. Soms heb ik d'r gewoon op schoot, maar dat houdt ze niet zo lang vol. Ze is nogal druk. Ze houdt niet van knuffelen, daar is ze te onrustig voor, dan gaat ze zitten strekken enzo. Ja, nu je het zo zegt.. misschien is prikkels reduceren wel een goed idee.
Het naast haar liggen doe ik dus ook, maar daar zijn we dan de hele avond zoet mee.

Heb je een draagdoek Linda? Hier werkt dat als een tierelier om rustig te worden en ze valt er ook regelmatig in slaap. Een draagdoek is ook ideaal voor prikkelreductie. Na een tijdje kan ik haar dan zo weg leggen in bed als ze ver genoeg weg is. Ze slaapt nog bij jullie, dus dan is het ook nog zo enorm schrikken als ze ineens in bed wakker wordt, terwijl ze in de doek in slaap is gevallen.

Oefenen jullie nog wel regelmatig met de fles dan?
Want het is natuurlijk belangrijk dat ze overdag ook goed drinkt. Kan me voorstellen dat ze anders vaak wakker wordt omdat ze wil drinken.

Mijn dochter dronk ook altijd kleine beetjes bij mij, maar toen deed ik het in de fles (ik had wel het geluk dat ze de fles accepteerde) en kon ik zien hoeveel ze dronk. Toen heb ik haar overdag voldoende gegeven en daardoor slaapt ze nu ook beter door dan eerst.

(en nu geef ik flesvoeding omdat ik dat moest, maar ze blijft hetzelfde ritme houden)

Coco schreef:Oh nee, als ze allergie heeft en alles net lekker verloopt zou ik idd niet over gaan op kv. En als ze niet uit een fles wil drinken al hemelaal niet nee.
Heb je al eens geprobeerd om een opa of oma de fles te proberen als jullie er niet bij zijn? Sommige kinderen drinken dan opeens wel uit de fles. Dat zou al een stuk makkelijker zijn.
Heb je weleens een tommy tippie fles geprobeerd? Die spenen schijnen heel goed te zijn icm bv, dat was ook zo'n beetje de enige fles waar het echt goed mee ging, toen ze nog bv kregen.
Je gaat zelf ook niet lekker weg/relaxen natuurlijk als ze niet uit de fles drinkt, dan spookt dat door je hoofd.
Misschien kun je het wat vaker aanbieden maar dan gewoon met water tussendoor, totdat ze het wel pakt.
Hoe drinkt ze die 50-100 cc als je werken bent?
Van een bad werden ze rond de leeftijd ook wel eventjes hyper, maar na een half uurtje waren ze dan wel doodop. Van een massage werden onze kids wel lekker loom altijd. Dus dat zou ik dan zeker eens proberen. Dan is ze helemaal ontspannen. Helaas heb ik daar te weinig tijd om het regelmatig te doen en ze hebben er ook geen geduld meer. Zodra de luier af is zijn ze er alweer vandoor (leuk met poepluiers).

Het is idd vrij pittig zo, wij laten ze ook niet huilen, niet in bed iig, ook zodat ze elkaar niet wakker maken natuurlijk, maar ook omdat we dat niet nodig vinden en zielig, als ik er overdag 1 moet verschonen of iets kan ik natuurlijk niet twee dingen tegelijk en moet het weleens even een minuutje of 2. Maar ooh wat vind ik dat erg. Voel me daar zo slecht bij.
Kan mij dus heel goed voorstellen dat je dat niet wilt.
Maar kan mij ook voorstellen dat bijv. Parissiene dat wel heeft gedaan.

