Vriendinnengedoe, part II

En probeer je in te prenten dat vriendschap draait om kwaliteit en niet om kwantiteit. Liever een paar echte vriendinnen dan een heleboel net-niet vriendinnen. Jij verdient beter dan die laatste categorie, niet vergeten!

Moeilijk om over te oordelen vind ik, ik heb met mijn vriendinnen een heel andere band. Ik heb geen relatie met ze, dus een eind aan breien zou nooit van toepassing zijn,evenals claimen. Ik heb een vriendin, twee eigenlijk die zo zijn, een schat van een mens en daar heb ik een hele goede band mee, maar we komen nooit op elkaars verjaardagen, vinden we allebei geen probleem. Als ik of zij iets voorstel om te gaan doen en de ander heeft geen zin, no problem.
Ik heb echter ook een vriendin die dat wel "erg" vind. Daar hou ik dan rekening mee, vind ik niet erg. Maar ik heb liever een vriendin die van zulk soort dingen geen probleem maakt. Ik heb het druk, en wil niet altijd twee weken vooruit plannen wat ik in dat weekend ga doen, want misschien wil ik wel gewoon lekker met Christian op de bank hangen of mijn huis poetsen.
Mensen die mij kennen weten dat.

Ik herken je gevoel Bliss, volgens mij lijk ik een beetje op jou wat dit betreft. Mijn vriendinnen betekenen heel veel voor me. Ik doe graag moeite voor hen, ben graag bij hen en ik vind het ook niet erg om er een stukje voor te reizen. Andersom is dit bij sommige een stuk minder. Een groot verschil is dat veel inmiddels kinderen hebben en deze ook regelmatig als excuus gebruiken om niet te kunnen afspreken. Als ik dan baal krijg ik vaak 'dat snap jij toch niet want je bent geen moeder' naar mijn hoofd geslingerd. Ik pik heel veel van hen, ik ga er eigenlijk nooit tegenin, want ik wil geen ruzie of zoiets. Frustraties die jij wel uitspreekt naar je vriendinnen, krop ik op (of reageer ik af op mijn vriend ) want het einde van het verhaal is toch: ik wil ze niet kwijt. Maar de desinteresse van hun kant voelt echt heel kut af en toe. Voorbeeld: voor de zomervakantie was ik met één van hen aan het appen, in het gesprek stelde ik voor om een keer af te spreken op haar mama-dag en dan iets leuks met haar twee dochters te gaan doen. Dat vond ze een leuk idee en we zouden nog een datum prikken. Ik heb een paar dagen later ge-appt of ze 10 juli kon. Dat zou ze me nog laten weten. Ik wacht nog steeds op antwoord :laughcry:en een andere vriendin plaatste laatst een bericht op facebook dat ze vakantie had geboekt met haar gezin en dat ze dus niet op mijn verjaardag kon komen. Ze had mij echt getagd in die post. Ik word 30 over een paar weken, en ik vind dat wel een mijlpaal. Ik had ook al uitnodigingen verstuurd en zij plant bewust die vakantie op mijn verjaardag. Ik had haar een berichtje gestuurd dat ik het jammer vond, maar goed, haar keuze, maar of ze wel dat facebook bericht weg wilde halen, want ik kreeg echt het gevoel dat mijn 30e verjaardag zo niks voorstelde. Na wat discussie over een weer 'ik vind 30 niet belangrijker dan een andere verjaardag en ik vind vakantie met mijn gezin belangrijker dan dit', heeft ze het bericht weggehaald. Haar laatste berichtje was gelukkig nog wel  'goed dat je het wel gezegd hebt', dus toen had ik er iets meer vrede mee. Ik zou zo'n keuze voor vakantie nooit zo gemaakt hebben bij vriendinnen, maar ja 'ik snap dat niet want ik ben geen moeder' :Pze gaan ergens in een roompot park zitten, dus ik hoop dat het de hele week regent daar  

Nou ja, tot zover mijn frustraties :oops:maar ik ga dus op een andere manier ermee om: ik pik alles. Ik zet mijn eigen behoeftes en andere dingen opzij om hen niet kwijt te raken. Het is een manier, maar het voelt niet altijd goed. Ik heb alleen de hoop dat het anders zal worden als hun kids iets ouder zijn en zij weer iets flexibeler worden. Al ben ik er nu over aan het denken om toch eens iets meer voor mijn eigen mening uit te komen. Deze houding past namelijk helemaal niet bij mij als persoon... wij kennen elkaar als vriendinnen al ongeveer 15 jaar en we willen elkaar toch niet kwijt, dus ik denk eigenlijk dat de anderen ook wel bereid zijn om wat water bij de wijn te doen, zolang we geen ruzie gaan maken en op een nette manier onze frustraties kunnen uiten.

