Mijn vriendinnen maken zich zorgen..

En ze hebben gelijk.

Damn, ik loop over. Even denken waar ik moet beginnen..
Zoals de meesten van jullie wel weten geniet ik volop van het (studenten)leven. Allemaal heel leuk, ik ga alle feestjes af, grijp iedere mogelijkheid om de stad in te gaan en daarnaast werk ik gewoon en gaat het goed op m'n studie.. Prima leven dus zou je zeggen.. Maar het is zo veel allemaal. Ik heb de laatste tijd alleen maar overal het idee dat ik tekort doe. Omdat ik van alles een beetje heb, is er nooit een plek waar ik er écht voor kan gaan.
Ik heb bijvoorbeeld 4 bijbaantjes, ja.. Waarom niet gewoon 1 of 2? Op deze manier is er nooit 1 plek waar ik echt goed kan werken, omdat ik steeds weer ergens anders aan het werk ben. Op sommige van mijn baantjes loop ik dan ook vrij onzeker rond omdat ik er gewoon niet lekker in kom.

Daarnaast heb ik ontzettend veel 'vrienden' en groepjes.. Ik heb mijn vriendinnen thuis, groepjes collega's van werk 1, 2 en 3 die allemaal m'n aandacht willen, m'n lieve huisgenoten, een leuk groepje van het forum, mensen van m'n studie, vrienden hier in de stad, mensen die ik nog van vroeger ken, familie etc. etc.
Ik ga dus heel erg veel stappen/naar feestjes/de kroeg in/naar festivals en op zo'n avond ga ik standaard hélemaal los. Ik kan niet gewoon rustig een avondje op stap, ik ga door tot 't einde. Daarbij komt ook nog dat ik soms gewoon vet domme dingen doe als ik dronken ben en mezelf daarmee soms in de problemen breng.

Dan heb ik ook nog op voetbal gezeten maar daar ben ik inmiddels mee gestopt omdat ik de tijd en energie er niet meer voor kan vinden (zonde!) maar ik heb me nog niet uitgeschreven bij de club of ik sta alweer ingeschreven om te gaan tennissen. Ik wil meer gaan werken voor mijn reis naar Curacao volgend jaar maar heb me ondertussen ook ingeschreven bij een studentenvereniging.. Volgen jullie hem nog?

Nouja, en nu.. Gisteren was ik even thuis en een beetje down, toen grapje ik op de groepswhatsapp met mijn vriendinnen dat ik misschien wel een probleem heb en alleen nog maar gelukkig kan zijn als ik op stap ben. Zwaar overdreven natuurlijk maar ik schrok serieus want er zit wél een kern van waarheid in. Ik weet het gewoon even niet meer, ik kan zo moeilijk keuzes maken. Ik wil graag overal bij zijn en dan ook nog alles eruit halen wat er in zit maar ondertussen heb ik continu het gevoel dat ik nergens écht bij hoor.

Ja en nu'? Haha ik heb werkelijk geen idee waar ik moet beginnen.

Als het je echt boven je hoofd groeit zou ik dingen schrappen, dat heb je ook gedaan met voetbal, maar ik zou me er ook niet al te druk om maken. Kennelijk hoort dit gewoon bij je en hou je ervan om overal bij te zijn. Op zich ook wel weer bewonderenswaardig dat je zo van aanpakken weet.

Waarom heb je die 4 bijbaantjes, als ik vragen mag? Is dat omdat je anders niet rondkomt? Is het geen idee om voor datzelfde aantal uren één grote bijbaan te vinden? Zal je vast wel bedacht hebben hoor, maar ik vraag me af waarom je 4 (!) bijbaantjes zou hebben. Ik vind het niet zo gek dat je daar niet meer tegen kan. Man.. Wat een onrust. Ik heb ook een tijdje 4 baantjes gehad tegelijkertijd (ook door omstandigheden) en ik zat echt constant te denken waar ik ook alweer mee bezig was.

Als ik jou was zou ik dus proberen dat om te zetten naar 1 bijbaan. Dat zal je al veel meer rust geven.

