Voel me nu gewoon down en weet niet hoe ik ervan af kom.....

(het zal misschien wel een verhaal worden dus alvast mijn excuses daarvoor)

Zoals sommige al weten is het nu uit tussen mij en mijn ex. Deze jongen heb ik in Disneyland 2009 leren kennen en we hadden toen leuk contact. Sinds september 2010 elke dag contact gehad met elkaar en in november (ongeveer) gedate met elkaar en in februari dit jaar een relatie gekregen. Ik vond hem in het begin wel leuk en we hadden het leuk met elkaar maar was niet superverliefd. Ik zat nog met mijn ex J. in mijn hoofd waar ik 4.5 jaar een relatie mee had gehad. Maar het gevoel groeide steeds meer voor hem, we hadden samen Londen geboekt, we zouden op vakantie gaan naar Italie, we hadden gekeken voor een nieuwe keuken, toilet... Ik dacht dat het goed ging en dat dit echt wat zou kunnen worden. Helaas vertelde hij me dat hij het niet zag zitten tussen ons en dat hij niet superverliefd was. Ik baalde er wel van want alle plannen die we hadden gingen niet meer door. Dit kwam mede door het feit dat hij zijn ex weer had gezien en hij merkte dat er nog spanning zat tussen hun. Ik reageerde die avond (vrijdag) nog rustig. Zaterdag drong het echt tot me door en ik voelde me steeds verdrietiger worden. Toen ik in Disneyland aankwam met mijn nichtje begon ik te denken: oh hier heb ik hem ontmoet, hier hebben we dit gedaan, toen was er dit.. blablabla.. Ik had het erg naar me zin maar moest er wel af en toe aan denken. Onderweg naar huis toe ( dinsdag ) luisterden we naar Kelly Clarkson en ik kreeg tranen in mijn ogen.. En vanaf dat moment ben ik steeds erg down.. Ik voel me verdrietig, denk veel aan mijn ex J. ( die kwam vrijdag ook nog langs om te zeggen dat hij de laatste tijd vaker denkt dat hij me langer de tijd had moeten geven en me mist ) en ik kreeg gister ook nog te horen van mijn ex dat hij ipv met mij met zijn ex naar Londen gaat! Ik vroeg of ze weer bij elkaar kwamen maar dat was nog niet zo maar hij sluit het niet uit.. Ik voel me zo naar over alles... Heb echt het gevoel: wanneer is het mijn tijd? wanneer komt er een jongen die echt voor mij door het vuur zal gaan en dingen met me wil gaan doen en echt bij mij wilt zijn om wie ik ben? wanneer mag ik nu gelukkig zijn, mensen om me heen gaan samenwonen, krijgen een eigen woning, raken zwanger.. en ik? ik woon weer thuis, ben 26 geworden, geen vriend, geen eigen woning.... ik wil nu ook weleens geluk en liefde hebben in mijn leven, ik wil nu ook eens van dit verdriet af en ik wil niet alleen maar mijzelf naar beneden praten. zowel onbewust als bewust. Ik wil teveel en dat weet ik wel. Eigenlijk moet ik alles over me heen laten komen en gewoon aan mezelf denken. Maar daar heb ik zo'n moeite mee. Ik weet dat ik niet alleen kan zijn. En ben dus bang om alleen te blijven. Terwijl dat onzin is.. Ik had zoveel plannen en ideeën in mijn hoofd en er komt nu niks van terecht. Ik wilde zo graag op vakantie gaan en dat gaat nu ook niet door. Zit erover te denken om alleen op vakantie te gaan, maar weet niet zo goed of ik dat durf.Als je diep in mijn hart kijkt wil ik mijn ex J weer terug en samen met hem mijn leven verder opbouwen. We hebben het 4.5 jaar samen volgehouden, kunnen we dan niet weer samen komen en het weer proberen? Ik wil dit ook niet voorstellen omdat ik bang ben om hem af te schrikken. Vrijdag vroeg hij hoe het ging met mijn date. Hij wist nog niet dat we wat hadden. Ik zei dat het z'n gangetje ging. Morgen zie ik mijn ex J en dan blijf ik ook eten bij hem. Zal hem morgen ook vertellen dat het niks is geworden tussen mij en mijn ex. Weet niet hoe hij erop zal reageren. Ik probeer wel leuke dingen te doen maar elke keer gebeurt er wel iets waardoor ik weer negatieve gedachten krijg. Ik zou nog wel pagina's kunnen doorschrijven over hoe rot ik me voel maar dat is niet leuk om allemaal te lezen want dat worden dan herhalingen van wat ik hierboven heb geschreven. Dit even zo opschrijven lucht wel even op...
Sorry voor het lange en misschien wat warrige verhaal..