Niekske: Maar wie weet heeft die vriendin helemaal niet bewust op jouw verjaardag die vakantie gepland maar kwam het gewoon zo uit? Ik kan me niet voorstellen dat iemand denkt: "dan is mijn vriendin jarig dus dan ga ik op vakantie". Ik heb ook wel eens dat het zo uitkomt dat ik op vakantie ben als een vriendin jarig is, ook als de uitnodigingen al verstuurd zijn. Als ik het niet anders kan plannen dan ga ik mijn vakantie daarvoor niet afzeggen. Je kunt toch niet met alle verjaardagen rekening houden? Andersom verwacht ik van mijn vriendinnen ook niet dat ze een vakantie laten schieten voor mijn verjaardag. Ik zou zelf dan aangeven dat ze lekker op vakantie moeten gaan en dat we op een ander moment wel een drankje ergens gaan drinken voor mijn verjaardag (vaak stellen vriendinnen dit zelf al voor als ze niet op mijn verjaardag kunnen komen). Dat ze je tagt op facebook hierover vind ik overigens wel vreemd. Ik had het netter gevonden als ze je even had gebeld.

Isabel_ schreef:Niekske: Maar wie weet heeft die vriendin helemaal niet bewust op jouw verjaardag die vakantie gepland maar kwam het gewoon zo uit? Ik kan me niet voorstellen dat iemand denkt: "dan is mijn vriendin jarig dus dan ga ik op vakantie". Ik heb ook wel eens dat het zo uitkomt dat ik op vakantie ben als een vriendin jarig is, ook als de uitnodigingen al verstuurd zijn. Als ik het niet anders kan plannen dan ga ik mijn vakantie daarvoor niet afzeggen. Je kunt toch niet met alle verjaardagen rekening houden? Andersom verwacht ik van mijn vriendinnen ook niet dat ze een vakantie laten schieten voor mijn verjaardag. Ik zou zelf dan aangeven dat ze lekker op vakantie moeten gaan en dat we op een ander moment wel een drankje ergens gaan drinken voor mijn verjaardag (vaak stellen vriendinnen dit zelf al voor als ze niet op mijn verjaardag kunnen komen). Dat ze je tagt op facebook hierover vind ik overigens wel vreemd. Ik had het netter gevonden als ze je even had gebeld.

Het ging me ook vooral hierom. Zij weet dat ik er altijd veel waarde aan hecht als mensen op mijn verjaardag komen (daarom ben ik altijd vroeg met de uitnodiging) dus een persoonlijk berichtje had ik wel op prijs gesteld. Op facebook kwam het echt zo over alsof mijn verjaardag er totaal niet toe deed.

Hé Niekske, vervelend dat het bij jou ook niet altijd even lekker loopt. Vroeger pikte ik ook maar gewoon alles, maar ik weet niet, ik ben daarin erg veranderd geloof ik. Ik wil gewoon niet alles pikken en af en toe m'n zegje kunnen doen, maar kennelijk raak je dan mensen kwijt  Andersom kan ik me niet voorstellen dat ik vriendinnen meteen zou dumpen als het zo zou lopen. Ik vind dat je best voor je mening uit mag komen en er dan hopelijk als twee volwassenen over kunt praten. Wanneer word jij 30 trouwens? Ik moet er ook over een paar weken aan geloven, maar ga het niet echt vieren, gewoon geen zin in  

Bliss schreef:Hé Niekske, vervelend dat het bij jou ook niet altijd even lekker loopt. Vroeger pikte ik ook maar gewoon alles, maar ik weet niet, ik ben daarin erg veranderd geloof ik. Ik wil gewoon niet alles pikken en af en toe m'n zegje kunnen doen, maar kennelijk raak je dan mensen kwijt  Andersom kan ik me niet voorstellen dat ik vriendinnen meteen zou dumpen als het zo zou lopen. Ik vind dat je best voor je mening uit mag komen en er dan hopelijk als twee volwassenen over kunt praten. Wanneer word jij 30 trouwens? Ik moet er ook over een paar weken aan geloven, maar ga het niet echt vieren, gewoon geen zin in  

Volgens mij ben ik nog net iets jonger dan jij ;)6 oktober gaat het gebeuren... ik begon net te wennen aan die 3, maar ik kreeg twee weken geleden het informatiemagazine voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker :silent:toen had ik wel een 'damn ik word oud' momentje.

Ik ga dalijk lunchen met mijn beste vriendin, dan ga ik dit hele issue eens bespreken. Toch iets minder pikken, maar op een nette manier aangeven dat ik sommige dingen gewoon niet leuk vind...

