Een kindje en studeren

Haa allemaal,
Ik ben benieuwd naar verhalen van studerende moeders. Zelf zit ik nu in het 2e jaar van mijn 2e opleiding. Ik doe deze opleiding deeltijd (1 dag per week) naast mijn baan (4 dagen).
We willen erg graag een kindje. Mijn opleiding gaat naar schatting nog zo;n 3 jaar duren, dus wachten daarop is voor ons geen optie. Mijn vriend en ik hadden afgesproken er vanaf oktober 2011 voor te gaan. Maar het wachten duurt me te lang.
Ik heb een aantal vragen aan studerende moeders:
Hoe bevalt het jou? Is het te doen?
Heb je een pauze ingelast, of ben je doorgegaan?
Tot hoever voor je bevalling kon je bv naar school gaan en vanaf hoe lang na de bevalling had je weer puf om te gaan studeren?
Thanks alvast!

Wat zouden de gevolgen zijn als je er niet in slaagt om je studie af te maken? Zou je wel gewoon je huidige baan kunnen behouden? En zou je eventueel minder kunnen gaan werken als het nodig was, stel dat je heel graag je studie af wil maken? Je bent nu natuurlijk wel fulltime bezig, sommige vrouwen kunnen dat prima aan, maar er zijn ook vrouwen die het moeilijk vinden om zo'n vol schema te combineren met het moederschap.

het lijkt mij vrij zwaar om en te studeren en zwanger/een kindje te hebben.

Susan schreef:Wat zouden de gevolgen zijn als je er niet in slaagt om je studie af te maken? Zou je wel gewoon je huidige baan kunnen behouden? En zou je eventueel minder kunnen gaan werken als het nodig was, stel dat je heel graag je studie af wil maken? Je bent nu natuurlijk wel fulltime bezig, sommige vrouwen kunnen dat prima aan, maar er zijn ook vrouwen die het moeilijk vinden om zo'n vol schema te combineren met het moederschap.

Er zijn geen gevolgen als ik mijn studie niet afmaak, tenminste... niet voor mijn werk, geen schuld etc. Ik heb al een opleiding en een baan gericht op deze opleiding. Ik deed deze opleiding echt voor mezelf om me te ontwikkelen.
Ik wil zeker minder gaan werken, of ik nou erbij studeer of niet, ik vind drie dagen de max als we een kindje zouden hebben.

Het is te doen, mits je bereid bent er andere dingen voor op te offeren zoals een sociaal leven. Ik heb een zeer relaxed studietempo, als ik het in het normale tempo zou doen zou ik nauwelijks meer tijd over houden naast de opvoeding van mijn dochter. Ik heb geen pauze ingelast.

Ik zou het zeker niet onderschatten hoe verschrikkelijk ongelooflijk druk je gaat worden en er goed over na denken of het echt is wat je nu wil.

En je zou je studie eventueel ook kunnen onderbreken en een paar jaar later weer op kunnen pakken, mocht je het qua tijd of qua geld even niet meer redden?

Ik studeer fulltime en ben er momenteel ook echt fulltime mee bezig, doe bachelor&master naast elkaar en het is echt even erg pittig. Ik heb behalve verlof geen pauze ingelast. Kan later nog uitgebreid antwoorden maar nu even geen tijd voor.

Ik studeer ook naast werk en kind en toen wij voor mijn zoon gingen studeerde ik voltijd, later deeltijd. In jouw situatie zou ik persoonlijk niet eens twijfelen. Je hebt een baan, je studie duurt nog een tijd en er zitten geen gevolgen aan vast als je er eventueel wat langer over zou doen.

Ik kan niet ontkennen dat het soms druk is, de combinatie studie+werk+kind, maar het is zeker niet onmogelijk! En voor jou geldt ook nog dat als je kindje geboren is en je even te druk bent voor je studie, dat je het dan even uitstelt. Nee, ik zou het wel weten als ik jou was. Zeker als je kijkt naar hoe lang je anders nog zou moeten wachten.

