Sex met een bezet iemand

Ruim 3 jaar geleden bijna gebeurd ja, maar gelukkig net op tijd af kunnen kappen.
Zoenen was al erg zat met een bezet iemand.

Ik had het tien jaar geleden kunnen doen,maar dan bracht ik mezelf wel heel erg in de problemen.
Dus niet gedaan!

*Marietje* schreef:wat ik wel denk is dat, als er al iets mis is in je relatie, je er na vreemdgaan niet zo snel uit zal komen met zn 2en. Wij zijn er wel samen uitgekomen, en in plaats van dat het onze relatie stuk heeft gemaakt, is onze relatie nu sterker dan ooit, en zijn we erg gelukkig:)

kun je hem nu dan weer voor de volle honderd procent vertrouwen? ik kan me zo voorstellen dat er bij hem altijd weer een moment van zwakte kan komen....

Ik denk niet dat er bij vreemdgaan altijd iets mis zit in je relatie. Het kan ook een karaktertrek zijn, de hang naar spanning, de aantrekking tot iets onbekends, nieuwsgierigheid naar een ander etc. Je hebt mensen die het liefste voor altijd in hetzelfde dorp blijven wonen met 1 partner, je hebt ook mensen die de wereld rondreizen, verschillende studies doen, veel vrienden hebben die hen inspireren, motiveren in een bepaalde periode van hun leven, en ook meer behoefte hebben aan wisselende contacten op seksueel gebied. Natuurlijk hoort dit niet thuis in een relatie, en is het de bedoeling dat je die karaktertrek als het ware uitschakelt op het gebied van andere mannen/vrouwen, maar voor de een kan dit moeilijker zijn dan voor de ander. Niet iedereen zit nu eenmaal hetzelfde in elkaar. Dit hoeft niks af te doen voor de liefde die je voelt voor je partner.

Pien schreef:

*Marietje* schreef:wat ik wel denk is dat, als er al iets mis is in je relatie, je er na vreemdgaan niet zo snel uit zal komen met zn 2en. Wij zijn er wel samen uitgekomen, en in plaats van dat het onze relatie stuk heeft gemaakt, is onze relatie nu sterker dan ooit, en zijn we erg gelukkig:)

kun je hem nu dan weer voor de volle honderd procent vertrouwen? ik kan me zo voorstellen dat er bij hem altijd weer een moment van zwakte kan komen....

ik heb mijn momenten dat ik hem niet vertrouw en dat ik achterdochtig ben, en dat zal ook zeker nog wel een hele tijd zo blijven. ik heb dan ook nooit gezegd dat het makkelijk is, maar door wat er gebeurd is waarderen we wel meer wat we hebben, en voor mijn gevoel is hij ontzettend geschrokken van wat zijn stomme actie teweeg heeft gebracht. Natuurlijk had ie dat ook kunnen weten toen ie eraan begon, maar goed...
Ja ik heb nog mn moeilijke momentjes, maar over het algemeen heeft het ons echt sterker gemaakt.
en ja er is een kans dat ie het nog een keer doet, maar stel ik had het uitgemaakt, dan zou een eventuele toekomstige partner hetzelfde kunnen doen. technisch gezien is er altijd een kans dat je vriend vreemdgaat, ook al denk je hem goed genoeg te kennen. Mijn vorige 2 relaties zijn uitgegaan omdat allebei de mannen vreemdgingen. Zij zijn allebei verliefd geworden op het meisje waarmee ze vreemdgingen, zijn nu gelukkig getrouwd met hetzelfde meisje en allebei vader... dus het hoeft niet persé zo te zijn dat je relatie er uiteindelijk alsnog op stukloopt omdat ie het nog een keer doet...

*Marietje* schreef:ik vind niet dat er persé iets mis moet zijn in de relatie. mijn vriend is 4 maanden geleden vreemd gegaan, wij hadden toen net een nieuw huisje, en waren echt gelukkiger dan ooit, en dat was ook van zijn kant zo.
in zijn geval was het gewoon echt zwakte. zij probeerder het al maanden, en uiteindelijk is ie er met zn stomme kop ingetrapt.

wat ik wel denk is dat, als er al iets mis is in je relatie, je er na vreemdgaan niet zo snel uit zal komen met zn 2en. Wij zijn er wel samen uitgekomen, en in plaats van dat het onze relatie stuk heeft gemaakt, is onze relatie nu sterker dan ooit, en zijn we erg gelukkig:)

Ik heb je dat wel vaker zien schrijven Marietje, en ik vind het altijd zo surrealistisch. Ik bedoel daar niks rots mee, maar ik begrijp het niet zo goed. Hij heeft ervoor gekozen om vreemd te gaan (want of hij nou gelukkig was of niet, of zij het nou probeerde of niet, ze heeft 'm niet verkracht neem ik aan en hij deed er zelf aan mee uiteindelijk) en als ik het me goed herinner heeft hij het je ook niet eerlijk verteld, toch? En dat is 4 maanden geleden, en nu zijn jullie er samen uitgekomen. Ik vind dat zo snel. Ben je niet enorm bang dat het nog eens enorm hard gaat opspelen, dat je achterdocht enorm hard toeslaat, dat je er alsnog heel veel last van gaat krijgen?