Ik had geloof ik in jouw andere topic ook al gereageerd, maar nu doe ik het nog een keer . Ik vind het heel herkenbaar. Ik vind het soms ook erg moeilijk als vriendschappen doodbloeden. Waar ik nu ook een beetje last van heb is dat ik een paar heel goede vriendinnen had die ik minder zie. Soms raak je bevriend met mensen met wie je net iets meer een klik hebt dan met anderen. Zij krijgen vervolgens een baan, of een relatie, enz., waardoor ze minder tijd voor je hebben, terwijl jij hen nog hard nodig hebt. En dat is k ut.

Ook dat je zegt dat je aan het tellen bent hoeveel vrienden je nog over hebt; ik betrap mezelf erop dat ik dat ook doe. En dan ga ik mezelf weer vergelijken met anderen en kom ik er altijd bekaaid af. Of ik concludeer dat ik een zielig geval ben, omdat geen van mijn vrienden echt dichtbij wonen en ik dus niet van die mensen heb bij wie ik onverwacht even kan langswippen.  Of ik ga erg mijn vriendschappen analyseren en concludeer steeds dat mijn vriendinnen mij blijkbaar niet leuk genoeg vinden.
En steeds weer merk ik dat ik vooral met een grote angst zit: dat ik op een dag alleen overblijf en ik helemaal alleen op de wereld ben.

Het nare hiervan is dat het een beetje een self-fulfilling prophecy kan worden. Juist omdat je zo blijft vasthouden aan vriendschappen, gaan mensen je teleurstellen en ga je je eenzamer voelen.
Wat mij nog het meest helpt, is om me hier van bewust te worden, het iets meer los te laten en iets minder eisen te stellen aan vriendschappen. Vrienden komen en gaan; er zijn maar weinig vriendschappen die een leven lang blijven bestaan (en vriendschappen die wel lang blijven bestaan, hebben ook periodes waarin mensen elkaar minder zien). Soms is het heel kut, maar zijn er gewoon omstandigheden waardoor je vriendschap een beetje doodbloedt of gewoon op een laag pitje komt te staan. Maar dan kunnen er ook weer andere vriendschappen ontstaan. En soms kan een vriendschap na jaren ineens weer opbloeien.

Een vriendschap is gewoon iets anders dan een (liefdes)relatie. Ze zijn vrijblijvender. En ik denk dat je het beste daarom het iets meer los kunt laten, iets minder zelf het in de hand proberen te houden. En bovenal: je realiseren dat er niets mis is met jou, en dat het dus niet zo is dat jij niet leuk genoeg bent waardoor mensen geen zin meer in jouw gezelschap hebben.

Lieve Bliss,

Wat rot dat je hier zo mee zit. Ik denk dat ik ook meer ben zoals je vriendin. Niekske zie ik ergens iets zeggen als: "Vriendschappen zijn voor mij heel belangrijk en ik investeer daar graag tijd in." (ik weet dat dit niet letterlijk is. Het komt op mij een beetje over als verwijt naar mensen die minder tijd voor JOU hebben. Mijn vriendinnen zijn heel, heel, heel erg belangrijk voor me. Als er iets mis is, ben ik er en ik besteed graag veel tijd aan hen. Alleen heeft nou eenmaal niet iedereen even veel contacten. Ik heb vriendinnen van mijn studie, van mijn vereniging, van mijn werk, van de middelbare school, van het forum wat losse contacten, een berg familie die ik graag zie en mijn vriend (die ik ook graag zie ). Ik werk gemiddeld 22 uur per week en daarnaast doe ik nog een studie. Ik wil met iedereen graag afspreken en het liefst elke maand, maar dat zit er nou eenmaal niet in. Mijn beste vriendin woont op een reisafstand van twee uur. Mijn enige compleet vrije dag in de week is zondag en je kunt je voorstellen dat die zondag dus vaak volgepland is. Even een uurtje op bezoek gaan, zou dus soms wel kunnen, maar dat betekent dat ik dan vier uur reis voor een uurtje en dat houd ik gewoon niet vol, dat kost me te veel energie. Mijn beste vriendin heeft het zelf afgelopen jaar ook heel druk gehad en wij hebben samen geaccepteerd dat er weinig tijd is. We proberen elkaar regelmatig te zien, maar als dat niet lukt, dan bellen we een keer extra of sturen we een kaartje. Ik vind het zo ontzettend fijn dat zij altijd zegt als we een afspraak maken: "Djoenie, als het te druk is die week dan bel je me gewoon af hè? Dat snap ik altijd en dan maken we gewoon een nieuwe afspraak!" Ik voel me namelijk heel vaak verantwoordelijk om overal bij aanwezig te zijn, maar soms kan dat gewoon niet. En dat is het geen onwil, echt niet en geen smoesje, maar dan heb ik gewoon een dag rust nodig. Even helemaal niks plannen. Als een vriendin dan op een verkeerde manier zegt dat ze het jammer vindt (zoals Caro ook al mooi beschreef), dan voel ik me ook ontzettend geclaimd en daar krijg ik de kriebels van. Dan wil ik schreeuwen zoals die man in de reclame van Cup a Soup: "NU EVEN NIET!"

