Mijn bevallingsverhaal

Voor de 'liefhebbers': mijn bevallingsverhaal! Ik zal vrijdag eens kijken of een foto kan plaatsen!


Woensdagmorgen 11 mei 2011. Ik voel me helemaal niet lekker. Ik heb slecht geslapen, heb hoofdpijn en ben nog heel erg moe. Michiel gaat maar uit bed om Laurens naar het kinderdagverblijf te brengen. De rest van de morgen breng ik door in bed terwijl Michiel op zolder aan het werk is. Tegen 11 uur ga ik er maar eens uit, maar na een boterham en wat te drinken besluit ik maar weer terug naar bed te gaan. Ik voel me gewoon niet lekker.
Na aandringen van Michiel bel ik om 13:30 uur de verloskundige tijdens het telefonisch spreekuur. Ze wil bij me langskomen, maar ik zeg dat dat niet nodig is. Michiel en ik zijn allebei thuis dus we rijden even naar R om daar langs te gaan. Als we daar zijn, blijkt dat mijn bloeddruk op dat moment 120/95 is, dus eigenlijk te hoog. Zeker voor mij, omdat ik meestal een bloeddruk van 110/60 heb. Dat in combinatie met hoofdpijnklachten is reden om mij naar het ziekenhuis door te sturen. Michiel en ik gaan meteen onderweg naar Groningen.
In het ziekenhuis is het lekker rustig. Ik word meteen aan de CTG gelegd voor een half uur. De hartslag van de baby is helemaal in orde. Ook is er een lijntje te zien die weeënactiviteit meet. Iedere vijf minuten komt daar een piek, maar ik ervaar dat niet als weeën. Soms voel ik een harde buik, maar vaak genoeg ook niet. Op de CTG is verder alles in orde. Ook is er geen eiwit gevonden in mijn urine. Daarnaast is er bloed afgenomen, maar dat is ook in orde. De gynaecoloog maakt ook nog een echo, en er is voldoende vruchtwater. Geen reden dus om me te houden, maar ik moet wel rustig aan doen. Achteraf bleek dat de gynaecoloog al met de verloskundige had gebeld dat ik waarschijnlijk morgen wel ging bevallen.
Als ik met Michiel om 16:15 uur weer naar de auto loop, krijg ik in de ziekenhuisgang al een wat pijnlijker harde buik. Ik zeg nog voor de grap: ‘Volgens mij is dat een wee!’ In de auto naar huis voel ik wat meer pijnlijke weeën maar ik wijt dat aan het feit dat we wat hard over de drempels rijden!
Een half uurtje later zijn we thuis en ik besluit om even weer naar bed te gaan. Voel me nog steeds wat moe en de tijd in het ziekenhuis was ook wel inspannend. Ondanks dat ik de hele tijd op bed heb gelegen daar! Ik heb nu wel in de gaten dat het weeën zijn, maar ze zijn nog absoluut niet pijnlijk en komen nog onregelmatig. Michiel is ondertussen Laurens aan het ophalen van de creche en is vast gaan koken. We eten asperges. Ook hebben we de ouders van Michiel opgebeld. Om 18:15 uur komen ze Laurens ophalen. Vanaf het moment dat Laurens thuis is, heb ik alleen geen wee meer gehad. Ik twijfel nog of we Laurens mee moeten laten gaan, maar we doen het toch maar. Om 18:30 uur ga ik in bad. Daar lig ik wel een uur in, en af en toe voel ik een wee die nu toch wel iets pijnlijker zijn. Om 19:30 uur vraag ik Michiel om de verloskundige te bellen. Dat moesten we toch nog doen omdat ze graag wilde weten hoe het ging in het ziekenhuis. Michiel wil echter eerst nog even de weeën app op zijn I-phone gebruiken, dus twee weeën later heeft Michiel de verloskundige gebeld. Ze komt er meteen aan. Ondertussen gaat Michiel nog snel stofzuigen en dweilen. Haha, ook bij hem is de nesteldrang toegeslagen!
Rond 20:15 uur is de verloskundige thuis. Ze praat nog even wat met ons over het bevallingsplan, en het wordt nog even een prettig gesprek wat me moed geeft. Ondertussen moet ik wel regelmatig even een paar weeën wegzuchten. Maar nog steeds goed te doen. Om 20:30 uur blijkt dat ik al 5 centimeter ontsluiting heb! Ik ben even helemaal beduusd, zo ver had ik nog niet verwacht. Ik dacht dat ik misschien hooguit 1 cm had. Langzaam krijg ik het besef dat ik nu toch echt aan het bevallen ben en dat ik snel een baby heb!
Om 20:45 uur stappen we in de auto naar het ziekenhuis. Onderweg nog drie weeën gehad, en ik vraag me werkelijk af waar ik wegenbelasting voor betaal. Zoveel hobbels in de weg!
Gelukkig is het in het ziekenhuis lekker rustig en kunnen we op weg naar de verloskamers. Na een half uurtje heb ik al 8 cm ontsluiting! De laatste twee centimeters gaan wel wat langzamer en ik moet behoorlijk mijn best doen om de weeën de baas te blijven. Maar met veel humor lukt het aardig, we hebben nog heel wat gelachen tijdens de bevalling!
Bij 9 cm vraagt de verloskundige of ze mijn vliezen mag breken. Ik vind dat wel heel eng, bij Laurens kreeg ik enorme pijnlijke weeën daarna. Na lang twijfelen breekt de verloskundige bij 9 cm mijn vliezen. Ze stuurt me daarna naar het toilet om nog even te plassen, want ik krijg eerst nog een katheter. Een lege blaas zorgt ervoor dat ik niet weer zoveel bloed ga verliezen als bij Laurens. Ik wil graag naar de wc en probeer nog te plassen zodat ik misschien nog wel onder die katheter uit kan komen. Op de wc gaat het echter helemaal mis, ik heb het gevoel dat ik flauw ga vallen en heb dus nog een tijdje op de vloer gelegen voordat ik weer terug kon naar bed. Achteraf bleek dat na het breken van de vliezen ik weer terug ging naar 5 cm ontsluiting. Maar als ik op bed lig heb ik volledige ontsluiting en mag ik gaan persen. Ik heb zelfs een klein beetje persdrang, hoera! Al snel geef ik aan dat ik op de baarkruk verder wil. De baby zit nog heel hoog in mijn buik en ik weet niet goed waar ik naar toe moet persen. Op de baarkruk gaat het een wat beter, maar dan blijkt dat Pepijn een sterrenkijkertje is. Daarom duurt het wat lang voordat goed in het bekken indaalt. Na 20 minuten op de baarkruk geperst te hebben, besluit de verloskundige om de gynaecoloog te bellen voor weeenopwekkers. Ik krijg een infuus waardoor de weeën wat vaker komen, maar ze worden nog niet echt krachtiger. Het persen blijf ik op eigen kracht doen. Ook wordt er op Pepijn zijn hoofd een sensor geplaatst wat de hartslag meet van Pepijn. Het persen gaat nu iets beter en ik voel nu ook een hoofdje. Als Pepijn bijna geboren wordt, moet ik nog op mijn zij liggen en daar voor het laatst persen. Dat valt nog even zwaar, maar dan is hij er eindelijk! Heerlijk, weer zo’n lief klein mannetje in mijn armen! Wat voel je je dan geweldig! Pepijn doet het meteen goed, en heeft een Apgarscore van 8 en vijf minuten later van 10. Tien minuten na de geboorte van Pepijn wordt ook de placenta geboren. Ook zo vlot en makkelijk, heel anders dan bij Laurens. Ik voel me helemaal geweldig, weinig bloedverlies. Wel moeten er nog een aantal hechtingen gezet worden, omdat Pepijn een sterrenkijkertje is en omdat meneer 4230 gram weegt! Dat hadden we niet verwacht! We moeten nog even in het ziekenhuis blijven, omdat Pepijn op glucose geprikt moet worden. Dit is protocol omdat hij tot de 10% dikste baby’s behoort. Michiel gaat tegen 3:30 uur naar huis en ik lig nog lekker met Pepijn in mijn armen in het ziekenhuisbed.