Warrig vind ik je verhaal niet! Zeg inderdaad tegen J. dat het niets is geworden..
Hoorde vandaag in een liedje iets in deze strekking; Wees geduldig, het geluk komt vanzelf naar je toe!

Sterkte!

Dank jullie wel voor de reacties.

@ Burn: bedankt voor de knuffel.

@ Lady: Het klopt inderdaad dat ik niet alleen kan zijn. Waarom weet ik niet zo goed, misschien omdat ik vroeger dacht dat mijn leven er nu anders uit zou zien en dat ik angstvallig dat probeer te creëren, door weer een nieuwe partner te nemen.

Ik vind je verhaal niet warrig hoor, misschien voel je je verward, maar je zet het duidelijk neer wat je vindt en voelt.

Voordat je weer met je ex J. iets zou willen beginnen, ga bij jezelf na waarom dat uitging? En had je het met Disney uitgemaakt om hem?
Stap niet overhaast weer in een relatie, alleen kan je ook gelukkig zijn

Eens met Chance. Je bent nu verdrietig om Disney en op dit moment wil je waarschijnlijk gewoon iemand ipv dat je persé J wil. Na mijn laatste relatie (met K) begon ik ook te twijfelen over mijn ex B. We hebben toen weer wat gedate en ik wilde zo graag dat het weer goed zou komen, want dat zou zo lekker makkelijk zijn geweest... maat het gevoel was gewoon weg. Ik was niet meer gek op hem en ik voelde dat speciale niet meer. Ik had het toch niet voor niks uitgemaakt... dus bedenk je heel goed wat je nu echt wil, alleen zijn is helemaal niet erg!

Ik heb het niet helemaal gevolgd, maar ik kan de eindjes van je verhaal nu wel aan elkaar knopen. Dat van je ex en jou huidige ex is me bekent. Wel raar, hoe dat gelopen is.

Maar over het hele verhaal: echt heel knap dat je je gevoelens nu even hebt weggeschreven. Hoe voel je je nu? Gaat het alweer wat beter nu je je het even van je weg hebt geschreven?

Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Na dat het uitging tussen jou en J. is het na deze relatie ook niet gelukt om er iets van te maken. Op zo'n moment kan ik me voorstellen dat je stukje zelfvertrouwen weg is, omdat je je niet goed voelt voor de mannelijke wereld.
Om eerlijk te zijn vind ik het eigenlijk geen goed idee van je, om gelijk al bij J. je hart uit te storten en te huilen. Dan kan je beter bij je moeder om een luisterend oor te vragen of een lieve zus(je), broer of een (goede) vriendin van je. Het is beter als je met een vertrouwd persoon die jou persoonlijk van binnenste buiten goed kent, dan je ex. Die geven misschien een betere hart onder de riem, dan je ex. Er is een kans dat je ex misschien wel nare dingen zegt over je huidige ex of dat het helemaal anders loopt dan je eigenlijk niet had verwacht waarvan je later misschien wel spijt zou kunnen krijgen.

Maar even over mijzelf: ik ben 27. Ik heb diverse relaties gehad en ik ben in januari gedumpt door mn ex. Afgelopen december is mn moeder overleden na een ziektebed van +/- anderhalf jaar. Op dat moment kwam het op mij over alsof het ook allemaal aan mij had gelegen en ik begon net zoals jou ook vragen te stellen: was het misschien te confronterend? Was hij gewoonweg niet de goede partij voor mij? Gunde hij mij geen rust en vroeg ie alleen maar om aandacht omdat hij vond dat we aan onze relatie moesten werken? Ben ik dan echt geen goede vriendin?
Er ging tijd overheen voordat ik nu eigenlijk kon beseffen dat het nu eigenlijk wel beter is voor me. Ik kan aan mijzelf werken en mijzelf meer aandacht geven. Die leuke jongen komt vanzelf wel.

Dus daarom mijn advies aan jou: gun je jezelf de tijd om de relatie met J. als met je huidige ex te verwerken. Het kost tijd om jezelf er even overheen te zetten, maar op een gegeven moment kom je er vanzelf achter dat alleen zijn ook wel even fijn is. Je kunt je eigen plannen maken voor in de toekomst zonder rekening te houden met anderen, bijvoorbeeld.