Ja flesje is al door meerdere personen aangeboden, maar tot nu toe drinkt ze alleen bij m'n man iets uit de fles. En dat gaat heel langzaam met heeeel veel geduld. Meestal gaan ze samen op bed liggen en laat hij haar een beetje aan het flesje friemelen. Dan proberen te drinken, als ze weigert weer stoppen, daarna weer opnieuw proberen enz. tot ze hem pakt. Ik heb het idee dat ze alleen het hoognodige drinkt, om vervolgens bij mij bij te tanken. We hebben ook al meerdere spenen geprobeerd. Maar gewoon een standaard nr 1 speen lijkt het beste te werken. Ik heb tot 5 maanden met een giga overproductie rond gelopen, ze hoefde dus weinig moeite te doen om het eruit te krijgen. Dus als die spenen die op tepels lijken zijn veel te ingewikkeld en traag. :-)

We gaan nu ook alvast met een bekertje oefenen. Misschien dat ze die wel eerder pakt. En je hebt gelijk hoor, het flesje zouden we iedere dag even moeten proberen. Maar ik vind het zo'n strijd, zo'n gedoe met kolven, we zijn er zoveel tijd aan kwijt en dan ook nog het naar bed gaan enzo. Dan is de borst aanbieden zoveel makkelijker.. Maar misschien niet het meest effectieve..

Ik ga van de week gelijk een lekkere lavendelolie kopen. Op bed in het schemerlicht lekker masseren. Bij mama zou het wel helpen, haha. Hopelijk bij m'n dochter ook.

Jij hebt dat dus ook w.b.t. laten huilen?! Ik heb nl onderhand het idee dat ik de enige ben die er zo over denkt, zeker als ik dat vergelijk met m'n omgeving. Iedereen zegt alleen maar: wacht maar tot je een tweede hebt, dan denk je er wel anders over. Maar dat wil ik helemaal niet. En daar heb ik nu al helemaal niks aan.
Soms kan het inderdaad niet anders. Als we in de auto zitten onderweg naar huis en ze heeft honger bijv. En in jouw geval helemaal met 2 kleine kids. Maar ik probeer het ook altijd te voorkomen..

Overigens ligt ze nu al een poos te slapen! Papa heen en weer laten lopen met een speen werkte vandaag dus ook. Ik ga ook maar gauw tandenpoetsen en naar bed. Iedere avond hoop ik weer dat ze er wat langer tussen laat zitten. Hoop doet leven.

Dromertje schreef:Heb je een draagdoek Linda? Hier werkt dat als een tierelier om rustig te worden en ze valt er ook regelmatig in slaap. Een draagdoek is ook ideaal voor prikkelreductie. Na een tijdje kan ik haar dan zo weg leggen in bed als ze ver genoeg weg is. Ze slaapt nog bij jullie, dus dan is het ook nog zo enorm schrikken als ze ineens in bed wakker wordt, terwijl ze in de doek in slaap is gevallen.

Nog ff hierop reageren voor ik naar bed ga. De rest zal ik morgen doen.

Draagdoek hebben we niet. Ik zou het wel willen, maar ik weet niet welke ik moet kiezen. Er is zoveel keus!
Ik heb wel een beco butterfly, maar ze vind het alleen maar leuk om daar in te zitten als we wandelen. Zodra ik ga zitten wordt ze weer onrustig, dan is het niet leuk meer.

Ik zou inderdaad, net als wat Dromertje zegt, de prikkels voor het naar bed gaan zo min mogelijk maken. Wij hebben ook baat gehad bij het creëren van een soort bedritueel. N. krijgt rond 5 uur, half 6 eten. Daarna speelt ze nog even, in de box of op de grond. Rond half 7 ga ik haar uitkleden, meestal bij ons op het grote bed. Ze vind het heerlijk om even lekker in haar blote kont rond te draaien.. hier geniet ze ook echt van. Ik leg dan vast de spullen voor de douche klaar. Daarna gaat ze in bad of onder de douche. Daarna naar haar kamertje en op de commode afdrogen, insmeren, aankleden, etc. In haar slaapzak leg/zet ik haar nog even in de box. Ik maak dan ondertussen haar fles klaar. Ze krijgt dan de fles en gaat daarna naar bed. Voor het naar bed gaan zeggen we de beer (die in een kast in haar kamer staat) weltrusten. Ik leg haar in bed en vertel haar dat ze lekker gaat slapen, dat papa en mama ook lekker gaan slapen, dat ze morgenochtend weer een lekkere fles krijgt en dat we daarna weer gaan spelen. Het klinkt misschien een beetje stom, maar heb dat toen gelezen van Minneke, die haar zoontje ook op deze manier dus heel serieus toesprak. Ik geloof ook echt dat ze je nu al kunnen begrijpen. Het duurt vaak even voordat ze slaapt, loop wat heen en weer voor haar speentjes (ze wil, naast een speen in haar mond, ook altijd in minimaal één hand een speen vasthouden). Als het een tijdje stil is weet ik dat ze slaapt.

