werk en prive

Ik werk in de zorg, nu zijn wij als heel team bij een echtpaar uitgenodigd voor een feestje omdat ze zo blij en dankbaar zijn voor de zorg die we leveren aan mevr.
feestje houd in bij hen thuis, koffie, thee, taart, fris en lekkere hapjes.
mijn collega's vinden het allemaal heel leuk, lief en aardig maar ik vind dit persoonlijk een beetje overdreven en niet profesioneel om hier op in te gaan.
Wil je ons bedanken breng dan een taart naar kantoor of geef een geld bedrag zodat we uit eten kunnen met het team.
Ik ga daarom ook niet naar de feestje, ik zeg dat ik niet kan.
wat vinden jullie, is dit toelaatbaar of kan dit gewoon niet?

Ik zou ook niet gaan denk ik. Natuurlijk ontstaat er wel een band met de clienten waar je voor zorgt maar ik vind het wel prettig dat er ook een bepaalde afstand blijft. Dat is ook nodig om goede en professionele zorg te blijven geven vind ik.

Tania schreef:Ik zou ook niet gaan denk ik. Natuurlijk ontstaat er wel een band met de clienten waar je voor zorgt maar ik vind het wel prettig dat er ook een bepaalde afstand blijft. Dat is ook nodig om goede en professionele zorg te blijven geven vind ik.

ja, dat vind ik ook. Al ga ik wel over 1,5 week naar een ander team maar goed, ik vind gewoon niet dat dit kan.

Ik zou denk ik ook niet gaan nee.

ik zou ook niet gaan, ik wil werk en privé ook zoveel mogelijk gescheiden houden. Feestjes van collega's is voor mij de grens. Zo mogen cliënten mij ook niet rechtstreeks een kaartje sturen als de baby geboren is, wel via mijn werk.

Sorry, maar ik vind het dan óók niet professioneel om bij wijze van smoes te zeggen dat je niet kan. Wees dan ook eerlijk en zeg dat je dit niet thuis vindt horen in de hulpverlener/cliënt-relatie. Dit vind ik een beetje een laffe oplossing en ik vind ook niet dat je vanuit die keuze kunt oordelen over collega's die wel gaan. Stel dat iedereen het oplost zoals jij en een smoes bedenkt, denk je dat dat die vrouw een prettig gevoel geeft? Je geeft een feestje in de overtuiging dat zoiets wel normaal is en 'toevallig' kan er niemand.

Overigens heb ik wel eens hulpverleners gehad die echt heel krampachtig omgaan met privacy, die echt niks over zichzelf loslaten en dat is ook niet prettig, dat maakt een heel vervelende afstandelijke en ook wantrouwende indruk. De meeste hulpverleners kunnen het gelukkig gewoon goed doseren en dat is fijn. Het is naar als je als cliënt/ouder het gevoel krijgt dat je in een andere 'league' zit en dus dringend op afstand moet worden gehouden. Natuurlijk moet een hulpverlener zich professioneel gedragen, maar het is wel fijn als ze zich ook een beetje menselijk opstellen.

Ik vind dat je best kan gaan en het toch nog professioneel kan houden. Gewoon niet enorm zat worden en prive verhalen ophangen. Je kan toch best naar een formele borrel gaan bij iemand thuis? Die professionaliteit zit hem mijns inziens meer in je eigen houding. Verder eens met Susan.

Overigens snap ik wel dat je het niet zo brengt als ik in mijn eerste reactie, maar ik vind het wel eerlijk om te zeggen: 'Sorry, ik hou dat graag gescheiden.'

Charlie schreef:Ik vind dat je best kan gaan en het toch nog professioneel kan houden. Gewoon niet enorm zat worden en prive verhalen ophangen. Je kan toch best naar een formele borrel gaan bij iemand thuis? Die professionaliteit zit hem mijns inziens meer in je eigen houding. Verder eens met Susan.

+1
Helemaal mee eens!

Jeanette schreef:

Charlie schreef:Ik vind dat je best kan gaan en het toch nog professioneel kan houden. Gewoon niet enorm zat worden en prive verhalen ophangen. Je kan toch best naar een formele borrel gaan bij iemand thuis? Die professionaliteit zit hem mijns inziens meer in je eigen houding. Verder eens met Susan.

