Geen auto durven rijden

Ik vond autorijden nooit super leuk. Toen heb ik een aanrijding gehad en toen had ik echt wel even angst, maar die ging eigenlijk best wel snel over. Ook mede doordat mijn moeder mij de volgende dag achter het stuur heeft gezet met de mededeling, jij gaat rijden. Een jaar later ongeveer heb ik bijna een frontale botsing gehad, omdat mijn tegenligger in een bocht ging inhalen en mij dus tegen kwam. Dus ik zag die auto recht op me afkomen en dacht dit wordt mijn dood. Ik had een hele grote engel op mijn auto zitten want hij heeft me op een haartje na niet geraakt. Sindsdien ben ik pas echt angstig, maar dan vooral op voor mij onbekende wegen en snelwegen. Maar als ik er eenmaal rij dan zie ik dat het wel goed gaat. Maar als ik kan kiezen dan laat ik me lekker rijden, echter ben ik meestal degene die rijdt.

Ik herken het ook wel. Ik heb met staatsexamen pas mijn rijbewijs gehaald en toen vond ik het al niet leuk meer, omdat er zo veel stress achter stond. Vlak nadat ik mijn rijbewijs heb gehaald ben ik een half jaar weggeweest en toen was ik er helemaal uit. Na een jaar ben ik toen naar de UK verhuisd en moest ik gedwongen leren om links te rijden. Nu ben ik dus zowel onwennig links als rechts op de weg en raak ik ontzettend gestresst tijdens het rijden. Gelukkig woon ik in een stad en hoef ik nu nooit meer te rijden, ik loop overal heen of neem de bus/metro/trein. Dit zorgt er natuurlijk wel voor dat ik helemaal nooit meer rij, terwijl ik het wel belangrijk vind om het bij te houden. Ik wil, als ik later kinderen heb, wel goed kunnen rijden.

SunnyScience schreef:

Sjaantje schreef:SunnyScience, wil je het zelf ook? Want als je het alleen voor een ander doet, is het véél moeilijker!

Het zou makkelijk zijn als ik gewoon af en toe de auto weer eens zou pakken
Maar het komt ook omdat ik hier geen auto tot mijn beschikking heb, en ik ga niet elk weekend dat ik thuis heb speciaal de auto in stappen (vooral niet bij mooi weer). Wij doen eigenlijk het meeste op de fiets sowieso en laten de auto al snel staan.

Ik rij ook eigenlijk alleen als ik op bezoek ben bij mijn ouders, wat dus heel weinig voor komt. Ik vond autorijden tijdens mooi weer altijd wel leuk eigenlijk; met zonnebril op, raam open en vrolijke muziek naar het strand. Maar dat heb ik niet vaak genoeg gedaan denk ik.

Heel herkenbaar. Ik heb nu ruim drie jaar mijn rijbewijs, maar nooit de noodzaak gehad om te rijden. In het begin heb ik mezelf nog wel gedwongen af en toe in de auto van mijn ouders of later die van mijn vriend te rijden, maar na een paar vervelende ervaringen (op de snelweg de versnelling niet in de 5 krijgen, er niet tussen komen bij een gevaarlijk klaverblad waar ik moest uitvoegen en anderen gingen invoegen waar ik geen ruimte kreeg en mijn vriend die een keer gilde dat ik bijna een skeeleraar had aangereden, wat volgens mij best meeviel ) durf ik ECHT niet meer. Ik heb nu ook driekwart jaar niet meer gereden, maar had dit weekend bedacht dat ik echt weer eens moet.

In de Viva van deze week staat trouwens een heel leuk artikel er over, 10 dingen die je tegen jezelf moet zeggen om WEL in de auto te stappen met rijangst. Ik moest erg lachen omdat het zo herkenbaar was, haha.