En ik denk dat er inderdaad een kern van waarheid in zit in dat je zegt dat je bang bent iets te missen. Je wilt alles mee maken. Wat heel leuk is, maar niet meer als het ten koste gaat van jezelf.

Misschien moet je eens op papier zetten welke dingen je echt MOET doen, en ten tweede welke dingen je echt WILT doen, en dan ten derde welke dingen je eigenlijk wel kunt laten.

Toevallig.. Dat was wel een beetje wat ik gisteren dacht. Dat je echt heel vaak dronken bent (afgaande op wat je zelf zegt) en dat het bijna alleen maar feesten is. Aan de andere kant loopt het festivalseizoen nu op z'n eind, begint je studie straks weer en zal het daardoor misschien niet meer zo explosief zijn. Hoewel ik wel bang ben dat een studentenvereniging dit wel in stand houdt.

Ik kan alleen niet echt uit je bericht opmaken hoe je je zelf voelt hierover. Wat zou je graag anders zien?

Pfff, ik word er al moe van als ik het lees..

Tja, wat te doen. Schrappen? Dat lijkt me de enige oplossing. Waarom heb je zo de behoefte om alles te doen, overal bij te horen? Dat kan toch geen mens?

Ohh wat vervelend dat je je zo voelt Toetmaster . 

Ik herken het wel, ik heb dat ook een tijd gehad. Én roeien, én hockey, én 16 vriendinnengroepjes én 4 bijbaantjes én studie én 3x per week tot 6 uur 's ochtends stappen. Bij mij is dat vanzelf over gegaan en nu zit daar veel meer balans in. Al was het niet zo heftig als bij jou denk ik. 

Het is lastig als je alles leuk vindt. Maar balans is ook echt heel fijn en belangrijk. Kun je niet 2 baantjes kiezen die je het leukst vindt en daar dan meer werken? Of is er niet genoeg werk? Dat geeft al rust. Sporten zou ik niet mee stoppen, dat is ook lekker om je hoofd even leeg te maken en de alcohol even uit te zweten ;-). En verder denk ik dat het vanzelf echt wel goed komt. Zolang je het nog trekt en je doet alles écht omdat je het leuk vindt, niet omdat je niet alleen wilt zijn met je gedachtes oid.

Hé Toetje, het verbaast me eerlijk gezegd niet echt dit te lezen. Alles wat je doet, het leek me ook al zó verrekte veel allemaal!! Ik kijk er niet van op dat het even te veel aan het worden is. Op zich snap ik je gevoel dat je bang bent (leuke) dingen te missen als je ergens niet bij bent, daar heb ik ook altijd last van gehad (en nog steeds eigenlijk). Maar tegelijkertijd kún je gewoon niet overal bij zijn, dingen gaan ook wel door zonder jouw aanwezigheid en dan ben je er gewoon weer een andere keer bij! Ik denk niet dat je deze levensstijl lang vol kunt houden, al was het maar omdat het gewoon niet gezond is. Je lichaam gaat een keer protesteren en dan ben je nog verder van huis. Denk dus dat je er goed aan doet om nu bij jezelf te rade te gaan hoe je e.e.a. kunt veranderen/inperken. Heb je die studentenvereniging echt nodig? Vind je alle baantjes even leuk of kun je er toch één of twee laten vallen (en desnoods bij één van de andere wat meer uren maken)? En plan gewoon af en toe een avondje niks, gewoon een avond voor jezelf, zonder dat je per se de stad in hoeft of naar vrienden. Het lijkt me lastig, ik word al moe als ik het lees allemaal  Maar denk idd wel écht dat er nu iets moet veranderen. Veel sterkte!!

Respect dat je dat volhoudt Toet, maar het klinkt inderdaad niet echt gezond en relaxed meer.