Ik heb uit de vriendinnengroep van mijn middelbare school, waar mijn beste vriendin ook bijhoort, wel regelmatig commentaar gehad dat ik er te weinig ben, maar ook zij wonen allemaal ver weg en iedereen kan alleen in het weekend. Ik werk op zaterdag van tien tot zes en daarna is het vaak dus pas negen uur voor ik ergens naartoe ben gereisd en dat heb ik er eerlijk gezegd niet voor over als zo'n avond dan alleen maar bestaat uit sneren en commentaar op mijn afwezigheid daarvoor . Laatst was ik er wel toen het in Tilburg was en had ik een flesje prosecco meegenomen omdat we elkaar allemaal al een tijd niet gezien hadden en een bosje bloemen omdat ik de kamer van die 'vriendin' nog niet gezien had. Het sarcastische commentaar was: "Ik woon hier al een jaar hoor en ik heb geen vaas," waarna ze de bloemen in een glas gooide zonder ze even uit te pakken. Nou, ehhh graag gedaan. En: "Ik lust geen prosecco." Ja sorry, dan hoef je van mij niet te verwachten dat ik er de volgende keer weer ben. Prima dat je teleurgesteld kunt zijn in mensen, maar we hebben het allemaal druk. Zij hebben mijn nieuwe kamer ook nog niet gezien na een jaar. Logisch, we wonen ver uit elkaar en iedereen heeft compleet andere roosters door co-schappen, stages en werk. Dat kan gebeuren!

Ik begrijp daarentegen wel dat sommige van hen er minder begrip voor hebben. Eentje is werkloos en heeft geen studie meer, dus ze heeft alle tijd van de wereld. Bovendien heeft ze naast ons groepje van de middelbare school één vriendin en dat was het. Ik begrijp dat je dan vindt dat ik weinig tijd voor je maak. Ik weet alleen niet zo goed wat ik er aan kan doen. Ik wens regelmatig extra dagen in mijn week of extra uren in mijn dag als ik tussen twee mannen zit of een wimper verlies, maar tot op heden was dat helaas nog geen succes!

Vriendschappen kunnen denk ik pas gelijkwaardig zijn als je accepteert dat iemand heel veel moeite voor je kan doen, maar dat het dan soms nog steeds niet lukt om je te zien. Mijn beste vriendin en ik zijn de afgelopen twee zomers een week samen weggeweest om het allemaal in te halen en voor onze verjaardagen gaan we ook altijd een hele dag iets leuks doen en dat plannen we dan gewoon twee maanden ervoor.  Ik zou ook liever haar drie keer per week zien, maar zonder auto en met deze woonplaatsen kan dat nou eenmaal niet. Ik zie haar misschien het minst van al mijn vriendinnen, maar ik weet dat het altijd goed is en juist dat maakt het voor mij zo waardevol.

Ik weet dat jij waarschijnlijk niet zo bent als de voorbeelden die ik aanhaalde, maar ik kan me wel voorstellen dat je wat zwaar over kunt komen. Je mag natuurlijk je teleurstelling laten merken, maar kom gewoon met een oplossing. En het zit er niet in hoeveel vriendinnen je hebt, maar sommige mensen hebben nou eenmaal overal vriendinnen die ze allemaal willen zien. Ik geloof niet dat iemand het leuk vindt om een afspraak af te zeggen, misschien kun je dat ook proberen te onthouden. Als ik een afspraak niet wil, maak ik hem in eerste instantie al niet. Ik zeg zo nu en dan helaas wel een afspraak af, omdat ik het even niet meer volhoud en mijn afwas en was ook gewoon echt gedaan moeten worden. Dat heb ik afgelopen donderdag nog gedaan. Ik kon even echt niet meer. Ik moest woensdagavond van zes tot sluit werken, ik had op donderdag om twaalf uur weer afgesproken en op donderdag moest ik weer om zes uur werken. Ondertussen lag mijn hele kamer overhoop en had ik een afwas staan van een paar dagen. Ik vond het echt heel, heel, heel erg dat ik af moest zeggen, maar ik kon echt even niet anders. Anders ben ik ook gewoon niet zo leuk op die afspraak. Zij reageerde echt heel lief en dat maakt mij dan alleen maar extra gemotiveerd om snel een nieuwe afspraak te maken!