Ik heb m'n rijbewijs juist in 1 keer gehaald, maar daar was ik zelf zo verbaasd over dat ik helemaal niet het gevoel heb dat ik het echt kan. En ook ik heb moeite met diepte inschatten. En dat terwijl ik autorijden wel leuk vind, zo stom!

ik heb 1,5 jaar niet durven rijden door een auto ongeluk. Nadat ik helemaal was ingestort toen ik reed heb ik hulp gezocht. Ben toen een tijdje bij een Psychiater geweest en toen durfde ik langzaam aan weer in een auto te stappen en steeds een stukje verder te gaan. Nu een paar jaar later durf ik weer overal heen te rijden. Alleen naar den haag rijden vanaf friesland geen enkel probleem. Maar zodra er ook maar iets mis gaat ben ik al van slag en kan ik niet meer verder rijden.

Bij mij komt het door een ongeluk. Tips voor jou mischien dat het helpt dat jij rijd als je samen met je vriend bent en zo steeds weer een stapje verder

Sterre schreef:en mijn vriend die een keer gilde dat ik bijna een skeeleraar had aangereden

Owkee... dát woord heb ik dus echt een aantal keer moeten lezen voordat ik in de gaten had wie je nou eigenlijk bijna aangereden had...

Sjaantje schreef:

Sterre schreef:en mijn vriend die een keer gilde dat ik bijna een skeeleraar had aangereden

Owkee... dát woord heb ik dus echt een aantal keer moeten lezen voordat ik in de gaten had wie je nou eigenlijk bijna aangereden had...

Ik ook hoor

Birgit schreef:

Sjaantje schreef:

Sterre schreef:en mijn vriend die een keer gilde dat ik bijna een skeeleraar had aangereden

Owkee... dát woord heb ik dus echt een aantal keer moeten lezen voordat ik in de gaten had wie je nou eigenlijk bijna aangereden had...

Ik ook hoor

Hahaha het staat inderdaad een beetje vreemd. Iemand op skates, dus. Die zwenkte een heel stuk uit over het fietspad (berg op) dus had ik gewoon meer ruimte moeten nemen.

Heey Birgit,

Wat vervelend dat jij je zo onzker in de auto voelt.
Mocht je willen dan wil ik ook wel helpen.

Wat lief dat je dat aanbiedt :-)

Ik zal het in gedachten houden!

Enelya schreef:Heb er zelf geen last van, maar herken het wel van mn zus. Zij haar rijbewijs in 5x gehaald en vond autorijden helemaal niks aan. Toen ze op Curacao ging wonen moest ze wel elke dag met de auto. Nou daar leer je echt wel rijden en met je angsten om te gaan. Dus nu ze terug is kan ze veel beter rijden, al gaat het schakelen nog wel lastig. Maar dat heeft mn moeder ook dus zal wel in de genen zitten. Zelf vind ik het vervelend om in het donker te rijden, al die koplampen die in je gezicht schijnen. Maar ik zal wel moeten want moet elke dag naar mn werk, 45 km verderop. Gelukkig is het nu weer langer licht

Haha, die zus van jou zou ik kunnen zijn, heb ook echt goed en durven leren rijden op Curacao. Alleen haalde ik mijn rijbewijs de 3x.

Zijn vrouwen dan echt zo angstig voor autorijden?
Ik heb al 9 jaar mijn rijbewijs en ik rij overal naartoe, ik ben ook niet bang. Ik werkte eerst 50 km van mijn huis vandaan nou dan leer je wel autorijden.

Ik zou weer wat lessen nemen met een goeie instructeur.
Hetzelfde als met de koppeling leren omgaan, als je het niet oefent dan leer je het niet.
Met lessen toen der tijd heeft mijn instructeur me op een verlaten landweggetje me steeds laten stoppen en dan weer optrekken. De leswagen reed overigens op gas/benzine ipv diesel dus die sloeg nog sneller af.

Inzicht hebben en verder kijken dan de moterkap moet je leren door te oefenen. Ik zou als ik jou was doelen gaan stellen, eerst overdag naar de supermarkt rijden en zo steeds verder.

@Happydobby, ook mannen kunnen er last van hebben hoor! Ken er een, maar die durft er eigenlijk niet voor uit te komen. Zo zullen er zeker weten veel meer mannen zijn!

Mijn moeder heeft dit ook gehad. Amper nog gereden nadat ze haar rijbewijs had gehaald, jaren later nog wat geoefend met mijn vader maar die was er te ongeduldig voor. Sinds kort is ze weer aan het oefenen en gaat het veel beter.

