Hoe kan dit nou ineens?

Het is al bijna drie jaar uit tussen mij en mijn ex. Af en toe zien we elkaar nog op verjaardagen of hebben we contact via WhatsApp.
Gisteren liet hij me via WA weten dat hij aan het daten is met een vrouw en dat het steeds serieuzer wordt.
En nu ben ik ineens ontzettend verdrietig en moet ik alleen maar huilen.
Terwijl ik hem helemaal niet terugwil of zo.

Als ik hem wel eens op verjaardagen zie en hij doet/zegt bepaalde dingen dan kan ik me weer zo aan hem ergeren en dan weet ik weer precies waarom het uit is gegaan.

Hoe kan het dan dat ik nu ineens zo aan het huilen ben? Ik weet niet of het jaloezie is, ik denk het niet. Ik kan het niet helemaal benoemen maar ik word er wel ineens heel erg verdrietig van.

(liever niet quoten)

Wat rot dat dit nieuws zo hard bij je aankomt. Misschien voel je je zo verdrietig omdat je zelf nog niet een nieuwe liefde hebt gevonden en je dat zelf ook graag zou willen? Ik heb geen idee hoor, maar het kan confronterend zijn als je hoort dat je ex opnieuw gelukkig is in de liefde en jij zelf (nog) niet, ook al weet ik niet of je graag een relatie zou willen. Sterkte iig!

Ik wou zo'n beetje hetzelfde als Guattari typen.
Zelf had ik ook een beetje een rotgevoel toen ik zag dat mijn ex een nieuwe vriendin kreeg, heel stom want ik ben heel erg gelukkig met mijn vriend en ben heel blij dat mijn ex mijn ex is. Maar bij mij stak het omdat ik zoveel energie en weet ik niet wat in die relatie heb gestopt om het te laten werken en het lukte gewoon niet. ergens doet het dan zeer om et zien dat het met een ander wel lukt. Hoewel ik dat natuurlijk niet weet, heb helemaal geen contact meer met hem. Het is voor mij raar om te geloven dat hij nu een vriendin heeft waar hij eerlijk tegen is, die wordt geaccepteerd door zijn familie.. dat is vooral wat bij mij pijn deed.

Het is misschien een beetje een combinatie van wat jullie beiden zeggen. Zelf heb ik nog geen nieuwe relatie en ergens vind ik dat ook wel fijn, maar toch steekt het dat hij het nu leuk heeft met een ander.
En ook denk ik: ik ken hem zó goed, ik weet alles van hem en nu is er straks iemand anders die ook alles van hem weet en hem ook zo goed kent en dat voelt raar en naar.

Ik heb flink gejankt vandaag, zo stom. Maar het heeft wel opgelucht gelukkig.

Zo herkenbaar.Mijn ex is terug naar zijn ex gegaan een paar weken nadat hij mij en ons kind de deur uit heeft gezet.Ik wil hem echt niet terug,maar ik haat haar intens.Het rare is dat het beste kind nergens wat aan kan doen,ze hebben weer wat gekregen toen hij vrijgezel was.Maar het feit dat zei nu in het huis zit waar ik 3 jaar lang voor hem geknokt(We zijn 3 jaar lang bezig geweest om een nieuwe woonwagen te kopen)En maar 2 maanden van heb mogen genieten.
Ik denk dat het bij mij ook te maken heeft,met dat ik nog bij mijn moeder zit.Hoop volgende week te gaan verhuizen,en dan alles af te kunnen sluiten.Hij is al doorgegaan met zijn leven,ik nog niet.Helaas zie ik hem ook nog elke week omdat hij dan zijn zoon komt halen.

Mauwmauw, wat rot, ik kan me voorstellen dat dat helemaal niet leuk is voor je.
Bij mijn ex heb ik het ook, het feit dat die nieuwe vriendin in het bed slaapt waar ik ook sliep (heb daar niet gewoond maar we zagen elkaar altijd in het weekend), dat vind ik echt niet leuk.

Ik hoop dat jij alles een beetje kan afsluiten als je gaat verhuizen. Sterkte!

Sushi schreef:
Bij mijn ex heb ik het ook, het feit dat die nieuwe vriendin in het bed slaapt waar ik ook sliep (heb daar niet gewoond maar we zagen elkaar altijd in het weekend), dat vind ik echt niet leuk.

Dat vind ik ook een enorm naar idee inderdaad, terwijl het natuurlijk wel gewoon de realiteit is dat je ex ook doorgaat met zijn leven...

Vind ik ook wel een beetje raar idee hoor. Hele aal omdat ik zijn huis echt zag als ons huis. En hij ook. Gaat wel weer over. Maar het moment is gewoon ff vreemd.

Mannen zijn gewoon raar...

Ik heb het pas heel lang na onze break gehad. We woonden samen, ik maakte het uit, we hebben ons huis op zijn naam gezet, hij heeft mij uitgekocht. Hij heeft mij 'ingeruild' voor een vrouw met dezelfde leeftijd als mijn moeder. Is al jaren getrouwd. En opeens, een aantal jaar geleden, kon ik daar om huilen. Ik zou hem nooit terug willen, maar iets kon het niet hebben dat hij al verder was dan ik ben.

@ Nyx: Misschien is dat het ook wel, het niet kunnen hebben dat de ander al verder is dan jij bent...

Mijn relatie is nog geen half jaar uit, en toen mijn ex de relatie verbrak zei hij dat hij de komende jaren geen relatie meer wilde hebben, met niemand niet, omdat hij niet in staat was om een relatie te onderhouden. Nu hoorde ik wel (heb zelf geen contact meer met hem) dat hij een meisje heeft leren kennen dat in Parijs woont, en dat hij afgelopen weekend naar Parijs is geweest.. Dat steekt dan wel gewoon enorm, ook al zou ik hem echt niet meer terug willen.

@frapp das gewoon een bizar verhaal, maar waren we geloof ik al over eens mannen zijn raar.

Ja mannen zijn raar en de weinige normale mannen die bestaan zijn al bezet

Ah ik denk dat het ook gewoon een klein beetje rouwen is, om iets wat voorbij is en heus ook leuk was. Af en toe kan dat opspelen, toch? Probeer er niet door van slag te raken, nergens voor nodig.

Mannen zijn raar??? Ik vind zo'n uitspraak eerder 'raar'.

Guattari schreef:Mannen zijn raar??? Ik vind zo'n uitspraak eerder 'raar'.

Je mist een stukje achtergrond

Zou kunnen idd, gebaseerd op wat ik hier lees vind ik het een 'rare' uitspraak.

Nou, ik vind de meeste mannen ook raar. Maar dat is meer een algemene generaliserende waarneming van wat mannen in mijn omgeving.