Band tussen moeder en dochter

Puuc: Als jij jouw ouders leuke dingen ziet ondernemen, omdat de kinderen niet meer thuis wonen en deze dus ook niets meer kosten, en je ziet vervolgens dat jouw ouders weer beginnen te klagen over geld, omdat ze een extra kostganger hebben, zou jij jezelf dan niet achter de oren krabben en je afvragen wat er aan de hand is? Ik wel. Dat heb ik besproken, daarnaast de tip gegeven om een bijdrage te vragen voor de boodschappen aan mijn broer en verder is het mij wel welletjes. Ik vind het alleen jammer dat ze hun leuke dingen weer opgeven, omdat ze een kostganger hebben. Meer niet.

En dan mag jij mij een zeur vinden, maar dat vind ik in deze absoluut niet. Ik heb het één keer met ze besproken, mijn moeder komt er zo nu en dan op terug en dan is het toch klaar? Lagom dacht, volgens mij, dat het om mijn portometniks ging en dus heb ik het even uitgelegd.

Isa schreef:Puuc: Als jij jouw ouders leuke dingen ziet ondernemen, omdat de kinderen niet meer thuis wonen en deze dus ook niets meer kosten, en je ziet vervolgens dat jouw ouders weer beginnen te klagen over geld, omdat ze een extra kostganger hebben, zou jij jezelf dan niet achter de oren krabben en je afvragen wat er aan de hand is? Ik wel. Dat heb ik besproken, daarnaast de tip gegeven om een bijdrage te vragen voor de boodschappen aan mijn broer en verder is het mij wel welletjes. Ik vind het alleen jammer dat ze hun leuke dingen weer opgeven, omdat ze een kostganger hebben. Meer niet.

En dan mag jij mij een zeur vinden, maar dat vind ik in deze absoluut niet. Ik heb het één keer met ze besproken, mijn moeder komt er zo nu en dan op terug en dan is het toch klaar? Lagom dacht, volgens mij, dat het om mijn portometniks ging en dus heb ik het even uitgelegd.

Wellicht zou ik het gevraagd hebben, denk het eerlijk gezegd niet, gaat me niet aan. Ik was alleen verbaasd dat dit verhaal hier weer te sprake kwam. Daarom zei ik, laat het los. Goed dat je het besproken hebt en nu dan klaar (zou ik denken).

Mijn moeder is mijn alles. We hebben om de haverklap ruzies, we ergeren ons met regelmaat dood aan elkaar en soms wil ik per direct uit huis.

Maar tegelijkertijd lachen we heel erg veel samen - we hebben echt heel erg veel lol, we maken elkaars zinnen af, wonen gewoon samen. Soms is 't niet heel gezond, want op 't eerste gezicht is de moeder-dochter-relatie weg, omdat ik veel dingen in 't huishouden op me neem en 't vaak voorkomt, dat zij aan mij vraagt wat ze moet doen bijv. Maar als het er op aan komt, is ze gewoon moeder en ben ik gewoon weer 't kind.

Ik heb immens veel respect voor mijn moeder en ik weet en voel dat dit ook wederzijds is. Er is een band van wederzijdse waardering, respect en vertrouwen, veel humor en liefde, dit maakt in mijn ogen dat wij een prima relatie hebben.

Liva schreef:Overdrijf je nu niet lichtelijk, Puuc?

+1

Puuc: Je geeft al aan dat onze gezinnen enorm van elkaar verschillen. Daar waar jou bepaalde dingen niet aangaan, omdat ze niet met jou worden besproken, gaan ze mij wel aan, omdat ze simpelweg met mij besproken worden. Dat vind ik geen probleem, maar dan moet ook niemand van mij verwachten dat ik er nooit iets over zou zeggen.

Goed, verder heb ik allang gezegd dat het voor mij klaar is. Dat ik het enkel voor Lagom even verduidelijkt heb.

Storm schreef:

Liva schreef:Overdrijf je nu niet lichtelijk, Puuc?