Ik denk alleen dat het niet echt te vergelijken is, je eerste studie die je gewoon moet afmaken omdat je anders met een enorme schuld komt te zitten en zonder diploma de arbeidsmarkt op moet of je tweede studie, die je voor je werk niet echt nodig hebt, maar die je puur op eigen initiatief en uit belangstelling doet. Achter het eerste zit veel en veel meer druk, lijkt mij.

Susan schreef:Ik denk alleen dat het niet echt te vergelijken is, je eerste studie die je gewoon moet afmaken omdat je anders met een enorme schuld komt te zitten en zonder diploma de arbeidsmarkt op moet of je tweede studie, die je voor je werk niet echt nodig hebt, maar die je puur op eigen initiatief en uit belangstelling doet. Achter het eerste zit veel en veel meer druk, lijkt mij.

Dat denk ik inderdaad ook.

.

In jouw geval zou ik het gewoon doen, maar 1 dag studeren in de week vind ik wel wat anders dan fulltime studeren. Bij fulltime studeren zou ik er niet voor kiezen (RESPECT voor de dames die het wel doen). Ik bedoel, een kindje en studeren, dan denk ik meer aan een fulltime studie. Ik begrijp natuurlijk wel dat een deeltijd studie OOK zwaar is en dan studeer je gewoon ook, maar dat is wel een hele andere situatie.

Ik heb dus wel eerst mijn opleiding afgemaakt, ook omdat ik erbij moest werken.
Als ik 24 uur per week had moeten werken in wisseldiensten en 1 dag school dat was mij nooit gelukt.
Nou wilde ik deze opleiding wel hebben anders had ik op een lager niveau moeten blijven werken.
Maargoed, de kinderwens die wij hadden hebben we anderhalf jaar lang opzij geschoven zodat ik het wel kon afmaken.
Ik heb ook het geluk gehad dat ik snel zwanger was.

Maar als deze opleiding niet terugbetaald hoeft te worden of baanverlies zou betekenen dan kan je het altijd proberen te combineren.
Ik had het wel kunnen doen als ik vaste dagen zou werken.
Overigens zit ik sinds vorige week in de ziektewet vanwege de zwangerschap dus het zou je wel vertraging opleveren.

Fauve schreef:In jouw geval zou ik het gewoon doen, maar 1 dag studeren in de week vind ik wel wat anders dan fulltime studeren. Bij fulltime studeren zou ik er niet voor kiezen (RESPECT voor de dames die het wel doen). Ik bedoel, een kindje en studeren, dan denk ik meer aan een fulltime studie. Ik begrijp natuurlijk wel dat een deeltijd studie OOK zwaar is en dan studeer je gewoon ook, maar dat is wel een hele andere situatie.

In deeltijdstudies heb je over het algemeen dezelfde hoeveelheid stof als een voltijdstudie, je hebt alleen minder les en moet dus meer zelf thuis doen. Maar de belasting is op colleges na even zwaar.

Ok ik heb even meer tijd.

Ik zou er wel rekening mee houden dat je moet studeren met een kind, en dat je óók de zwangerschap door moet. Ik ben zelf in de eerste zwangerschap de hele 9 maanden ziek geweest en heb wel wat kunnen doen voor studie, maar ik heb daarin wel nog ongeveer zes maanden extra vertraging opgelopen. De tweede zwangerschap was minder extreem, maar nog steeds pittig. Dat weet je niet van tevoren, sommigen gaan er fluitend doorheen, maar ik heb dus tijdens de hele eerste zwangerschap misschien vijf keer een collegezaal van binnen gezien, buiten tentamens om, en meer ging echt niet.

Ik vind het wel te doen. Ik heb dus twee kinderen gekregen tijdens de studie, en er zijn altijd periodes die zwaarder zijn, met kinderen en/of studie, maar er zijn ook periodes dat ik vakken heb waar minder tijd in gaat zitten. Het is voor mij wel essentieel dat ik een heel sterk systeem om me heen heb bij onvoorziene verplichte dingen, mijn vriend kan vaak een dag vrijnemen, mijn vader af en toe, en buiten dat staan mijn ouders en vriendinnen ook klaar. Het enige wat me nu wel een beetje begint op te breken is dat ik al sinds december ontzettend veel tijd kwijt ben aan de studie en daardoor voor mijn gevoel de kinderen echt te weinig zie. Er zit ook licht aan het einde van die tunnel maar dat heeft me wel een paar tranen gekost, dat ik dan alwéér weg moest.

