Ineens is het eng

Bazyle schreef:Heb je nu nog steeds ergere emotofobie PapillonRose? Want bij mij is het wel een stuk minder, zo goed als over zelfs. En aangezien jij echt heel erg misselijk bent geweest, heeft dat niet geholpen tegen de angst (dit klinkt heel krom, maar voor mij werkt het zo)

Owja, even on-topic: Ik heb die angsten niet. Niet gehad voor het zwanger worden, nu ook niet. Ik zie wel hoe het loopt, en het komt allemaal goed!

Ik heb nog steeds emetofobie. Het is wel minder, een aantal jaren geleden had ik het echt heel erg. Het was al minder voordat ik zwanger werd en tijdens de zwangerschap heb ik er bijna geen last van gehad gek genoeg. Maar ik heb het nog steeds in milde vorm denk ik. Op zich ben ik er niet mee bezig (vroeger wel, dan was het bijna een obsessie), alleen als ik misselijk ben kan ik helemaal in paniek raken. Maar zolang ik niet misselijk ben gaat alles goed.

Ik had ook al heel lang een kinderwens en toen ik eindelijk groen licht kreeg van mn vriend en de pil de deur uitging heb ik me ook 'bang' gevoeld en heel erg getwijfeld of ik het wel echt wilde. Ik denk dat dit normaal is...

Bazyle schreef:
Dat had ik ook, had ook die emetofobie, maar op het moment dat ik écht misselijk was, dacht ik, oh ff niks eten rustig aan doen en dan komt het goed! En inderdaad, na een tijdje was het over.

Ben jij uiteindelijk bij 1 van de 2 misselijk geweest, of bij allebei wel of juist niet?

Niet heel erg, meer een rare eetlust en een weeïg gevoel in mijn maag. De tweede keer had ik daar wel iets meer last van, maar toen was ik sowieso vermoeider. Heb ook emetofobie trouwens.

Ik vond het ook erg spannend toen ik gestopt was met de pil. Toen ik snel zwanger was, vond ik het niet meer eng. Mijn vriend ook niet.

Natuurlijk is dit ook een spannende tijd in alle voorbereiden. Maar we kijken er enorm naar uit.

Spannend dat jullie ervoor willen gaan.

Toen ik een zwangerschapstest had gedaan en hij bleek positief te zijn heb ik eerst gejuicht, toen gejankt en het eerste wat ik daarna dacht: ''Oh shit...nu moet ik bevallen''

Giacomo schreef:Toen ik een zwangerschapstest had gedaan en hij bleek positief te zijn heb ik eerst gejuicht, toen gejankt en het eerste wat ik daarna dacht: ''Oh shit...nu moet ik bevallen''

Dat had ik ook.... tig andere belangrijkere dingen om me zorgen om te maken omdat de oudste onbekend was en een van de eerste dingen die ik zei was dat ik een "neverending hole" zou hebben (ik was in Amerika ). Daar word ik nu nog mee gepest haha.

Een neverending hole?! Hahaha , briljant (en een zéér onaangename gedachte).

Neverending hole Ik lig hier bijna naast mijn stoel

Maar de angst voor de bevalling komt mij ook bekend voor. Zo nu en dan stak dat even flink de kop op. Ik was vooral bang dat ik het niet zou kunnen en dat het te zwaar zou zijn, ik bedacht me pas achteraf dat ik zomaar een neverending hole had kunnen krijgen Wat gelukkig niet gebeurd is, heb wat dat betreft geluk gehad.

Dames, dames. Ik moet nog, ooit, hopelijk, ga me nou niet bang lopen maken met n neverending hole he

Hahaha ik heb ook gelukkig geen neverending hole

Arden schreef:Hahaha ik heb ook gelukkig geen neverending hole

Gelukkig maar, das n hele opluchting...

Muppetje schreef:Dames, dames. Ik moet nog, ooit, hopelijk, ga me nou niet bang lopen maken met n neverending hole he

+1

Pff nou gelukkig niet de enige... Ene moment kan ik de hele wereld aan, andere moment weet ik niets meer..
Hormonen misschien ahahahah!

De bevalling was zo ongeveer het enige waar ik niet bang voor was tijdens mijn eerste zwangerschap.

Susan schreef:De bevalling was zo ongeveer het enige waar ik niet bang voor was tijdens mijn eerste zwangerschap.

Bij de tweede wel? ;-)

Ik ben ook geen moment bang geweest voor de bevalling.
Ondanks dat ik bij H. best ben uitgescheurd zie ik daar nu ook niet tegenop...

Ik ben ook niet bang. Wel benieuwd. En heb me voorgenomen om het maar gewoon over me heen te laten komen. (Heb ook weinig keus he?! ;-)

yes1984 schreef:

Susan schreef:De bevalling was zo ongeveer het enige waar ik niet bang voor was tijdens mijn eerste zwangerschap.

Bij de tweede wel? ;-)

Nee, maar toen was ik ook voor minder andere dingen bang.

ik ben ook nooit bang geweest voor de bevalling, ik keek er zelfs naar uit. Mocht hier ooit een tweede komen zou ik er weer naar uit kijken. Ik zou graag nog eens zwanger zijn en kunnen bevallen, maargoed, dan krijg je ook een kindje en dat wil ik dan weer neit