Volgens mij was dat wel een goede bevalling, leuk om het te lezen (weet ik wat me een beetje te wachten staat). Moest erg lachen om je opmerking over de wegenbelasting !
Hoop dat je ondertussen lekker geniet van je zoon en ben benieuwd na de foto

Het klinkt als een vrij rustige en fijne bevalling.

Haha wat schrijf je dat leuk! Fijn dat het zo goed is gegaan

Leuk geschreven! Fijn dat het allemaal goed is verlopen. Heel veel geluk samen!

klinkt als een goede bevalling, je hebt het erg ontspannen geschreven geniet lekker van je gezinnetje!

Mooi en heel goed geschreven! Klinkt inderdaad als een vrij gemoedelijke bevalling. Nu lekker genieten!

Mooi geschreven.
Klinkt als een mooi verloop van de bevalling. We jammer dat het persen dan weer niet zo goed lukte. Nu lekker genieten van je mannetjes!

Wat heb je het leuk geschreven, zit met een grote glimlach op mijn gezicht je verhaal te lezen!

Klinkt als een fijne bevalling! Geniet van je gezin!!

Klinkt inderdaad als een mooie bevalling.
Echt super om dat te lezen.

Meeko schreef:

Darius schreef: Wel moeten er nog een aantal hechtingen gezet worden, omdat Pepijn een sterrenkijkertje is en omdat meneer 4230 gram weegt! Dat hadden we niet verwacht! We moeten nog even in het ziekenhuis blijven, omdat Pepijn op glucose geprikt moet worden. Dit is protocol omdat hij tot de 10% dikste baby’s behoort. Michiel gaat tegen 3:30 uur naar huis en ik lig nog lekker met Pepijn in mijn armen in het ziekenhuisbed.

dat is dan ook overal anders. Elin woog 4410 en werd niet op glucose geprikt!

