Dagcafé

Nee hoor, dat niet! Want ik moet naar een schatje toe, maar dan heb ik ook geen tijd voor mn schoolwerk bedoel ik. En dan kan ik niet forummen!

aaah zo, nah dan kom je vanavond toch forummen of duurt die verjaardag nog de gehele dag?

Nee, vanavond ga ik korfbalwedstrijd kijken, en zelf trainen..

Alex schreef:Fijn inderdaad dat ze niet lang heeft hoeven lijden. Je zult haar wel missen. Zonde dat ze jouw prachtige nichtje nooit heeft mogen ontmoeten.

Daar heb ik ook héél veel moeite mee, het is haar eerste (en voorlopig enige) kleinkind. Vond het voor mijn zusje ook zó erg dat ze haar zwangerschap niet met haar eigen moeder kon delen. Vreselijk lijkt me dat.
De avond nadat nichtje geboren was, ging ik even bij mam langs (op de begraafplaats) en een buurvrouw van mams die toen heel veel heeft geholpen met de verzorging, had een klein plantje neergezet met een kaartje erop: 'R., je bent oma geworden... gefeliciteerd!' Man wat heb ik toen lopen brullen toen ik dat las. En nu wéér nu ik aan dat moment terugdenk...

Ik mis haar vreselijk. Iedere dag weer.
Maar mam had ook niet-aangeboren-hersenletsel als gevolg van alcoholmisbruik (syndroom van Korsakov-Wernicke) en dat kwam precies uit in de periode dat ook de kanker zich openbaarde. Dus eigenlijk vielen alle puzzelstukjes op het juiste moment in elkaar. Mam ging mentaal zó snel achteruit dat we haar niet thuis hadden kunnen laten wonen als ze alléén dat had gehad. Dan had ze op haar 51e jaar naar een gesloten afdeling van een verpleeghuis gemoeten. En weet je... dan heb ik echt liever dat ik haar moet missen dan dat zij nog 30 jaar zó door had gemoeten... Doordat we wisten dat ze nog maar kort te leven had, hebben we haar thuis kunnen verzorgen, tot een paar dagen voor haar overlijden. Mooier had het bijna niet kunnen zijn...

Sjaan

Sjaantje schreef:

Alex schreef:Fijn inderdaad dat ze niet lang heeft hoeven lijden. Je zult haar wel missen. Zonde dat ze jouw prachtige nichtje nooit heeft mogen ontmoeten.

Daar heb ik ook héél veel moeite mee, het is haar eerste (en voorlopig enige) kleinkind. Vond het voor mijn zusje ook zó erg dat ze haar zwangerschap niet met haar eigen moeder kon delen. Vreselijk lijkt me dat.
De avond nadat nichtje geboren was, ging ik even bij mam langs (op de begraafplaats) en een buurvrouw van mams die toen heel veel heeft geholpen met de verzorging, had een klein plantje neergezet met een kaartje erop: 'R., je bent oma geworden... gefeliciteerd!' Man wat heb ik toen lopen brullen toen ik dat las. En nu wéér nu ik aan dat moment terugdenk...

Oh jeetje, ik zit dit met tranen in mijn ogen te lezen.

Ik mis haar vreselijk. Iedere dag weer.
Maar mam had ook niet-aangeboren-hersenletsel als gevolg van alcoholmisbruik (syndroom van Korsakov-Wernicke) en dat kwam precies uit in de periode dat ook de kanker zich openbaarde. Dus eigenlijk vielen alle puzzelstukjes op het juiste moment in elkaar. Mam ging mentaal zó snel achteruit dat we haar niet thuis hadden kunnen laten wonen als ze alléén dat had gehad. Dan had ze op haar 51e jaar naar een gesloten afdeling van een verpleeghuis gemoeten. En weet je... dan heb ik echt liever dat ik haar moet missen dan dat zij nog 30 jaar zó door had gemoeten... Doordat we wisten dat ze nog maar kort te leven had, hebben we haar thuis kunnen verzorgen, tot een paar dagen voor haar overlijden. Mooier had het bijna niet kunnen zijn...