Aan het begin van mijn studententijd had ik ook heel erg het gevoel niks te willen missen. Toen ik nog thuis woonde werd ik niet echt vrij gelaten door mijn ouders, dus nog voor mijn 18e verjaardag was ik het huis uit, ging ik bij een studentenvereniging en ging ik ook veel stappen, borrelen, 6 nieuwe sporten uitproberen en wilde ik contact houden met iedereen en nieuwe vrienden maken. Na een half jaar ging het mis en kreeg ik last van vage klachten wat uiteindelijk hyperventilatie bleek te zijn. Ik voelde zoveel onrust, dat ik niet meer kon ontspannen. Door die klachten moest ik wel een stapje terugdoen, maar dat is echt heel erg moeilijk geweest want ik wilde ook niks missen. Die jaren daarna was ik nog zoveel in gevecht met mezelf. Ik denk dat ik pas echt meer balans heb gekregen toen ik aan mijn afstudeerstage begon en gewoonweg niet meer alles kon doen wat ik wilde.

Wel goed dat je je nu beseft dat het niet heel goed gaat op deze manier. Ik vind de tip van Marin wel goed, kijk waarvan en van wie je echt gelukkig wordt en energie krijgt, wat noodzakelijk is voor je studie en om alles te financieren, en probeer de rest te schrappen. Of ben je ook bang voor de rust en dus leegte die daarvoor deels in de plaats komt?

Het ligt er puur aan wat je er nu zelf van vindt. Vind je echt dat er iets moet veranderen of was het gewoon even een realisatie momentje van 'damn.. ik heb het druk en waar ben ik allemaal mee bezig?'. En blijft het even bij een moment of is er echt iets aan het knagen? 

Als dat het geval is.. dan zul je toch keuzes moeten maken. Is die studentenvereniging echt noodzakelijk? Je hebt namelijk al enorm veel mensen om je heen.. en realiseer je dat vooral studentenverenigingen het eerste jaar énorm maar dan ook echt énorm veel aandacht en inzet vragen. Vanuit mijn eigen studententijd (ja.. oma spreekt hier ;-)) weet ik dat het eerste jaar enorm zwaar is en echt wel veeleisend kan zijn. Met alleen ontgroening ben je er vaak niet. 

Dus eigenlijk zegt mijn gevoel dat je die keuze nog maar eens serieus moet overwegen of je dat écht wil. Ik snap de aantrekkingskracht en waarom het ook zo enorm leuk kan zijn, maar het vraagt wel vaak algehele commitment. Eentje waarvan je zelf eigenlijk al zegt dat je niet echt kan geven door je enorme drukke leven. 

Daarnaast is het ook een gedachte gang.. groepjes zijn leuk maar als jij even 5 dagen niet reageert: who cares? Dat neemt niemand je kwalijk dan. Je reageert als het je uitkomt en leuk lijkt, zo niet.. dan even niet  . Dus ik denk dat je op die manier ook al veel rust creert, dat je niet hóeft te reageren. Althans, zo werkt het voor mij. 

Die baantjes, ik weet niet hoe je financieel zit maar kan je er niet twee uitkiezen? Dat MEP is sowieso maar een stomme organistie.. skippen? Dan heb je er al een minder. 
En het klopt ook wat Feline zegt: het festival seizoen loopt nu ten einde maar wat ik weet van studentenverenigingen is dat dat vaak nóg heftiger is. Dus dan ga je van het een in het ander. En laten we wel wezen.. dan ga je ook niet aan de cola ;-)

En daarnaast zou ik idd één avond per week even niks plannen. betekent niet dat je als een oma op de bank zit, maar alleen al het idee: dán heb ik niks en kan ik zélf beslissen waar IK zin in heb op dat moment.

Wat rot voor je. Ik zou je toch adviseren om even pas op de plaats te nemen en te kijken wat wel belangrijk is en wat je niet. je kan jezelf niet in 10 stukken delen. Verder heel herkenbaar. Ik heb veel vriendinnen die door het hele land wonen, altijd feestjes, etentjes, afspraken enz. Buiten dat het druk is, kost het me nog eens een hoop geld. Ik doe standaard mensen tekort. Ik kan dus kiezen: Of mezelf te kort doen of anderen. Blijft altijd moeilijk en lastig. Ik heb het probleem niet opgelost maar ik voel me er wel minder schuldig onder.