Het wordt wel een lang verhaal zo. Ik heb nog een dingetje! Ik snap dat je gekwetst bent in het verleden, maar ik zou daar iets mee gaan doen. Je kunt niet verwachten van mensen dat zij altijd rekening houden met wat iemand lang geleden een keer gedaan heeft. Het is bovendien ook niet eerlijk. Op mij zou het overkomen alsof je in mij net zo weinig vertrouwen hebt als in de personen die je ineens hebben laten vallen. Dat vind ik geen leuke basis voor een vriendschap. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn in een vriendschap en niet constant op mijn tenen hoeven lopen, omdat iemand anders misschien onzeker wordt. Doe iets aan die onzekerheid. Het is doodzonde! Je bent ontzettend leuk, gezellig en grappig! Waarom zouden mensen afspraken met jou bewust afzeggen? Vul het niet in voor een ander, maar probeer het te relativeren. Ik heb een relativeervriendin. Als ik voel dat ik even irreëel ben, dan bel ik haar en dan laat ze me weer even normaal doen.

Hopelijk zie je mijn bericht niet als een aanval, zo is het niet bedoeld, ik wilde alleen laten zien hoe ik bij sommige vriendinnen dingen als vervelend en claimend gedrag heb ervaren en dat dit het juist in stand zal houden.

Voor nu een dikke knuffel. Laat die vriendin even met rust en geef haar de ruimte om je een andere dag te bellen als ze dat wil. Jij wilde gisteren bellen, maar zij was er blijkbaar even niet aan toe. Misschien wilde ze wel geen onnodige verwijten maken en het eerst even laten bezinken. Gun een ander ook de tijd en geef mensen een kans. De meeste mensen hebben het goed met je voor!

June zegt zeker hele goede dingen. En ook wijs. Ze is best een wijze vrouw ;-)

Maar weet je wat het ook is, en dat zegt June ook al.. we maken allemaal keuzes en allemaal onze tijd is spaarzaam. En dan stel je prioriteiten. En dat houdt niet in dat jij als persoon niet belangrijk voor haar zou zijn, maar misschien wel dat haar prioriteiten even anders liggen. We hebben allemaal soms keuzes te maken, dat jij ze ánders zou maken betekent niet dat zij ze op dezelfde manier moet maken. Hou daar dus ook rekening mee, dat niet iedereen zo reageert en de keuzes maakt zoals jij zou doen. Klinkt makkelijk, maar onbewust zal je misschien toch eea projecteren en leest ze misschien verwijten. 

En ik geloof oprecht dat jij ze niet bewust maakt, maar misschien onbewust klinken er wel verwijten door. Daarnaast, ieder mens bekijkt dingen vanuit zijn eigen perspectief. Dus als jij jullie WA doorleest en je ziet niks claimerigs, betekent niet dat zij dat ook niet op dezelfde manier ziet. Jij hebt vast ook wel eens iets bij een ander gemerkt/ geproefd wat de ander totaal niet door had of gewoon anders ziet.

@June Bovenstaande heb je echt heel mooi gezegd! Ik denk dat je ook precies de kern raakt: het is niet erg als je niet kunt of weinig tijd hebt of ver uit elkaar woont maar communiceer daar dan wel over (en ook dat je laat weten dat je wel aan iemand denkt). En dát is soms wat ik de mensen in mijn omgeving kwalijk neem, er wordt heel gauw een belofte gemaakt, of gezegd dat we snel weer afspreken, of dat ze dan en dan even iets laten weten en dan hoor ik niks meer. Plus dat er idd ook nog zoiets bestaat als een telefoon of een berichtje om tussendoor even te laten weten dat je aan iemand denkt. En ook dat gebeurt dan niet. Op dat moment voelt het niet gelijkwaardig.

Edit: de laatste tijd probeer ik ook bewust te zijn dat mijn keuzes niet altijd dezelfde zijn als andermans keuzes, niet teveel in te vullen voor de ander. Het enige wat ik dan toch blijf zeggen is: beloof niet iets wat toch niet gebeurd

Aletta schreef:
En steeds weer merk ik dat ik vooral met een grote angst zit: dat ik op een dag alleen overblijf en ik helemaal alleen op de wereld ben.

Het nare hiervan is dat het een beetje een self-fulfilling prophecy kan worden. Juist omdat je zo blijft vasthouden aan vriendschappen, gaan mensen je teleurstellen en ga je je eenzamer voelen.
Wat mij nog het meest helpt, is om me hier van bewust te worden, het iets meer los te laten en iets minder eisen te stellen aan vriendschappen. Vrienden komen en gaan; er zijn maar weinig vriendschappen die een leven lang blijven bestaan (en vriendschappen die wel lang blijven bestaan, hebben ook periodes waarin mensen elkaar minder zien). Soms is het heel kut, maar zijn er gewoon omstandigheden waardoor je vriendschap een beetje doodbloedt of gewoon op een laag pitje komt te staan. Maar dan kunnen er ook weer andere vriendschappen ontstaan. En soms kan een vriendschap na jaren ineens weer opbloeien.

