Vriendinnengedoe, part II

-

Ik ben iemand die het vanuit de andere kant zou kunnen zien: ik vind al snel dat mensen mij claimen en kan daar heel slecht tegen. Ook al zijn de bedoelingen hartstikke goed en lief, ik irriteer me snel en heb soms geen zin meer in vriendschappen.

Wat ik hiermee wil zeggen: waarschijnlijk zijn deze 'vriendinnen' gewoon niet geschikt voor jou en moet je een ander soort meiden treffen. Het klinkt namelijk als een mismatch. 

Wat ik dan wel erg flauw vind, is dat sommige van deze meiden je niet persoonlijk willen vertellen waarom ze zo reageren en je vervolgens negeren.

Ik snap jou kant echt ontzettend goed. Vriendin 2 is stom en als ze zo met je omgaat is het dikke pech voor haar!
Over de kwestie vriendin 1 vind ik het lastig. Jij geeft aan dat jij ook je dingen plant, net als zij. Als ik mezelf als voorbeeld mag nemen; ik heb in september elk weekend (van vrijdagavond tot zondagavond) plannen/verplichtingen. Het kan dus zijn dat zij echt afspraken heeft staan en het niet aan jou ligt.
Ik zou haar vragen wat maakt dat zij het gevoel heeft dat je haar claimt. Probeer geen dingen voor haar in te vullen (ik weet dat het lastig is), maar het juist te vragen en open te zijn in wat dat met jou doet.

Snap je een beetje wat ik bedoel?

-

Precies, wat Femme zegt. Ik denk ook niet dat je aan jezelf moet twijfelen Bliss. Dat zou zonde zijn, want volgens mij ben je hartstikke leuk en er zijn genoeg andere enthousiaste meiden of meiden die graag enthousiaste meiden om zich heen hebben om zelf wat losser te komen.

En je hebt toch ook wel een aantal andere vriendinnen? Daar zou ik me dan aan vasthouden, want die zijn veel waardevoller.

Bliss, wat je als laatste zegt, over dat jullie op één lijn lagen. Ja, jemig, dat maakt het wel extra moeilijk   Ik begrijp dat je je er flink klote onder voelt.

Probeer je maar een beetje te focussen op de vriendinnen die er wel voor je zijn. Dit is helemaal niet goed voor je zelfvertrouwen en dat is t helemaal niet waard.

-

Zit vriendin 2 niet heel toevallig te stoken?
Echt kut zeg dat je je zo voelt!

Verschillen jullie veel van elkaar?
In die zin wat de één belangrijk vindt tov de ander. Ik herken het namelijk enigszins wel.
Ik heb ook een vriendin(noem haar even B.) die eigenlijk is zoals jij. En jij hebt de beste bedoelingen, dat lees ik absoluut terug. Ik en B. waren al jaren lang bevriend, je wordt ouder, krijgt een ander leven met ieder zijn invulling en ideeën daarover. Zij had net haar studie afgerond en was begonnen aan een heftige baan en ik werkte al een tijdje. Allebei een relatie. Maar we stelden allebei andere prioriteiten. Daar waar ik 40 uur had gewerkt en mijn vriend in zijn ploegendiensten koesterde ik de uurtjes die we samen hadden. Dan wilde B. graag afspreken, maar had ik net wat gepland staan bv met mijn vriend. B. wilde iedere week wel afspreken, stuurde dagelijk appjes enz enz. Op mij kwam dat ook claimerig over en ik kreeg het daar enorm benauwd van. Zij was snel teleurgesteld als onze afspraak maar eens in de 14 dagen was bijvoorbeeld. Doordat we hier allebei heel anders in stonden zijn we een tijd uit elkaar gegroeid.

Na een jaar spraken we elkaar weer. Toch misten we elkaar. Maar we hebben wel een goed gesprek gehad, dat we gewoon heel verschillend zijn daarin. Dat ik evengoed van haar houdt, ook als we elkaar desnoods een maand niet zien, de vriendschap wordt er niet minder op wat mij betreft. En er altijd voor haar ben daar waar zij mij nodig heeft. Direct. Maar dat ik er moeilijk mee om kon gaan dat zij iedere dag contact zocht enz.

Om een lang verhaal kort te maken, wij zien elkaar nu weer met regelmaat en het gaat harstikke goed. We laten elkaar daarin in onze waarde. En voor haar was het wel een 'eye-opener' dat het voor mij zo voelde.

