Werk / privé gescheiden houden?

Hou jij werk en privé gescheiden, of ga jij ook in je vrije tijd om met je collega's?

Ik werd vanmiddag uitgenodigd door mijn 2e directe collega's of ik misschien ook wat mee wilde gaan drinken, zij hadden samen afgesproken. Nu kwam het me niet zo lekker uit, en ze gaan vrijdag weer, dus ik denk dat ik wel mee ga, wil ze graag beter leren kennen, we werken elke dag samen. Maar nu vroeg ik me af, doen meer meiden dat, en heb jij ook collega's die inmiddels vriendinnen zijn?

Ow sorry, ik wilde hem niet hier plaatsen eigenlijk.

En hoe vind je dat, dat je dus privé dingen weet over je collega's, vind je dat juist fijn werken? Of, weet niet hoe ik dat moet uitleggen.

Als je met collega's omgaat vind ik dat geen kwestie van werk en privé niet gescheiden houden, tenzij je in je vrije tijd samen gaat zitten werken. Werk en privé niet gescheiden kunnen houden vind ik meer als je niet functioneert op je werk als je de avond ervoor ruzie hebt gehad met je vriend. Of als alles wat je op je werk meemaakt je thuis de hele tijd bezighoudt. Of als je mensen die je persoonlijk kent een streepje voor geeft als ze beroepsmatig met ze te maken krijgt. Of als je dingen doorvertelt die je via je werk weet en niet mag doorvertellen. Dat soort dingen.

Susan schreef:Als je met collega's omgaat vind ik dat geen kwestie van werk en privé niet gescheiden houden, tenzij je in je vrije tijd samen gaat zitten werken. Werk en privé niet gescheiden kunnen houden vind ik meer als je niet functioneert op je werk als je de avond ervoor ruzie hebt gehad met je vriend. Of als alles wat je op je werk meemaakt je thuis de hele tijd bezighoudt. Of als je mensen die je persoonlijk kent een streepje voor geeft als ze beroepsmatig met ze te maken krijgt. Of als je dingen doorvertelt die je via je werk weet en niet mag doorvertellen. Dat soort dingen.

Eens!

Ook eens met Susan. Ik ga regelmatig met een collega en nu ook vriendin wat eten en/of drinken, en we zijn ook wel op de hoogte van elkaars leven. Wat lastiger is het dat ik door mijn beste vriendin bij dit bedrijf binnen ben gekomen, en dat we daar nu dus samen werken. In dat opzicht is het soms wel wat moeilijk werk en privé gescheiden te houden.

Ik heb 1 (sinds vorige maand oud-) collega die echt een vriendin van me is geworden. We gaan samen uit, slapen dan in 1 bed, gaan naar de sauna etc. We zijn tegelijkertijd in dienst gekomen en zeiden toen dat we daar niet waren gaan werken om vriendinnen te maken, maar we zijn het uiteindelijk wel geworden

Met enkele andere collega's ga ik ook wel eens uit eten, ook gaan we bij elkaar naar babyshowers, housewarmings etc. Ook oudere collega's en mannen gaan dan mee. Erg leuk.

Wel toevallig dat Susan dat nu zegt want daar ben ik eigenlijk best wel slecht in. Als er thuis of op mijn werk iets aan de hand is wat me bezig houdt, kan ik dat moeilijk loslaten als ik thuis of op mijn werk ben (als je begrijpt wat ik bedoel:p) dat bedacht ik me net en eigenlijk vind ik dat een enorm slechte eigenschap. Ik wil altijd dat iets zo snel mogelijk weer opgelost is en daardoor functioneer ik slecht als dat niet meteen kan. Maar wat doe je daar aan?

Ik denk trouwens dat niemand het volledig kan scheiden. De vraag is eerder, in hoeverre kan je het.

Ik heb ook prive contact met mijn collega's. Een collega woont bij mij in het dorp en die zie ik zeer regelmatig ophet voetbalveld en dan doen we gezellig een drankje ofzo!

Een andere collega kom ik regelmatig tegen met stappen. Vorig jaar was hij mijn begeleider dus toen vond ik het wel gek maargoed hij is ook pas 26 dus heel normaal dat hij gaat stappen! Nu doen we ook gezellig een drankje met stappen!

Denk dat het soms heel moeilijk te scheiden is. Er zijn altijd collega's waar je het goed mee kan vinden en die je in vertrouwen neemt als je bv een persoonlijk probleem hebt. Wat natuurlijk ook wel heel fijn kan zijn, want ook dan kunnen je collega's er rekening mee houden.

Ik zal bv niet mijn hele prive leven tegen mijn collega's vertellen dit om roddels en andere narigheden te voorkomen. Bovendien gaan sommige dingen hun ook niks aan dat zal ik bv dan weer liever met vriendinnen bespreken.

Afspreken doe ik weinig tot niet. Dit omdat ik eigenlijk alleen maar directe mannelijke collega's heb en echt geen zin om altijd tussen de mannen te zitten. Ben graag op mijzelf en ga ga hv dan sporten. Een praatje maken kan natuurlijk altijd. Laatst ben ik met een aantal goede collega's naar de motorbeurs geweest en dan was erg gezellig, maar dat hoef van mij niet elke week hoor!

Ik heb 2 meiden die net als ik nog leerling zijn, waar ik prive ook veel mee omga. Dat zijn echt vriendinnen van me geworden.

Verder ga ik regelmatig met collega's uit eten, borrelen o.i.d. en ook gaan we elk jaar met een bepaalde groep mensen (de iets jongere garde ) een weekend weg.

Dus ja ik ga wel met collega's om buiten werktijd, maar niet extreem veel.