SoGood schreef:Wat rot voor je. Ik zou je toch adviseren om even pas op de plaats te nemen en te kijken wat wel belangrijk is en wat je niet. je kan jezelf niet in 10 stukken delen. Verder heel herkenbaar. Ik heb veel vriendinnen die door het hele land wonen, altijd feestjes, etentjes, afspraken enz. Buiten dat het druk is, kost het me nog eens een hoop geld. Ik doe standaard mensen tekort. Ik kan dus kiezen: Of mezelf te kort doen of anderen. Blijft altijd moeilijk en lastig. Ik heb het probleem niet opgelost maar ik voel me er wel minder schuldig onder.

En ik werk tegenwoordig ook minder, scheelt ook weer. Maar even voor het idee: Dit weekend heb ik 4 verjaardagen, moet ik sporten met mijn zus en heb ik 2 etentjes. Voor de maand september staan al 6 feestjes gepland en een high wine en 2 high tea's. Oja en tussendoor moet ik ook nog op vakantie.

Ik heb 4 baantjes omdat.. De eerste werk ik al 7 jaar, is in het dorp bij m'n ouders. Het is chill dat ik daar zelf kan kiezen wanneer ik kom werken en dat ik iets te doen heb als ik naar huis ga + een reden om naar huis te gaan.
De tweede is een soort horeca uitzendbureau waarbij je steeds voor andere bedrijven werkt, soms super leuke evenementen en ook wel gewoon tof en leerzaam omdat je steeds verschillende dingen doet. Ook weer flexibel en je kunt zelf kiezen wanneer je komt werken.
De derde is oppassen via pgb op twee jongens met autisme. Erg leuk, betaalt goed, vaste uren per week en het sluit aan bij mijn opleiding.
En de laatste is alleen voor de zomer, die gaan eind september dicht.. heel tof in een strandtent.

Maargoed inderdaad, het zou veel meer rust geven als ik één of twee baantjes heb en daar meer uren werk. Dan kan ik ook beter functioneren, krijg ik een betere band met collega's en heb ik niet altijd maar dat vijfde wiel aan de wagen idee.

Verder, Marin, goede tips! Maar weetje, ik vind dat dus zo moeilijk he, juist omdat ik het idee heb dat álles belangrijk is.

Over die studentenvereniging, nee, dat is niet nodig en dat weet ik. Dat gaat me ontzettend veel tijd en energie kosten en het zou misschien beter zijn als ik het niet doe maar het lijkt me zo tof een keer.. En als ik het wil moet ik het wel nú doen. Dat is misschien ook wel een beetje mijn probleem, ik heb constant het gevoel dat ik dingen nu moet doen omdat ze anders niet meer kunnen (voor je het weet ben je oud en moet je je bezig houden met serieuze zaken haha)
En daarbij, m'n beste maatje hier in Tilburg gaat er ook bij, dat maakt dan weer dat ik ook graag wil omdat ik anders weer steeds denk dat ik dingen mis waar zij dan wel heen kan/gaat.

En ja, wat ik er zelf eigenlijk van vind.. Ik vind het prima, ik hou van mijn leven en ik ben echt blij met alle leuke dingen die ik doe en de leuke mensen die ik om me heen heb maar het is wel gewoon te veel en te vaak. Ik schiet tekort bij serieuze zaken. Nu heb ik bijvoorbeeld vanmiddag niks gepland en ik ben zo onrustig, ik ben thuis en alleen maar de hele tijd aan het bedenken wat ik vanmiddag kan gaan doen en met wie.

Dan is het dus eerder die onrust in je lijf denk ik die ervoor zorgt dat je dat gevoel hebt. Zolang jij je leven prima vindt en alles aankan, wat is het aan een ander om dan daar een oordeel over te geven? 

Die baantjes.. klinkt logisch eigenlijk. Maar dadelijk met die studentenvereniging, is dan baantje 1 nog wel zo relevant? Ga anders naar huis om tijd met je vriendinnen en familie dáár door te brengen. Dan heb je dat ook als rustpunt voor je andere drukkere studentenleven.. en heel eerlijk: dadelijk kom je echt op een punt met die vereniging dat dat sowieso moeilijker te verenigen is. 

