Band tussen moeder en dochter

Hoe is jouw band met jouw moeder?

Mijn moeder en ik verschillen 20 jaar en 10 dagen. Ik heb een ontzettend jonge moeder en ben heel dankbaar dat ze niet alleen 'zo weinig' van mij verschilt, maar dat ze ook heel erg jong van geest is.

Maar mijn moeder en ik zijn nooit beste vrienden van elkaar geweest. Zij kent mij niet en ik geloof ook van harte dat ik haar niet ken. Ondanks dat werden we 12 jaar geleden wel verplicht, door mijn vader en haar man, om elke zaterdag met elkaar te gaan winkelen. Hij vond het niet meer dan normaal dat moeder en dochter samen tijd doorbrachten en als ik terugkijk snap ik zijn beredenering, gezien het feit dat zijn moeder en zijn zus ook echt wekelijks op elkanders lip zitten.

Vorig jaar was ik het zat. Ze begreep me niet en wilde kennelijk ook geen moeite doen om mij te begrijpen. En andersom was dat natuurlijk ook het geval. Ik heb haar letterlijk en figuurlijk in de kou gezet. Ik weigerde om met haar naar het centrum te gaan en ik weigerde per definitie om 'gezellig' te doen. Het schijnt dat ze hieraan kapot ging en de vriend van mijn moeder heeft toen besloten om ons aan tafel te zetten. Hier heb ik bepaalde gevoelens geuit, heeft zij hetzelfde gedaan. The keyword was; Luisteren, navragen als het niet wordt begrepen, praten.

Inmiddels zijn we één hele jaar verder en het gaat beter dan ooit tussen ons. Ik had het niet verwacht, maar als we iets niet van elkaar begrijpen, of een bepaalde uitspraak niet fijn vinden, dan vragen we het bij elkaar na. Wat bedoelden we ermee? Was het echt zo bedoeld als het overkwam? Een paar weken geleden heb ik haar gebeld en was ik echt boos. Boos om het feit dat hen het geld niet op de rug groeit, maar dat ze wel mijn broer in huis hadden genomen zonder kostgeld af te vragen. Ze heeft mijn woorden meegenomen en besproken met haar vriend. Dat is een vooruitgang van 100%.

We zijn vorige week samen uiteten geweest bij de Javaan. Ik dacht dat ik moest betalen, omdat ik haar meenam, maar zij betaalde, omdat zij mij meenam. Miscommunicatie, haha! Vandaag zijn we samen de stad in geweest, omdat haar vriend met de auto's bezig was. En donderdag, of iig ergens deze week, gaat ze weer met me mee naar de Ikea. Ik vind het top dat we het punt hebben bereikt waarop we beiden krijgen wat we willen, namelijk toch het oude vertrouwde van vroeger(ook al was het destijds verplicht), met de nieuwe touch dat we er beiden achterstaan.

Mijn moeder is mijn moeder maar tegelijkertijd ook mijn allerbeste vriendin.

Doordat wij veel hebben meegemaakt en ik mijn vader en stiefvader op jonge leeftijd ben verloren zijn wij ontzettend close geworden. Nu ik niet meer thuis woon mis ik haar ontzettend en besef ik nu pas hoeveel zij eigenlijk voor mij heeft gedaan. Mijn broer die liep laatst te klagen dat mijn moeder niet altijd goed was geweest. Ze kookte niet iedere avond eten. Puur omdat mijn moeder een arm loontje had van 1100 euro in de maand + 3 kinderen hadden wij gewoon niet elke dag vers eten. Als zij macaroni kookte, was dat meteen voor 2 dagen. Mijn broer liep daar laatst over te klagen terwijl hij al volwassen was! Nu pas klagen terwijl we inmiddels 10 jaar verder zijn. Het deed mij gewoon ontzettend zeer om dat te moeten horen omdat ik weet hoe moeilijk mijn moeder het al die tijd heeft gehad. Ik vertel alles aan mijn moeder...maar dit durfde ik niet.. Ik word er nu nog naar van!

Wc-eend; Mijn moeder hoort mijn beste vriendin te zijn. En als ik heel reeel terugkijk, dan vertel ik haar alles. Van haver tot gort en dus ook wanneer mijn broer klaagt over iets. Ik zou zoiets niet snel voor mezelf houden, omdat het getuigd van weinig respect van zijn kant. Mijn ouders hebben fouten gemaakt, iedereen maakt fouten, maar als ik terugkijk op mijn jeugd, dan hebben ze inderdaad gedaan (dat zeggen ze ook altijd) wat hen goed leek.

Isa, fijn dat het allemaal goed is gekomen.