Toch wel fijn dat ze in haar eigen omgeving kon blijven tot ze overleed. En dat jullie haar konden verzorgen. Heeft dat geholpen in het rouwproces?

wel fijn dat je op zo`n rustig manier dan afscheid hebt kunnen nemen. Het zal wel zwaar en moeilijk geweest zijn maar voor haar ook wel heel fijn dat ze in haar vertrouwde omgeving kon blijven met familie die voor haar kwam zorgen.

jeetje wat een verhaal Sjaan!

Thanx meiden, het doet me goed om mijn verhaal weer eens te kunnen doen, merk ik. In mijn directe omgeving weet iedereen het wel dus tja, dan praat je er vanzelf minder over.
Het is een heel heftige, heel korte periode geweest. Mam was volledig de weg kwijt, vergelijkbaar met helemaal dement, en daardoor was ze moeilijk om mee om te gaan, heel opstandig was ze. Dat heeft wel tot veel spanningen geleid tussen ons allemaal maar gelukkig konden we er wel mee omgaan.

*knip, alineaatje weg*

*even de doos tissues halen*

Sjaan, gelukkig neemt je zusje dit niet kwalijk!
En natuurlijk mag je hier gewoon je verhaal doen!

Heb je tissues genoeg? Of moet ik nog even wat langsbrengen?

Wat fijn dat je niks kwalijk genomen wordt maar ik begrijp dat jij je nog wel schuldig daarover voelt. Ik hoop dat je toch nog een keer gaat inzien dat dit niet jou fout is maar dat het komt doordat je ex je manipuleerde. Echt je kan hier niks aan doen en hoop dat je toch nog vrede ermee krijgt dat je helaas 2 weken hebt moeten missen. (ik ben niet goed in dingen verwoorden maar denk en hoop dat je wel begrijpt wat ik bedoel)

Het is inderdaad de laatste doos tissues die ik in huis heb en de bodem is in zicht Maar anders pak ik wel een laken ofzo

Pff... dat verhaal van die vakantie... heb ik nog nooit zomaar aan iemand verteld... thanx voor het luisteren/lezen!

ik vind het al heel fijn dat je je zo op je gemak hier voelt dat je je verhaal wilt doen.

Lily, dat ik me hier op mijn gemak voel, komt doordat hier zoveel lieve meiden zitten. Echt, dit werkt therapeutisch

dat is fijn sjaan

Oeh.. Ik ga even iets stiekems doen voor mn ouders!

Burn schreef:Oeh.. Ik ga even iets stiekems doen voor mn ouders!

Wat dan??? Verrassing??


voor jullie allemaal, zomaar, omdat ik zo blij ben met jullie en dit forum!

Jeetje Sjaan, wat heftig. Zit het met tranen in mijn ogen te lezen Ik vind het erg knap van je dat je er over kunt praten, fijn dat het oplucht.

Sjaantje schreef:

Burn schreef:Oeh.. Ik ga even iets stiekems doen voor mn ouders!

Wat dan??? Verrassing??


voor jullie allemaal, zomaar, omdat ik zo blij ben met jullie en dit forum!

Dikke knuffel terug lieverd!

Mijn ouders zijn dit jaar 25 jaar getrouwd, en nu sturen wij ze een weekendje weg. Maar daarvoor moet ik even vrij regelen bij het werk van mn moeder. En ze belde er net heen over vrije dagen, zodat ze haar uren op kon maken. Maar daar ga ik nu even een stokje voor steken!

Ik zal het even anders formuleren:
Bedankt dat ik hier er even over kan en mag praten!

Burn, wat een leuke verrassing! Waar gaat het weekendje heen?

Sjaantje schreef:Burn, wat een leuke verrassing! Waar gaat het weekendje heen?

dit wou ik net vragen

En tuurlijk mag je hier je hart luchten, fijn dat we een luisterend oor kunnen bieden

Sjaan, wat een verhaal zeg. En tuurlijk mag je hier je verhaal kwijt!

Burn, wat een leuke verrassing!

Ze gaan een weekendje naar Brussel