Maar is het dan nu de 'rust' die voor je onrust zorgt als je dus idd even niks te doen hebt? Dat je weer moet 'leren' genieten van die kleine rustpuntjes? Blijkbaar heb je altijd een prikkel nodig, dus dat drukke leventje pas gewoon bij je. Maar soms, al is het maar 1 a 2 keer per week even een paar uurtjes 'verplichte' rust nemen lijkt me dat je de rest ook meer aankan.

Ik weet trouwens niet wat voor studentenvereniging het is, maar dat kost inderdaad, zeker het eerste jaar, echt veel tijd en energie. Als je nu al het gevoel hebt dat je je vrienden en familie te kort doet: dan is er echt nog veel minder tijd voor anderen. Dat is heel leuk, want je ontmoet veel leuke nieuwe mensen, maar als je het nu al zo druk hebt met leuke dingen..

Ik zou dat baantje van het pgb met die autistische jongens behouden, dat zijn vaste uren en het is relevant voor de kant die je op wilt. Daarnaast zou ik één baantje aanhouden, misschien een nieuwe baan met vaste uren en wat meer rust, of andersdie horecabaan aanhouden. Het lijkt me onrustig om die baan aan te houden bij je ouders thuis, daar zou ik me eerder wat meer van gaan losmaken, dat geeft ook weer meer rust: één plek.

Dan heb je twee baantjes + een studie + al je sociale contacten, dat lijkt me eigenlijk meer dan genoeg. Een mens heeft ook avonden rust nodig, of in elk geval een paar uren waarin je even tot jezelf komt. Ik vind het geen goed teken dat je die onrust voelt als je even alleen bent, alsof je alleen maar 'on the run' bent. Misschien zou je dat onrustige gevoel juist eens bewust kunnen toelaten en gaan kijken waar je nu eigenlijk zo onrustig van wordt, vind je het eng om alleen te zijn? En wat is er zo erg aan 'iets missen'? Je kunt nu eenmaal niet alles doen in je leven.

Ik weet niet precies wat die onrust veroorzaakt Caro, ik heb dat ook niet altijd gehad. Misschien komt het ook gewoon door de zomerperiode/festivalseizoen, ik heb echt non-stop gefeest de afgelopen 3 maanden.. Als ik dan even thuis ben voelt het alsof ik in zo'n gat val, snapje? Mijn baantje thuis laten vallen lijkt me voor nu ook de eerste stap, ookal is dat wel de gene waar ik het moeilijkst afstand van kan doen denk ik. Het probleem is ook wel een beetje dat ik het geld van de uren die ik nu werk wel echt nodig heb (ik moet alles zelf betalen)

Harri, het is het corps.. Dus wel een serieuze vereniging die veel van je vraagt.

ED, ik vind het niet eng om alleen te zijn, totaal niet erg juist. Ik kan me prima een hele dag of avond alleen op mijn kamer vermaken, heerlijk.. Maar de laatste dagen (zeker deze week, het is hier intro en ik struin alle feestjes af) voel ik me gewoon down als ik alleen ben. Het is zo'n raar gevoel, ik kan er niet echt een label aan hangen of verklaring voor geven.. Ik voel me gewoon leeg, saai en verdrietig. Totdat ik weer de stad in 'mag'..

ehh, het staat er nu misschien iets erger dan dat het in werkelijkheid is maar ik kan het anders niet goed uitleggen.

Je verhaal klinkt heel bekend. Op een gegeven moment blijf je maar dingen ondernemen om maar niet thuis te hoeven zitten en je vervelend te voelen.

Misschien iets vergelijkbaars: als je een nacht niet geslapen hebt kun je vaak 's ochtends nog best goed 'doorgaan' zonder steeds in slaap te vallen of zo, maar na verloop van tijd komt toch een keer de man met de hamer.

Wat je nu doet is steeds maar door-door-door-doorgaan om te voorkomen dat je die man met de hamer tegenkomt.