Wat betreft het huilen: ik vond het ook erg moeilijk hoor. Ik heb nog steeds vaak een schuldgevoel en zit ook op de bank de (korte) minuten weg te tellen. Maar ik heb nu gemerkt dat N. dit echt nodig heeft, anders zaten we nu nog steeds op. Mijn vriend is hier wat makkelijker in, maar ik heb het wel even moeilijk gehad ermee. Natuurlijk zegt mijn gevoel dat ik gelijk naar haar toe wil als ze huilt, maar we hadden gewoon echt geen mogelijkheden meer om te proberen. Daarom hebben we het toch gedaan. Het gaat ook echt maar om een minuut of 3 tot 4, langer niet. Daarna raakt ze overstuur en dat vind ik niet nodig. Ze valt ook niet huilend in slaap, maar nadat ik een paar keer naar haar toe ben gegaan nadat ze even gehuild heeft snapt ze dat ze echt niet alleen is en geeft ze toe aan het feit dat ze 'moet' slapen.

Wij hadden ook van tevoren hele andere ideeën, gedachten en manier hoe we het graag wilde doen (waaronder het niet laten huilen). Echter, nu ik merk dat het werkt, heb ik totaal niet het gevoel dat we gefaald hebben.. hier moet je ook echt niet bang voor zijn. Opvoeden is nu eenmaal niet makkelijk en het blijft uitproberen. Elke keer iets anders en iets nieuws proberen hoort erbij. Je hoeft je niet aan één bepaalde manier of gedachte te houden, het belangrijkste is alleen wel dat je gevoel erbij goed is. Nu is mijn gevoel goed bij de manier hoe wij het doen.. het duurde even, maar nu voelt het goed.

Wat je eventueel ook kan doen is haar laten jammeren/huilen als je ernaast zit. Probeer haar niet te goed te troosten, maar laat gewoon merken dat je er bent. Pak haar handje vast of aai over haar wang en zeg daarbij niet teveel. Ook al huilt ze, zo heeft ze het idee dat ze toch niet alleen is. Ook kan je zo een beetje ontdekken hoe ze huilt.. welke manier van huilen bij wat hoort (boosheid, verdriet, pijn, aandacht, etc.).

Ik weet niet of het mogelijk is, maar misschien kun je eens proberen haar op haar eigen kamertje te laten slapen?
Misschien wordt ze steeds wakker van jullie ademhaling/snurken/draaien in bed?

F.lynn sliep de eerste 3 maanden ook bij ons, maar die werd continu wakker en kwam moeilijk in slaap.
Toen mijn vriend 9 dagen naar Amerika ging, heb ik hem meteen alleen op zijn kamertje gelegd en hij sliep zowaar van 23.00 uur tot 07.00 uur. Sindsdien is slapen hier helemaal geen probleem meer.

Ik wilde hetzelfde zeggen als Mammalin, misschien kun je eens proberen of ze op haar eigen kamer beter slaapt?
Ik kan zelf ook absoluut niet slapen met een kind in de buurt, misschien heeft je dochter dat hetzelfde?

Verder heb ik geen tips, want ik laat mijn kind wel even huilen

Ik denk niet dat ze last heeft van ons, want het gaat om het inslapen wat zo moeilijk gaat. En als zij gaat slapen gaan wij nog niet naar bed (normaal gesproken dan).
Ze wordt 's nachts ook wel wakker, maar dan leg ik haar gewoon aan en drinkt ze wat, binnen 10 minuten slaapt ze weer verder en leg ik haar weer in d'r bedje en dan slaap ik ook weer door. Ik denk dat wanneer ik haar in d'r eigen kamertje laat slapen het voor mij veel vermoeiender is, omdat ik dan dus steeds uit bed moet om te voeden. Nu kan ik haar halfslapend aanleggen.

