Meiden in de kinderopvang die dit herkennen

Liever niet quoten voor het geval ik dit nog weg wil halen!!
Ik werk al ruim 8 jaar in de kinderopvang en durf best te zeggen dat ik een hoop ervaring heb en gewoon goed ben in mijn werk. Sinds een half jaar werk ik bij een nieuw geopend kdv en heb hier al een contract voor onbepaalde tijd gekregen. Zoiezo heb ik erg veel moeite met loslaten, ik voel mij over verantwoordelijk voor de kinderen en merk dat ik het erg moeilijk vind dat er op de dagen dat ik er niet ben er anders (slordiger, spenen worden verwisseld, kinderen krijgen de verkeerde kleren aan en schema's worden niet ingevuld) gewerkt wordt.
Mijn vraag is, hoe ga je om met een collega die op een totaal ander niveau werkt zonder dat dit voor onwijze irritaties zorgt?

Ik werk dan wel niet in de kinderopvang, maar ik snap precies wat je bedoelt!
Zelf heb ik de oplossing nog niet gevonden (ik heb er toevallig ook een topic over geopend)

Ik moet een andere denkwijze zien te krijgen en me minder druk maken, anders levert dat voor mij teveel stress op.

Ik hoop voor je dat jij een manier vindt om ermee om te gaan!

BJA schreef:Ik werk dan wel niet in de kinderopvang, maar ik snap precies wat je bedoelt!
Zelf heb ik de oplossing nog niet gevonden (ik heb er toevallig ook een topic over geopend)

Ik moet een andere denkwijze zien te krijgen en me minder druk maken, anders levert dat voor mij teveel stress op.

Ik hoop voor je dat jij een manier vindt om ermee om te gaan!

Ik ga je topic even opzoeken! Het kost zoveel energie en zorgt voor koppijn

Communicatie, en desnoods een gesprek met een leidinggevende. En proberen los te laten, als dingen die er niet zo heel erg toe doen, slordig zijn, dat maar proberen los te laten. Ik hou dit topic verder in de gaten want ik heb min of meer hetzelfde probleem. Met twee van mijn drie naaste collega's werk ik heelrijk samen en als het niet loopt kunnen we dat gewoon tegen elkaar zeggen, nemen we het op en gaan we ermee aan de slag. Maar met de derde heb ik ontzettend veel strubbelingen.

Het kost inderdaad veel energie. Ik ben in het weekend vaak moe en heb geen zin om leuke dingen te ondernemen.
Ik hoop niet dat jij er ook last van hebt.
Alles wat ik ook zeg tegen bepaalde collega's waarme ik samenwerk wordt ook niet opgepakt.
Er wordt niet geluisterd en alles is niet boeiend hoor ik steeds letterlijk.
Wellicht kan ik tezijnertijd intern solliciteren, das altijd nog een optie.

Aangeven bij je collega's waar je tegenaan loopt. En samen een oplossing zoeken. Misschien hebben zij tips nodig om dingen niet te verwisselen etc. Communicatie is zo belangrijk.

Wij hebben ieder maand een meeting waarin alles wordt besproken en op elkaar wordt afgestemd.
Bij ons is ook iedereen anders, maar in de grote lijnen proberen we alles op elkaar af te stemmen.
We hebben een soort 'regels' opgesteld, en soms moeten we daar iedere meeting op terugkomen maar het werkt wel!
Schrijf gewoon jouw irritaties op, bedenk ook evt oplossingen etc.

We hebben ook een overdrachtsboek, waarin iedereen schrijft over wat er die dag is gebeurd, bijzonderheden en evt. irritaties, onvolkomenheden.
Onze leidinggevende filtert de irritaties uit het boek en laat die ook weer terugkomen tijdens de meeting zodat er overeenstemming over een oplossing kan worden gevonden

Zo hebben wij een spenenbak (gewoon een hobbydoos) met verschillende vakjes, en de namen van de kindjes in de vakjes, zo weten we precies welke speen bij wie hoort.
Ook heeft ieder kind een eigen mandje, waarin alle persoonlijke eigendommen zitten en dus ook hun kleren, knuffels en evt. luiers.
Ze hebben ook een eigen kapstok, met een naamplaatje erboven.

