Vriendinnengedoe, part II

Engelse Drop schreef:

Siem schreef:

Engelse Drop schreef:Als je de oorzaak altijd buiten jezelf legt en maar blijft denken 'wat een rotvriendinnen heb ik toch steeds', dan kom je ook niet verder in het leven, leer je weinig. Ik heb zoiets zelf in de 30 jaar dat ik leef nooit meegemaakt, ik vind dat het veel zegt over iemand, dit soort issues.

Behalve dan dat je je dood ergert aan je te dikke vriendinnen die de hele tijd afgeven op slanke mensen zoals jij. Kom op engelse drop wel beter onthouden welke onzin je steeds verteld.

Haha, dat waren 'oude vriendinnen', die ik nog ken van de middelbare school. Heel ander verhaal, inderdaad irritant dat ze op een verjaardag steeds beginnen over hun diëten en afvalpogingen. Maar soit!  

Lul er maar weer lekker overheen.

Kijk, sommige vrienden gaan en komen, ze passen bij een bepaalde levensfase (in dit geval de middelbare schooltijd), maar later gaat ieder zijn eigen weg, daardoor kan het voorkomen dat je uit elkaar groeit. Dat is gebeurt in het geval van die vriendinnen, we zien elkaar soms nog op een verjaardag, en vinden het leuk om te weten hoe het de ander vergaat, maar toch voelen we van beide kanten wel aan dat we uit elkaar groeien en dat mag ook.

Dit vind ik een normale gang van zaken, waarover Bliss echter spreekt is een andere situatie. Meermalen hebben vriendinnen het expliciet met haar 'uitgemaakt'. Ze geven aan zich benauwd te voelen binnen de vriendschappelijke relatie. Dit soort signalen zou ik maar serieus nemen, kennelijk voel je dan niet goed aan waar de grenzen liggen, dit vind ik nogal wat. Werk eraan zou ik zeggen!

Engelse Drop schreef:Kijk, sommige vrienden gaan en komen, ze passen bij een bepaalde levensfase (in dit geval de middelbare schooltijd), maar later gaat ieder zijn eigen weg, daardoor kan het voorkomen dat je uit elkaar groeit. Dat is gebeurt in het geval van die vriendinnen, we zien elkaar soms nog op een verjaardag, en vinden het leuk om te weten hoe het de ander vergaat, maar toch voelen we van beide kanten wel aan dat we uit elkaar groeien en dat mag ook.

Dit vind ik een normale gang van zaken, waarover Bliss echter spreekt is een andere situatie. Meermalen hebben vriendinnen het expliciet met haar 'uitgemaakt'. Ze geven aan zich benauwd te voelen binnen de vriendschappelijke relatie. Dit soort signalen zou ik maar serieus nemen, kennelijk voel je dan niet goed aan waar de grenzen liggen, dit vind ik nogal wat. Werk eraan zou ik zeggen!

Met het eerste gedeelte ben ik het wel eens, niet elke vriendschap is voor levenslang. En dat geeft ook niet.
Maar dat wil niet zeggen dat wanneer je wordt 'gedumpt' als vriendin, het perse aan jou ligt.
Ik snap dat het heel intensief kan over komen voor een vriendin als ze een van 'de laatste overgebleven' vriendinnen is.
In mijn jeugd heb ik ook wat vriendschappen versleten en een tijd mij best eenzaam gevoeld en veel 'gehangen' aan 1 vriend.
Die werd er ook gek van, ook al was het niet echt iets waar we beiden écht wat aan konden doen.
(En om dat ook maar direct te verifiëren - mijn toenmalige vriendinnen waren van die personen die je in de steek lieten zodra ze een relatie hadden en je niet meer nodig was voor de gezelligheid)
Die vriend 'dumpte' me overigens op het moment dat het net weer een stukje beter ging en ik nieuwe mensen leerde kennen.
Dat is het enige waar je echt aan kunt werken - zorgen dat je niet maar 1 vriend of vriendin heb zodat je in elk geval niet hoeft te claimen.