Maar het vervelende is: áls je op een gegeven moment instort heb je meteen een burn-out. 

Het is dus heel goed dat je jezelf nu een halt toeroept, kritisch kijkt naar al je bezigheden en er wat mee wil doen. Die stap heb je gezet! Gun jezelf de rust die de volgende stap je gaat geven: durf daadwerkelijk wat activiteiten te schrappen, bepaalde vrienden minder te zien, minder uit te gaan etc. Dat is eng, maar je hebt er uiteindelijk alleen maar profijt van.

Ik heb zelf trouwens een burn-out gehad en heb toen op advies van de psycholoog ongeveer 6 weken lang helemaal niks gedaan. Van 2 baantjes, 3 vrijwilligersbaantjes, een heleboel sociale dingen naar helemaal niks. (Oke: wat ik nog deed was fietsen, breien , familie zien en naar de psycholoog gaan.) Best heftig, maar ik heb toen wel aan mezelf kunnen werken en over dingen na kunnen denken. Daarna ben ik weer gaan opbouwen. Sindsdien houd ik het bij 1 baan en spreek ik vooral af met vriendinnen aan wie ik echt wat heb.

Het is soms ook zo ontzettend lastig om een goede balans te vinden! Ik herken hetgeen erg hoor. Zeker toen ik nog op kamers woonde, m'n master deed, veel feestjes wilden doen, 2 bijbaantjes had etc. Soms heb ik he nu rustiger en soms gewoon nog steeds zo druk. Ik merk dat ik juist opleef in die drukke periodes en slecht alleen thuis kan zijn. Misschien is het toch een kwestie van soms het over je heen laten komen?

Het is inderdaad zoeken naar een balans ja. Van alleen maar thuiszitten word ik ook ongelukkig. Maar als je constant bezig bent ben je continu adrenaline en cortisol en weet ik het wat voor hormonen aan het aanmaken en dat is óók niet gezond. Je krijgt dan bijna een soort afkickverschijnselen als je even geen prikkels hebt.

Jeetje toet, wat doe jij veel!
Het is bijna alsof je verslaafd bent aan stappen en uitgaan, en dat je ontwenningsverschijnselen krijgt als je thuis bent.

Ik zou een aantal dingen schrappen en een beetje structuur in je leven brengen met de dingen en mensen die je echt leuk vindt. Wie weet gaat dat allemaal vanzelf als je strandtent baantje zo stopt, dan moet je wel.

Toet ik kan je niet veel meer adviezen geven dan die hier al zijn gegeven.
Ik herken veel in je stukje, bij mij is die onrust vanzelf weggegaan. Nu had ik het wel wat minder druk dan jou (dan jij? als jij? Ik weet het niet meer!) maar ik had wel altijd het gevoel niets te willen missen en daardoor maar overal heen te gaan.

Je hebt wel echt veel baantjes, en hoewel het zal schelen als de strandtent dichtgaat krijg je daar wel iets nog drukkers voor in de plaats.

Qua werk herken ik het, ik heb ook vier bijbaantjes gehad en even was dat leuk maar uiteindelijk werd ik er gek van. Ik werd continue lastig gevallen en moest mijn agenda super goed bijhouden om niets te laten overlappen, daarbij wilde ik dan ook overal mijn gezicht blijven laten zien waardoor ik soms uit schuldgevoel maar een extra dienst ging werken zodat ik ook nog even op bijbaantje nummer X was geweest, zodat ze niet zouden denken dat ik daar niet vaak kwam. Als ik een dag vrij had had ik dus ook nooit rust want ik werd altijd al weer gebeld/gemaild over een volgende werkdienst. Dat koste mij zoveel energie, ik was altijd met werk bezig, en om dit goed te kunnen combineren. En ik had ook het gevoel dat ik nergens heel veel was, waardoor ik er ook niet echt heel erg op mijn gemak voelde. Nu heb ik nog twee bijbaantjes, wat soms al even puzzelen is, maar dit gaat veel beter.

