Wat je denkt, maar niet zegt!

Ik moet me soms echt even inhouden, want ik heb het hart op de tong.

Iemand die ik volg op twitter is behoorlijk dik en die is net ingecheckt met 4sq bij Potvis. I'm at Potvis, staat er nu. Heb dan echt de neiging om als reply 'Je bent een potvis' er neer te zetten, maar dat doe je natuurlijk niet, haha.

Jullie wel eens zulke momenten? Of heb je wel eens per ongeluk iets lulligs gezegd wat eruit floepte?

Ik denk weleens op mijn werk: Jullie zijn echt zo dom...

Niet dat ik nou overstroom van superioriteitsgevoelens, maar als iemand het woord komkommer niet kan spellen, of niet kan tellen, dan denk ik echt, hoe kan jij normaal functioneren?

Wat doe jij voor werk dan SG?

Ik denk regelmatig dingen die ik niet zeg, maar kan zo niet direct een voorbeeld geven.

Ik heb een bijbaantje bij een winkel. Niet iets waar ik mijn hele loopbaan ga werken dus, maar zo in de vakantie, als ik er bijna elke dag ben, dan ga ik me op een gegeven moment er zo aan lopen ergeren.

Voor de duidelijkheid: Ik ben verantwoordelijk voor mijn afdeling, en ik word er zo moe van dat ik constant anderen ook in de gaten moet houden, want voor je het weet wordt er door een gebrek aan telvermogen een enorm kasverschil gecreëerd.

haha dat denk ik regelmatig.
Laatst nog op de uni, ik moest naar de 7e verdieping en stond in de lift met een aantal andere mensen. Op het laatste moment kwam er nog net een veel te dik meisje binnen en die drukte op het knopje van verdieping 1. Je zag iedereen in de lift hetzelfde denken..

Oh en ik heb me gister kapot geergerd aan hoe mijn zus en haar man omgaan met hun pasgeboren kindje (6 weken). Wat kunnen ze daar ontzettend mee tutten en zeiken zeg. En net of iedereen het intereseerd hoe het met zijn ontlasting en drinkgedrag gaat .
Nou hoe ze met hem omgaan daar denk ik dus heel veel over maar zeg ik ook vooral niks over

Ik zeg nu maar even niet wat ik denk.

Lavendel schreef:

Oh en ik heb me gister kapot geergerd aan hoe mijn zus en haar man omgaan met hun pasgeboren kindje (6 weken). Wat kunnen ze daar ontzettend mee tutten en zeiken zeg. En net of iedereen het intereseerd hoe het met zijn ontlasting en drinkgedrag gaat .
Nou hoe ze met hem omgaan daar denk ik dus heel veel over maar zeg ik ook vooral niks over

Jeetje, ze hebben dat baby'tje net, geef die mensen even wat krediet of zo.

Oh dat is wel frustrerend dan inderdaad! Ik had een tijd terug in de supermarkt ook iets schokkends. Had sperziebonen in een zakje gedaan en zelf afwegen doen ze niet meer aan, dat doen ze bij de kassa. Houdt dat meisje het zakje omhoog en vraagt bloedserieus: "Mevrouw, wat zijn dit?" Tja.... Dus.....

Maar goed, toen ik zelf nog in een supermarkt werkte op mijn 16e werd me een keer gevraagd waar de maizena lag. Ik had toen geen idee wat maizena was, dus die klant dacht waarschijnlijk hetzelfde over mij als ik nu over dat meisje van de sperziebonen

Oh, dat zeg ik dus meestal wel.

Ik heb ook een vriendin met echt gigantische (dit overdrijf ik niet) bovenbenen en dat weet ze ook echt wel. Zegt ze laatst in de H&M, wijzend naar een gouden hotpants; Die doe ik zaterdag aan naar de discotheek, echt bloedserieus.

En dan zeg ik wat iedereen denkt; de eigenaar wil ook graag klanten binnen houden.

Ik ben gewoon hard, soms.

Lize schreef:Ik zeg nu maar even niet wat ik denk.

Dat slaat waarschijnlijk op mijn berichtje? De 2e gok ik? Ik zeg er niks over omdat het ook absoluut niet aan mij is om ook maar iets over iemands opvoeding te zeggen. Maar ik betrap mezelf toch vaak op bepaalde gedachten. Achja wie weet doe ik over een paar jaar precies hetzelfde, mocht ik een kindje krijgen

Lize schreef:Ik zeg nu maar even niet wat ik denk.

Haha, toch maar niet?

Ik zeg sowieso hier op het forum niet altijd wat ik denk over iemand. Daar ben ik vast niet de enige in.
Anders kunnen we 24/7 gaan rellen.

Susan schreef:

Lavendel schreef:

Oh en ik heb me gister kapot geergerd aan hoe mijn zus en haar man omgaan met hun pasgeboren kindje (6 weken). Wat kunnen ze daar ontzettend mee tutten en zeiken zeg. En net of iedereen het intereseerd hoe het met zijn ontlasting en drinkgedrag gaat .
Nou hoe ze met hem omgaan daar denk ik dus heel veel over maar zeg ik ook vooral niks over

Jeetje, ze hebben dat baby'tje net, geef die mensen even wat krediet of zo.

Oh dat doe ik ook zeker! Maar toen ze 2 dagen bij mijn ouders thuis waren en ik er ook was viel het me gewoon op dat vooral hij echt onwijs overdrijft en iedereen constant de aandacht op zijn kind wil laten vestigen. Hij wil ook steeds bepalen hoe mijn zus met haar kind omgaat en dat soort dingen gaan mij op een geven moment wel tegenstaan.