In jou geval zou ik het ook gewoon doen. Vooral omdat het ook deeltijd is.

Ik ben van plan om volgend jaar een de opleiding tot verpleegkundige te gaan doen. Ik weet dat dit een zware dobber kan gaan worden. De eerste 9 maanden zijn voltijd theorie en vervolgens 3 jaar praktijk met diensten werken erbij.
Ik wil het heel graag en het is voor een betere toekomst voor mij en mijn zoon.
Het zal zwaar worden omdat ik alleen staande mama ben. Maar ik heb zelf altijd zoiets, als je het echt heel graag wilt lukt het je ook wel !

Succes met de keuze te maken jullie weten zelf wel welke de beste is !

Giacomo schreef:

Fauve schreef:In jouw geval zou ik het gewoon doen, maar 1 dag studeren in de week vind ik wel wat anders dan fulltime studeren. Bij fulltime studeren zou ik er niet voor kiezen (RESPECT voor de dames die het wel doen). Ik bedoel, een kindje en studeren, dan denk ik meer aan een fulltime studie. Ik begrijp natuurlijk wel dat een deeltijd studie OOK zwaar is en dan studeer je gewoon ook, maar dat is wel een hele andere situatie.

In deeltijdstudies heb je over het algemeen dezelfde hoeveelheid stof als een voltijdstudie, je hebt alleen minder les en moet dus meer zelf thuis doen. Maar de belasting is op colleges na even zwaar.

Maar als je meer thuis bent, dan is dat toch minder zwaar met een zwangerschap? Kijk, ik snap wel dat het echt wel zwaar is. Maar als je doordeweeks ook nog naar college moet, een eind weg, dan lijkt me dat toch lastiger dan 1 dag in de week (en dan dus minder colleges elders). En tja, ze zegt dat er niks gebeurt als ze het niet haalt en dat ze het puur voor haar eigen ontwikkeling doet. Dat vind ik toch wat anders dan een noodzakelijke voltijd studie, hoe je het ook went of keert. Ik snap dus niet zo heel goed wat het probleem is, geloof ik.

Ik heb het gecombineerd met een HBO studie. In het eerste halfjaar werd ik zwanger van de oudste. Na haar geboorte ben ik na 6 weken weer verder gegaan met studeren. Dat was achteraf misschien net iets te snel. Maar verder ging het prima. We hebben zelfs nog een tweede kindje gekregen tijdens mij studie en ook dat is goed gegaan. Ik heb uiteindelijk een paar maanden vertraging opgelopen, maar dat had eigenlijk meer te maken met mijn ziekte dan met de zwangerschap/kinderen. Al is die ziekte eigenlijk wel een gevolg van de eerste zwangerschap, dus in die zin...

Ik heb gemerkt dat ik een betere student werd doordat ik kinderen had en dat ik een betere moeder werd doordat ik studeerde. Klinkt misschien stom, maar zo werkte het wel voor mij. Ik was daardoor veel gemotiveerder hard te werken en genoot op mijn vrije dagen heel bewust van de kinderen.

Maar ik ken ook mensen waarbij de combinatie níet goed is gegaan. Dat kun je van tevoren natuurlijk niet uitsluiten.

Hoe bevalt het jou? Is het te doen?- ja hoor, het is goed te doen. Het is wel fijn als je een flexibele oppas hebt, omdat je lesrooster nogal eens kan wisselen. Wij hebben een gastouder. Verder is het wel wat meer regelen en vooruit denken, maar prima te doen.
Heb je een pauze ingelast, of ben je doorgegaan?
- Ik ben in augustus bevallen, ik ben toen een half jaar thuis geweest en in februari weer begonnen, ik had wel sneller door gewild, maar dat kon niet met de opleiding die ik volg.
Tot hoever voor je bevalling kon je bv naar school gaan en vanaf hoe lang na de bevalling had je weer puf om te gaan studeren?
- Dat zal voor iedereen verschillend zijn, maar ik had wel door gekund tot de 37 weken, ondanks dat ik een hele moeilijke zwangerschap had. Het weer gaan studeren zal ook voor iedereen verschillend zijn. Persoonlijk zou ik de termijn van de normale duur van het verlof (dus als het kindje 10 of 12 weken is) aanhouden, voor die tijd had ik haar niet graag weg willen brengen, maar ik had na een week of 6 thuis al wel weer kunnen studeren.