Ik ben ook super blij met mn band die ik heb met mijn moeder.
Ons gezin heeft ook nare dingen meegemaakt en mn moeder is ook lang erg ziek geweest.
Ik spreek mn moeder dagelijks, we bellen, smsen en ook via facebook (haar nieuwe verslaving) en eet 1x in de week bij haar met mn vriend.
Mijn moeder is mijn alles, wat ze voor haar kinderen over heeft en hoe ze het allemaal alleen heeft gedaan met 5 kinderen.
Ik kan mn moeder alles vertellen en als ik advies nodig heb of wil klagen kan ik bij haar terecht. Ze is grappig en kan het super goed vinden met iedereen. Ze is ook de "tante" van de buurt, iedereen komt langs en noemt haar tante. Ze is super lief en doet echt veel voor ons allemaal terwijl ze dat niet eens kan.

Vroeger hadden we regelmatig ruzie (was puber) maar als ik nu terug kijk weet ik waarom ze bepaalde keuzes heeft gemaakt en snap ik het.

Ik ben blij dat ik een goeie band heb met mijn moeder en dat ik altijd bij haar terecht kan. Ik zie haar niet als mijn vriendin maar als een hele goeie moeder!

Ik had altijd een bijzondere band met mijn moeder, doordat ik haar eerste kindje was en toen ik 1,5 jaar jong was, bleek ik ook nog eens reuma te hebben waardoor ik op slag veranderde in een 'zorgenkindje'. Ze verzorgde en beschermde me goed, té goed vond ik toen ik in de puberteit kwam en zelfstandiger wilde worden. Dat heeft écht tot knallende ruzies gezorgd maar ondertussen konden we nog altijd op elkaar bouwen. Klinkt tegenstrijdig en zo voelde het vaak ook.
Op mijn 25e ben ik pas uit huis gegaan, en vanaf dat moment werd onze band langzaamaan weer beter, daar was ik echt heel blij om maar ik voelde ook dat er nog een lange tijd overheen zou gaan voordat we écht een goede band zouden hebben. Helaas overleed mama anderhalf jaar nadat ik uit huis ging, dus we hebben nooit echt de kans gehad de band op te bouwen waar we naar op weg waren. En dat vind ik nog steeds zo verschrikkelijk Ze is nu al dik 5 jaar niet meer hier en ik mis haar nog iedere dag, ieder moment van de dag...

wc-eend schreef:Mijn moeder is mijn moeder maar tegelijkertijd ook mijn allerbeste vriendin.

Doordat wij veel hebben meegemaakt en ik mijn vader en stiefvader op jonge leeftijd ben verloren zijn wij ontzettend close geworden. Nu ik niet meer thuis woon mis ik haar ontzettend en besef ik nu pas hoeveel zij eigenlijk voor mij heeft gedaan. Mijn broer die liep laatst te klagen dat mijn moeder niet altijd goed was geweest. Ze kookte niet iedere avond eten. Puur omdat mijn moeder een arm loontje had van 1100 euro in de maand + 3 kinderen hadden wij gewoon niet elke dag vers eten. Als zij macaroni kookte, was dat meteen voor 2 dagen. Mijn broer liep daar laatst over te klagen terwijl hij al volwassen was! Nu pas klagen terwijl we inmiddels 10 jaar verder zijn. Het deed mij gewoon ontzettend zeer om dat te moeten horen omdat ik weet hoe moeilijk mijn moeder het al die tijd heeft gehad. Ik vertel alles aan mijn moeder...maar dit durfde ik niet.. Ik word er nu nog naar van!

Maar dan maakte toch wel eten? Ze liet jullie geen brood eten en al helemaal niet verhongeren.

Eerlijk gezegd vind ik het juist een hele slimme oplossing voor als je niet zo veel te besteden hebt.

@Sjaantje: dat is naar zeg []

Mijn moeder hoort mijn beste vriendin niet te zijn. Ik krijg ook altijd kriebels van zo'n uitspraak en naar mijn idee doet het zo af aan het woord 'moeder'. Ik heb een beste vriendin, ik heb een moeder en daar zit een wereld van verschil in. Mijn moeder zal altijd op 1 staan (samen met mijn zusje, nichtje en vader). De band met mijn moeder is goed, beter kan ik het me niet indenken maar met haar deel ik toch heel andere zaken dan met een beste vriendin.

Ik kan me voorstellen dat het verplicht winkelen niet echt werkt, het klinkt nogal geforceerd. Fijn om te lezen dat jullie nu eindelijk echt met elkaar praten al vraag ik me af waarom jij boos bent op het feit dat ze jouw broer geen kostgeld laten betalen terwijl jij weinig geld hebt. Die dingen staan nogal los van elkaar naar mijn idee. In mijn familie gunnen we elkaar dat gewoon...