+1

:cyclops:

Isa schreef:Puuc: Je geeft al aan dat onze gezinnen enorm van elkaar verschillen. Daar waar jou bepaalde dingen niet aangaan, omdat ze niet met jou worden besproken, gaan ze mij wel aan, omdat ze simpelweg met mij besproken worden. Dat vind ik geen probleem, maar dan moet ook niemand van mij verwachten dat ik er nooit iets over zou zeggen.

Goed, verder heb ik allang gezegd dat het voor mij klaar is. Dat ik het enkel voor Lagom even verduidelijkt heb.

Van mijn kant boeit het me gewoon niet. Mijn moeder verteld me erg veel maar ik zou over zo'n situatie gewoon eerder klaar zijn denk ik. Ik vind dat als iets met je besproken wordt dat iets anders is dan "aangaan". Je hebt niet ineens recht om van alles te zeggen als iemand zijn hart lucht.

Ok mooi

Ik hou van mijn moeder en zij ook heel veel van mij, maar de verhoudingen zijn totaal scheef. Ze is meer mijn vriendin dan mijn moeder en zo gebruikt ze mij ook. Ik ben vaker de moeder en zij het kind. Toch zou ik niet zonder haar kunnen, maar zij meer nog niet zonder mij. Gewoon om puur praktische redenen ook.

Ik heb vroeger wel altijd het gevoel gehad dat ze mijn zusje voortrok en dat zorgde voor enorme ruzies en frustraties. Recent heeft mijn vader bevestigd dat zij inderdaad altijd mijn zusje heeft voorgetrokken en dat hij daar ook tig keer ruzie over heeft gehad met haar. Ik weet niet of ik hier nog iets mee wil of dat ik het laat gaan. Ik heb het altijd geweten en altijd gevoeld en ik vind het heel kwetsend, maar ik weet niet of het nu nog iets uitmaakt voor onze band.

Ik heb een goede band met mijn moeder. Toch is ze niet mijn beste vriendin. Ik kan veel dingen bij haar kwijt. Maar sommige dingen bespreek ik liever met mijn vriendinnen. Verder doe ik wel veel leuke dingen met mijn moeder zoals shoppen, naar een musical gaan enz.

Puuc schreef:

Storm schreef:

Liva schreef:Overdrijf je nu niet lichtelijk, Puuc?

+1

:cyclops:

Wat wil je hier nou mee zeggen?

Storm schreef:

Puuc schreef:

Storm schreef:

Liva schreef:Overdrijf je nu niet lichtelijk, Puuc?

+1

:cyclops:

Wat wil je hier nou mee zeggen?

Dat is een cyclops :rendeer:

Ja, dat snap ik.

Isa, ik ben het met je eens hoor. Ik zag mijn moeder krom liggen om een auto te betalen voor mijn broertje die zelf absoluut geen moeite deed om geld te verdienen. Hij had een abbo waarvan hij de kosten ook niet kon betalen.
Ik heb me daar toen ook mee bemoeid. Je kunt namelijk geen geld uitgeven als je dat niet hebt. Dus waarom zou mijn broertje dat wel van mijn moeder verwachten?
En ik vind dat als je een bepaalde leeftijd hebt, je woont thuis, en gaat niet naar school je best een baan kan zoeken. En zo nodig je ouders kunt ondersteunen als ze het zelf ook niet al te breed hebben. (zoals jou ouders, en mijn moeder dus)

Maar goed.

Mijn band met mijn moeder, die is nu naar een langere tijd wel weer goed. We zijn altijd heel erg close geweest maar meer als vriendinnen. Ik heb geen echte moeder-dochter relatie. En die komt er ook nooit. Maar zoals het nu gaat vind ik het ook wel prima. Want helemaal zonder haar kan ik echt niet.

Puuc, al zou zij het 50 keer ter sprake brengen dan nog kan je gewoon het topic sluiten?
Het zit haar dwars en dat is haar goed recht.

Het is mij trouwens niet opgevallen dat ze deze kwestie nou zo vaak bespreekt hier maar goed.