Fijn dat mijn verhaal niet warrig overkomt. Voor mij leek dat gisteravond namelijk wel.

@ Chance: Tussen J en mij ging het uit omdat hij het niet meer zag zitten tussen ons. We woonden net samen en hij wilde dat eigenlijk niet. Voor mij had het dus nooit uit hoeven gaan tussen ons want ik zag het helemaal zitten tussen ons. En Disney maakte het uit met mij. Hij was niet superverliefd en hij voelde geen spanning tussen ons die hij wel bij zijn ex voelde toen hij haar weer zag.

@ Bitterkoek: ik voel me op zich wel ok. Als ik eraan denk dat ik een paar dagen weg had kunnen gaan met mijn huidige ex dan zakt alles wel even in mijn schoenen. Keek er gewoon zo naar uit om eindelijk Londen te zien, musical en dat samen met iemand die er ook zin in had en die het leuk vond. Tenminste dat dacht ik. Het stukje wat je schrijft over dat mijn zelfvertrouwen weg is en dat ik me niet goed genoeg voel voor de mannenwereld, klopt wel. En daarvan wordt ik ook steeds onzekerder. De afspraak met J stond al want ik had nog sleutels gevonden van het kluisje van zijn werk. Dus die zou ik afgeven maar we maakten er gelijk een eet afspraak van. Verder heb ik het er met mijn nichtjes over gehad, mijn moeder en mijn beste vriendin en vriend. Allemaal reageren ze erg lief en ze vinden het zo rot voor me.
Ik merk dat ik nu ook zo graag op vakantie wil om tijd voor mezelf te hebben / maken. Maar ik weet niet precies hoe en ik merk daardoor dat ik een beetje in het wilde weg aan het kijken ben voor vakantie en weekendjes weg. Alleen of met iemand samen, alleen de mensen die ik ken hebben geen geld ervoor dus dan zou het eerder alleen zijn. Ik ben eigenlijk ook al heel lang niet meer alleen geweest. Had nu dus mijn huidige ex, daarvoor had ik 4.5 jaar met J en daarvoor had ik 4 jaar met R. En daarvoor wel wat korte relaties maar niet iets noemenswaardig. Mag ik je nog wat persoonlijks vragen? Ben je er overheen of kan je er beter mee omgaan? ( met het verdriet dat het over is, en ik wil je even een knuffel geven want jij heb ook heel wat meegemaakt afgelopen periode. )

Ik snapte dat Disney het met jou heeft uitgemaakt , maar ik bedoelde meer: Zou jij het met hem ook hebben uitgemaakt?

_Chance schreef:Ik snapte dat Disney het met jou heeft uitgemaakt , maar ik bedoelde meer: Zou jij het met hem ook hebben uitgemaakt?

Oh.. op die manier. Sorry ik legde de link even niet. Ik zou het niet hebben uitgemaakt met hem. Tenminste niet voordat we het weekendje weg hadden gehad. Nu lijkt het alsof het daarom ging maar dat bedoel ik niet. Ik heb een paar keer bij hem geslapen en dan zagen we elkaar een avond, nacht en de volgende dag. En dat was elke keer weer gezellig. Nu zouden we dus eigenlijk 4 dagen op elkaars lip zitten, mocht het echt zo zijn dat het voor mij niks was dan had ik er wel een punt achter gezet. Maar die intentie had ik niet.

Dan denk ik niet dat het nu goed is om weer terug te gaan naar je ex. Want dan doe je het waarschijnlijk om niet alleen te zijn, ipv dat je echt voor hem gaat.
(ik hoop dat je mijn gedachtegang snapt )

Ik snap je gedachtegang wel
Maar ik hou nog wel steeds van J. Maar het zou wel beter voor me zijn om even op mijzelf te zijn en te bedenken wat ik wil.
Wat kan je hoofd toch soms zo vol zitten.

Sweety schreef:Ik snap je gedachtegang wel
Maar ik hou nog wel steeds van J. Maar het zou wel beter voor me zijn om even op mijzelf te zijn en te bedenken wat ik wil.
Wat kan je hoofd toch soms zo vol zitten.