Vroeger had ik trouwens altijd ruzie met mjin moeder maar dat was denk ik gewoon de puberteit haha.

Ik heb een super goede band met mijn moeder (met mijn vader trouwens ook). Ik kan altijd met alles bij hen terecht en ze zullen ook altijd proberen me te helpen, ik bel ook altijd mijn moeder als eerste om te vertellen als er iets is (positief of negatief). En nu ik zelf net moeder ben geworden is onze bang alleen maar sterker geworden. We bellen elke dag en zien elkaar minimaal 3 keer in de week. We gaan 1 keer per jaar met z'n 4en (vanaf nu dus 5en) op vakantie en dat is altijd super gezellig. Ik heb rondom mijn trouwdag ook alles met mijn moeder geregeld, ik ben met haar samen mijn jurk gaan kopen en daarna haar kleding. Ik kan overigens nog steeds het beste met mijn moeder shoppen, die weet precies wat ik wel en niet leuk vind en met haar samen doe ik nooit een miskoop. Als ik straks weer stage moet gaan lopen gaat ze 3 dagen op onze dochter passen en komt daarvan 1 dagdeel bij ons de grotere huishoudelijke doen omdat we daar dan zelf amper tijd voor hebben.

Ik noem mijn moeder gerust een van mijn beste vriendinnen want naast 'moeder - dochter' zijn doen we heel veel 'vriendinnen dingen' samen, al moet ik mijn status van "meest dierbare bezit" bij haar nu delen met mijn dochter

Ik vind niet dat je moeder je beste vriendin hoort te zijn. Dat lijkt me eerder ongezond. Ik heb nu een hele goede band met mijn moeder. In de puberteit was ik een hel voor haar, ik heb haar uitgescholden voor rotte vis en we hadden supervaak knallende ruzie. Maar sinds mijn 17e is dat over, vanaf toen ging het goed. En op mijn 22e ging ik het huis uit en is onze band NOG hechter. Maar het is een hele goede moeder dochter relatie, ze is geen vriendin.

Ik vind dat ook zo'n vage uitspraak idd dat je moeder je beste vriendin hoort te zijn.

Ik heb nooit een goede band met mijn moeder gehad, er valt gewoon niet normaal om te gaan met haar. Het ene moment ben je lief en het andere moment ben je de meest rotte vis in deze wereld. Meerdere psychologen hebben al gezegd dat ze een persoonlijkheidsstoornis heeft en dat een normale band met haar nooit mogelijk zal zijn. Ik heb daar in het verleden erg veel verdriet om gehad omdat ik zo verlangde naar zo'n band. Ik heb er soms nog steeds verdriet om, maar ergens heb ik het geaccepteerd. We hebben nu nauwelijks contact en daar heb ik bewust voor gekozen. Gelukkig is de band met mijn stiefmoeder nu wel heel goed, al zal dat natuurlijk nooit hetzelfde zijn als een
Moeder dochter band.

Dus voor degenen die het wel hebben: koester het. Het is namelijk niet de normaalste zaak van de wereld.

ik hou zielsveel van mijn moeder, maar ze is mijn beste vriendin niet en dat zal ze ook nooit worden, hoe goed we ook met elkaar op kunnen schieten. Ik wil ook nooit de beste vriendin van mijn dochter worden. Ik ben haar moeder, niet haar vriendin.

Ondanks dat heb ik een goede band met zowel mijn moeder als mijn vader en deze band is alleen maar sterker geworden sinds ik uit huis ben. Met name de band met mijn vader. We versterkten elkaar enorm, positief, maar ook negatief. In mijn puberteit versterkten wij elkaar vooral in negatieve zin. Nu ik uit huis ben, we niet meer constant op elkaars lip zitten en niet alle ergernissen van elkaar mee maken gaat het beter dan ooit. We kunnen elkaar nu meer waarderen.

Mijn band met mijn moeder is nu stukken beter als voorheen. Mijn zusje is bij ons het zorgen kindje, zij heeft een zeldzame aangeboren aandoening. Maar zij vroeg en vraagt nog steeds alle aandacht van mijn ouders. Ik was vroeger heel erg op mezelf en het interesseerde me allemaal vrij weinig.

