Dochter meenemen naar crematie?

Donderdag hebben we een crematie van de vader van mijn schoonzus. Is het beter om mijn dochter naar het kdv te brengen (ze gaat altijd al op donderdag) of haar meenemen naar de crematie? Aan de ene kant denk ik dat ze er echt nog te klein voor is en ze is ontzettend gevoelig voor emoties van anderen. Aan de andere kant is mijn schoonzus gek op haar en zou ik mijn dochter voor haar kunnen meenemen?

Nu ik het zo neerzet lijkt de eerste reden voldoende om haar niet mee te nemen, wat vinden jullie?

Hoe groot is de kans dat ze, als ze zo gevoelig is voor emoties van anderen, zo hard gaat huilen dat ze de dienst een beetje gaat 'verstoren'? Als ik zelf kleine kinderen zie bij een belangrijke gebeurtenis als een crematie (of een huwelijk bijvoorbeeld) ben ik altijd erg bang dat ze zullen gaan jengelen, onrustig worden of gaan huilen en zo de boel verstoren.

Daarnaast, als ze al gevoelig voor emoties, zal het een zware ervaring kunnen worden. De emoties kunnen nogal hoog oplopen natuurlijk bij een crematie.

Nee niet meenemen. Daar heeft ze echt niets aan. Dan moet ze verplicht stil zijn (terwijl je haar niet goed kan uitleggen waarom).

Afgelopen week hadden wij een begrafenis in de familie, en mijn 5 jarige zusje had zelf aangegeven dat ze niet mee wilde. Haar ouders stonden daar natuurlijk achter (vanwege het stil zijn, vervelen en m'n zusje is een heel gevoelig meisje voor emoties) en hadden haar sowieso thuisgelaten bij de oppas.

Ik vind het altijd heel dubbel.
Enerzijds omdat zij absoluut bij jullie gezin hoort, bij jullie familie en dus ook bij deze gebeurtenis. Al staat het wellicht wat ver van haar af (als in, het is niet een eigen opa of oma).

Hmm moeilijk, want wat je zegt, wat als ze er zo verdrietig van wordt dat ze de dienst 'verstoort'.

Lejow schreef:
Enerzijds omdat zij absoluut bij jullie gezin hoort, bij jullie familie en dus ook bij deze gebeurtenis.

Ja dat is wel zo, maar ik zou toch echt kijken wat het toevoegt voor A. om er bij te zijn. En dat lijkt mij echt niets. Ze is nog te klein om het te begrijpen, om afscheid te kunnen nemen in wat voor manier dan ook, en daarbij is het misschien lastig voor haar om stil te zijn, zal ze zich vervelen, en lopen de emoties misschien hoog op.

Ik zou haar lekker naar het kdv brengen, Alex. Daar heeft ze veel meer aan, en zit jij niet in de stress als ze begint te huilen of drukte te maken, en kan jij je ook richten op je eigen rouw bij de crematie.

Hoe oud is ze Alex?

het ligt aan de leeftijd. Ik heb het mijn ouders lang kwalijk genomen dat ik niet mee mocht naar de begrafenis van mijn opa, omdat ik daardoor nooit afscheid van hem heb kunnen nemen naar mijn mening.
Maar wellicht was ik ietsjes ouder, en sowieso verschilt het per kind, hoe betrokken ze zijn (geweest) bij deze persoon.

Als het besef er nog niet is, en ze diegene dus eigenlijk niet zal missen (hoe cru dat ook klinkt) dan zou ik het niet doen.

Haal je er zelf steun uit, als je kleine meisje erbij is?

Ik zou het niet doen. Toen mijn zoon net een jaar was overleed er iemand die dichtbij me stond. Op zich had ik hem er toen graag bij gehad maar hij was er niks mee opgeschoten. Daarbij was het voor hem moeilijk geweest zo lang stil te zijn tijdens de dienst en dan zou ik ook afgeleid zijn, helemaal omdat ik ook ging spreken.
Wij hebben gewoon samen afscheid genomen. Ik heb hem trouwens wel meteen laten brengen toen we daarna koffie gingen drinken. Omdat we allemaal vrolijk van hem worden. Misschien is dat een ideetje?

