Bang om iets te missen?

Ik kreeg donderdag de Cosmopolitan in de bus en daar stond een artikel in over het bang zijn om dingen te missen. Ik herkende mezelf er echt in.

Het ging onder andere over het vele checken van Facebook (dat heb ik dan weer niet zo) en altijd maar overal heen willen, ook al voel je je moe, omdat je anders "bang" bent iets te missen.

Nu heb ik vanavond ook met een vriendin afgesproken om wijntjes te drinken. Ik weet dat ik eigenlijk even een avond voor mezelf nodig heb. Ik heb het de laatste dagen zo druk gehad en ben ook snotverkouden (geweest) met een griepgevoel erbij. Eigenlijk heb ik een avond rust nodig, maar ik denk meteen dat als ik dat doe, ik van alles mis. Hoe triest...

Herkent iemand dit?

Heel herkenbaar! Ik wil ook overal bij zijn. Als ik op stap ben, ben ik de laatste die huis gaat en de kroeg uitgeveegd wordt. Ik ben ook bang om vanalles te missen.

Jaaaa ik herken dit zo goed!! Ik kan me er gelukkig de laatste tijd wel wat beter bij neerleggen maar in het verleden pff...
Het liefst was ik overal bij, ging ik iedereen langs enz.
Als collega's iets gingen doen en ik kon niet, baalde ik zo onwijs!! Wat nou als ze morgen terugkomen en ze zijn de hele dag aan het lachen en napraten over wat ze gister hebben gedaan?? En ik was er niet bij, nou dan val ik toch ENORM buiten de boot?

Nu ik daar wat langer werk heb ik het gelukkig al een stukje minder. Ken mijn collega's nu goed genoeg om te weten dat dat niet zo is.

Ik had het op een forum op een gegeven moment heel erg. Dan werd ik echt onrustig als ik niet mee kon lezen omdat ik ergens was, en de topics waarin ik had gepost niet bij kon houden. Toen heb ik ook even afstand genomen. Nu gaat dat veel beter.

In het dagelijks leven heb ik het eigenlijk totaal niet.

Ik. Ik hoop nog steeds dat het te maken heeft met volwassen worden. Dat het een keer minder gaat worden dat gevoel. Soms ga ik inderdaad gewoon om het maar niet te missen, terwijl het dan meestal toch wel tegenvalt. Ik vind het heel kinderachtig eigenlijk, maar ik krijg dat gevoel ook niet weg.

Herken dit juist helemaal niet. Je mist sowieso toch meer dan dat je ergens bij bent, want je kunt maar op 1 plaats tegelijk zijn
Vraag me dan ook af: wat zou het ergste zijn wat er gebeurt als je iets mist of eens een keer op de bank blijven zitten als je je echt niet lekker voelt?

Maar het probleem is dat het gevoel op zo'n moment niet echt weg te redeneren is, Tyrael. Feitelijk kan ik ook heel goed bedenken dat het nergens op slaat. Soms ben ik wel zo verstandig om thuis te blijven, maar dan voel ik me een beetje onrustig. De dag daarna hoor je dan wat er allemaal fantastisch was en dan baal ik gewoon echt dat ik daar niet bij was.

Ik herken het ook! Ik heb een paar keer gehad dat er iets was waar ik niet bij was en juist toen gebeurde er iets spannends/ leuks. Dan had ik dat weer gemist. Dan baalde ik als een stekker. Nu probeer ik dus niks meer te missen.

Voor mij is dit ook zeer herkenbaar! Vroeger wilde ik ook altijd per se op vrijdag- én zaterdagavond uit, want stel dat ik iets leuks zou missen. Ik vind t ook gewoon altijd heel gezellig om leuke dingen te doen en zal niet snel iets afzeggen. De laatste jaren kies ik wel wat vaker voor mezelf en plan ik ook bewust af en toe een weekendje niks, zodat ik tot rust kom. Ik ben chronisch vermoeid en t is dus ook gewoon onmogelijk om alles maar mee te willen maken! Mijn probleem is ook nog dat ik altijd (te) hoge verwachtingen van dingen heb/had, waardoor het vaak toch tegenvalt. Dit heb ik mezelf gelukkig een beetje afgeleerd, want zonder verwachtingen zijn dingen vaak veel leuker!
Dat van FB herken ik ook wel hoor, ik check het de hele dag door.

Ik vind het wel fijn om te lezen dat ik niet alleen ben met dit "probleem". Ik ben ook altijd "bang" dat als ik ergens niet heenga, ik de volgende dag mensen hoor praten met elkaar over dat het zo leuk was en zo.
Ik ga het vanavond ook maar niet te laat maken... Ik voel me echt belabberd nu en moet over een uurtje weg, maar wil eigenlijk niet weg, maar afbellen is geen optie en inderdaad: wát nou als het gezellig is en ik ben er niet bij, dan mis ik dat!

Pff, wel vermoeiend hoor...

Dat had ik eerst ook altijd, en nu weet ik gewoon dat ik veel dingen mis, maar heb ik er vrede mee.

Pippa schreef:Dat had ik eerst ook altijd, en nu weet ik gewoon dat ik veel dingen mis, maar heb ik er vrede mee.

