Als jouw vriend...

Luce schreef:En wat nou als de een zegt het liever niet te willen, Luisa? Of je krijgt kinderen, en dan?

Met kinderen ander verhaal. Dat zou beteken dat iemand alleen thuis is met kind. Zoals ik er nu tegenaan kijk vind ik wel dat het dan ook nog moet kunnen, maar minder lang. En dan moet er natuurlijk veel meer geregeld worden en vind ik ook wel dat beide partners er volledig achter dienen te staan.

Het niet willen van de ander is bij ons nog niet aan de orde geweest. Mijn man was wel sceptisch eerst en zeker niet enthousiast toen ik alleen wou gaan backpacken, maar hij raakte aan het idee gewend. Leuk vond hij het nog steeds niet hoor, hoewel hij het mij gunt, maar heel eerlijk ik koos en kies dan voor mijzelf. Ik wil ook niet thuis blijven omdat hij niet mee kan en niet wil dat ik alleen ga.

Fijn dat het zo werkt voor jullie Luisa, ik kan me er echter weinig bij voorstellen

Luce, misschien moet je accepteren dat niet iedereen hetzelfde is als jij en dat niet alle relaties hetzelfde zijn als de jouwe, maar dat dit niet betekent dat het één beter of slechter is dan het ander?

Ik geloof niet dat ik degene ben die daar moeite mee heeft, ED

Luce schreef:Ik geloof niet dat ik degene ben die daar moeite mee heeft, ED

Nou, dat is wat ik ook dacht haha. ED, kijk naar je zelf.

Net aan mijn vriend gevraagd; Hij zou uit zichzelf al niet gaan. Gelukkig, wij krijgen dat dilemma dus niet.

Engelse Drop schreef:... dat is nu wel duidelijk, zullen we nu weer gewoon ontopic gaan? Het is voor iedereen nogal storend op deze manier.

Het enige dat mij stoort in dit topic ben jij.

Ik denk dat de meesten hier ook wel op selecteren aan het begin van de relatie. Wanneer mijn man het al zou afkeuren als ik een weekje weg zou zijn en mij daarin niet zou steunen, dan zou het nooit mijn man zijn geworden.

Tja om maar terug naar het onderwerp te gaan... mijn vriend heeft een aanbod van Apple en Google afgeslagen. Sommige mensen verklaren hem voor gek, anderen niet. Apple betekende 10 maanden per jaar van huis, Google emigreren. Als hij vrijgezel geweest zou zijn had ie het wel gedaan. Voor nu blijft het bij +/- 3 per jaar een week of 2 weken weg voor een conferentie. Vind ik prima. Eventueel emigreren in de toekomst is een optie, voor nu hebben we gekozen om hier te blijven, zeker zolang we hier nog teveel achterlaten en er niet samen 100% achterstaan.

Ik vind het toch eerlijk gezegd best wel raar Luisa om dat zo te doen zonder overleg. Het voelt niet eerlijk naar je vriend toe. Die heeft maar te leven naar jou grillige keuzes.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben all for zelfstandig en alleen op reis in een relatie, voor korte trips, maar ik vind hoe jij het zegt beetje overkomen alsof je vriend maar te accepteren heeft dat je af en toe foetsie bent. Alsof je rare sprongen maakt. Ik vind het eerlijk gezegd niet heel respectvol naar je vriend over komen, als je dat zo op hem dumpt, van doei ik ga weer weg.

Ik zou het hem van harte gunnen en ook zeker niet willen ontnemen. Als het allemaal geregeld kan worden met onze zoon dan valt er wel het een en ander te overleggen, over de periode. Ik kan nu wel zeggen een half jaar is goed als het allemaal goed geregeld is met onze zoon (want ik werk ook gewoon) maar ik durf er eigenlijk geen uitspraak over te doen. Ik denk dat een maand of 2/3 wel te doen moet zijn.

Tja Marin, het komt er inderdaad wel een beetje op neer dat hij het te accepteren heeft. Wat ED ook al aangaf, ik heb mijn partner hier wel op uitgekozen. Iemand die mij hierin niet vrij wil laten zal niet mijn partner zijn. Daarbij ga ik echt niet jaarlijks een paar maanden 'foetsie' zoals jij het noemt. Ik maak zeker geen rare sprongen en doe ook geen gekke of onverantwoorde dingen Vindt jouw formulering nogal raar, zo versterk je het wel. En respectloos? Kan jij vinden natuurlijk, maar zolang mijn man dat geenszins zo ziet zie ik  het probleem niet. Ik vind ook niet dat hij van mij mag verwachten dat ik wel thuis blijf omdat hij niet weg wil of kan. En wat ik me blijf afvragen, wat is het probleem voor hem als ik wegga? Mijn man is volwassen dus die redt zich wel. En elkaar missen, is ook prima te overzien.

Ik vind denk ik met name dat stukje zonder overleg raar. Dat wil je toch bespreken in een relatie? Het komt zo als vluchten over. Dat jij iets beslist zonder de ander in overweging te nemen. Nee dat snap ik niet, en ik ben juist pro alleen reizen. Maar geeft niet, als t voor jullie werkt is t prima.