Ik heb het ook meegemaakt met mijn ex, alleen dan na 5 jaar, een huwelijk en 2 kinderen, en ik heb dus de andere weg gekozen. Ik kreeg daarna een nieuwe vriend en had het eerste halfjaar nergens last van. En daarna begon het wantrouwen en de achterdocht toe te slaan. Niet vanwege dingen die mijn vriend deed, maar vanwege wat mijn ex gedaan had. Dat kwam pas later. En dan had mijn vriend me niet eens bedrogen, er was dus niet eens een reden om achterdochtig te zijn!

Het was bij mij ook omdat het vreemdgaan, net als in jouw relatie, niks met de relatie te maken had. Het was niet omdat hij ongelukkig was, het was om 'niks'. Hij werd verleid en hij stemde ermee in. Just like that, om niks. Net zoals bij jouw vriend. En juist dat gegeven maakte dat ik hem niet meer kon vertrouwen. Als er nou een structureel probleem in de relatie zat waardoor hij zijn heil ergens anders zocht, dan had dat probleem nog aangepakt kunnen worden en dan hadden we daarmee de reden voor het vreemdgaan weggenomen. Maar er was geen reden. Er kon dus ook geen reden worden weggenomen. Hij kon het zo weer doen, en daar koos ik niet voor.

Als ik jou dan zo 'lees', dat je na 4 maanden er samen uitgekomen bent, dan denk ik: ben je er niet bang voor dat je 'er' nog niet bent? Dat het nog eens terugkomt om het jullie moeilijk te maken? Dat het nog niet definitief is afgesloten allemaal? Ik bedoel dit niet rot of pessimistisch, maar ik ben er gewoon erg benieuwd naar.

Jep ik ben zeker vaak genoeg bang dat het ergste nog moet komen, de klap zeg maar. wat mijn gevoel betreft is het ook zeker nog niet klaar. ik ben nog steeds erg achterdochtig, maar ben op de een of andere manier banger dat zij het weer gaat proberen, dan dat het bij mijn vriend vandaan komt. misschien naief, maar ja....
Zo vertelde mn vriend vorige week dat zij een klapband had gekregen met de auto, omdat ze tijdens het rijden hem wilde smsen, en toen keihard tgen de stoeprand opreed met haar auto. Hij vond het een grappig verhaal, ik ga meteen denken "wat?""waarom ging ze je smsen?""wat stond er in die sms?"....

Wat ik ook bedoelde met mn vorige posts is dat het puur tussen ons samen nu echt supergoed gaat. Ja we hebben het er nog wel vaak genoeg over, maar verder doen we nu zoveel samen, voelt het echt super....
en ja, misschien dat dit mooie bubbeltje alsnog over een paar maanden barst...
maar toch had ik zelf niet verwacht dat dit zou gebeuren, in 99% van de gevallen maakt vreemdgaan een relatie stuk, en tot nu toe lijken wij er sterker uit te komen, maar goed.....het is nog relatief kort geleden, dus vraag het me over een paar maanden nog eens.....kijken hoe het dan zit....

alleen had ik, toen het gebeurde, mezelf 4 maanden gegeven om erachter te komen of ik dit aankon, of ik ermee kon leven of niet, en ja die 4 maanden zijn om, en ikk heb nu absoluut niet het gevoel dat ik ermee moet stoppen....nou ja, we zien wel hoe het loopt

Stiekem moest ik ook wel lachen om die klapband, lekker voor d'r maar ik snap jouw angst. Ik denk niet dat het foute boel is, anders had hij er niks over gezegd en geen slapende honden wakker gemaakt. Maar waarom hebben zij in vredesnaam nog contact dan? Dat zou ik dus al helemaal niks vinden.

