N.a.v Zeg jij zelf sorry tegen je kinderen?

Als je bijvoorbeeld boos bent geweest of snauwerig? 

Ik doe dat wel. Als ik boos op hem ben door omstandigheden waar hij eigenlijk niet zoveel aan kon doen (haast, hij treuzelen met eten enz), dan zeg ik sorry en waarom.

Je zou denken dat het vanzelfsprekend is, maar mijn ouders deden dat dus nooit. En dat vond ik zo vervelend altijd. Zij vonden dat ze dat niet hoefden omdat ze de ouders waren.

Ja, ik zeg het soms zelfs wat te vaak. Dat iemand tegen me aanloopt en dat ik dan sorry zeg... dat moet ik echt afleren.

Edit: verkeerd begrepen, ik dacht dat het over sorry zeggen in het algemeen ging  Tegen mijn kinderen zeg ik het wel altijd, deden mijn ouders ook gelukkig!

Ja altijd. Mijn ouders deden dat dus ook nooit! En nog niet.  

Ja dat doe ik ook altijd. Als ik het van hun verwacht moet ik het zelf ook doen vind ik.

Ik doe dat wel ja. Ik ben dan wel zijn moeder, maar dat maakt mij nog geen heilige die nooit iets verkeerd doet. Dus ja, als ik snauwerig tegen hem ben dan zeg ik daar later wel sorry voor, ook al snapt hij er nu misschien nog niks van.

Ik vind het moeilijk, maar ik heb het van mijn ouders ook nooit geleerd. Bij iets wat per ongeluk gaat zich ik het wel direct,vooral bij de kleine dingetjes, maar fouten toegeven en na een ruzie sorry zeggen vind ik echt ontzettend moeilijk. Ookal weet ik dat ik het bij het verkeerde eind had en een sorry gerechtvaardigd is.

Edit: oh, dacht dat dit een topic in z'n algemeenheid was. Dat 'tegen je kinderen' stond net nog niet in de titel

Tania schreef:Ja dat doe ik ook altijd. Als ik het van hun verwacht moet ik het zelf ook doen vind ik.

+1

Te weinig. Mijn ouders deden dat ook nooit en ik probeer er nu wel echt op te letten.

Als het onredelijk was wat ik zei wel. Als ik ben uitgevallen nadat ze echt vervelend zijn geweest niet. Gisteren bijvoorbeeld lagen we samen op de bank en Yrsa duwde de hele tijd haar voeten in mijn gezicht, na een paar waarschuwingen ben ik flink boos geworden en toen begon ze te huilen. Ik zeg dan geen sorry, maar ik troost haar wel en leg uit waarom ik zo boos werd en dan maken we het goed.

Ligt aan de situatie maar meestal wel. En dan zegt hij heel lief 'geeft niks mama' Nou dan kan je me opvegen..

Ja, dat zeg ik tegen ze. Als ik ze per ongeluk pijn doe (tegen ze aanloop, ze ergens tegen aan stoot) of bijv. als ik onredelijk tegen ze geweest ben.

Liadan schreef:Ja, dat zeg ik tegen ze. Als ik ze per ongeluk pijn doe (tegen ze aanloop, ze ergens tegen aan stoot) of bijv. als ik onredelijk tegen ze geweest ben.

Hier ook zo ja.

Susan schreef:Als het onredelijk was wat ik zei wel. Als ik ben uitgevallen nadat ze echt vervelend zijn geweest niet. Gisteren bijvoorbeeld lagen we samen op de bank en Yrsa duwde de hele tijd haar voeten in mijn gezicht, na een paar waarschuwingen ben ik flink boos geworden en toen begon ze te huilen. Ik zeg dan geen sorry, maar ik troost haar wel en leg uit waarom ik zo boos werd en dan maken we het goed.

Ja precies. Zo doe ik het ook.

Laatst was ze echt stront vervelend in de keuken. Toen heb ik haar boos opgetild en in de woonkamer gezet. Ik had het misschien iets pedagogisch verantwoorder aan kunnen pakken, maar ik was er helemaal klaar mee. Dat heb ik haar toen ook uitgelegd.