Een vriendschap is gewoon iets anders dan een (liefdes)relatie. Ze zijn vrijblijvender. En ik denk dat je het beste daarom het iets meer los kunt laten, iets minder zelf het in de hand proberen te houden. En bovenal: je realiseren dat er niets mis is met jou, en dat het dus niet zo is dat jij niet leuk genoeg bent waardoor mensen geen zin meer in jouw gezelschap hebben.

Bovenstaand stuk vind ik erg herkenbaar inderdaad. Ik heb ook het idee dat ik nu in een negatieve spiraal aan het komen ben en daar wil ik graag uit ontsnappen voor het te laat is! Ik moet idd geen ervaringen uit het verleden meer een grote rol laten spelen en projecteren op mijn huidige contacten, dat is denk ik het belangrijkste nu, want dat is precies waar het mis gaat. Ik ga nu dus maar proberen die dingen af te sluiten en met frisse moed naar mijn huidige vriendschappen te kijken. Door de jaren heen zijn er wel meer vriendschappen verwaterd en weer nieuwe erbij gekomen, dat lijkt me normaal, een natuurlijk verloop. Maar de situatie met deze vriendin, zoiets wil ik echt niet meer meemaken!

June schreef:
Het wordt wel een lang verhaal zo. Ik heb nog een dingetje! Ik snap dat je gekwetst bent in het verleden, maar ik zou daar iets mee gaan doen. Je kunt niet verwachten van mensen dat zij altijd rekening houden met wat iemand lang geleden een keer gedaan heeft. Het is bovendien ook niet eerlijk. Op mij zou het overkomen alsof je in mij net zo weinig vertrouwen hebt als in de personen die je ineens hebben laten vallen. Dat vind ik geen leuke basis voor een vriendschap. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn in een vriendschap en niet constant op mijn tenen hoeven lopen, omdat iemand anders misschien onzeker wordt. Doe iets aan die onzekerheid. Het is doodzonde! Je bent ontzettend leuk, gezellig en grappig! Waarom zouden mensen afspraken met jou bewust afzeggen? Vul het niet in voor een ander, maar probeer het te relativeren. Ik heb een relativeervriendin. Als ik voel dat ik even irreëel ben, dan bel ik haar en dan laat ze me weer even normaal doen.

Hopelijk zie je mijn bericht niet als een aanval, zo is het niet bedoeld, ik wilde alleen laten zien hoe ik bij sommige vriendinnen dingen als vervelend en claimend gedrag heb ervaren en dat dit het juist in stand zal houden.

Voor nu een dikke knuffel. Laat die vriendin even met rust en geef haar de ruimte om je een andere dag te bellen als ze dat wil. Jij wilde gisteren bellen, maar zij was er blijkbaar even niet aan toe. Misschien wilde ze wel geen onnodige verwijten maken en het eerst even laten bezinken. Gun een ander ook de tijd en geef mensen een kans. De meeste mensen hebben het goed met je voor!

Djoenie, wat een wijsheid en dat voor zo'n jong ding als jij! Wat je zegt had ik idd ook al bedacht, ik moet echt proberen die ervaringen uit het verleden los te laten. Ik wil uiteraard absoluut niet dat mensen het gevoel krijgen alsof ze op hun tenen moeten lopen, dat is dan idd geen gelijkwaardige vriendschap. Bedankt voor het delen van jouw visie op deze kwestie, ik pik er dingen van mee waar ik van kan leren en geef mezelf maar weer eens een schop onder mn kont!

Caro schreef:
Jij hebt vast ook wel eens iets bij een ander gemerkt/ geproefd wat de ander totaal niet door had of gewoon anders ziet.

Uhuh

Bliss schreef:

Caro schreef:
Jij hebt vast ook wel eens iets bij een ander gemerkt/ geproefd wat de ander totaal niet door had of gewoon anders ziet.

Uhuh

Haha, nou... ik doelde er niet direct 1-2-3 op maar het kan een voorbeeld zijn idd :-). Maar je gaat er al een stuk beter mee om dan een tijd geleden! Goed zo!! 

Dit zijn wel pijnlijke dingen.. gun het wat rust en als ze jou ook mist hoor je vast wel wat van haar :-)

Caro schreef:

Bliss schreef:

Caro schreef:
Jij hebt vast ook wel eens iets bij een ander gemerkt/ geproefd wat de ander totaal niet door had of gewoon anders ziet.

Uhuh

Haha, nou... ik doelde er niet direct 1-2-3 op maar het kan een voorbeeld zijn idd :-). Maar je gaat er al een stuk beter mee om dan een tijd geleden! Goed zo!! 