Kijk, ik hoop serieus voor je dat alles goed blijft gaan en dat er geen klap komt. Bij mij kwam hij pas na een half jaar, daarom vraag ik het. En ook een beetje omdat ik zag dat jullie een kindje wilden... Stel de klap komt nog, stel de bubbel klapt, dan kan je beter geen kinderen hebben samen, geloof me daar maar op. Een oud-collega van me heeft hetzelfde meegemaakt als jij en die is nu aan het proberen zwanger te worden, en ik hoop zo dat het goed gaat, maar jeetje, als die klap nog komt, dan ben je zo veel verder van huis... Ik wilde je ook niet zeggen dat je ermee moet stoppen hoor. Alleen het woord ' eruit gekomen' betekent voor mij dat het achter je ligt, een afgesloten hoofdstuk is. Dat vond ik al niet realistisch klinken. Nu begrijp ik dat dat ook niet het geval is.

Het is gewoon een heel kwetsbare zaak, en ik hoop heel erg dat alles goed blijft gaan en dat je niet teleurgesteld wordt.

sja ze hebben nog contact omdat ze helaas nog steeds collega's zijn, en 4 dagen in de week samen werken.....

ik moest er ook wel om lachen hoor, van die klapband, maar had liever gehad dat ze dr auto even flink in de kreukels had gereden....niet aardig om te zeggen, ik weet het.

maar uhm o ja over kindjes willen. ja we willen supergraag een kindje, maar hebben inmiddels ook allebei al ingezien dat dit absoluut niet het moment is hoor. de planning was dit jaar, maar ja....door wat er is gebeurd, en het feit dat ik geen baan had en het geld dus op is, hebben we besloten dit uit te stellen naar minimaal januari 2012, en dan zien we wel weer verder.

ik vind wel dat, in zekere zin, de stap om voor een kindje te gaan altijd spannend is. tenslotte kan iedere man (of vrouw) vreemdgaan zonder dat de partner het weet, dit kan an een relatie van 1 jaar gebeuren, maar ook als je getrouwd, 10 jaar en 2 kinderen verder bent....maar heb hem ook el heel duidelijk gemaakt dat, zodra we voor een kindje gaan, ik er 100000% zeker van wil zijn dat we dan ook echt voor elkaar en het kindje gaan, want niets lijkt me erger dan dat het kindje er de dupe van wordt

Inderdaad, het kan altijd gebeuren. Mijn ex deed het zelfs na een huwelijk en 2 kinderen, dus ik kan er helaas over meepraten. Maar ik kan er ook over meepraten wat voor impact het heeft op die kinderen, hoe moeilijk het is als ze opgroeien met gescheiden ouders, en hoe zwaar het soms is dat je niet loskomt van je ex, omdat het altijd nog de vader van je kind is. Echt, het is echt de moeite waard nog even te wachten.

Ik denk dat het verstandig is dat jullie het even uitstellen, zowel om de praktische redenen als om het vreemdgaan. Daarom ben ik ook nog niet zwanger mijn vriend en ik willen ook nog een kindje samen, maar niet nu omdat we eerst dingen op een rij moeten krijgen uit het verleden, uit vorige relaties. En dan zijn wij 28 en 40 en bijna 2,5 jaar samen.

Ik zou dat echt niet trekken zeg, dat ze nog 4 dagen per week samenwerkten. Van mij mocht hij mooi een andere baan gaan zoeken, en in de tussentijd niet tegelijk met haar werken. En dat je haar een ongeluk toewenst: ach. Je wenst haar niet dood, toch? Een gebroken been, of al haar tanden eruit, of zoiets is ook al mooi

RYW schreef:Inderdaad, het kan altijd gebeuren. Mijn ex deed het zelfs na een huwelijk en 2 kinderen, dus ik kan er helaas over meepraten. Maar ik kan er ook over meepraten wat voor impact het heeft op die kinderen, hoe moeilijk het is als ze opgroeien met gescheiden ouders, en hoe zwaar het soms is dat je niet loskomt van je ex, omdat het altijd nog de vader van je kind is. Echt, het is echt de moeite waard nog even te wachten.

Ik denk dat het verstandig is dat jullie het even uitstellen, zowel om de praktische redenen als om het vreemdgaan. Daarom ben ik ook nog niet zwanger mijn vriend en ik willen ook nog een kindje samen, maar niet nu omdat we eerst dingen op een rij moeten krijgen uit het verleden, uit vorige relaties. En dan zijn wij 28 en 40 en bijna 2,5 jaar samen.

Ik zou dat echt niet trekken zeg, dat ze nog 4 dagen per week samenwerkten. Van mij mocht hij mooi een andere baan gaan zoeken, en in de tussentijd niet tegelijk met haar werken. En dat je haar een ongeluk toewenst: ach. Je wenst haar niet dood, toch? Een gebroken been, of al haar tanden eruit, of zoiets is ook al mooi

haha ja precies....iets gebrokne, alle tanden uit haar mond of een gebroken neus ofzo....