Heb je dat jezelf aangeleerd of was het gewoon ineens zo?
Ik denk dat ik het mezelf een beetje moet aanleren dat het niet erg is om soms dingen te missen en dat ik heus geen kneus ben als ik eens op zaterdagavond op de bank hang.

Ik heb het echt vooral met de zaterdagavond. Dan wil ik altijd wat doen, uitgaan, met vriendinnen wijntjes drinken bij iemand thuis, maar alleen thuis zitten met een dvd'tje aan, vind ik triest en stom, terwijl het zo heerlijk kan zijn en het is natuurlijk vooral triest en stom dat ik dat triest en stom vind

Suuske schreef:

Pippa schreef:Dat had ik eerst ook altijd, en nu weet ik gewoon dat ik veel dingen mis, maar heb ik er vrede mee.

Heb je dat jezelf aangeleerd of was het gewoon ineens zo?
Ik denk dat ik het mezelf een beetje moet aanleren dat het niet erg is om soms dingen te missen en dat ik heus geen kneus ben als ik eens op zaterdagavond op de bank hang.

Ik heb het echt vooral met de zaterdagavond. Dan wil ik altijd wat doen, uitgaan, met vriendinnen wijntjes drinken bij iemand thuis, maar alleen thuis zitten met een dvd'tje aan, vind ik triest en stom, terwijl het zo heerlijk kan zijn en het is natuurlijk vooral triest en stom dat ik dat triest en stom vind

Nou eerst vond ik het moeilijk, toen ik net met mijn gezondheid zat en gewoon echt niet weg kon, maar nu heb ik gewoon mijn eigen andere leven en doe ik andere leuke dingen, op momenten dat het voor mij wel kan, dus ik heb niet meer het idee echt wat te missen, het is voor mij gewoon veranderd.

Martin Bril: "Je mist meer dan je meemaakt, helemaal niet erg."

Nee, ik herken dat absoluut niet. Als ik ergens met tegenzin heenga terwijl ik zelf een avondje kan gebruiken waarbij ik lekker mag hangen op de bank enzo,dan zit ik steeds de minuten weg te kijken zodat ik lekker naar huis kan. Doodvermoeiend,altijd maar overal bij willen zijn.

Nee, herken ik mezelf helemaal niet in. Wil dan ook niet alles weten, niet alles meemaken en heb absoluut geen zin om continu met iedereen mee te leven. Ik heb Facebook, omdat ik Hyves zat was (teveel onbekenden toegevoegd en met Facebook wil ik enkel mensen in de lijst die ik ken.). Ik heb ook Twitter, maar niet zoals anderen dat hebben. Het is meer een communicatiemiddel voor drie meiden die ik ken. Heb dan ook niet de behoefte om Jan de Hoop o.i.d. uit te nodigen. Interesseert me geen bal.

Vanavond ben ik moe en als er vanavond iemand vraagt of ik naar de kroeg wil, dan twijfel ik geen moment en zeg ik nee. Want ik heb geen zin, ben moe en als ik moe ben, dan ga ik lekker vroeg naar bed. Mis ik dan iets? Dat is dan heel erg jammer. Mijn motto is, dat wat ik niet ken, zal ik ook niet missen.

Nee. Ik kan en wil niet overal bij zijn.

Ik heb dat af en toe maar dan op en andere manier. Ik zit 's avonds eigenlijk altijd thuis, echt altijd
daardoor denk ik wel dat zo ongeveer het hele leven aan me voorbijgaat. Ik zit nu alleen in een periode in m'n leven dat het me absoluut niet boeit of er iets aan me voorbijgaat of niet dus maak me er ook niet druk om

2CKC2 schreef:Nee, ik herken dat absoluut niet. Als ik ergens met tegenzin heenga terwijl ik zelf een avondje kan gebruiken waarbij ik lekker mag hangen op de bank enzo,dan zit ik steeds de minuten weg te kijken zodat ik lekker naar huis kan. Doodvermoeiend,altijd maar overal bij willen zijn.

Dat is het inderdaad. Uiteindelijk heb ik het vanavond gezellig gehad, maar om 23.45 uur ben ik naar huis gegaan. Normaalgesproken zou ik dan snel tot 02.00 uur bij iemand zitten, maar vanavond had ik daar echt geen zin in. Misschien begin ik langzaam aan beetje bij beetje toch te leren dat ik niet overal bij hoef te zijn.

Ik vind het niet herkenbaar. Ik ben juist niet overal bij, omdat ik daar soms gewoon geen zin in heb. Heb het best druk dus ik ben blij als ik eens een avondje niks heb. Die rust moet ik dan ook pakken anders weet ik al dat het me anders teveel wordt na een tijdje.

Ik herken het ook niet zo. Wel spreek ik altijd spontaan vanalles af om er vervolgens spijt van te krijgen. Ik heb periodes gehad waarbij mijn weekenden weken lang stamp en stamp vol zaten, ik werd er gek van.

Ik vind het altijd heel moeilijk om geplande dingen af te zeggen. Pas had ik bijvoorbeeld afgesproken om rond 23:00 te gaan stappen in een andere stad, ik had er gewoon echt geen zin in, was moe en zag mezelf niet tot diep in de nacht vrolijk stappen. Dan kies ik tegenwoordig wel voor mezelf. Jammer dan. (Al heb ik wel het idee dat niet iedereen dat kan waarderen)