mijn bevallingsverhaal

L!ND@ di 13 nov 2012 - 5:24

Zo, ook van mijn kant even het verhaal van mijn bevalling. Woensdag 31 oktober moest ik op bezoek bij de vk voor een extra check van mijn bloeddruk. Die vrijdag daarvoor was er namelijk geconstateerd dat die weer de lucht in ging. Ik was alweer aan de medicatie en had die ondertussen opgehoogd, dus ik verwachtte dat die gezakt was en ik zo nog wel een week verder kon gaan. Nog één week en dan was het 9 november, voor die datum stond de keizersnede gepland....Ik had een bloeddruk van 130/80, op zich niet schrikbarend, maar de vk wilde toch graag overleggen met de gyn. Normaal gesproken zouden ze me gewoon gaan inleiden, dus wie weet wat hij ervan vond. Een paar tellen later, kregen we de mededeling dat de keizersnede een week vervroegd werd!

Dat was niet het nieuws waarop ik gehoopt had! Er moest nog zoveel geregeld en gedaan worden en nu moesten we vaart gaan maken!! (Gelukkig is het allemaal goed gekomen, ook al was het dan in de kraamweek Wink

) Die laatste 2 dagen gingen erg snel voorbij en ik was erg gespannen voor wat er komen ging. Wat was ik bang zeg! Die vrijdag mocht ik me om 8.00 melden. Ze legden een infuus aan, dat ging verkeerd. Het bloed spoot alle kanten op en mijn man ging zowat van zijn stokje. Ik had geregeld dat hij erbij mocht zijn als ze de ruggenprik zouden zetten, maar dat leek me toch niet zo'n goed idee. Nog even een katheter erin en ik was er klaar voor! Ik mocht eerder naar de ok, want die ochtend verliep alles erg soepel. Toen kreeg ik wel even de kriebels en ik heb dan ook even heel hard liggen huilen in bed. Ik zag zo tegen die ruggenprik op en nu moest ik dat alleen doen...Mijn angsten om alles, waren op dat moment veel groter dan de blijdschap dat we nog een kindje zouden krijgen... Embarassed

De ruggenprik was ook knap waardeloos, ze kregen hem niet gezet. Stug weefsel werd er gezegd. Een andere arts nam het over, maar moest hoger in mijn rug wezen. Dat betekende dus opnieuw verdoven en opnieuw een naald erin. Ik voelde het ding echt alle kanten op gaan en dan die vreselijk druk in je rug!! Het deed me niet echt pijn ofzo, maar ik raakte er toch wel wat van in paniek. Ik heb nog nooit zo hard zitten trillen en de twee artsen die naast me stonden hebben heel wat tegen me aangekletst om me maar iets te laten ontspannen. Ze zijn in totaal ruim een kwartier bezig geweest om hem te zetten, maar toen die zat...Heel apart! Je kan alles nog voelen, maar niks doet nog pijn. Ze waren al snel waar ze zijn moesten en na een goede 10 minuten was daar dan J.esse! Wat een verrassing, een zoon! Hij is eruit gehaald met een kiwi (pomp), dat dan weer wel. Hij zat namelijk vast in mijn buik?! Helemaal gezond, onder het huidsmeer en met een apgar van 9/10. Maar het fijnst van alles, hij huilde! Wat had ik dat gemist bij D. Heel bijzonder en ik heb toen zelf ook wel even een traantje gelaten. Daarna nog even netjes dichtgemaakt en ik kon naar de recovery, waar mijn man met J. al snel kwam kijken hoe het met mij ging. Wat ik achteraf pas hoorde, is dat hij tijdens en na de ks alweer zowat van zijn stokje ging. Hij zag dan ook erg witjes Laughing