Ik heb een goede band met mijn moeder. Ik kan bij haar terecht met mijn problemen en ze staat altijd voor me klaar. Dit is niet altijd zo geweest. Tot ongeveer anderhalf jaar geleden stond ze veel minder stevig in haar schoenen en had ik vaak het idee dat ik er voor haar moest zijn en dat ik haar niet kon belasten met mijn problemen. Ik deelde weinig met haar. Maar nu is dat dus allemaal anders, al merk ik dat ik soms nog steeds de neiging heb dingen voor haar te verzwijgen, omdat ik bang ben dat het haar anders teveel belast. Ik kan gezellig kletsen met mijn moeder en leuke dingen met haar doen. Toch is ze voor mij geen vriendin.

Prosecco schreef:


@Sjaantje: dat is naar zeg []

Ja ik baal er ook echt van, eindelijk begonnen we de band te krijgen die ik altijd al hoopte te hebben met haar, en dan gebeurt er zoiets Mam is overleden aan longkanker en had daarnaast een geheugenstoornis op het eind van haar leven, dus ik heb voor mijn gevoel ook niks kunnen afsluiten of afronden. Simpelweg omdat ze tot op het laatst niet wist dat ze zou overlijden. Het is niet dat ze het niet mócht weten, maar ze vergat het steeds weer dus iedere keer dat het ter sprake kwam was het voor haar opnieuw een klap. Vandaar dat wij als familie hebben besloten er het beste van te maken, voor haar. Maar dat hield dus wel in dat belangrijke dingen niet meer besproken konden worden.

Nu is afgelopen maart het eerste kleinkind in de familie geboren, ze zou oma zijn geworden. En sinds die tijd mis ik haar nog veel meer. Kan me met de beste wil van de wereld niet indenken hoe erg het voor mijn zusje moet zijn... Hoe erg is het als je moeder wordt terwijl je het niet meer met je eigen moeder kan delen??

Isa schreef:

Lagom schreef: al vraag ik me af waarom jij boos bent op het feit dat ze jouw broer geen kostgeld laten betalen terwijl jij weinig geld hebt. Die dingen staan nogal los van elkaar naar mijn idee. In mijn familie gunnen we elkaar dat gewoon...

Haha, ik werd niet boos omdat ik weinig geld heb. Ik werd boos omdat zij het financieel moeilijk kregen omdat ze mijn broer in huis hadden genomen. Als zij het financieel amper kunnen behapstukken, dan vind ik het niet meer dan logisch dat ze mijn broer, welke fulltime werkt, iets afvragen. En ik zei niet:"Nu MOET je hem kostgeld afvragen", ik zei:"Misschien is het handig om hem een bijdrage te vragen voor de boodschappen. Maar als je dat niet wilt, dan wil je dat niet. Maar denk er in ieder geval overna". En dat laatste heeft ze gedaan. Wat ze er verder mee doet is aan haar.

Maar nu vertel je toch een ander verhaal? Je zegt eerst dat je boos bent dat hij geen kostgeld hoeft te betalen en jij weinig geld heb. Nu vertel je dat je ouders het krap hebben omdat je broer daar nu woont. Dat zijn toch twee heel verschillende verhalen? En waarom vind je dat je moeder je beste vriendin hoort te zijn eigenlijk?

Never mind, het ligt aan mijn eigen leesgedrag zie ik nu . Ik begrijp je en kan me voorstellen dat je er wat van gezegd hebt .

Vind het leuk te lezen dat iedereen hier een redelijk goede band heeft met hun moeder.

Jammer genoeg heb ik geen goede band met mijn moeder, ben nu 22 jaar en denk dat het al 5 jaar zo is dat mijn moeder en ik niet meer goed met elkaar omgaan. We hebben wel contact, maar het is vrij oppervlakkig. Ik kan met haar niet praten over de dingen die in mijn leven spelen of gespeeld hebben.
Er is veel gebeurd in ons gezin de laatste paar jaar waardoor iedereen uit elkaar is gegroeid, mijn vader spreek ik niet meer en mijn moeder vrij weinig. Als ik haar spreek of zie, willen ik (en mijn zusje) nog wel eens wat leuks doen maar het komt er nooit van omdat als we haar zien ze nooit iets wil ondernemen. Ondertussen zijn we opgehouden met vragen en hebben we dus geen zin meer om moeite te doen voor haar.