Wellicht ervaart jou vriendin dit ook zo, maar vindt ze het lastig bespreekbaar te maken. Dat vond ik namelijk ook.
En is dit wellicht voor haar de makkelijkste, minst confronterende weg.

Ik zou zeker niet aan jezelf twijfelen! Dat is nergens voor nodig!

-

Daarom zeg ik het. Vind het zo zonde om te lezen hoe weinig zelfvertrouwen je lijkt te hebben. Terwijl je volgens mij gewoon een sociaal leven hebt waar ik bij vlagen best jaloers op kan zijn. Je hebt genoeg vriendinnen die je energie meer waard zijn. Is ook beter voor jezelf.

Mermaid schreef:Daarom zeg ik het. Vind het zo zonde om te lezen hoe weinig zelfvertrouwen je lijkt te hebben. Terwijl je volgens mij gewoon een sociaal leven hebt waar ik bij vlagen best jaloers op kan zijn. Je hebt genoeg vriendinnen die je energie meer waard zijn. Is ook beter voor jezelf.

Ik sluit mij aan mij Mermaid.
Al herken ik ook ontzettend veel. Niet aan jezelf twijfelen je bent een hartstikke leuke meid en volgens mij een leuke vriendin. Sterkte!

Bah wat een kutsituatie! Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt, ik heb (nog niet zolang geleden) hetzelfde meegemaakt. Ik kan je niet echt een advies geven, want ik vond het ook heel erg lastig hoe ik daarmee om moest gaan. Maar ik probeerde bij de vriendinnen die ik nog wel had (oké, dat klinkt dramatischer dan het bedoeld is) na te gaan of ik hele rare dingen had gedaan, rare keuzes had gemaakt of gewoon asociaal was geweest. Zij konden mij keer op keer bevestigen dat dit niet aan mij lag en door het de tijd gegeven voelde ik me er steeds beter bij en ben ik er sterk van geworden. Het heeft lang geduurd en het heeft me veel pijn gedaan, maar ik kan nu denken: "Ik ben mezelf, probeer het zo goed mogelijk te doen en als dat voor iemand niet goed genoeg is, dan heeft hij/zij pech!".

Ik wil je eigenlijk gewoon ff een knuffel geven

Ik ben zelf iemand die vriendinnen niet wekelijks of maandelijks hoeft te zien, en ik zou het erg vervelend vinden als ik af zeg voor een baan (niet om tegenzin), en dan een felicitatie krijgen waarin ook nog word benadrukt dat het zo jammer is dat de afspraak niet door gaat en je elkaar al zolang niet gezien hebt. Van dat soort uitspraken word ik zelf nogal kriebelig. Net zoals dat ze naar jou idee niet genoeg probeert jou in te plannen in de volle weekenden terwijl dat jou wel lukt. Ik snap best dat ze dat als claimend op kan vatten, dat zou ik zelf ook doen. 
Dat ze niet opneemt snap ik aan de ene kant, als ze graag met rust gelaten wil worden, maar ik vind wel dat ze eerst uitleg had moeten geven/ in gesprek had moeten gaan voor je tot zoiets over gaat, ipv alleen de mededeling doen en verder niks laten horen. Dat getuigd niet van respect vind ik en gelijk heb je dat je daar boos om bent. 
En je bent echt geen loser hoor Bliss, zij had ook eerder kunnen zeggen dat ze zich ergens niet prettig over voelde ipv zo. Laat je niet de grond inboren door zoiets. Het kan dat jullie allebei andere verwachtingen hebben van hoe vaak je elkaar ziet en contact hebt, maar als je vriendin daar niet eerlijk over is en ineens een bom dropt kun jij er ook niks aan doen toch. 
Verder ben ik het eens met wat Mermaid zegt.

Ik vind het een lastige, en dat is puur omdat ik weet dat jouw hart absoluut op de juiste plek zit en ik niet precies weet waarom je vriendinnen doen wat ze doen. Ik merk wel dat jij soms op papier wat 'zwaarder' kan overkomen dan in real life. Ik weet de toon van je berichtje niet naar haar toe maar was het onder het mom 'johh van harte gefelicteerd! super dat je een nieuwe baan hebt en jammer van deze afspraak maar snel een nieuwe?' of dat het was 'gefeliciteerd maar ik baal dat de afspraak niet doorgaat, alweer'. 

Kijk..die laatste kan behoorlijk claimerig overkomen als zij het type is dat dat gevoel snel heeft. Maar dat kan ik dus zo lastig inschatten vanaf deze kant. 