Dit zijn wel pijnlijke dingen.. gun het wat rust en als ze jou ook mist hoor je vast wel wat van haar :-)

Ja, al vind ik dat ook weer lastig. Ik weet altijd graag waar ik aan toe ben, dus heb nu al bijna zoiets van: laat dan maar lekker zitten ook. Maar goed, ik kijk het nog even aan, al denk ik dat er überhaupt geen reactie meer komt. (maar ok, ik ging geen dingen meer invullen voor anderen, dus ik wacht het geduldig af )

Ik bedoelde in mijn laatste post natuurlijk dat het gaat om kwaliteit en niet om kwantiteit. Was het woordje niet vergeten, dom.

Allereerst: super rot om zo te moeten horen dat iemand je claimerig vindt, dat is gewoon echt niet iets wat leuk is om te horen!

Laat je vriendin inderdaad gewoon maar een paar dagen. Soms zeg je ook dingen die je niet meent omdat je net even niet lekker in je vel zit, wie weet komt het daar vandaan. Ik heb ook wel eens als ik druk was met van alles berichtjes gestuurd met een lullige ondertoon omdat ik op dat moment wel iets anders aan mijn hoofd had dan etentjes plannen. Op het moment dat ik weer helder kon denken, vaak binnen een paar dagen, bedacht ik me dat ik niet zo lief was geweest en stuurde ik nog even een berichtje om mijn toon uit te leggen. Wie weet is er ook wel zoiets met haar aan de hand.

Ik beschouw trouwens mijn vriendinnen nooit als claimerig. Mijn beste vriendin heeft een stuk minder sociale contacten dan ik, en vraagt vaker aan mij of we wat gaan doen dan andersom, maar ik beschouw haar nooit als claimerig (als ik niet kan, wat vaak gebeurd, dan zal ze er ook nooit iets van zeggen). Ik vind het ook best een rotwoord, zeker in combinatie met vriendschap.

Niekske schreef:

Bliss schreef:Hé Niekske, vervelend dat het bij jou ook niet altijd even lekker loopt. Vroeger pikte ik ook maar gewoon alles, maar ik weet niet, ik ben daarin erg veranderd geloof ik. Ik wil gewoon niet alles pikken en af en toe m'n zegje kunnen doen, maar kennelijk raak je dan mensen kwijt  Andersom kan ik me niet voorstellen dat ik vriendinnen meteen zou dumpen als het zo zou lopen. Ik vind dat je best voor je mening uit mag komen en er dan hopelijk als twee volwassenen over kunt praten. Wanneer word jij 30 trouwens? Ik moet er ook over een paar weken aan geloven, maar ga het niet echt vieren, gewoon geen zin in  

Volgens mij ben ik nog net iets jonger dan jij ;)6 oktober gaat het gebeuren... ik begon net te wennen aan die 3, maar ik kreeg twee weken geleden het informatiemagazine voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker :silent:toen had ik wel een 'damn ik word oud' momentje.

Ik ga dalijk lunchen met mijn beste vriendin, dan ga ik dit hele issue eens bespreken. Toch iets minder pikken, maar op een nette manier aangeven dat ik sommige dingen gewoon niet leuk vind...

Idd, ben je twee weken jonger. De 23e ben ik aan de beurt  Dat informatiemagazine kreeg ik in januari trouwens al, heb het uitstrijkje ook allang gehad! Dacht dat iedereen dat begin van het jaar kreeg (in het jaar dat je 30 wordt). Viel me erg mee trouwens!

@ Lady: ik had het begrepen hoor Het punt is alleen dat het me uiteraard ook om de kwaliteit ging en ook met deze vriendin maakte het me nooit uit dat ik haar maar eens per twee maanden ofzo zag. Nu stelde ik echter steeds data voor en dan kon ze niet, maar ze kwam ook nooit meer met een tegenvoorstel.

@ Blond: inderdaad, ik wil helemaal niet bekend staan als een claimerig type, zo zie ik mezelf ook helemaal niet en het klinkt ook erg negatief. Daarbij klinkt het ook alsof ik totaal van haar afhankelijk was wat sociale contacten betreft, maar dat is juist helemaal niet zo. Ik heb me de hele zomer prima vermaakt zonder haar, maar dat neemt niet weg dat ik haar wel miste en het leuk vond dat we eindelijk weer een afspraak hadden staan.

Als je in verschillende situaties steeds tegen dezelfde problemen aanloopt, terwijl de personen waarmee je te maken hebt verschillen en ook de tijd en de context anders is, dan is er eigenlijk maar één constante: jij. Ik zou in dit geval dus 'de schuld' bij jezelf leggen. Bedenk eens wat de overeenkomsten zijn tussen al die keren dat vriendinnen de vriendschap met jou verbraken, wat kun je hiervan leren? Wat kun je anders doen in een volgende vriendschap, want kennelijk gaat er toch iets mis in jouw gedrag naar de ander toe.