Maar ja, net als de liefde van je leven groeien vrienden ook niet aan bosjes.
Het is maar net geluk hebben en de juiste persoon treffen waarin jij bent geïnteresseerd en hun in net zo'n mate geïnteresseerd in jou. Dat lijkt me dan weer een moeilijk punt om aan te werken, al kan je natuurlijk wel bij een sportclub gaan, of een hobby zoeken, maar toch.

Ik vind er wel wat in zitten eigenlijk, ik zou het probleem namelijk ook bij mezelf zoeken. Niet dat je daar per definitie vrolijker van wordt, maar ik zou heel erg gaan twijfelen aan mezelf. (Ben daar ook wel vrij gevoelig voor.)

Maar bliss, ik kan alleen maar zeggen dat het klote is, dat ik geen energie er meer aan zou verspillen, kennelijk komen jullie beide in een levensfase waar jullie vriendschap ophoudt. Ik vind je nog steeds een hele lieve, leuke meid!

Engelse Drop schreef:Als je de oorzaak altijd buiten jezelf legt en maar blijft denken 'wat een rotvriendinnen heb ik toch steeds', dan kom je ook niet verder in het leven, leer je weinig. Ik heb zoiets zelf in de 30 jaar dat ik leef nooit meegemaakt, ik vind dat het veel zegt over iemand, dit soort issues.

Volgens mij zeg ik in de openingspost al dat ik juist erg aan mezelf ga twijfelen en me afvraag of ik ze wel op een rijtje heb allemaal. Ik leg de oorzaak dus juist NIET bij anderen, maar wil kijken wat ik zelf kan veranderen om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen. Daarom heb ik dit topic juist geopend, om hierover nieuwe inzichten te verwerven.

Ik bedacht me dat het wel steeds de vriendinnen zijn die het verst van me af woonden. De afstand in combinatie met drukke agenda's is dus kennelijk ook dodelijk voor deze vriendschappen. Maar goed, ik verwachtte dan ook niet dat ze me maandelijks kwamen opzoeken hier. Het enige waarop ik hoopte (en wat ik ook mág verwachten in een vriendschap) is wat initiatief en enthousiasme, niet alleen van mijn kant.

Iemand schreef:

En ik weet niet meer wie dat schreef maar verwacht je serieus dat ze haar vakantie anders boekt omdat je 30 wordt? Heb je een zaal afgehuurd ofzo? Het is maar een verjaardag. Ik zo zoiets echt nooit van mijn vriendinnen verwachten. Wellicht op mijn bruiloft van mijn beste vriendin, zoiets. Maar 30? Nee, zo niet boeiend.

Dat zei ik niet, het ging erom dat ze zich afmeldde door het op haar facebook te zetten met mijn naam erin getagd. Als je 15 jaar vriendinnen bent en je moet een feestje afzeggen van iemand waarvan je weet dat die het jammer gaat vinden dat je niet komt... dan doe je dat toch niet met een openbaar facebook bericht?

En nu ik erover nadenk, mijn vriend en ik hebben met het boeken van onze vakantie ook rekening gehouden met de verjaardag van mijn zusje en die van een vriend van hem. Dat wij met zoiets rekening willen houden, wil uiteraard niet zeggen dat we dat van anderen ook verwachten. Maar een afmelding in de vorm van een persoonlijk bericht is dan wel zo prettig.

Iemand schreef:Ik heb het ook wel onwijs vaak teruggelezen Bliss, dat je ooit gedumpt bent door die vriendinnen. Moet je dat bij al je akkefietjes met vriendinnen er bij halen? Ik zou daar moe van worden en denken 'oh god, als ze maar niet weer daarmee aan komt zetten'.

Je denkt toch hopelijk niet dat ik adviezen en verhalen van jou m.b.t. tot vriendschappen ook maar een moment serieus kan nemen?
Hoe bevalt je nieuwe leven trouwens?