Jij bent volgens mij een beetje hetzelfde als ik, ik voel me ook veel fijner als ik een relatie heb waardoor ik 'vroeger' van de ene in de andere relatie stapte. Ik denk dat je in deze situatie je gevoel moet volgen, geef het de tijd en wie weet waar het toe gaat leiden.. Maak ruimte om echt te voelen, ook al doet het pijn. Sterkte meisje

Je verhaal komt duidelijk over hoor. Alles komt nu rauw op je dak, omdat je het gewoonweg niet verwachtte. Ik denk dat het wijs is dat je even aan jezelf denkt en dat het niet aan je ligt. Blijkbaar heeft hij nog steeds met zijn ex in zijn hoofd gezeten, waardoor het gewoon niet werkte. Ook al heb je er nu even niks aan, jouw geluk komt echt wel je kant op!

Ik denk bovenal dat het daten of een relatie aangaan met wie dan ook, nooit gaat werken als je het doet om een leegte op te vullen. Dan ben je zelf doorgaans ook niet meer selectief, omdat alles beter is dan alleen zijn.

Sweety schreef:

@ Bitterkoek: ik voel me op zich wel ok. Als ik eraan denk dat ik een paar dagen weg had kunnen gaan met mijn huidige ex dan zakt alles wel even in mijn schoenen. Keek er gewoon zo naar uit om eindelijk Londen te zien, musical en dat samen met iemand die er ook zin in had en die het leuk vond. Tenminste dat dacht ik. Het stukje wat je schrijft over dat mijn zelfvertrouwen weg is en dat ik me niet goed genoeg voel voor de mannenwereld, klopt wel. En daarvan wordt ik ook steeds onzekerder. De afspraak met J stond al want ik had nog sleutels gevonden van het kluisje van zijn werk. Dus die zou ik afgeven maar we maakten er gelijk een eet afspraak van. Verder heb ik het er met mijn nichtjes over gehad, mijn moeder en mijn beste vriendin en vriend. Allemaal reageren ze erg lief en ze vinden het zo rot voor me.
Ik merk dat ik nu ook zo graag op vakantie wil om tijd voor mezelf te hebben / maken. Maar ik weet niet precies hoe en ik merk daardoor dat ik een beetje in het wilde weg aan het kijken ben voor vakantie en weekendjes weg. Alleen of met iemand samen, alleen de mensen die ik ken hebben geen geld ervoor dus dan zou het eerder alleen zijn. Ik ben eigenlijk ook al heel lang niet meer alleen geweest. Had nu dus mijn huidige ex, daarvoor had ik 4.5 jaar met J en daarvoor had ik 4 jaar met R. En daarvoor wel wat korte relaties maar niet iets noemenswaardig. Mag ik je nog wat persoonlijks vragen? Ben je er overheen of kan je er beter mee omgaan? ( met het verdriet dat het over is, en ik wil je even een knuffel geven want jij heb ook heel wat meegemaakt afgelopen periode. )

Ja het gaat wel weer wat beter met me hoor. Ik heb het bovendien te druk om aan andere dingen te denken. Maar ik kan er wel beter mee omgaan. Met vlagen komt het weleens terug en mis ik hem. Ik heb min of meer geaccepteerd dat m'n vorige ex het uit heeft gemaakt. Maar ik kan er ook niet te lang bij stil staan, want het leven gaat door en m'n afstudeer periode staat al om de hoek.

@ Bitterkoek: Heel veel succes met je afstudeer periode.

Donderdag ben ik bij mijn ex J geweest en hebben we een beetje gepraat. Het was best gezellig, hebben het over werk gehad en ook over mijn huidige ex. Hij vond het jammer voor me dat het niks was geworden maar zei wel eerlijk dat hij het idee had dat ik meer met hem ging daten om mijn ex J te vergeten. Hij vond het niet echt een type voor me ( had een foto gezien op hyves, hij had hem via mij opgezocht ) maar hij haalde hem of mij niet naar beneden toe. Hebben nog even kort een film gekeken maar hij was zo moe dat ik vroeg naar huis ging. Het was wel fijn om even normaal met hem te praten over van alles. Hij wilde wel nog een keer afspreken maar dan als hij een hele dag vrij is dan is hij niet zo moe. Nu maar afwachten wanneer dat gebeurt.

En gister kreeg ik dan wel even wat leuk nieuws, ik zat erover te denken om alleen op vakantie te gaan. Ergens vind ik dat doodeng, maar ik had het er met mijn ma over. Die vertelde dat aan mijn vader en hij heeft liever niet dat ik alleen op vakantie ga. Dus hij stelde voor om eventueel met mij in augustus naar Londen te gaan voor een paar dagen. Niet omdat hij het zo graag wil zien, zei hij, maar omdat ik nu in een negatieve cirkel zit en er moet uitkomen. Dat vond ik wel erg lief van hem. Dus we zien wel of dat doorgaat.