Bimbam schreef:Ik doe dat wel ja. Ik ben dan wel zijn moeder, maar dat maakt mij nog geen heilige die nooit iets verkeerd doet. Dus ja, als ik snauwerig tegen hem ben dan zeg ik daar later wel sorry voor, ook al snapt hij er nu misschien nog niks van.

Eens.

Ja, vooral als ik onredelijk was tijdens een depressieve bui. Dan leg ik ook uit waarom ik zo deed.

Als ik onredelijk boos was wel.
Soms kunnen ze zo klieren dat ik om iets kleins uit m'n slof kan schieten, dan zeg ik daarna wel sorry en leg ik uit waarom ik zo boos werd.

Ja ik doe dat als ik onredelijk ben geweest of als ik per ongeluk hun pijn doe.

Maple schreef:Ik vind het moeilijk, maar ik heb het van mijn ouders ook nooit geleerd. Bij iets wat per ongeluk gaat zich ik het wel direct,vooral bij de kleine dingetjes, maar fouten toegeven en na een ruzie sorry zeggen vind ik echt ontzettend moeilijk. Ookal weet ik dat ik het bij het verkeerde eind had en een sorry gerechtvaardigd is.

Edit: oh, dacht dat dit een topic in z'n algemeenheid was. Dat 'tegen je kinderen' stond net nog niet in de titel

Nee, zag later dat het anders werd opgevat. Dacht dat het wel begrepen werd ivm de pijler enzo haha. Maar maakt niks uit hoor.

Hoe kan het dan dat je het na een ruzie moeilijk vindt?

Ja dan zeg ik dat ook.


Mijn dochter overdrijft er de laatste tijd wel wat in haha.... 
Bijvoorbeeld lopen we langs een supermarkt, zegt ze: mama gaan we flesjes kopen?? ik: nee schat vandaag even niet! zegt ze: nou! dat is niet zo leuk he, zeg maar sorry tegen mij! 

Ja hoor. Als ik inzie dat ik onredelijk ben geweest praten wij daar vaak eventjes over en zeg ik sorry.

Ja ik zeg gewoon sorry tegen hem. soms loop ik hem perongeluk omver dan zeg ik sorry. Maar soms ook als ik onredelijk ben geweest, boos op hem (omdat ik migraine heb val ik dan nogal snel uit) dan zeg ik sorry, mama had niet zo boos moeten doen tegen jou, het spijt mij, Zijn we nu weer vriendjes? (en dan zegt hij ja en geven we elkaar een knuffel)

Als ik boos ben op haar zeg ik geen sorry achteraf, ben altijd wel met een reden boos. Als ze gaat huilen dan leg ik uit waarom ik boos ben maar ik vind niet dat ik daarvoor sorry hoef te zeggen.

Als ik haar per ongeluk omver loop of als ik dr haar te hard kam of iets in die richting dan zeg ik wel sorry.

Snoes schreef:

Bimbam schreef:Ik doe dat wel ja. Ik ben dan wel zijn moeder, maar dat maakt mij nog geen heilige die nooit iets verkeerd doet. Dus ja, als ik snauwerig tegen hem ben dan zeg ik daar later wel sorry voor, ook al snapt hij er nu misschien nog niks van.

Eens.

 Hier sluit ik mij bij aan.

Ik zeg niet altijd sorry als ik boos ben. Ze krijgen wel eens een tik op de billen en daar sta ik eigenlijk niet achter en dan zeg ik wel sorry en leg ik uit dat dat niet hoort en waarom het gebeurde. Iedereen maakt fouten en ik vind het dan veel belangrijker dat ik daar ook open over ben naar hen toe dan dat ik koppig erachter blijf staan. Als ik boos word om niks leg ik dat later ook uit en zeg dat ze het niet verdiend hebben. Klinkt net of dat heel vaak gebeurt dat is niet zo maar als het gebeurt wil ik het wel uitleggen.

Ja ik zeg sorry als ik bijvoorbeeld onredelijk ben geweest, of hem omver loop (ben nogal een kluns en mijn zoon ook dus dat gebeurt nog wel eens haha)

Andersom verwacht ik dat ook en in mijn ogen doet goed voorbeeld volgen.