Minneke schreef:Ik heb gemerkt dat ik een betere student werd doordat ik kinderen had en dat ik een betere moeder werd doordat ik studeerde. Klinkt misschien stom, maar zo werkte het wel voor mij. Ik was daardoor veel gemotiveerder hard te werken en genoot op mijn vrije dagen heel bewust van de kinderen.

Dit heb ik inderdaad ook ja. Ik ben zwanger geworden na het eerste jaar waarin ik al vertraging had opgelopen door het feesten etc, niet dat ik niks deed en de vertraging was niet extreem, maar toch jammer. Ik heb hierna nooit meer een tentamen niet gehaald omdat ik er niks voor had gedaan. Wel een enkele van een vak wat echt lastig was, maar mijn motivatie was wel een stuk hoger.

Wel merk ik dat mijn stress hierdoor ook hoger is, ik kan het me eigenlijk niet meer permitteren om vakken niet te halen en herkansingen te moeten doen, dat ik de week of weken voor tentamens altijd heel gestresst ben.

Fauve, ik begreep uit je vorige reactie niet dat je het over de zwangerschap had. Maar dan nog lijkt het me geen verschil maken, aangezien de meeste deeltijdstudenten werken naast hun studie en die tijd meer thuis dus niet hebben.

Maar wat betreft de situatie van de TO: daar zie ik ook geen probleem

Maar dat met werk had ze toch sowieso gehad? Aargh ik vind het lastig om uit te leggen, maar als je een topic opent met "studeren en zwangerschap oid", dan verwacht ik dat je het hebt over een fulltime studie. Nu bleek dat het om een deeltijd studie gaat, 1 dag in de week, waar je dus niet zoveel colleges hebt buiten de deur als een voltijd studie en bovendien degene in kwestie geen risico loopt als het misgaat. Dan snap ik niet zo goed wat het probleem is.

Ik studeer full-time hbo verloskunde en ik zat halverwege mijn 3e jaar toen in zwanger raakte, ik ben de laatste week van de zomervakantie bevallen. Nu zit ik dus officieel in het 4e jaar.

Hoe bevalt het jou? Is het te doen?
Tot op heden gaat het goed, ik kan het goed aan en ik loop op de stages na gelijk met de rest van mijn studiegenoten.
Heb je een pauze ingelast, of ben je doorgegaan?
Ik heb ervoor gekozen om mijn binnenschoolse vakken en de stages van het 4e jaar te scheiden. Ik heb dus wel mijn scriptie geschreven, belangrijke eindopdrachten en eindtoetsen gedaan etc. maar ik begin over 3 weken pas weer met stage lopen. Hierdoor heb ik het 2 jaar wat rustiger en kan ik dus naast mijn studie nog lekker genieten van mijn dochtertje. Uiteindelijk studeer ik dus met een jaar vertraging af.
Tot hoever voor je bevalling kon je bv naar school gaan en vanaf hoe lang na de bevalling had je weer puf om te gaan studeren?
Ik ben met 25 weken gestopt met stage lopen, het plan was daarna nog een stageblok van 8 weken te doen (dus doorgaan tot 33 weken) maar in verband met 24 uurs- en nachtdiensten werd dat sterk afgeraden. Ik ben tot de zomervakantie (33 weken zwanger) wel eens in de 2 weken naar de opleiding geweest om allerlei zaken te regelen en zo. Achteraf is dit een goede keuze geweest want toen de stage eenmaal klaar was merkte ik pas hoe 'slecht' ik voor mezelf gezorgd had en dat ik veel te lang was doorgegaan en ben ik compleet ingestort en heb ik helaas niet meer zo veel van mijn zwangerschap kunnen genieten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik zelf in Brabant woon en mijn opleiding en stage in Rotterdam zitten dus ik had per dag 3 a 4 uur reistijd.
Na de bevalling ben ik al vrij snel vanuit thuis weer aan de slag gegaan. Ik denk dat J. een week of 3 oud was toen ik aan mijn scriptie begon en vanaf dat ze 3 maanden was ben ik ook weer zo af en toe een dag naar de opleiding geweest. Over 3 weken begin ik met full-time stage lopen en J. is dan ruim 8,5 maand oud en ik merk dat ik er nu ook echt aan toe ben en er echt zin in heb om weer te beginnen.
Als alles goed was gegaan met de zwangerschap en de kraamperiode dan denk ik dat ik er eerder aan toe was geweest maar door een hele rij aan problemen was ik heel blij dat ik die rust en ruimte had om er volledig voor J. (en mijn man) te zijn.
Wat al eerder gezegd is, denk ik dat ik een betere moeder ben doordat ik studeer en een betere student ben doordat ik moeder ben. Ik heb veel meer doorzettingsvermogen, zelfvertrouwen en motivatie gekregen en dat merken heel veel mensen aan mij (vooral de mensen die dachten dat het me niet ging lukken). En ik ben zelf ook behoorlijk trots dat ik ondanks alles het zo goed voor elkaar heb.