Ik maak soms wel mee dat ik door privésituaties minder goed kan functioneren op het werk. Als ik merk dat het invloed heeft op mijn concentratie en prestaties, dan kaart ik dat aan bij de leidinggevende en streef ik er naar om de privésituatie op te lossen, of in ieder geval dermate te verlichten dat ik er op het werk weer tegenaan kan.
Natuurlijk kunnen er soms problemen zijn die niet één-twee-drie op te lossen zijn. In dat geval is het enige dat ik kan doen goed voor mezelf zorgen. Maar dat geldt in het algemeen, niet alleen om beter op mijn werk te functioneren.

Ik heb geen vriendinnen onder collega's, ik heb alleen nog een vriendin overgehouden van mijn allereerste 'echte' baan. Collega's zijn voor mij toch van een iets andere orde dan vrienden. (een enkele uitzondering daargelaten, zoals die vriendin van mijn eerste baan bewijst)

Ik vind het soms moeilijk werk en privé gescheiden te houden. Ik heb een aantal persoonlijke problemen (gehad) die me duidelijk in de weg zaten en waardoor ik (voor anderen) duidelijk minder, slechter functioneerde. Ik heb een periode gehad dat zowel werk als privé één groot samengesmolten grijs gebied waren, pas sinds een paar weekjes heb ik weer het gevoel dat ik werk weer puur als werk kan zien en privé als privé, dat ik dat beter kan scheiden. 't Is bij mij ook wel zo dat werk een uitlaatklep is. Ik heb dan wel minder gefunctioneerd, maar ik vond het wel heerlijk om aan het werk te zijn.

Verder is mijn naaste collega één van mijn beste vriendinnen, maar dat vind ik net als wat Susan zegt: dat heeft niet direct met werk en privé gescheiden houden te maken.

Ik vind het niet erg om eens een drankje te gaan doen met collega's of een keer uit eten te gaan. Maar al te vaak hoeft het dan ook weer niet van mij want het zijn geen vrienden en dat worden het in dit geval ook niet. Ik kan me wel voorstellen dat je een vriendschap ontwikkeld met een collega en dat zou ik verder ook geen probleem vinden, dan veranderd de situatie ook vanzelf van collega's naar ook vrienden.

Maar ik ga weer niet al mijn collega's toevoegen op facebook, dat doe ik alleen met vrienden en ik vind het niet nodig dat mijn collega's die prive dingen zien en lezen. Ook ga ik niet uitgebreid mijn persoonlijke verhalen zitten vertellen, natuurlijk wel de grote lijnen maar ik hou wel enige afstand. Dat komt denk ik ook wel omdat ik elk half jaar op een nieuw project zit en ik ook gewoon niet elk half jaar daar weer zoveel in wil investeren en later dan weer afscheid moeten nemen.

Ik ga volgende week vrijdag met 3 collega's (meiden) stappen in de Janskerk in Utrecht. Het begint om 17u 's middags en eindigt om 0:00 heel veel zin in! En je bent niet brak de volgende dag omdat je zo laat thuis was. Is een georganiseerd feest.

Maar goed ik dwaal af. Ik wil werk en de privé het liefst wel gescheiden houden. Daar bedoel ik mee dat ik niet teveel dingen deel over mijn privé leven. Ik deed dat jaren geleden op mijn oude werk wel, (soms teveel) en voel me hier prettiger bij. Ik accepteer ook geen collega’s op Facebook. Ze hoeven dat niet te zien. Behalve dan 1 van die meiden waar ik mee ga stappen. Zijn van mijn leeftijd.

Ik heb meiden op het werk ontmoet die ik nu meer als vriendinnen dan als collega's zie, ook al zie ik ze daar ook wekelijks. Daarnaast werken er veel meiden die een stuk jonger zijn dan ik, waar ik niet snel een op een mee zou afspreken. Maar als we, zoals afgelopen zondag, een gezamenlijk etentje hebben dan kan ik me daar ook weer niet druk om maken.
Maar goed, net als Susan vind ik het scheiden van werk en privé wel iets anders dan in je vrije tijd geen contact met collega's hebben. Ik ben er over het algemeen wel goed in om de knop om te zetten maar als ik er echt met mijn hoofd niet bij ben dan geef ik dat gewoon aan, dat haalt voor mij al een hoop druk van de ketel.

Ik heb sommige collega's op hyves, maar ik zet daar niet teveel persoonlijke dingen op. Verder probeer ik werk en prive gescheiden te houden. En dat lukt me aardig, al vertel ik soms weleens wat ik heb mee gemaakt, maar wel in een bepaalde mate.

Ik heb 1 collega waar ik buiten het werk om ook mee afspreek.

Break Of Day schreef:Ik maak soms wel mee dat ik door privésituaties minder goed kan functioneren op het werk. Als ik merk dat het invloed heeft op mijn concentratie en prestaties, dan kaart ik dat aan bij de leidinggevende en streef ik er naar om de privésituatie op te lossen, of in ieder geval dermate te verlichten dat ik er op het werk weer tegenaan kan.
Natuurlijk kunnen er soms problemen zijn die niet één-twee-drie op te lossen zijn. In dat geval is het enige dat ik kan doen goed voor mezelf zorgen. Maar dat geldt in het algemeen, niet alleen om beter op mijn werk te functioneren.

Ik heb geen vriendinnen onder collega's, ik heb alleen nog een vriendin overgehouden van mijn allereerste 'echte' baan. Collega's zijn voor mij toch van een iets andere orde dan vrienden. (een enkele uitzondering daargelaten, zoals die vriendin van mijn eerste baan bewijst)

dit zou mijn tekst kunnen zijn,alleen ik heb nog contact met een ex collega wat inmiddels een vriendin van mij is geworden.