Ik vind het wel enorm klote voor je en dit drukt natuurlijk op je hart en ben je van in de war. Het komt over als wéér een afwijzing op dat front en dat maakt ervoor dat je muur misschien hoger en hoger wordt. Zorg ervoor dat dat niet gebeurt, dat is zonde (en jaaaa... makkelijker gezegd dan gedaan) maar het levert je niks op. Alleen maar meer hartzeer. 

Probeer haar op een later tijdstip nog een keer te bellen, probeer niet te snel nu conclusies te trekken voor haar want wie weet zit zij er ook gigantisch mee en weet ze niet goed wát ze moet doen. 

Knuffel!

-

Bliss schreef:Mijn voormalige beste vriendin maakte er een soort hobby van om afspraken op het laatste moment af te zeggen. Een gezamenlijke vriend was daar destijds ook zo klaar mee, dat ie die vriendschap ook dood heeft laten bloeden. Ik ben daardoor zo allergisch geworden voor afspraken die afgezegd worden (de reden trek ik ook regelmatig in twijfel, omdat mn ex-BFF soms echt overduidelijk smoesjes verzon), dat ik misschien nu onterecht claimerig heb gereageerd. Maar dan nog steeds snap ik niet dat ze er meteen een eind aan breit ipv erover in gesprek te gaan.

Ik denk niet dat dit van het een op het andere moment gebeurd is. Dat zou ook erg raar zijn.. Zou het geen opbouw kunnen zijn van een aantal gebeurtenissen?

-

Ik vind het heel naar voor je Bliss, maar kan me wel vinden in de post van Caro. Wat me het meest opvalt is dat je vriendin duidelijk aangeeft zich soms geclaimd te voelen door jou en prompt probeer je haar te bellen én stuur je haar toch nog een berichtje met iets wat je nog kwijt wilt. Goedbedoeld en wat mij betreft ook heel goed verklaarbaar vanaf jouw kant, maar het kan haar alleen maar sterken in haar beslissing.

Het valt me dat laatste tijd vaak op, je geeft het zelf ook wel aan, dat jij dingen zo gigantisch kunt overanalyseren. Misschien moet je daar aan gaan werken want dat begint jou naar mijn idee echt in de weg te staan.

Lady, ik weet het ja. Ik denk echt (te) veel na over van alles, tot vervelens toe. Lastig om te stoppen ook.

Ik herken je gevoel, op het punt dat ik zelf ook het gevoel heb dat ik achter iedereen aan moet lopen en zelfs bang ben dat ze mij 'teveel' vinden zeg maar. Maar in tegenstelling tot bij mij, als ik jou zo hoor, is dat jij jouw weekenden wel gevuld hebt met leuke dingen en leuke contacten. Dus die zijn er wel om je heen, dan zou ik dáár mijn energie naartoe laten gaan!

Wat vervelend Bliss. Ik ben het wel een beetje eens met Lady. Het gaat misschien niet op een heel leuke manier maar je vriendin geeft aan zich zo te voelen en misschien wat rust te willen. Ik snap dat het heel moeilijk is omdat je uitleg wilt (en ook wel verdient) maar ik zou dat even respecteren. Dan kun jij er even over na denken, het laten bezinken en zij ook. Ik denk dat je het nu erger maakt dan het was.

Maar ik snap ook wel dat je niet weken lang kunt gaan gissen en afwachten tot zij weer een keer contact opneemt zonder dat jij echt het gevoel hebt dat je weet wat er is. Dus misschien kun je volgende keer een berichtje sturen van goh wat rot dat je het zo ziet, zo heb ik het nooit bedoeld. Ik wil er graag een keer met je over praten, neem je contact op als jij daar klaar voor bent? Dan weet diegene dat jij er graag over wilt praten maar dring je het niet op.
Het is natuurlijk ook gevaarlijk om dingen over te analyseren en dingen voor haar in te gaan vullen. Zo maak je jezelf ook alleen maar gek. Dus hoe moeilijk ook, probeer dat niet te doen!

-

Gelukkig dat het bij anderen wel van twee kanten komt, ik bedoelde dus vooral te zeggen dat het loont om vooral energie in die mensen te steken en misschien minder bij die waar je het gevoel hebt dat het steeds ongelijkwaardig is op de een of andere manier. Maar ik snap dat het nu heel rot voelt.

Ik heb hier idd al eens op oproepje gereageerd en daar komen ook leuke dingen uit maar dat kost even wat tijd natuurlijk