Pff, dat ze ook nog 4 dagen per week samenwerken. Dat zou ik echt niet trekken.

Noa schreef:Pff, dat ze ook nog 4 dagen per week samenwerken. Dat zou ik echt niet trekken.

Ik ben nog nooit een man tegengekomen die ik t waard vind om bij samen te blijven als ik erachter kom dat hij is vreemdgegaan.

TGR schreef:

Noa schreef:Pff, dat ze ook nog 4 dagen per week samenwerken. Dat zou ik echt niet trekken.

Ik ben nog nooit een man tegengekomen die ik t waard vind om bij samen te blijven als ik erachter kom dat hij is vreemdgegaan.

Ik wel. Alleen dan zou het niet iemand moeten zijn waarmee hij samenwerkt of die we beiden kennen, of die vlakbij woont. Als mijn vriend vreemd zou gaan in het buitenland (daar zit hij af en toe een weekendje voor zijn werk), met iemand die hij slechts 1 keer in zijn leven tegenkomt en daarna nooit meer. Dan zou ik m wel vergeven. Zou hij andersom ook doen. Maar gelukkig hebben we daar nu nog geen behoefte aan, maar misschien ooit... Ik kan me zo voorstellen dat als je jarenlang in een relatie zit, die behoefte wel komt.

Noa schreef:

TGR schreef:

Noa schreef:Pff, dat ze ook nog 4 dagen per week samenwerken. Dat zou ik echt niet trekken.

Ik ben nog nooit een man tegengekomen die ik t waard vind om bij samen te blijven als ik erachter kom dat hij is vreemdgegaan.

Ik wel. Alleen dan zou het niet iemand moeten zijn waarmee hij samenwerkt of die we beiden kennen, of die vlakbij woont. Als mijn vriend vreemd zou gaan in het buitenland (daar zit hij af en toe een weekendje voor zijn werk), met iemand die hij slechts 1 keer in zijn leven tegenkomt en daarna nooit meer. Dan zou ik m wel vergeven. Zou hij andersom ook doen. Maar gelukkig hebben we daar nu nog geen behoefte aan, maar misschien ooit... Ik kan me zo voorstellen dat als je jarenlang in een relatie zit, die behoefte wel komt.

Dan moet je daar afspraken over maken. Open relatie enz.

TGR schreef:

Noa schreef:

TGR schreef:

Noa schreef:Pff, dat ze ook nog 4 dagen per week samenwerken. Dat zou ik echt niet trekken.

Ik ben nog nooit een man tegengekomen die ik t waard vind om bij samen te blijven als ik erachter kom dat hij is vreemdgegaan.

Ik wel. Alleen dan zou het niet iemand moeten zijn waarmee hij samenwerkt of die we beiden kennen, of die vlakbij woont. Als mijn vriend vreemd zou gaan in het buitenland (daar zit hij af en toe een weekendje voor zijn werk), met iemand die hij slechts 1 keer in zijn leven tegenkomt en daarna nooit meer. Dan zou ik m wel vergeven. Zou hij andersom ook doen. Maar gelukkig hebben we daar nu nog geen behoefte aan, maar misschien ooit... Ik kan me zo voorstellen dat als je jarenlang in een relatie zit, die behoefte wel komt.

Dan moet je daar afspraken over maken. Open relatie enz.

Ja inderdaad. We hebben er al wel eens over gesproken en zijn het gelukkig eens. Al willen we het nu nog niet, in de toekomst zijn er wel mogelijkheden. We willen echt voor altijd bij elkaar blijven, en dan is het ook belangrijk om super eerlijk te zijn over behoeftes, al is dat soms lastig. Een open relatie zal het nooit worden hoor, dat zou ik echt niet trekken, maar wel eens in het jaar bijvoorbeeld een ''freecard'' haha, maar dan dus met hele duidelijke regels.

Maargoed beetje off-topic dit! Als mijn vriend het niet zelf eerlijk zou zeggen, maar ik het via een andere weg zou moeten horen, dan zou t wel over zijn. Dan is het vertrouwen gewoon weg en mezelf een beetje kennende komt dat dan ook niet meer zo makkelijk terug...

Heerlijk, Noa. Goed geregeld zo.

Woah, ik ben het in dit topic warempel met Lilith eens, ook al komt ze hier niet meer en zitten we verder allesbehalve op één lijn.

Begrijp me niet verkeerd, ik keur vreemdgaan ten zeerste af, maar er zijn miljoenen redenen te bedenken waarom het toch gebeurd. En soms begrijp ik die redenen ook wel.