Minneke schreef:

Ik heb gemerkt dat ik een betere student werd doordat ik kinderen had en dat ik een betere moeder werd doordat ik studeerde. Klinkt misschien stom, maar zo werkte het wel voor mij. Ik was daardoor veel gemotiveerder hard te werken en genoot op mijn vrije dagen heel bewust van de kinderen.

Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.

Ik studeer lerarenopleiding Frans (HBO) en ben zwanger geraakt halverwege mijn derde jaar. Nu ben ik in februari weer gestart en doe ik het derde jaar afronden + vast wat vakken van het vierde jaar.

Hoe bevalt het jou? Is het te doen?
Tot nu toe gaat het prima! Het is soms wel even pittig, met name tegen de tentamens aan. Maar afgezien van dat is het wel te combineren. Voor mij scheelt het wel dat ik nu even geen stage heb en alleen colleges, na de zomervakantie komt daar weer stage bij.

Heb je een pauze ingelast, of ben je doorgegaan?
Ik heb een pauze ingelast. Wel min of meer gedwongen, omdat ik me zo ontzettend ziek heb gevoeld tijdens de zwangerschap vond ik het niet verantwoord om door te gaan. Ik vond de zwangerschap en mijn gezondheid belangrijker en ik moest ook nog eens verhuizen. Toen heb ik de keuze gemaakt om vrij snel (met 9 weken zwangerschap) te stoppen. Achteraf gezien een goede keuze geweest, want lichamelijk was de zwangerschap echt zwaar.

Tot hoever voor je bevalling kon je bv naar school gaan en vanaf hoe lang na de bevalling had je weer puf om te gaan studeren?
Na de zomervakantie voelde ik me weer wat beter en had ik nog 4 weken mee kunnen pikken tot ik 36 weken was.. Maar dat had weinig nut ivm tentamens die ik toch niet mee zou kunnen doen, dus dat heb ik niet gedaan.

Na de bevalling heb ik nooit meer echt puf gehad om te studeren. Niet zozeer dat ik er te moe voor was ofzo, maar ik had gewoon totaal geen zin. Wilde liever thuis bij mijn kindje zijn, de studie kon me gestolen worden eerlijk gezegd. Maar ik was er wel zeker van dat ik het toch wil afmaken, ik wil mijn diploma halen. Ik ben 16 weken na de bevalling weer begonnen, had ook wat eerder gekund maar dat kwam niet uit met de indeling qua blokken / vakken op de opleiding. Vind het ook eigenlijk wel goed hoe het gelopen is, heb toch een aardige tijd thuis kunnen zijn en in het ritme kunnen komen. Nu ik eenmaal weer aan de slag ben vind ik het toch best wel weer leuk trouwens! En het combineren gaat tot dusver goed, ik heb gelukkig ook wel een moeder die vaak kan oppassen als het nodig is en verder een familie die veel voor me doet.