Zij heeft via haar werk een aantal rijlessen gekregen, bij een gespecialiseerde instructeur. Hij heeft goed gekeken wat haar angsten waren en daar heeft hij samen met haar aan gewerkt. Dus niet puur een beetje oefenen met autorijden, maar echt de problemen aanpakken.
Daarna is ze met mijn opa samen gaan oefenen. Hij zit naast haar en geeft haar tips, zegt wat ze moet doen. Heel rustig, in etappes. Eerst op verlaten landwegen, daarna een stukje van het aangrenzende dorp meepakken, daarna via de 50 km weg een stukje naar huis, vervolgens de snelle route via de 80 km weg nemen...inmiddels heeft ze alleen nog niet 120 gereden, de rest lukt haar aardig.

Ik weet van mijn moeder dat ze veel tegen zichzelf praat als ze aan het rijden is. Telkens als ze iets moet doen, zegt ze dat hardop tegen zichzelf (gas los, remmen, koppeling in, schakelen, dat soort dingen). Inmiddels durft ze wel weer te rijden, al zal het nooit een hobby worden. Ze blijft wel bang voor smalle wegen zonder uitwijkmogelijkheden, zoals de vrij smalle weg in haar woonplaats met aan de ene kant een kanaal, aan de andere kant een lange rij niet altijd goed geparkeerde auto's en veel bussen die er langs rijden. Ook smalle wegen met veel bomen er naast blijft ze eng vinden. Dat soort wegen probeert ze dan ook te vermijden, ze rijdt liever een stukje om via een prettigere weg.

Haar volgende doel is om 100 km te gaan rijden, naar mij toe! Ze houdt hierbij rekening met de dag waarop ze komt, liever een rustige zondag en een drukke spits op de vrijdag bijvoorbeeld. En er is een specifiek kruispunt/knooppunt waar ze tegenop ziet, vlakbij de grote stad met veel auto's en rijbanen. Ik ga haar via Google laten zien welke rijstroken er zijn, wanneer zij naar links kan gaan en welke baan ze moet hebben. Waarschijnlijk gaat dit haar ook nog wel helpen, als ze weet wat ze kan verwachten.

Onthoud dat het nooit een hobby hoeft te worden, dat autorijden, maar het zou wel heel prettig zijn als je jezelf gewoon kunt redden. Succes!

Ik vind autorijden ook echt niet leuk. M'n theorie en rijbewijs heb ik in 1 keer gehaald, maar ik heb het lessen ook nooit leuk gevonden. Ik kan best rijden, maar ik zie overal gevaar en ben bang dat anderen niet goed opletten waardoor ik een ongeluk krijg.

Ik heb nog niet zo lang mijn rijbewijs ( 3 maanden ) maar ik durf ook niet echt te rijden. Ik wil wel, maar durf niet zo goed. Dat komt voornamelijk door mijn vaders auto ( heb zelf nog geen eigen auto ) maar deze heeft een automatische handrem. Zo irritant! Normaal kan je heel veel doen met je koppeling ( zachtjes wegrijden, met parkeren enz ) maar met deze auto kan dat niet omdat je veel gas moet geven om door de handrem ' heen te breken' Lukt dat niet, dan slaat tie af. Bij mij is het dus meer de auto onder controle krijgen maar op een of andere manier lukt dan niet echt.

En de snelweg vind ik op een of andere manier doodeng! Ik zie borden nog te laat omdat ik mij zo aan het focussen ben of dat ik wel voldoende afstand hou en of er niet iemand mijn baan op kom rijden......

Ik hoop door het gewoon te doen een beetje van mijn rijangst af te komen.....

