Zelf zorg overnemen van kinderen bij overlijden ouders

N.a.v. het topic in de pijler zwangerschap.
Wat zeg jij als er wordt gevraagd of je bij het overlijden van je broer/zus/vriendin de zorg over wil nemen van hun kinderen?
Waarom zou je ja/nee zeggen?

Familie (en schoonfamilie): Uiteraard, andersom zou ik dit ook zo regelen. Vind ik heel vanzelfsprekend ook voor de manier waarop wij omgaan met elkaar.

Vriendinnen: Ik denk niet dat ik close genoeg ben met iemand om dit te regelen/vragen. Zou er behoorlijk verbaast door zijn en het ook niet willen denk ik.

Ik heb 3 goede vriendinnen waar ik dat voor zou doen. Voor neefjes/nichtjes vanzelfsprekend. Maar goed, ik heb 2 kinderen. Ik weet niet of ik het gedaan zou hebben als ik zelf geen kinderen zou hebben gehad.

Voor mijn familie en goede vrienden zou ik geen moment twijfelen en de zorg overnemen als beide ouders komen te overlijden.

Als ouders dat aan mij vragen, neem ik aan dat ik close ben met hun kinderen. Als ik denk dat ik voor hen een goed vangnet kan zijn, zou ik dat zonder twijfel doen. Al zou nu niemand dat vragen, omdat ik nog studeer en niet echt veel mensen in mijn omgeving heb die kinderen hebben. Ik kan me echter voorstellen dat het later wel zou kunnen gebeuren en als ik al een goede band heb met de kinderen dan zou ik dat doen. Als ik denk dat ze wellicht beter op hun plek zouden zijn bij anderen, omdat ik weet dat ze daar een veel betere band mee hebben, zou ik dat ook eerlijk zeggen denk ik.

Powerbabe schreef:Voor mijn familie en goede vrienden zou ik geen moment twijfelen en de zorg overnemen als beide ouders komen te overlijden.

+1.

Daarbij vind ik het best een eer als je gevraagd wordt voogd te worden van andermans kinderen. Mijn zwager voelt zich nog steeds zeer vereerd dat wij hem als voogd hebben aangewezen mochten mijn man en ik komen te overlijden.

Daar kan ik pas op antwoorden als ik echt in de situatie zit. Hangt er helemaal vanaf door wie ik gevraagd zou worden. Ik heb zelf geen kinderen dus kan me eigenlijk niet voorstellen dat iemand dat aan mij zou vragen omdat ik zelf nog niet weet hoe ik ben in het ouderschap en een ander dat dus helemaal niet kan weten.

Mijn zus verwacht in oktober een kindje en zij heeft mij als voogd gevraagd. Ze wil dit graag geregeld hebben voordat het kindje geboren is. Ik heb hier geen moment over getwijfeld en meteen ja gezegd. Bij vrienden/kennissen zou ik het denk ik ook wel doen, afhankelijk van de band die ik met de ouders en het kindje heb.

Ik ben voogd van m`n broers zoontje. Mocht de moeder van zijn zoontje iets overkomen, dan ben ik automatisch mede-voogd omdat mijn broer nooit volledig voor hem kan zorgen. Mocht mijn broer ook komen te overlijden dan ben ik voogd.

Niet quoten graag.

Mijn vriendinnen hebben nog geen kids, maar ik zou 't zo doen, zonder problemen en ik zou ook mijn kind aan haar toevertrouwen. (Ik denk nu specifiek aan één vriendin, omdat zij een huis heeft met tuin en genoeg slaapkamers etc en meer moedertype is dan de ander)

Van mijn nicht zou ik 't vreemd vinden, maar da's omdat haar partner nog familie heeft en zijzelf heeft nog een zus, die allemaal ouder en moederlijk etc zijn, dan ik ben.

Bij ons is 't wel zo, dat als er iets gebeurt, met de ouders van mijn broertje, ik zijn wettelijke voogd word. Dit is ook vastgelegd. Ik zie 't niet gebeuren dat er iets met zowel zijn vader als moeder gebeurt, maar 't is wel allemaal geregeld, just in case.

Voor de kinderen van mijn zus zeker wel, echter hebben zij ervoor gekozen dat de kinderen dan naar mijn ouders gaan. Mijnbroer en de zus van mijn man hebben nog geen kindjes mar ik zou het zeker willen/doen indien het gevraagd wordt. Ik denk niet dat vrienden het zullen vrgn maar ik zal het dan zeker in overweging nemen.

Ik zou het zeker doen. Op zo'n moment denk ik niet meer aan mijn eigen belang, maar enkel nog aan het belang van de kinderen. De kinderen zijn dan hun ouders verloren. Dat is al zwaar genoeg, dus ik zou zonder meer mijn best doen om het verlies zo draaglijk mogelijk voor ze te maken en daar hoort bij dat ik ze zou opnemen in mijn gezin mocht dat mij gevraagd worden.

Nee. Op dit moment duidelijk niet. Ik ben een student, ik kan op mijn kamer sowieso geen kinderen hebben, ik heb geen geld, geen ruimte, geen tijd. Daarnaast kan ik niet omgaan met kinderen, ik denk dat die kinderen diep ongelukkig zouden worden bij mij. Maar ik denk ook niet dat iemand mij binnenkort in deze positie gaat plaatsen. Vriendinnen krijgen hopelijk nog lang geen kinderen en voor kinderen van mijn zus zou mijn moeder of de familie van mijn zwager een veel logischere (?) keuze zijn.

Ik heb dat geregeld met mijn nichtje toendertijd. Maar gezien het feit dat mijn zus en haar toenmalige partner uit elkaar zijn schat ik de kans nihil dat hen beide iets overkomt. Ik hoop natuurlijk dat het nooit nodig is maar ik zou er absoluut alles aan doen om de zorg op me te nemen.

Zeker weten. Nu hebben mijn broer en zusje in Nederland nog geen kinderen, maar hun kinderen zou ik zonder aarzelen in huis nemen. Ik zou er nu geen geld en tijd voor hebben, maar als het zou gebeuren dan zorg ik daar maar voor.

Ja dat zou ik wel doen.