Ik ben vroeg het huis uit gegaan doordat mijn zusje en ik elkaar letterlijk in de haren vlogen. Gelukkig is het nooit echt tot handgemeen gekomen, maar we hebben vaak zat staan schelden. Toen was voor mij de maat vol en ben bij mijn man gaan wonen. Toen viel er echt een rust van me af. Het eerste jaren had ik vrij weinig contact met mijn ouders. Ik ging 1 x per maand langs.

Sinds dat ik moeder ben, is mijn band zo veel beter met mijn moeder. Ze heeft ook haar excuses aangeboden over bepaalde zaken en weet nu wat haar beweegredenen waren. Nog steeds eist mijn zusje alle aandacht op, maar mijn ouders proberen zich niet meer te laten inpakken door haar. Heb het echt met ze toen. Ze zijn zo zachtaardig en willen iedereen helpen.

Nu zie ik mijn moeder 1 x per week, soms wel meer. Als ik bijv. geen tijd heb om langs te gaan, komt zij bij mij. En we bellen minstens 3 x per week. Dus voor mij een grote vooruitgang.

Met mijn moeder heb ik nooit een goede band gehad. Ik kan haar lang niet alles vertellen omdat ik haar niet vertrouw, en veel dingen die zij mij verteld neem ik met een korrel zout. Er zijn veel nare dingen gebeurd tussen ons, en vergeten kan ik dat niet. Ik zie haar één, hoogstens twee keer per jaar en dat vind ik prima.
Met mijn schoonmoeder daarentegen had ik een hele hechte band. Zij was oprecht geinteresseerd in mij en ik kon haar alles vertellen. Helaas is zij 14 maanden geleden onverwachts overleden. Ik mis haar verschrikkelijk.

Rare uitspraak, mijn moeder is mijn beste vriendin. Dat 'hoort' in mijn ogen gewoon niet. Je moeder is je moeder en een vriendinnenband is heel anders..

Ik heb best een goede band met mijn moeder, al maken we soms wel ruzie. Ze trekt zich alles zo persoonlijk aan en ik heb soms het idee dat ze zich aan het aanstellen is. Ook kruipt ze vaak in de slachtofferrol waar ik vaak geërgerd van raak. Diep van binnen is ze heel sterk maar dat komt er alleen uit als het echt moet en dat vind ik jammer. Ze zou wat meer voor zichzelf op moeten komen en eens wat meer uit de band mogen springen. Mijn ouders zijn zo vastgeroest in hun gewoontes dat ik er soms kriebelig van word.

Ik vertrouw mijn moeder wel 100%. We kunnen gewoon langskomen en ze staat met open armen voor ons klaar. Ook past ze op onze zoon doordeweeks en dat doet ze heel goed.

De band met mijn moeder is heel erg goed. Uiteraard irriteer ik me wel eens aan haar, en zij aan mij, maar onze band is gewoon goed. Er zijn nooit extreem nare dingen voorgevallen, wel de gebruikelijke ruzies in de pubertijd. Maar ook die waren nooit echt heftig of extreem.
Ik vind nu nog steeds wel dat ze zich teveel laat leiden door mijn zus. Maar ja: daar doe je niet zoveel aan.
Onze hele familieband is gewoon goed. Niks raars voorgevallen, we zijn een hecht gezin waarin ook frustraties voorkomen.

Lagom schreef: al vraag ik me af waarom jij boos bent op het feit dat ze jouw broer geen kostgeld laten betalen terwijl jij weinig geld hebt. Die dingen staan nogal los van elkaar naar mijn idee. In mijn familie gunnen we elkaar dat gewoon...

Haha, ik werd niet boos omdat ik weinig geld heb. Ik werd boos omdat zij het financieel moeilijk kregen omdat ze mijn broer in huis hadden genomen. Als zij het financieel amper kunnen behapstukken, dan vind ik het niet meer dan logisch dat ze mijn broer, welke fulltime werkt, iets afvragen. En ik zei niet:"Nu MOET je hem kostgeld afvragen", ik zei:"Misschien is het handig om hem een bijdrage te vragen voor de boodschappen. Maar als je dat niet wilt, dan wil je dat niet. Maar denk er in ieder geval overna". En dat laatste heeft ze gedaan. Wat ze er verder mee doet is aan haar.

Isa schreef:

Lagom schreef: al vraag ik me af waarom jij boos bent op het feit dat ze jouw broer geen kostgeld laten betalen terwijl jij weinig geld hebt. Die dingen staan nogal los van elkaar naar mijn idee. In mijn familie gunnen we elkaar dat gewoon...