Ook ik zou het niet doen, ik denk dat het teveel is voor haar op 1 dag! Wat je eventueel zou kunnen doen is het aan je schoonzus vragen, of zij het misschien fijn vind dat A mee komt, of zij het stiekum misschien verwacht... Mocht zij gelijk zeggen dat het haar niet uitmaakt, zou ik A gewoon lekker naar het kdv brengen...

Elodie schreef: Ik heb hem trouwens wel meteen laten brengen toen we daarna koffie gingen drinken. Omdat we allemaal vrolijk van hem worden. Misschien is dat een ideetje?

Dat is in principe een heel goed idee! Maar omdat A. naar het kdv gaat, wordt dat denk ik wat lastig om te realiseren voor Alex, omdat ze dan tussendoor haar moet ophalen. Maar misschien kan zoiets wel. Dat hadden wij ook nog overwogen met m'n zusje, maar uiteindelijk bleef die gewoon lekker thuis.

Ik zou er zelf voor kiezen om een klein(er) kind niet mee te nemen. Bij de crematies die ik nu meegemaakt heb waren ook geen kleine kinderen aanwezig, echt pas vanaf een leeftijd dat ze netjes blijven zitten en stil zijn.

De tip van Elodie vind ik wel goed, misschien is zoiets inderdaad beter.

ProudMama schreef:Haal je er zelf steun uit, als je kleine meisje erbij is?

Ik ben er zelf om mijn schoonzus te steunen, dus ik denk dat het voor A. geen toegevoegde waarde heeft om erbij te zijn.

Ik denk dat ik beter 's middags nadat ik haar opgehaald heb even met haar naar mijn schoonzus kan gaan, gewoon bij haar thuis. Ze wordt altijd vrolijk van A., maar ik kan me voorstellen dat je tijdens de uitvaart van je vader wel aan andere dingen denkt dan aan je nichtje die er totaal niks van snapt.

Dat lijkt me een goed idee, Alex, voor alle partijen.

Alex schreef:

ProudMama schreef:Haal je er zelf steun uit, als je kleine meisje erbij is?

Ik ben er zelf om mijn schoonzus te steunen, dus ik denk dat het voor A. geen toegevoegde waarde heeft om erbij te zijn.

Ik denk dat ik beter 's middags nadat ik haar opgehaald heb even met haar naar mijn schoonzus kan gaan, gewoon bij haar thuis. Ze wordt altijd vrolijk van A., maar ik kan me voorstellen dat je tijdens de uitvaart van je vader wel aan andere dingen denkt dan aan je nichtje die er totaal niks van snapt.

Om die reden zou ik haar ook thuis laten. Afleiding kan later weer, nu mag er gewoon even volop gerouwd worden en jouw kleine meissie kan daar alleen maar in de war van raken.

Voor je schoonzusje is het vast wel fijn om 's middags A. even te kunnen zien inderdaad. Die kleine monstertjes zijn altijd erg goed voor je humeur.

Bij de crematie van mijn opa had de dochter van mijn opa's zoon (mijn opa was al een keer getrouwd geweest voor mijn oma) haar kindje mee. Dat vond ik ontzettend storend. Maar goed, wij hadden die hele familie (dus mijn opa's andere kinderen en kleinkinderen en dus dat achterkleinkindje) ook pas die dag voor het eerst ontmoet, omdat mijn opa nooit meer contact met ze had. Dus dat voelde gewoon heel wrang, dat je handjes staat te schudden wie je bent boven een kist. En dat kindje, in buggy dus nog klein, heeft de hele dienst OPA ...OPA... geroepen. Wat heel kut was, omdat mijn opa dus in de kist lag...maar dat kindje riep gewoon zijn eigen opa een paar rijen voor hem (mijn opa's zoon en mijn vaders halfbroer dus). Dat kindje kon er uiteraard niks aan doen, maar ik vond het stom

Alex, goede beslissing dan. Sterkte voor donderdag.