Als je denkt dat t niet erger kan

Kan dat degelijk wel..
Ik zit nog midden in alle shit van onzekerheid, drukte noem maar op. Contact met ex loopt stroef (mediator is ermee bezig), ik kan nog niks regelen omdat we nog niet gescheiden zijn.
En gister belde ex om te zeggen dat hij per 1 jan zn ontslag heeft.. Nog minder geld voor me, terwijl het nu al krap was om rond te kunnen komen.
Ik moet er echt niet aan denken wat deze hele k*tsituatie E gaat ontnemen

  Dat is zeker niet leuk! 

(sorry weet op dit moment niet meer te zeggen)

Wat een onzekerheid, wat een rotsituatie  
Zijn er geen mensen die jou financieel kunnen steunen? En hij kan zijn kind toch niet aan zijn lot overlaten? Daar moet toch een regeling voor zijn? Desnoods familie van hém die iets van een oplossing kan bieden?

Mn ouders geven wel eens wat, en dat zal straks ook zijn met een woning.
Maar ik vind het heel moeilijk afhankelijk te zijn van hen/anderen. Had graag nog even van hem geprofiteerd, dan had ik hem iig nog ergens mee;)
En hij vind dit ook wel rot, maja. En zn moeder kan niks, die moet zelf al meer werken om rond te kunnen komen..

Je weet het nu, dus kun je er ook rekening mee houden. 
Ik ken voor de rest het verhaal niet hoe en wat, maar succes.

Kun je zelf niet (meer) werken? Daarnaast is jullie kind nog altijd jullie beide verantwoordelijkheid, dus ik zou ook eisen dat hij net zo goed meedenkt in oplossingen en dat jullie er samen voor jullie kind het beste van maken.

Weetjewel schreef:Je weet het nu, dus kun je er ook rekening mee houden. 
Ik ken voor de rest het verhaal niet hoe en wat, maar succes.

Beetje rare reactie sorry. Heb heel deze maand echt niks geks gedaan, voor mezelf voor 15euro kleding gekocht, voor E voor 20. Geen noemenswaardige gekke dingen gedaan (een drankje niet meegerekend) en nog heb ik niet veel over. Heb geen idee waar ik dan nog rekening mee moet houden

Sowieso zal ik geen uren op t woonhuis kunnen krijgen waar ik nu werk. en hetzelfde woonhuis is nu wel ff een prettige veilige basis.
Als ik meer ga werken ben ik en meer geld kwijt voor opvang, en zie ik dochter nog minder, wat niet goed zou zijn voor de hechting (omdat ze de vader natuurlijk ook al niet veel ziet)

Misschien zélf zorgen dat er meer geld binnenkomt?

sanne-84 schreef:Sowieso zal ik geen uren op t woonhuis kunnen krijgen waar ik nu werk. en hetzelfde woonhuis is nu wel ff een prettige veilige basis.
Als ik meer ga werken ben ik en meer geld kwijt voor opvang, en zie ik dochter nog minder, wat niet goed zou zijn voor de hechting (omdat ze de vader natuurlijk ook al niet veel ziet)

Financiële problemen zijn ook niet goed, en ik vind dit geen excuus. Als je inkomen niet hoog is krijg je veel toeslag, dus zoveel duurder zal extra opvang niet zijn.
En je dochter minder zien is niet leuk, maar je bent zelf verantwoordelijk voor je inkomen, niet jouw ex. Dus zul je wel meer moeten werken als dat kan.

Klinkt hard, maar als je geen keus hebt heb je geen keus.

Inderdaad, meer werken is de enige mogelijkheid om zelf je verantwoordelijkheid te dragen en niet in een slachtofferrol te vervallen en overal je hand op te houden en te zeuren bij je ex dat hij je niet meer geld geeft. Het klinkt inderdaad wat hard en dat is - in dit geval - echt niet mijn bedoeling. Ik kan me niet eens voorstellen hoe moeilijk de situatie nu voor je is en ik wil je veel sterkte wensen, maar toch is werken de enige mogelijkheid om hieruit te komen.