+1
Helemaal mee eens!

Ook +1

In mijn geval zou het me niet zo zeer gaan over dat ik bang ben dat ze dingen over mijn priveleven te weten komen ofzo. Ik ben daar vrij open in en ze mogen best ween dat ik getrouwd ben, kinderen heb, wat ik doe in het weekend en dat soort dingen.
Alleen als ik naar mijn eigen werk kijk, ik werk met meervoudig gehandicapten, moet je soms ook gewoon vervelend nieuws brengen naar ouders. Met de bezuinigingen bijvoorbeeld hebben wij echt minder tijd om dingen te doen die we daarvoor wel altijd deden. Zo is er een bewoner waar we elke twee weken een bepaalde activiteit mee deden waarbij de moeder ook mee ging. Dat was vooral voor de moeder heel belangrijk en voor de bewoner was het ook altijd een heel fijn moment. Maar ja, het was verder niet een noodzakelijk iets voor de welzijn van de bewoner (al vond ik dat te betwisten) dus we mochten niet meer mee. Het lijkt mee heel vervelend om zoiets te moeten vertellen als je twee dagen daarvoor lekker op een feestje bent geweest omdat ze vinden dat je zo goed voor hun kind zorgt. Ouders denken dan al snel 'dat je aan hun kant staat' en het wel even regelt met het management maar zo werkt het niet en daar kunnen best wel vervelende situaties door ontstaan. (En vaak zijn wij het ook met de ouders eens hoor en soms lukt het ook om anderen daarvan te overtuigen maar vaak ook niet terwijl we heel graag die dingen zouden blijven doen).

Nee, dat zou ik ook niet doen. Mijn moeder werkt ook in de zorg en er is een cliënte bij hen die ze allemaal 1 keer per jaar uit eten wil nemen. Mijn moeder gaat dan ook niet mee.
Bovendien wil je echt niet hebben dat cliënten steeds meer van je gaan 'eisen' omdat ze ook feestjes voor jullie geven

ik heb op mijn werk net gezegd dat ik niet ga en ook de reden waarom ik niet ga verteld.
blijkt dat meerdere collega's twijfelen of dit wel goed is.
Ik heb ook wel gezegd dat hun best mogen gaan maar ik ga gewoon niet mee.

Ik zou er in dit geval geen probleem van maken. Je bent niet persoonlijk uitgenodigd maar je hele team + ik vind het anders als je uitgenodigd bent dan als je zelf een feestje geeft en patienten uitnodigt. Dan ga je eerder over een grens.

Voor die mensen is dit DE manier om jullie te bedanken, geef ze gewoon die mogelijkheid zou ik zeggen. Je werkt wel met mensen en daar heb je gewoon een andere band mee dan als je in een winkel staat en iemand een stofzuiger verkoopt.

Nu ga ik er wel van uit dat dit een bijzonder geval is en dat je niet maandelijks uitgenodigd wordt. Dan is het een ander verhaal natuurlijk.

Een vriendin van mij is een paar maanden geleden haar vader verloren. Hij had een spierziekte en al jaren 24 uur verpleging in huis. Mijn vriendin is enigs kind en heeft ook een doorgedraaide moeder (ouders zijn gescheiden) en ze heeft enorm veel steun en hulp van alle verpleegsters gehad. (Ook op persoonlijk vlak, ze namen een soort 'moeder rol op zich'). Zij heeft ze nadat haar vader is overleden ook mee uit eten genomen en was ontzettend blij dat ze dat had kunnen doen. Een kaartje had haar dank voor al die jaren echt niet kunnen uiten. Ze heeft nu nog steeds contact met enkele verpleegsters.

Lavendel schreef:Ik zou er in dit geval geen probleem van maken. Je bent niet persoonlijk uitgenodigd maar je hele team + ik vind het anders als je uitgenodigd bent dan als je zelf een feestje geeft en patienten uitnodigt. Dan ga je eerder over een grens.