Pff, ben ook geen held achter het stuur. Heb mijn rijbewijs nu ruim een jaar, was altijd onzeker tijdens het lessen maar wel alles in 1 keer gehaald (zelfs ondanks sneeuw bij mijn rij-examen). Daarna af en toe kleine stukjes, geen eigen auto nog. En toen vorige zomer opeens hele stukken richting Zwitserland. De Duitse autobaan, wat een horror, en zelfs stukken 's nachts gereden. Van tevoren vond ik het doodeng, maar uiteindelijk ging het best goed. Af en toe in een stuk file even 'uitrusten' zodat ik ook eens even lekker durfde mee te zingen met de muziek, maar verder ben ik echt 1 brok stress achter het stuur. Binnenkort weer eens wat oefenen en wennen, want nu echt al maanden niet gereden en weiger ik dus ook gewoon om te rijden als iemand me het vraagt.

Toen ik 18 werd kreeg ik van mijn ouder een aantal rijlessen en hoe goed die ook gingen, ik vond het vreselijk! Had 2 dagen van te voren al buikpijn en stapte altijd kotsmisselijk van de zenuwen de auto in. Heb toen besloten er tijdelijk mee te stoppen en later verder te gaan. Nu ben ik 21 en heb nog steeds geen autorijbewijs ..

Het stomme is dat ik ondertussen op mijn 19de wel ben begonnen met motorrijden en toen ook vrij snel mijn rijbewijs daarvoor gehaald.
Ik kan nu dan ook wel zeggen dat ik goed inzicht in het verkeer heb, maar echt hoor, autorijden durf ik nog steeds niet

ow dat is we appart soezieQ.
Ik vind het ook nog eng om te rijden, maar dat komt ook omdat ik mijn rijbewijs heb gehaald en vanaf toen nauwelijks heb gereden.. Bij mij is het vooral spanning.. dus bij mij echt een kwestie van doen, maar die stap wordt wel steeds moeilijker. Ik zou als ik jou was (TO) gewoon idd beginnen met kleine afstanden.. en dat zo uitbreiden, en beginnen op verlaten wegen en dan steeds drukker, zoals ik hier boven ook zag staan.

Lijkt me erg lastig als je dat niet durft.
Ik kan ook moeilijk diepte inschatten en daardoor parkeer ik gewoon iets voorzichtiger dan een ander. Er is nog nooit iets heel vervelends gebeurd. En ik rij altijd lekker flink door.
Is het niet verstandig om een cursus te volgen waarin je meer zelfvertrouwen krijgt, en dan nog wat rijlessen te volgen?

Topic van een tijd geleden maar toch wil ik ook even mijn verhaal kwijt en zien of er misschien nog mensen zijn die tips voor mij hebben. Ik ben ook nogal een angsthaas wat autorijden betreft. Na het halen van mijn rijbewijs (in 2x) vond ik het eigenlijk al niet meer leuk. De andere weggebruikers gaan veel te snel en de snelweg is dus al helemaal niks. Heb mezelf toen wel gedwongen om kleine stukje te blijven rijden. Naar de supermarkt, naar mijn vriend, naar het station. En daar heb ik nu dan ook geen probleem meer mee.

Lange stukken (voornamelijk snelweg dus en onbekende stukken) rij ik echter absoluut niet graag en vermijd ik ook altijd. Heb zelf nog nooit langer dan een half uur gereden (op de rijlessen van 5 jaar terug na). Nu heb ik volgende week een afspraak op +- 30 kilometer (mogelijke nieuwe werkgever). Maar omdat de weg onbekend is vind ik het nu al doodeng. En de gedachte dat ik dit (als het mee zit) veel vaker moet gaan rijden. Wat uiteindelijk dan ook wel zal wennen hoop ik.

Iemand tips over het leren snelweg rijden? Of ook hier 'gewoon doen'.

Ixis, gewoon doen!
Anders ga je van het weekend alvast oefenen met bijvoorbeeld je vriend erbij.
De snelweg vind ik zelf een stuk prettiger dan door de stad.
In de stad heb je m.i. meer te maken met onverwachte situaties.

Succes alvast.