Engelse Drop schreef:Als je in verschillende situaties steeds tegen dezelfde problemen aanloopt, terwijl de personen waarmee je te maken hebt verschillen en ook de tijd en de context anders is, dan is er eigenlijk maar één constante: jij. Ik zou in dit geval dus 'de schuld' bij jezelf leggen. Bedenk eens wat de overeenkomsten zijn tussen al die keren dat vriendinnen de vriendschap met jou verbraken, wat kun je hiervan leren? Wat kun je anders doen in een volgende vriendschap, want kennelijk gaat er toch iets mis in jouw gedrag naar de ander toe.

Hier ben ik het absoluut niet mee eens. Ondanks dat het je meerdere keren kan overkomen hoeft het niet altijd aan jezelf te liggen. Het is goed om bij jezelf te rade te gaan wat jou aandeel is geweest van wat er mis is gelopen in een vriendschap maar dat hoeft niet te betekenen dat het daadwerkelijk bij jezelf ligt. Het is gewoon domme pech als het je meerdere keren overkomt. En jij als constante factor gaat ook niet op. Want jij wordt ook ouder en kan veranderen.

Als je de oorzaak altijd buiten jezelf legt en maar blijft denken 'wat een rotvriendinnen heb ik toch steeds', dan kom je ook niet verder in het leven, leer je weinig. Ik heb zoiets zelf in de 30 jaar dat ik leef nooit meegemaakt, ik vind dat het veel zegt over iemand, dit soort issues.

Engelse Drop schreef:Als je de oorzaak altijd buiten jezelf legt en maar blijft denken 'wat een rotvriendinnen heb ik toch steeds', dan kom je ook niet verder in het leven, leer je weinig. Ik heb zoiets zelf in de 30 jaar dat ik leef nooit meegemaakt, ik vind dat het veel zegt over iemand, dit soort issues.

Behalve dan dat je je dood ergert aan je te dikke vriendinnen die de hele tijd afgeven op slanke mensen zoals jij. Kom op engelse drop wel beter onthouden welke onzin je steeds verteld.

Ik heb het ook wel onwijs vaak teruggelezen Bliss, dat je ooit gedumpt bent door die vriendinnen. Moet je dat bij al je akkefietjes met vriendinnen er bij halen? Ik zou daar moe van worden en denken 'oh god, als ze maar niet weer daarmee aan komt zetten'.

Soms hebben vriendschappen gewoon wat lucht nodig en zie je elkaar wat minder. Geef het ook die ruimte. Je hebt zelf waarschijnlijk ook minder tijd voor vriendinnen op het moment dat je bijvoorbeeld een vriendje hebt. En vergeet ook niet, want dat lees ik ook vaak terug, jij bent aan de andere kant van Nederland wonen, niet zij. Jij kunt je weekenden volproppen en bij al die vriendinnen langs gaan maar andersom moeten zij dat pokkestuk rijden voor alleen jou. En als ze zich daar dan te moe voor voelen dan word jij daar vast weer onzeker van en krijgen ze dat te horen. Poeh, ik zou me ook geclaimd voelen. Ik heb vriendinnen waar ik ook een stuk voor moet rijden en daarvan is er ook 1 die best claimde. Vroeger ging ik daar in mee. Dan zei ze zo zielig dat ze me dan al een maand niet had gezien, als ik aangaf een bepaald weekend niet te kunnen. Wrong me vervolgens in allerlei bochten om dan wel te kunnen en was na zo'n weekend bek af. Ik doe dat niet meer. Zij kan net zo goed schuiven en zo niet, dan niet. Dan maar een maand later, gaan we niet dood van. Gelukkig accepteert ze dat, anders wordt het een moeten en dat is toch ook niet leuk aan een vriendschap?

En ik weet niet meer wie dat schreef maar verwacht je serieus dat ze haar vakantie anders boekt omdat je 30 wordt? Heb je een zaal afgehuurd ofzo? Het is maar een verjaardag. Ik zo zoiets echt nooit van mijn vriendinnen verwachten. Wellicht op mijn bruiloft van mijn beste vriendin, zoiets. Maar 30? Nee, zo niet boeiend.

Siem schreef:

Engelse Drop schreef:Als je de oorzaak altijd buiten jezelf legt en maar blijft denken 'wat een rotvriendinnen heb ik toch steeds', dan kom je ook niet verder in het leven, leer je weinig. Ik heb zoiets zelf in de 30 jaar dat ik leef nooit meegemaakt, ik vind dat het veel zegt over iemand, dit soort issues.

Behalve dan dat je je dood ergert aan je te dikke vriendinnen die de hele tijd afgeven op slanke mensen zoals jij. Kom op engelse drop wel beter onthouden welke onzin je steeds verteld.

Haha, dat waren 'oude vriendinnen', die ik nog ken van de middelbare school. Heel ander verhaal, inderdaad irritant dat ze op een verjaardag steeds beginnen over hun diëten en afvalpogingen. Maar soit!