Voor die mensen is dit DE manier om jullie te bedanken, geef ze gewoon die mogelijkheid zou ik zeggen. Je werkt wel met mensen en daar heb je gewoon een andere band mee dan als je in een winkel staat en iemand een stofzuiger verkoopt.

Nu ga ik er wel van uit dat dit een bijzonder geval is en dat je niet maandelijks uitgenodigd wordt. Dan is het een ander verhaal natuurlijk.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ook de reactie van Charlie kan ik me in vinden.
In mijn ogen kun je naar zo'n feestje gaan (als team) en professioneel blijven. Wanneer je gewoon een uurtje (of twee) langsgaat voor een kopje koffie en taart, een mooi-weer-praatje houdt en daarna lekker naar huis gaat, vind ik dat gewoon kunnen.

Chipp schreef:

Lavendel schreef:Ik zou er in dit geval geen probleem van maken. Je bent niet persoonlijk uitgenodigd maar je hele team + ik vind het anders als je uitgenodigd bent dan als je zelf een feestje geeft en patienten uitnodigt. Dan ga je eerder over een grens.

Voor die mensen is dit DE manier om jullie te bedanken, geef ze gewoon die mogelijkheid zou ik zeggen. Je werkt wel met mensen en daar heb je gewoon een andere band mee dan als je in een winkel staat en iemand een stofzuiger verkoopt.

Nu ga ik er wel van uit dat dit een bijzonder geval is en dat je niet maandelijks uitgenodigd wordt. Dan is het een ander verhaal natuurlijk.

Ik zou het toch niet doen...


Hier ben ik het helemaal mee eens. Ook de reactie van Charlie kan ik me in vinden.
In mijn ogen kun je naar zo'n feestje gaan (als team) en professioneel blijven. Wanneer je gewoon een uurtje (of twee) langsgaat voor een kopje koffie en taart, een mooi-weer-praatje houdt en daarna lekker naar huis gaat, vind ik dat gewoon kunnen.

Natuurlijk ligt het vooral aan je houding of je professioneel bent of niet. Maar de vraag is of clienten dat ook zo zien. Ik weet niet met welke doelgroep Kwak werkt maar ik werk met ouderen en wij worden ook wel eens voor een feestje uitgenodigd. Ons protocol is dat we daar niet naar toe gaan.

Clienten nodigen je uit voor iets dat niet werkgerelateerd is en vergeten hierdoor wel eens de professionele afstand die wij tot elkaar hebben. Ze zien je dan als iemand die tot de vrienden-/kennissenkring behoort terwijl dat natuurlijk niet zo is. Bij vrienden heb je een gelijkwaardige relatie, terwijl de relatie met je clienten niet gelijkwaardig is. Natuurlijk staan wij niet boven hen, zijn we niet beter dan hen of wat dan ook maar toch, de client heeft ons 'nodig'; anders zou hij/zij geen client bij ons zijn.

Er zijn ook mensen die denken dat ze je kunnen 'paaien' met kadootjes of je uit te nodigen voor een feestje. Zij gaan je dan meer als 'vriend' zien en denken daar voordeel uit te kunnen halen in de dagelijkse zorg. Gebeurd dat niet dan kunnen ze je daar mee confronteren en blijkt dus dat de verhoudingen scheef gegroeid zijn.

En je kunt er wel vanuit gaan dat het niet maandelijks gebeurd maar als er eenmaal één iemand is die je uitnodigt en je daar op in gaat dan gaan andere clienten ook denken dat ze je moeten uitnodigen bij dergelijke gebeurtenissen, ze kunnen zich daar zelfs verplicht door gaan voelen. Voor je het weet heb je dan toch meerdere malen per jaar een feestje... En je kunt niet bij de één wel en bij de ander niet gaan.

Weet je al wat je andere collega's gaan doen Kwak? Ik zou toch proberen om als team hier een beslissing in te nemen... Wij hebben één collega die het protocol hierin negeert en dus wel naar een feestje gaat of zelfs clienten op haar éigen verjaardag uitnodigt. Dat zorgt toch wel eens voor scheve gezichten hoor...