Ik zeg dan ook vaak de laatste tijd dat ze mijn moeder is, maar niet mijn mama. Gelukkig heb ik wel een 2e papa en mama (kennissen van de familie) die altijd voor me klaarstaan en die ik ieder moment van de dag kan bellen als er wat is.

smooch schreef:

Vroeger hadden we regelmatig ruzie (was puber) maar als ik nu terug kijk weet ik waarom ze bepaalde keuzes heeft gemaakt en snap ik het.

Dat heb ik ook heel sterk met mijn moeder! Helaas heb ik niet meer de kans gehad om onze band heel erg te versterken want net op het moment dat ik de keuzes van mijn ouders begon te begrijpen is mijn moeder overleden.

Lagom schreef:Never mind, het ligt aan mijn eigen leesgedrag zie ik nu . Ik begrijp je en kan me voorstellen dat je er wat van gezegd hebt .

Haha, ik dacht al:"Ben ik nu gek?" Maar nog net niet dus.

Mijn moeder is best hard soms en dat is als kind zijnde niet zo leuk als ze dan zegt ''als je gaat janken kan je naar je kamer vertrekken!'' en 1 x dat ze wou dat ik dr kind niet was maar daar heeft ze sorry voor gezegd en ik heb ook zo vaak kwetsende dingen tegen haar gezegd (wat elk kind vast wel doet) wat ik niet meende natuurlijk.. overigens heb ik wel altijd geweten dat ze het beste met ons voorheeft. En ze was natuurlijk ook vaak aardig hoor!

Ik ben heel dicht opgegroeid met mijn nichtjes en leidde redelijk hetzelfde leventje. Mijn tante en mijn moeder lijken heel erg op elkaar behalve dat mijn tante te lief is. Ik dacht dan vaak jeetje maar mijn nichtjes mogen dat en dat wel en als ik een probleem had luisterde mijn tante ook altijd.

Mijn punt is dat ik toch heel blij ben met mijn opvoeding en dat mijn moeder ervoor heeft gezorgd dat ik nu sterk in mijn schoenen sta. Mijn nichtjes zijn overig vaak zwak ziek en misselijk en niet zo gemotiveerd (ook al zijn ze schatten van meiden hoor, vooral mn oudste nicht) er is wel iets 'zwaks' aan. Dus ik zou er nooit voor kiezen om het anders te hebben gehad en ben ik mn moeder toch dankbaar op de een of andere manier.

Enn sinds ik op mezelf woon is de band met mijn moeder ook beter geworden, het lijkt meer op de band die mijn vriendinnen hebben met hun moeder en daar ben ik toch wel blij om.

Haha nog net niet.... Maar de vraag 'En waarom vind je dat je moeder je beste vriendin hoort te zijn eigenlijk?' staat nog steeds?

Lagom schreef:Haha nog net niet.... Maar de vraag 'En waarom vind je dat je moeder je beste vriendin hoort te zijn eigenlijk?' staat nog steeds?

Was die vraag voor mij dan?

Ik vind niet dat mijn moeder mijn beste vriendin hoort te zijn, maar ik ben wel van mening dat je een vriendschappelijke band met een moeder kunt opbouwen. En met mijn moeder praat ik anders dan met mijn vrienden.

Ik herinner me nog goed dat ik op mijn 16e verkering had met de zoon van mijn ouders beste vrienden. Ik was alleen die nacht vreemdgegaan met de beste vriend van mijn vriend. Je bent 16 jaar en dom bezig. Dus ik was stil en toen zei mijn moeder uit het niets:"Jij hebt vannacht wat doms gedaan". Waarop ik zei:"Ja, en je weet wel wat". Daarop zei ze alleen:"Dat wist ik al vanaf het eerste moment dat ik jullie samen zag. Maar ehmz, vertel mij eens... Kon hij goed zoenen?" Sindsdien zie ik haar wel als iemand die ik kan vertrouwen en mijn acties niet op voorhand veroordeeld. In dat opzicht is ze best wel een vriendin....