Vrienden van mij zitten in de situatie dat er 1 voor een half jaar (met uitloop naar een jaar) weg kan. Mega kans, kan daar 3 a 4 keer zoveel verdienen en nog meer voordelen. Hij heeft geeist dat hij om de 5 weken een week naar huis mag of zij een week naar hem. Daar zijn ze mee akkoord gegaan. Misschien kan dat ook, niet dat zij naar hem gaat, maar hij om de zoveel weken terug komt?

Als mijn vriend voor werk naar het buitenland moet, dan moet hij voor werk naar het buitenland. Al vind ik voor langere duur wel wat anders, maargoed, het lijkt mij dat je van te voren wel weet of dat in de lijn der verwachting kan liggen bij een bepaalde functie. Als mijn vriend nu een functie zal krijgen waarbij dat het geval zal zijn en één van ons beiden voelt zich daar niet prettig bij, dan gaat hij de functie niet aan. De functie wel aan gaan en het dan niet goed vinden dat hij naar het buitenland voor langere duur, dat vind ik dan vreemd.

Ik heb eigenlijk geen idee wat ik daarvan zou vinden.
Als hij een weekje weg moet, prima hoor. Maar langere tijd als in 3 maanden of langer, ik weet het niet. Ik denk dat ik hem dat wel zou gunnen, mits het allemaal goed geregeld kan worden qua opvang voor mijn zoontje en mits ik hem tussendoor wel kan gaan opzoeken. Anders wordt het denk ik wel heel moeilijk voor mij, gezien mijn vriend en ik eigenlijk zowat alles samen doen. Bij ons zou het denk ik ook wel meespelen wat hij ervoor krijgt. Als hij "gewoon" maar zijn normale loon zou krijgen, zou hij het zelf niet eens al overwegen, dat weegt dan niet op tegen het feit dat hij mij en zijn zoon zolang moet missen. Krijgt hij bijv. driedubbel salaris en nog andere voordelen, dan zou het wel het overwegen waard zijn.

Maar nogmaals, ik kan dat nu moeilijk beoordelen. Ik denk dat ik daar pas echt een uitspraak over kan doen als ik in zo'n situatie terecht zou komen.

Mijn man heeft zelfs in het begin van onze relatie aan mij gevraagd wat ik ervan zou vinden als hij in de toekomst naar het buitenland zou moeten, voor een paar jaar, misschien langer. Dit is namelijk een mogelijkheid in zijn baan en het kan zijn dat hij een enorme kans krijgt, die hij zelf graag zou willen pakken.

Hij heeft me toen we nét verkering kregen hier al voor gewaarschuwd en gezegd dat het niet altijd makkelijk met hem zou zijn - omdat hij nu eenmaal geen normale baan heeft. Ik was toen en ben nu nog altijd van mening dat ik dan gewoon mee zou gaan en mijn draai wel zou vinden in het nieuwe land. Nu ook met onze dochter, vertrouw ik erop dat het helemaal goedkomt.

Moet wel zeggen dat wij dan wel naar een geciviliseerd land zouden gaan, waar het rijk is en goed toeven (ook voor een vrouw). Naar een land gaan waar vrouwen worden onderdrukt, of waar ik niet eens zelfstandig naar buiten zou kunnen om een kopje koffie te gaan drinken zou ik extreem moeilijk vinden. Ik denk dat ik het wel zou gaan proberen, maar als het me echt niet aanstaat, dat ik dan op mijn strepen zou staan.

Gelukkig zitten we sowieso niet in die situatie. Als wij zouden verhuizen dan zou het waarschijnlijk New York zijn en daar kan ik me wel overheen zetten  

Mijn vriend en ik hebben nog niet in hetzelfde land gewoond.. Nu is hij in juni gelukkig wel een heel stuk dichterbij komen wonen (van S.candinavië naar D.uitsland net over de grens) waardoor we als we willen elkaar elk weekend kunnen zien. 

Ik ben dus gewend dat hij ' ver weg' is maar vraag mij wel eens af hoe ik het zou vinden als hij weg gaat als we in de toekomst wel samen wonen. Of ik dan zoiets heb van we hebben al lang genoeg een lange afstandsrelatie gehad, blijf nu maar hier. Of dat ik denk van ik ben het toch al gewend, ga gewoon. 

Hangt er ook wel vanaf wat de reden is dat hij naar het buitenland moet. Als het echt iets heel gaafs is dan houdt ik hem echt niet tegen. Dan zou ik mij daar ook 'schuldig' over voelen.

.

Als je gewend bent om veel samen te zijn lijkt het mij inderdaad veel moeilijker.. en dan zal hij ook nog naar een land gaan waarbij het moeilijker is om goed contact te houden en elkaar op te zoeken. 

Ik heb wel het geluk dat wij allebei in een westers land wonen in dezelfde tijdszone en we elkaar nog relatief makkelijk kunnen opzoeken. Nu helemaal maar naar S.candinavië vliegen was opzich ook nog goed te doen. En ja, het is soms lastig maar ik weet niet beter en hij is te leuk om te laten gaan. En ik ben wel heel blij dat ik nu in principe naar hem toe kan gaan wanneer ik wil met de auto en er dan ook binnen 3 uur ben en niet meer afhankelijk ben van op tijd vliegtickets boeken .

Als mijn vriend in een niet-westers land zou wonen of in een hele andere tijdszone waardoor dag en nacht verschillend zijn, zou ik het denk ik veel moeilijker vinden. Dat geldt ook als hij later als we samenwonen weer zou weggaan.