Soms is het gewoon wijs om idd niks te zeggen.

wat ik denk maar niet zeg, is een medezwangere die nu net 38 weken is en alleen maar steen en been klaagt dat ze het zat is... ze heeft een hele goede zwangerschap gehad met weinig tot geen klachten (tja, de eerste weken wat misselijk en 2 keer over gegeven) en iedere dag moet ik weer via haar hyves lezen dat ze het wachten op de kleine zat is enz...

vanmorgen heb ik een wens gedaan, en heel lullig, ik heb gewenst dat zij 2 weken overtijd gaat lopen!!! :face:

Megara schreef:Ik zeg sowieso hier op het forum niet altijd wat ik denk over iemand. Daar ben ik vast niet de enige in.
Anders kunnen we 24/7 gaan rellen.

heel erg eens!! zo kan ik me vreselijk opwinden over de zin: "sorry dat ik dit topic nu pas lees"....

Rush schreef:Oh, dat zeg ik dus meestal wel.

Ik heb ook een vriendin met echt gigantische (dit overdrijf ik niet) bovenbenen en dat weet ze ook echt wel. Zegt ze laatst in de H&M, wijzend naar een gouden hotpants; Die doe ik zaterdag aan naar de discotheek, echt bloedserieus.

En dan zeg ik wat iedereen denkt; de eigenaar wil ook graag klanten binnen houden.

Ik ben gewoon hard, soms.

Je kan natuurlijk ook zeggen: eerlijk gezegd zou ik dat niet doen, want ik denk niet dat het je heel mooi zou staan.... toch? Het hoeft toch niet gelijk sarcastisch en gemeen te zijn?

Ik heb het ook wel hoor, dat ik er iets onhandigs uitfloep. Een tijd geleden nam een collega afscheid en ik gaf haar namens de collega's een kado. En ik zei erbij 'tenminste niet zo'n saaie en onoriginele boekenbon'. En na mij kwam het management, en die hadden dus.... een boekenbon. Dat was nog eens een carriere-verwoestende opmerking

Hahaha Pien. Sommige mensen klagen echt dag in dag uit op Hyves, Twitter etc. Lijkt me heel vervelend, als je zo`n zeurstengel bent.

Pien schreef:wat ik denk maar niet zeg, is een medezwangere die nu net 38 weken is en alleen maar steen en been klaagt dat ze het zat is... ze heeft een hele goede zwangerschap gehad met weinig tot geen klachten (tja, de eerste weken wat misselijk en 2 keer over gegeven) en iedere dag moet ik weer via haar hyves lezen dat ze het wachten op de kleine zat is enz...

vanmorgen heb ik een wens gedaan, en heel lullig, ik heb gewenst dat zij 2 weken overtijd gaat lopen!!! :face:

Maar is dat niet iets wat alle overtijd moeders in spe stiekem denken

RYW schreef:

Je kan natuurlijk ook zeggen: eerlijk gezegd zou ik dat niet doen, want ik denk niet dat het je heel mooi zou staan.... toch? Het hoeft toch niet gelijk sarcastisch en gemeen te zijn?

Ik heb het ook wel hoor, dat ik er iets onhandigs uitfloep. Een tijd geleden nam een collega afscheid en ik gaf haar namens de collega's een kado. En ik zei erbij 'tenminste niet zo'n saaie en onoriginele boekenbon'. En na mij kwam het management, en die hadden dus.... een boekenbon. Dat was nog eens een carriere-verwoestende opmerking

Dat hoeft inderdaad niet, maar zo ben ik nou eenmaal . Ik krijg het dan echt niet m`n strot uit om serieus te zeggen dat het misschien niet zo`n goed idee is. Sowieso ben ik erg sarcastisch, heerlijk!

LOL @ boekenbon verhaal. Zoiets gebeurde bij ons op een feestje laatst ook, maar ik weet het niet meer wat het precies was, haha.

Ik denk heel veel wat ik liever niet moet zeggen.

RYW: Een boekenbon is zo'n beetje mijn lievelingscadeau! Helaas krijg ik het nooit, omdat mensen denken dat het saai en onorigineel is

Ik vind ook heel veel van de ex van mijn vriend, en hoe ze omgaat met hun gezamenlijke kindje (bij zijn vader weghouden, gebruiken als machtsmiddel, ik mag het jochie niet zien omdat ik 'dat wijf' ben, gemanipuleer en alles) maar dat zeg ik dan weer niet, omdat ik weet dat het mijn vriend extra verdriet doet als ik er ook nog eens moeilijk over ga doen. Hij zit al genoeg in een kutsituatie en ik moet hem dan niet nog verder in the middle zetten, maar liever samen met hem een team zijn. Dus ja, dan houd ik mijn mond, hoe moeilijk ook.

Ik zeg heel vaak dingen die ik beter alleen maar had kunnen denken

Rush, natuurlijk moest ik gelijk even checken om wie het ging (sorry ben gewoon te nieuwsgierig)

Ik zeg ook niet alles wat ik denk, merk wel dat ik in mijn hoofd nog wel eens snel conclusies kan trekken. maar dan ook al snel weer denk, misschien komt het omdat....

Lavendel schreef:haha dat denk ik regelmatig.
Laatst nog op de uni, ik moest naar de 7e verdieping en stond in de lift met een aantal andere mensen. Op het laatste moment kwam er nog net een veel te dik meisje binnen en die drukte op het knopje van verdieping 1. Je zag iedereen in de lift hetzelfde denken..

Tja je weet maar nooit of dat meisje iets lichamelijks heeft (behalve overgewicht) waardoor ze bv niet / moeilijk kan traplopen