Mijn bevallingsverhaal

Pomodori do 15 aug 2013 - 5:13

daar is het dan eindelijk, mijn bevallingsverhaal.
We zijn inmiddels aardig gesetteld met onze zoon thuis en nu was er even een momentje om achter de pc te kruipen. Op een telefoon zo'n lap tekst tikken is niet ideaal.

Afgelopen maandag werd ik wakker na een nacht van vaak wakker worden en plassen. Telkens als ik opstond had ik een zwaar gevoel op mijn schaambeen. Niet echt prettig. het was de tweede dag van mijn verlof dus ik ben lekker blijven liggen. Maar ook dat liggen werd steeds minder prettig. Ik had best last van rugpijn. Een rondje googlen op mijn telefoon bracht mij bij bekkeninstabiliteit. Dus ik dacht, komende woensdag als ik weer een afspraak bij de verloskundige heb, er maar eens naar vragen. Vervolgens ben ik gaan douchen en bleef last van mijn rug houden.
Mooi de morgen besteed aan het in orde maken van mijn koffertje voor het ziekenhuis. Het werd hoog tijd daarvoor. Ik wilde verder de enveloppen gaan schrijven voor de geboortekaartjes. De adressenlijst staat op de pc, dus ik ging even zitten. Toen werd de rugpijn steeds pittiger. Naïef als ik ben dacht ik, flinke oefenweeën zeg.
verder had ik wat (onsmakelijke details) bloed bij mijn afscheiding zitten elke keer.
Maar na een poosje dacht ik, ja die rugpijn komt in steken en dat bloed, hmmm laat ik toch eens de verloskundige bellen wat die vind. Dus gebeld en ze zou even langskomen kijken of er wat aan de hand was, of dat het inderdaad gewoon om te oefenen was en de slijmprop.

Om half één was ze er en heb ik haar binnen gelaten. We gingen door naar boven en ze controleerde de baarmoeder en de stand daarvan. Zo zegt ze, waar staat je koffertje, we gaan naar het ziekenhuis. Je hebt al 6 centimeter ontsluiting.... Wow. dat was schrikken zeg ineens!
Ik snel mijn man gebeld dat hij ook nar het ziekenhuis moest komen (36+3 weken) en hij is met een rotgang van zijn werk naar het ziekenhuis gegaan. Ondertussen zat ik bij de verloskundige in de auto en spoedde zij zich met mij naar het ziekenhuis. De weeën (dat waren het dus...) kwamen in de auto al om de twee minuten. Zelf nog het ziekenhuis ingewandeld naar de juiste afdeling en daar werd ik al snel een kamer op gebracht en aan een monitor gelegd. Grutje (werktitel baby) deed het nog prima. Mijn man was inmiddels om 13.15 ook gearriveerd in het ziekenhuis. Daar bleek ik al op 8 centimeter te zitten en hoefde ik dus nog maar een klein stukje.
Mijn eigen verloskundige is ook bij de bevalling gebleven en verder stond er een team van 4 dames om me heen ter assistentie. Ik had gruwelijke dorst dus ik nam wat te drinken, niet echt een slim plan. In no time lag dat allemaal over me heen en had ik ook mijn shirt helemaal onder gespuugd. Het laatste stukje was ook snel gedaan en toen was het wachten op de verloskundige van het ziekenhuis. Dat duurde best een poosje en ik heb denk ik best even persweeën weg zitten puffen. Mijn vliezen waren nog steeds intact. Die hebben ze op het laatste moment gebroken toen de verloskundige er inmiddels was. Toen mocht ik gaan persen. Dit heb ik 25 gedaan en toen vonden ze hartslag van grutje niet zo heel stabiel meer en werd er besloten tot een vacuümverlossing. Dus de gynaecoloog kwam erbij, zette de pomp, plaatste een knip en om 16.38 was hij er. Onze zoon L.iam R.uben. Met 36.3 weken geboren, maar helemaal af en goed gezond. Hij woog 3400 gram en was 48 centimeter lang. Niet slecht voor een vroege baby. Hij kreunde nogal toen hij er was (logisch... hoofdpijn, misselijk...) en de kinderarts heeft er even naar gekeken. Maar hij was verder goed in orde.
We moesten een nachtje blijven ter observatie. Zijn glucosewaarden en temperatuur werden in de gaten gehouden.
Na dat nachtje kwam de volgende morgen de kinderarts weer en die heeft hem weer gecontroleerd en in orde bevonden. Het protocol zegt dan dat hij minstens 24 uur moet blijven maar zijn woorden waren. Tja baby's van 40 weken met deze waarden en dit gewicht e.d. die thuis worden geboren gaan ook niet naar het ziekenhuis, dus van mij mag hij naar huis. En zo werden we om 11.00 alweer ontslagen uit het ziekenhuis en mochten we naar huis.

Volledig verrast stonden we thuis die middag met onze zoon in onze armen. Het is allemaal zo snel gegaan, haast niet te bevatten, Maar wat hebben we een prachtig ventje gekregen (volledig bevooroordeeld uiteraard). [url=<a][/url] Mijn bevallingsverhaal WP_000397

[url=

Mijn bevallingsverhaal AltAgo2p9iIMexbx1edYo1gwD6Q6_4TnPIJT-VvXqynn0W0

]/url]
Hopelijk lukt het de foto's ook te plaatsen....

We genieten volop!

Clapperdie do 15 aug 2013 - 5:21

Jeetje wat is dat snel gegaan! Mooi ventje hoor!

kwebbeltje do 15 aug 2013 - 5:21

Wat een knapperd zeg! Nogmaals proficiat en geniet er maar lekker van!

sanne-84 do 15 aug 2013 - 5:23

Wat een fijne bevalling!!
Ik vind t grappig om verhalen te lezen van mensen die de weeen niet herkenden haha
En 3400gram? Is best veel voor 36+3 nietwaar?
Hoe dan ook, geniet er lekker van!

_Jet do 15 aug 2013 - 5:24

Wow dat is echt snel gegaan! Wat een mooi mannetje, veel geluk met elkaar!!

Parel do 15 aug 2013 - 5:25

Gefeliciteerd! En wat een prachtig ventje met dito gewicht zeg!

CCC do 15 aug 2013 - 5:27

Jeetje, wat is het snel gegaan! Gefeliciteerd met jullie prachtige mannetje!

MissBitchy do 15 aug 2013 - 5:27

Wauw, gefeliciteerd!
En als je die (prachtige!) foto's ziet, zou je idd écht niet zeggen dat het te vroeg geboren is! smile

Exogenesis do 15 aug 2013 - 5:27

Zo, wat een verrassing dan zeg, zo snel! Op zich heb je verder geen heel gekke bevalling gehad en je zoontje is prachtig! Wat een mooi, gezond ogend kereltje!!

Ella do 15 aug 2013 - 5:30

Jeetje wat vlot zeg. Veel geluk!

PapillonRose do 15 aug 2013 - 5:34

Zo, dat is snel gegaan dan! Wat fijn dat hij het zo goed doet en gewoon mee naar huis kon! Gefeliciteerd en veel geluk samen! Mooi mannetje trouwens I love you