J. werd aangelegd, maar hij had er niet zo'n zin in. Terug op mijn kamer zat ik helemaal in een roes. Zal ook wel door de morfine zijn gekomen, maar wat was alles snel voorbij gegaan en wat was het me meegevallen! J. had het alleen wel erg koud, dus die is voor een paar uur de couveuse ingegaan. Gelukkig stond hij naast mijn bed. 's Avonds voelde ik me zo goed, dat het me wel leuk leek om visite te ontvangen. Mijn zusje kwam langs met haar vriend en plotseling, vanuit het niets, werd ik hondsberoerd en heb ik alles ondergekotst. Hoe genant! Het erge was dat ik niet kon douchen, zodat ik mijn haar kon wassen. Wat voelde ik me vies! We hebben iedereen maar weer afgebeld, ik had blijkbaar toch even rust nodig. Die nacht heb ik amper geslapen en ze hebben J. maar even meegenomen, zodat ik toch nog iets rust kreeg. De volgende ochtend was ik oververmoeid en bij teveel prikkels, zou ik van mijn stokje gaan. Alle spanningen, stress en vermoeidheid kwamen eruit. Ik was helemaal de klutst kwijt en heb vervolgens de hele ochtend knock out gelegen, met mijn man naast me. Zo kon hij voor J. zorgen als die om aandacht vroeg. De bv kwam nauwelijks op gang, waardoor J. al snel meer dan 10% afgevallen was en we moesten bijvoeden en kolven. Gelukkig begon J. toen ook beter te drinken. Een hele opluchting, want dan mochten we de volgende dag misschien wel naar huis! Dat mocht gelukkig en wat is het dan fijn als je weer op je eigen plekje bent. Eindelijk genieten.....Dat dachten we, want ik was nog geen 2 dagen thuis, of we konden weer terug. J. had last van geelzucht en moest opgenomen worden op de kinderafdeling. Vreselijk om je kind ergens anders achter te moeten laten! Alleen al de aanblik van dat lege wiegje naast mijn bed, zorgde ervoor dat ik heel wat heb af gehuild. Groot was dan ook mijn vreugde toen hij het zo goed had gedaan en we hem aan het eind van de volgende ochtend weer mee naar huis konden nemen. We hebben tenslotte nog erg lopen klooien met de bv (lees: overproductie, krampjes, onbevredigde zuigreflex, pas om 6.00 in slaap vallen, 24 uur kolven), maar nu kan ik eindelijk zeggen dat het sinds 2 dagen wat meer op rolletjes loopt! J. is een heerlijk mannetje en D. is een enorme trotse zus. Ze helpt graag met het badje, pampers verschonen, wil graag knuffelen en kusjes geven, maar als hij huilt raakt ze in paniek. We moeten haar dan echt even uitleggen waarom hij huilt, ze vindt het maar eng. Een makkelijke kraamtijd heb ik niet gehad, maar nu kan ik dan eindelijk zeggen dat ik op mijn blauwe wolk zit smile

Een heel verhaal, sorry! Misschien ook een beetje warrig, maar ik merk dat ik alles nog een plekje moet geven en het een flinke chaos is in mijn hoofd. Tot slot ook nog even een paar foto's:

KNIP!!

MamaDaan di 13 nov 2012 - 6:08

Fijn dat de keizersnede je is meegevallen, wel balen dat het daarna minder goed ging! Wat een knap kereltje, ik ben blij voor jullie dat nu alles weer goed gaat!

Lejow di 13 nov 2012 - 6:23

Wat een lekker ventje, en wat een heerlijkheid dat hij ondanks de couveuse gewoon naast je bed mocht staan I love you

Kan me voorstellen hoe je je voelde toen je het lege wiegje zag, gelukkig mocht hij snel weer mee!

En fijn dat alles nu een beetje begint te lopen!

Gast di 13 nov 2012 - 6:23

Jeetje lin wat een gedoe allemaal! het meeste had ik natuurlijk wel via WA meegekregen, maar idd het verliep niet allemaal even soepeltjes!

Wel ben ik blij te lezen dat het nu goed gaat! Hebben jullie al beetje een ritme? De hulp is weg toch? Was afgelopen weekend voor het laatst?

Liefs X

L!ND@ di 13 nov 2012 - 7:04

Ja, zondag was ze er voor het laatst. Eigenlijk vrijdag, maar we hadden recht op verlenging. Erg fijn! En nu mogen we het zelf doen. Gaat leker tot nu toe. Er komt weer wat rust in de keet en daarmee ook ritme.

Pinkel di 13 nov 2012 - 7:14

Klinkt als een heftige aanloop naar en de keizersnede zelf!! Maar jullie hebben nu eindelijk een heel prachtig mooi kereltje thuis in het wiegje liggen!! Geniet er lekker van met zijn viertjes.

Snoes di 13 nov 2012 - 7:58

Wat fijn dat de keizersnede goed is verlopen, maar wat vervelend om te lezen dat het daarna zo moeizaam ging. Gelukkig hebben jullie nu een beetje het ritme gevonden. Hopelijk kunnen jullie vanaf nu echt gaan genieten met z'n 4-en.

Flip Fluitketel di 13 nov 2012 - 8:06

Wat een knap manneke! Fijn dat de keizersnede meegevallen is, maar minder dat het na afloop ervan minder met jullie beide ging.

Nu lekker genieten!

nillis di 13 nov 2012 - 8:09

Wat een mooi mannetje en jammer dat het allemaal zo is gelopen, maar fijn dat je nu op je blauwe wolk bent gekomen.

PapillonRose di 13 nov 2012 - 8:17

Wat een mooi mannetje! Fijn dat de keizersnede je uiteindelijk is meegevallen, wel rot dat het daarna niet zo lekker liep. Fijn dat het nu wel allemaal goed lijkt te gaan en dat je lekker kan genieten!