Parisienne, ik vind ook echt niet dat het gevoel moet hebben dat je gefaald hebt! Ik heb inmiddels ook gemerkt dat ideeën en opvatting een beetje bijgeschraapt moeten worden zodra het kind er daadwerkelijk is. Het gaat altijd anders dan hoe je het in je hoofd hebt. Maar ik wil vooralsnog nog niet te veel afwijken daarvan..
Dat laten jammeren als ik ernaast zit heb ik inderdaad ook een paar keer geprobeerd. Maar vaak wordt ze dan echt helemaal hysterisch.
Oh en ik vind het niet stom klinken hoor, ik geloof er ook wel in dat kinderen meer snappen dan we soms denken. Ik ga ons ritueeltje ook iets duidelijker maken, het valt te proberen!

Je kan inderdaad proberen haar heel 'serieus' en duidelijk te vertellen wat de bedoeling is als ze naar bed gaat. Maak er een leuk 'verhaaltje' van. Het valt altijd een paar keer te proberen!

En wat al eerder gezegd werd: het is inderdaad ook te proberen om haar in haar eigen kamertje te laten slapen. Misschien voelt ze zich daar wel heel prettig? Vaak kan een kleine verandering (bedje anders neerzetten of een andere/eigen kamer) al een groot verschil maken waardoor ze ineens beter slapen. Het hoeft ook niet zozeer te komen van het feit dat ze minder goed slaapt dat jullie erbij zijn, maar de kamer zelf kan ook veel invloed hebben. Zoals ik al zei; misschien voelt ze zich in haar kamertje wat meer op haar gemak? Kan ze misschien kijken naar een mooi behang, naar wat knuffels op de kast, naar een leuk schilderijtje.. wat je ook hebt staan/hangen in haar kamertje. N. valt overigens vaak in slaap als ze ergens naar kijkt of staart. Heel vrolijk begint ze dan te kletsen tegen de knuffels in de kast of de bloemenlamp aan de muur, staart er vervolgens naar en doet dan langzaam haar ogen dicht. Ze opent ze dan af en toe om te kijken of het er nog wel staat/hangt en doet daarna met een tevreden gezichtje haar ogen dicht en geeft zo toe aan de slaap.

Ook dit is altijd het proberen waard vind ik.. slapeloze nachten heb je toch al! Het blijft gewoon proberen, elke avond weer iets anders. Al denk ik overigens wel dat een duidelijk en goed ritueel voor het slapen gaan al voor meer rust in je dochters hoofdje kan zorgen. De kleinste prikkels kunnen al teveel zijn. Hoe was je dochtertje toen ze net geboren was? Hoe reageerde ze toen op prikkels? Drukte, geluiden, een hele dag weg, etc.?

De eerste 6 weken gingen super goed. Ze sliep overal heel makkelijk en veel. Opeens was dat over. Later kwam ik erachter dat ze KMA heeft en daar had ze veel last van. Veel spugen, groene ontlasting, maar ook heel onrustig zijn. Ik heb toen echt met een oververmoeid kind gelopen, omdat ze zo weinig sliep, vooral overdag sliep ze slecht (of eigenlijk niet). Daarna ben ik dus streng op dieet gegaan en toen ging het stukken beter. De avonden zijn altijd al "lastig" geweest, omdat ze de eerste 3 maanden van 19.00 tot 00.00 uur ongeveer wilde clusteren.

Oh, dat lijkt me best vermoeiend eerlijk gezegd, dat clusteren. Ik heb het net opgezocht, had er nog nooit eerder van gehoord (althans, wel gehoord, maar wist niet goed wat het nu precies inhield). Elke avond van 19.00 tot 00.00.. petje af dat je dit goed volgehouden hebt! Die KMA zal daarnaast ook wel een grote rol spelen in het moeilijk slapen. Ik hoop zo dat het snel beter gaat. Hopelijk heb je wat aan de paar tips die hier gegeven zijn. Laat je weten als er verandering in zit?!