Haha, ik werd niet boos omdat ik weinig geld heb. Ik werd boos omdat zij het financieel moeilijk kregen omdat ze mijn broer in huis hadden genomen. Als zij het financieel amper kunnen behapstukken, dan vind ik het niet meer dan logisch dat ze mijn broer, welke fulltime werkt, iets afvragen. En ik zei niet:"Nu MOET je hem kostgeld afvragen", ik zei:"Misschien is het handig om hem een bijdrage te vragen voor de boodschappen. Maar als je dat niet wilt, dan wil je dat niet. Maar denk er in ieder geval overna". En dat laatste heeft ze gedaan. Wat ze er verder mee doet is aan haar.

Jemig op het vorige forum heb je het hier ook al zo vaak over gehad. Het zit je blijkbaar nog steeds niet lekker.

Mijn moeder is mijn moeder en ik houd van haar. Ik kan alleen niet met haar opschieten en soms is een belletje van 10 minuten al te veel. Ik mis het wel om echt een goede band te hebben met m'n moeder.

Ontopic:
Ik heb een hele goede band met mijn moeder. Altijd al, tuurlijk was er weleens wat (in de pubertijd bijvoorbeeld), maar zeker na het overlijden van mijn vader is de band nog hechter geworden.

Ook ik vind niet dat een moeder persé een beste vriendin is. Bij mij komt het wel in de buurt, ik winkel met haar, bel haar vaak maar heb ook mijn vriendinnen, waaronder twee hele goede vriendinnen met wie ik toch over andere dingen praat en naar andere winkels ga hahaha.

Puuc schreef:

Isa schreef:

Lagom schreef: al vraag ik me af waarom jij boos bent op het feit dat ze jouw broer geen kostgeld laten betalen terwijl jij weinig geld hebt. Die dingen staan nogal los van elkaar naar mijn idee. In mijn familie gunnen we elkaar dat gewoon...

Haha, ik werd niet boos omdat ik weinig geld heb. Ik werd boos omdat zij het financieel moeilijk kregen omdat ze mijn broer in huis hadden genomen. Als zij het financieel amper kunnen behapstukken, dan vind ik het niet meer dan logisch dat ze mijn broer, welke fulltime werkt, iets afvragen. En ik zei niet:"Nu MOET je hem kostgeld afvragen", ik zei:"Misschien is het handig om hem een bijdrage te vragen voor de boodschappen. Maar als je dat niet wilt, dan wil je dat niet. Maar denk er in ieder geval overna". En dat laatste heeft ze gedaan. Wat ze er verder mee doet is aan haar.

Jemig op het vorige forum heb je het hier ook al zo vaak over gehad. Het zit je blijkbaar nog steeds niet lekker.

Ja? En? Als dat me dwars zit? Dat mag toch?

Ik heb een hele goede band met mijn moeder. Zij is er altijd voor mij, luistert naar mij, steunt mij,... Ik kan haar alles vertellen, ik vertrouw haar voor de volle 100%. Ik houd gewoon heel erg veel van haar en ik heb het mede daardoor heel erg moeilijk gehad toen ik ging samenwonen met mijn vriend. Ik wilde haar niet "in de steek laten". Mijn vriend kan overigens ook prima met mijn moeder (en vader) om en dat vind ik echt geweldig.

Isa schreef:

Puuc schreef:

Isa schreef:

Lagom schreef: al vraag ik me af waarom jij boos bent op het feit dat ze jouw broer geen kostgeld laten betalen terwijl jij weinig geld hebt. Die dingen staan nogal los van elkaar naar mijn idee. In mijn familie gunnen we elkaar dat gewoon...

Haha, ik werd niet boos omdat ik weinig geld heb. Ik werd boos omdat zij het financieel moeilijk kregen omdat ze mijn broer in huis hadden genomen. Als zij het financieel amper kunnen behapstukken, dan vind ik het niet meer dan logisch dat ze mijn broer, welke fulltime werkt, iets afvragen. En ik zei niet:"Nu MOET je hem kostgeld afvragen", ik zei:"Misschien is het handig om hem een bijdrage te vragen voor de boodschappen. Maar als je dat niet wilt, dan wil je dat niet. Maar denk er in ieder geval overna". En dat laatste heeft ze gedaan. Wat ze er verder mee doet is aan haar.

Jemig op het vorige forum heb je het hier ook al zo vaak over gehad. Het zit je blijkbaar nog steeds niet lekker.

Ja? En? Als dat me dwars zit? Dat mag toch?

Ik zou het eens achter je laten. Zonde van je energie.

Overdrijf je nu niet lichtelijk, Puuc?

Liva schreef:Overdrijf je nu niet lichtelijk, Puuc?

Ik vind van niet. Het verbaasde mij dat ik weer dit verhaal las. Ik zou er een keer een streep onder trekken.