Qua feesten herken ik het niet, al kan ik me wel indenken dat je dan in een soort roes leeft, van feestje naar feestje, welk feestje is dan écht leuk geweest? Het lijkt me dat als je bijv. een festival plant en hier ook echt naar toe kan leven je hier veel meer van geniet (en het scheelt natuurlijk in de kosten zodat je ook minder hoeft te werken ). Ik denk dat je pas echt gelukkig bent als je ook gelukkig kan zijn als je alleen bent, en niks hoeft te doen.

Natuurlijk hoort het nu ook bij je leeftijd en is de studententijd super leuk maar ik zou wel proberen hier iets meer een balans in te vinden, dingen doen die je echt wilt doen en niet dingen doen omdat je het anders mist of omdat iemand anders wel gaat. Zodat je zelf ook beter in balans bent. Wat ik weet van een studentenvereniging is dat het ontzettend veel tijd en geld kost, ook daar is een soort sociale druk waardoor je er bij wilt/moet zijn. Waar jij misschien net vanaf wilt. Maar het kan wel heel leuk zijn! Succes met de overwegingen!

Zo druk als jij heb ik het nooit gehad, maar ik heb ook periodes gehad waarin ik van alles deed, niets wilde missen en in mijn ogen waren het allemaal dingen die ik heel erg leuk vond en ook allemaal echt moest doen. En daar ging het ook een beetje mis, want het MOEST i.p.v. dat ik het echt wilde en echt heel erg leuk vond. Ook heel herkenbaar dat onrustig voelen als je een keer niets had te doen.
Bij mij was dit maar een korte periode want het begon me al vrij snel op te breken.
Ik heb toen alles op een heel laag pitje gezet en zoveel mogelijk geschrapt. In het begin bleef ik me onrustig voelen, maar al snel vond ik het heerlijk dat ik even niets hoefde en kon ik echt genieten van een dag helemaal niets doen en alleen maar een beetje series kijken, lezen etc. 
Op een gegeven moment begon de zin om weer dingen te gaan doen terug en toen voelde ik heel goed het verschil tussen wat ik echt heel erg leuk vond om te doen en dat wat ik dacht dat ik leuk vond om te doen. 

Tips vind ik een beetje lastig want het is voor iedereen weer anders, maar kijk eens goed naar alle dingen die je de afgelopen tijd gedaan hebt en wat vond je daarvan nou echt leuk en had je echt niet willen missen en wat had je niet perse hoeven doen. Ook als je kijkt naar komend jaar, wat wil je nu echt zelf heel graag en wat zijn de dingen die meer 'verplicht' voelen om te doen, omdat het nu nog kan. Ook is het goed om te bedenken dat je niets verplicht bent naar anderen toe, het is helemaal niet erg als je een poosje wat minder afspreekt. Uiteindelijk gaat het er niet om hoe vaak je afspreekt, maar meer om de inhoud.

Poubelle schreef:Toet ik kan je niet veel meer adviezen geven dan die hier al zijn gegeven.
Ik herken veel in je stukje, bij mij is die onrust vanzelf weggegaan. Nu had ik het wel wat minder druk dan jou (dan jij? als jij? Ik weet het niet meer!) maar ik had wel altijd het gevoel niets te willen missen en daardoor maar overal heen te gaan.

Je hebt wel echt veel baantjes, en hoewel het zal schelen als de strandtent dichtgaat krijg je daar wel iets nog drukkers voor in de plaats.

Eigenlijk niets meer aan toe te voegen. Ik heb ook tijden gehad dat ik altijd druk was, met iedereen weg was en niets wilde missen. En op een gegeven moment verdwijnt dat gewoon. Je kan het nu bijbenen, je strandtent baantje houd al op, je komt na september wel in rustiger vaarwater. Komt wel goed  

Hoewel een studentenvereniging wel heel veel tijd gaat kosten hoor! Mijn zusje zit ook bij een vereniging en ze heeft het heel erg naar haar zin, maar het kost en kostte haar ongelofelijk veel tijd. Je moet daar best veel voor laten omdat je gewoon veel verlichtingen hebt, zeker omdat je ook wel bij een dispuut wil denk ik.