DAt klopt. Er werd ook meteen gezegt dat als hij thuis geboren was er geen haan naar had gekraaid. Maar goed, ik ben er wel blij mee, anders had ik om 0300 uur snachts in de auto terug naar huis gezeten en ik vond het wel lekker dat ik nog even daar op bed mocht blijven!!

Nog van harte gefeliciteerd!

Meeko schreef:

Darius schreef: Wel moeten er nog een aantal hechtingen gezet worden, omdat Pepijn een sterrenkijkertje is en omdat meneer 4230 gram weegt! Dat hadden we niet verwacht! We moeten nog even in het ziekenhuis blijven, omdat Pepijn op glucose geprikt moet worden. Dit is protocol omdat hij tot de 10% dikste baby’s behoort. Michiel gaat tegen 3:30 uur naar huis en ik lig nog lekker met Pepijn in mijn armen in het ziekenhuisbed.

dat is dan ook overal anders. Elin woog 4410 en werd niet op glucose geprikt!

Onze tweede woog 4120 en als zij 60 (geloof ik) gram meer had gewogen hadden wij ook naar het ziekenhuis gemoeten voor die glucose, dat zei ze toen voor ze haar ging wegen dus toen kneep ik m wel even. Maar het is wel ook gerelateerd aan geslacht, hoeveelste kindje, zwangerschapsduur en nog wat factoren, en jij was wel flink overtijd dus misschien dat het daarom niet hoefde?

Arden schreef:

Meeko schreef:

Darius schreef: Wel moeten er nog een aantal hechtingen gezet worden, omdat Pepijn een sterrenkijkertje is en omdat meneer 4230 gram weegt! Dat hadden we niet verwacht! We moeten nog even in het ziekenhuis blijven, omdat Pepijn op glucose geprikt moet worden. Dit is protocol omdat hij tot de 10% dikste baby’s behoort. Michiel gaat tegen 3:30 uur naar huis en ik lig nog lekker met Pepijn in mijn armen in het ziekenhuisbed.

dat is dan ook overal anders. Elin woog 4410 en werd niet op glucose geprikt!

Onze tweede woog 4120 en als zij 60 (geloof ik) gram meer had gewogen hadden wij ook naar het ziekenhuis gemoeten voor die glucose, dat zei ze toen voor ze haar ging wegen dus toen kneep ik m wel even. Maar het is wel ook gerelateerd aan geslacht, hoeveelste kindje, zwangerschapsduur en nog wat factoren, en jij was wel flink overtijd dus misschien dat het daarom niet hoefde?

O, ik wist niet dat het aan meeerdere factoren gerelateerd was. De arts pakte een boekje erbij en zei toen dat hij tot de 10% dikste baby's behoorde en daarom geprikt moest worden. Maar ik was verder niet overtijd, ben met 39+4 bevallen. Geen idee dus eigenlijk...

Meeko schreef:

Darius schreef:

Arden schreef:

Meeko schreef:

Darius schreef: Wel moeten er nog een aantal hechtingen gezet worden, omdat Pepijn een sterrenkijkertje is en omdat meneer 4230 gram weegt! Dat hadden we niet verwacht! We moeten nog even in het ziekenhuis blijven, omdat Pepijn op glucose geprikt moet worden. Dit is protocol omdat hij tot de 10% dikste baby’s behoort. Michiel gaat tegen 3:30 uur naar huis en ik lig nog lekker met Pepijn in mijn armen in het ziekenhuisbed.

dat is dan ook overal anders. Elin woog 4410 en werd niet op glucose geprikt!

Onze tweede woog 4120 en als zij 60 (geloof ik) gram meer had gewogen hadden wij ook naar het ziekenhuis gemoeten voor die glucose, dat zei ze toen voor ze haar ging wegen dus toen kneep ik m wel even. Maar het is wel ook gerelateerd aan geslacht, hoeveelste kindje, zwangerschapsduur en nog wat factoren, en jij was wel flink overtijd dus misschien dat het daarom niet hoefde?

O, ik wist niet dat het aan meeerdere factoren gerelateerd was. De arts pakte een boekje erbij en zei toen dat hij tot de 10% dikste baby's behoorde en daarom geprikt moest worden. Maar ik was verder niet overtijd, ben met 39+4 bevallen. Geen idee dus eigenlijk...

Ik ben thuis bevallen. Maar idd 9 dagen overtijd. Misschien dan idd dat t daarom niet hoefde.

Ik was 39w2d dus ook niet overtijd, ik denk dat dat een belangrijke factor is idd!

Ik sluit me aan bij de rest: leuk geschreven. Wat fijn dat je nog veel hebt kunnen lachen tijdens de bevalling.
S. was 4840 gram en zij moest in het ziekenhuis blijven voor 24 uurs controle wat betreft glucose.
(Ik was trouwens 41 weken zwanger op de dag van de geboorte)

Heel veel geluk met z'n 4tjes!

@Jet: zo, dat was ook een flinkerd!!

Darius schreef:@Jet: zo, dat was ook een flinkerd!!

En dat is ze nog steeds, ze groeit nog steeds netjes boven de bovenste lijn mee :p