Ik zou sowieso met hem bespreken hoe hij dit nu voor zich gaat zien. Hij is financieel net zo goed verantwoordelijk voor zijn kind maar om nu nog van hem afhankelijk te willen zijn, dat zou ik niet zien zitten. Juist niet na wat hij heeft gedaan is het toch vrij duidelijk dat je niet op hem kunt rekenen? Zorg voor jezelf en zorg dat jij voor je kind kunt zorgen. Wellicht zijn er opa's, oma's of andere mensen die een dagje op willen passen en waar is de vader in dit verhaal? Hij zou ook doordeweeks een dag met zijn kind kunnen doorbrengen en een baan voor 32 uur zoeken bijvoorbeeld.

En als hij niet werkt kan hij vaker zijn dochter opvangen, scheelt weer opvangkosten. En is goed voor de hechting.

Hoeveel werk je nu?

Edit: wat is je beroep?

Misschien kun je in de avond uren wat bij werken? Dan kan je overdag bij je kindje zijn en savonds iemand laten oppassen of je ex inschakelen.

Ik snap niet goed wat de financieën van jouw ex met jouw situatie te maken hebben.

Artemis schreef:En als hij niet werkt kan hij vaker zijn dochter opvangen, scheelt weer opvangkosten. En is goed voor de hechting.

Moet hij wel de verantwoordelijk nemen. Dit is nu even zo makkelijk gezegd? De relatie is vanaf de geboorte al heel erg stroef. 

De situatie is straks ronduit teleurstellend. Een optie is meer werken. Maar zijn meerdere uren mogelijk en kan TO nog een extra baanje erbij krijgen? De banen liggen niet voor het oprapen. Natuurlijk zal er hoogswaarschijnlijk een mouw te passen zijn, maar denk dat het  geen gemakkelijke weg gaat worden. 

Dikke knuffel TO! 

Bolleke schreef:Ik snap niet goed wat de financieën van jouw ex met jouw situatie te maken hebben.

Ik kan me best voorstellen dat zij zich iets anders had voorgesteld van moederschap. Misschien werkt ze 24 uur en had ze dat kunnen blijven doen met haar inmiddels-ex. Dan is dit best een omschakeling, ineens meer moeten werken, je kind minder zien en de boosheid is er vast nog steeds. Ik snap dus ergens best wel dat dit haar eerste reactie is maar ik zou toch ergens de kracht vandaan proberen te halen om mijn eigen zaken te gaan regelen en niet meer om hem te willen leunen. Dit (zijn ontslag) bewijst wel weer waarom.

Sorry dat ik 't zeg, het is ongelofelijk rot, de hele situatie maar ik wilde alleen even zeggen dat ik geenenkele alleenstaande vrouw ken die maar 2/3 dagen werkt. Allemaal werken ze 4/5 en misschien vind je het vervelend dat je je dochter minder ziet maar het is of een ingebeeld tekort in tijd voor je dochter of de realiteit dat ze dingen wel te kort komt in dr de zin van primaire levensbehoeften.

Laurientje, ik werk nu 24uur in de zorg, dus ook al in de avonden en weekenden

Bolleke, als hij minder verdient krijg ik.minder alimentatie

Dan is het toch gewoon heel logisch dat je dan zelf voor meer inkomsten zorgt?

Iemand schreef:

Bolleke schreef:Ik snap niet goed wat de financieën van jouw ex met jouw situatie te maken hebben.

Ik kan me best voorstellen dat zij zich iets anders had voorgesteld van moederschap. Misschien werkt ze 24 uur en had ze dat kunnen blijven doen met haar inmiddels-ex. Dan is dit best een omschakeling, ineens meer moeten werken, je kind minder zien en de boosheid is er vast nog steeds. Ik snap dus ergens best wel dat dit haar eerste reactie is maar ik zou toch ergens de kracht vandaan proberen te halen om mijn eigen zaken te gaan regelen en niet meer om hem te willen leunen. Dit (zijn ontslag) bewijst wel weer waarom.

Nou, wat mij betreft is het erg simpel. Als mijn man morgen besluit te scheiden dan heb ik weinig te willen. Sommige dingen moeten gewoon. Ik denk dat heel veel mensen (let op: ik zeg mensen omdat blijkbaar vaak vrouwen minder gaan werken als er kids zijn) die minder zouden willen werken of helemaal stoppen maar als dat niet kan, dan moet je wel.

sanne-84 schreef:Laurientje, ik werk nu 24uur in de zorg, dus ook al in de avonden en weekenden

Bolleke, als hij minder verdient krijg ik.minder alimentatie

Dus jij laat het afhangen van alimentatie? Je bent toch ook zelf verantwoordelijk? 