Het spijt me maar als je zo bang bent om auto te rijden, ga dan aub niet de weg op. Ik heb zelf meegemaakt hoe een vriend van mij is omgekomen door een vrouw die geen auto durfde te rijden (politieverklaring..) en toch was gaan rijden.. waardoor ze met 80km ging invoegen.. 2 automobilisten zagen haar optijd..en die vriend dus niet.. hij is achterop haar geklapt en met de neus van de auto aan de andere kant uitgekomen. Niet gelijk dood maar kort daarna aan letsel aan zijn hoofd. Mijn advies. BLIJF van de weg. Niet iedereen is geschikt om auto te rijden en ik kan me heel erg storen aan mensen die domme dingen in het verkeer doen. Als je het moet hebben van vertrouwen op elkaar dan moeten dit soort mensen gewoon geen auto gaan rijden.

2CKC2 Wat een aangrijpend bericht! Ik kan me in deze situatie goed indenken dat je adviseert om niet de snelweg op te gaan, met deze vreselijke ervaring.
Volgende week ga ik via voor mij onbekende provinciale en rijkswegen rijden (daarom niet minder gevaarlijk! maar zonder invoegen) wat mij vooral onzeker laat voelen. Ik neem sowieso mijn navigatie mee om die onzekerheid over het onbekende al weg te nemen.

Hmm ik denk dat je met dit verhaal haar juist nog banger maakt CKC (niet lullig bedoeld hoor, ik snap je reactie volkomen als je zoiets meemaakt!!!) , maar inderdaad als je echt gekke dingen doet op de weg moet je eerst weer een paar rijlessen nemen en veel gaan oefenen op momenten en punten waar het niet druk en moeilijk is. Je moet absoluut niet anderen in gevaar gaan brengen.

Zelf herken ik het gelukkig helemaal niet (meer). Ik was ook niet een ster met rijlessen door faalangst en gebrek aan overzicht in verkeer. Ik heb het de 4e keer gelukkig gehaald, mede dankzij een rij instructeur die een keer niet overal commentaar op had, maar erg soft was; de aanpak die bij mij werkte. Wel was mijn 4e keer afrijden nog niet vlekkeloos en kreeg ik het commentaar: jij bent iemand die heel veel moet gaan rijden om het goed te leren.... Ik kon wel rijden, maar ik was gewoon erg onzeker op bepaalde momenten. Ook voelde ik mij niet echt thuis in de auto.

Twee dagen nadat ik mijn rijbewijs in de pocket had heb ik een Polootje gekocht en reed ik gelijk dagelijks naar mijn nieuwe werk (daarvoor was een auto eigenlijk een must door de afstand, dus er stond ook behoorlijk wat druk op het behalen van mijn rijbewijs). Ik was de eerste keer dat ik in de auto reed nog 'bang' om gewoon door mijn eigen stad te rijden, dus laat staan gelijk 's ochtends in de spits over de snelweg... Gelukkig was mijn eerste dagelijkse route niet eentje met hele moeilijke knooppunten ofzo. Ik heb echt wekenlang nog elke keer de zenuwen gehad en ik moest overal bij nadenken: hoe start ik normaal, hoe rijd ik normaal weg, ik durfde niet goed achteruit te rijden, ik schakelde regelmatig nog verkeerd (in plaats van in de 5 deed ik hem dan in de 3 bijvoorbeeld.. arme Polo).
Ik hield mezelf steeds voor: ooit kom er een dag waarbij ik zonder na te denken in de auto stap en gewoon wegrijd en alles automatisch gaat....
En ik denk dat die dag echt pas na een half jaar of jaar kwam....terwijl ik in een jaar toch zeker 25.000 km rijd.
Wat mij geholpen heeft is om gewoon door te zetten en zoveel en zo vaak mogelijk te rijden. Ik ging juist op zaterdag door het centrum in onze stad rijden langs alle moeilijke punten, ik kende de weg tenminste en kon zo oefenen in drukte. Wel bleef ik eerst erg voorzichtig. Ik nam absoluut geen risico's en bleef liever een eeuwigheid achter een vrachtwagen hangen op de rechterbaan dan in te halen als ik het niet helemaal vertrouwde.
De snelweg vond ik trouwens ook altijd gemakkelijker dan in de stad rijden, behalve dan het invoegen...

Mijn advies is dus: oefenen oefenen oefenen!

Edit: Navigatie heeft mij trouwens ook enorm geholpen!! Hoefde ik me tenminste niet ook nog eens druk te maken over de route...