Toen ik nog alleen was met Lise heb ik nooit een stuiver gezien van mijn ex, maar doordat je recht hebt op meer toeslagen kon ik dus wel goed rondkomen.

Ik snap ook dat het niet leuk is, maar ik had denk ik zelf al gezorgd dat ik meer uren was gaan werken, en dan de allimentatie meer als extraatje gezien, niet als inkomsten om rond te komen.
Plus wat weetjewel zegt, je toeslagen gaan toch gewoon omhoog dan? Ik heb ook nooit allimentatie gehad, en ik heb daar alleen maar voordelen van ondervonden.
Ik zou bijstand krijgen, doordat ik geen allimentatie kreeg werd dat meer. Nu hoefde ik de bijstand niet in, want ik had meteen werk maar ik kreeg wel meer toeslagen.
Laat je goed informeren waar je recht op hebt.

Paper Crown schreef:

Iemand schreef:

Bolleke schreef:Ik snap niet goed wat de financieën van jouw ex met jouw situatie te maken hebben.

Ik kan me best voorstellen dat zij zich iets anders had voorgesteld van moederschap. Misschien werkt ze 24 uur en had ze dat kunnen blijven doen met haar inmiddels-ex. Dan is dit best een omschakeling, ineens meer moeten werken, je kind minder zien en de boosheid is er vast nog steeds. Ik snap dus ergens best wel dat dit haar eerste reactie is maar ik zou toch ergens de kracht vandaan proberen te halen om mijn eigen zaken te gaan regelen en niet meer om hem te willen leunen. Dit (zijn ontslag) bewijst wel weer waarom.

Nou, wat mij betreft is het erg simpel. Als mijn man morgen besluit te scheiden dan heb ik weinig te willen. Sommige dingen moeten gewoon. Ik denk dat heel veel mensen (let op: ik zeg mensen omdat blijkbaar vaak vrouwen minder gaan werken als er kids zijn) die minder zouden willen werken of helemaal stoppen maar als dat niet kan, dan moet je wel.

Dat klopt en ben het ook met je eens hoor, zie mijn post hiervoor. Maar ik kan me wel voorstellen dat het een omschakeling is. Mijn zus had er ook moeite mee een dag meer te moeten gaan werken en haar kind 2 keer per week af te staan aan haar ex. Ze deed het natuurlijk wel, zonder gezeur enzo maar dat neemt niet weg dat het niet makkelijk voor haar was. Kan me ook wel voorstellen dat je er 'niet aan wilt' maar zoals jij ook al zegt, je hebt niks te willen, je zult wel moeten. Of ontzettend zuinig leven en bijvoorbeeld kleiner gaan wonen. Ergens zul je toch los moeten gaan leven van je ex, ik zou niet eens meer op hem terug willen vallen eerlijk gezegd.

Verder vind ik de situatie van Weetjewel ook niet echt relevant. Jij wist toch al dat je niks had aan je ex? Of hebben jullie samen bijna de hele zwangerschap meegemaakt en jullie toekomst gepland? Volgens mij heb jij je 9 maanden kunnen voorbereiden op het feit dat je alleen moeder zou worden en heb je daar ook zelfs voor kunnen kiezen.

Sanne ik kan me voorstellen dat dit een enorme tegenvaller moet zijn. En wat de meiden hier zeggen is gewoon heel hard en vaak wel de realiteit.
De situatie is rot, want jij hebt hier niet voor gekozen. Je was getrouwd, had alles voor elkaar en bent toen aan een kindje begonnen.
Ergens wel fijn dat je het nu alvast weet. Want dan kun je alvast een plan maken ( hoe rot dat plan ook zal zijn). En inderdaad kijken waar je recht op hebt qua toeslagen.

Ik lees hier veel van meiden dat je op eigen benen moet staan en eigen inkomen moet regelen. Maar het is toch logisch dat je op een bepaald bedrag aan alimentatie rekent en als dat ook nog eens tegen gaat vallen dit even de zoveelste klap is.

Meis veel sterkte en probeer rustig aan een plan te maken van je aanpak! En hopelijk heeft je ex weer snel een baan, zodat het allemaal toch nog mee zal gaan vallen.