We proberen alles zo goed mogelijk te coderen, zodat we weten van wie wat is.

Sowieso zou ik een gesprek met de desbetreffende collega aanknopen, over waar je tegen aanloopt en wat je irritaties zijn, misschien zijn dit wel juist haar valkuilen en kun je haar erbij helpen.
Verder heeft het ook wel met jullie beleid te maken, is het zo dat iedereen op zijn eigen manier werkt of werkt iedereen strikt volgens de regels?

Uiteindelijk zal je ook dingen moeten gaan accepteren, ik erger me al jaren aan het slechte schoonmaken van sommige collega's. Na hen zo vaak aan gesproken te hebben en het zo vaak in de vergadering heb gegooit zie ik nu dat het gewoon geen nut heeft. Ik accepteer dat hun prioriteit niet naar een schone ruimte gaat maar ik blijf zelf wel lekker door poetsen, omdat ik dit wel belangrijk vind.

Ik herken het heel erg. Ik heb twee collega's bij mij op de groep en hun werken zó anders dan ik, en ook wel weer andersom. We vinden allemaal weer andere dingen belangrijk en dat maakt het heel erg lastig. We proberen nu ook beter te communiceren, afspraken te maken en elkaar daar aan te herrineren zodat niet weer de klad erin komt. Alleen denken hun beide over veel dingen meer hetzelfde dan ik en heb ik vaak het gevoel dat ik er een beetje buiten val wat het voor mijn gevoel nog lastiger maakt. Ik moet ook eerlijk bekennen dat het m'n werk soms minder leuk maakt.

Is er een collega die overlap heeft qua werkdagen: die en met jou werkt en met die onzorgvuldige collega's? Dan kun je haar misschien vragen of zij wat extra oplet dat de dingen gebeuren?

Sowieso is het denk ik deels een kwestie van accepteren. Waarschijnlijk werk jij de meeste dagen, en dit betekent dat er meer op jouw schouders terecht komt, en dat jij als het ware de groep "trekt".

Ik heb het in mijn vorige werk ook gehad. Ik ben ook van de regels, zowel naar de kinderen toe, als wat betreft de hygiene, lijsten bijhoudem observeren etc...
Toen ik daar begon zaten er nog kindgegevens in de kindgegevens map van kinderen die al 8 (!) jaar weg waren...de groep was 1 grote bende, veel onveilig speelgoed, action spul enzo. Observeren hoort bij ons 2x per jaar, dit was bij sommige kinderen nog nooit gebeurd. Vaak gebeurd dat er een kindje ziek was, wilden we ouders bellen, klopte de tel nummers niet meer... schoonmaakroosters werden niet bijgehouden...zo kan ik nog wel even doorgaan...

Ik ergerde me er groen en geel aan, deels mijn eigen schuld omdat ik dingen moeilijk los kan laten en een perfectionist ben, maar deels ook de schuld van mn collega toen, die voerde echt geen bal uit. heel veel gesprekken over gehad met haar en leidinggevende, maar ja...leidinggevende en collega kenden elkaar al 15 jaar, dus ik trok aan het kortste eind. Zelf toen andere collegas een gesprek met de leidinggevende aanvroegen, gebeurde er niets...

Uiteindelijk kreeg ik een kans voor een nieuwe baan, en heb deze ook meteen aangegrepen toen... weg uit die chaos!

Maar goed, je vroeg om tips, en sja...die zijn er haast niet, behalve gewoon blijven communiceren. Als je er niet over communiceert ga je je nog meer ergeren, en daar heb alleen jij zelf last van denk ik...

Dank voor jullie reacties! Ik herken zoveel in de dingen die jullie schrijven. Ik ben vrijdag heel open naar mijn werk gegaan en dacht ik ga mij niet druk maken. Het was een prima dagje maar ook een hele rustige dus we zullen zien wat de rest van de week brengt!

Ik heb de hele topic/ reacties niet doorgelezen... (moet zo weg, maar wilde wel even snel reageren)...

Ik ben zelf leidinggevende in de kinderopvang van de BSO. Als dit soort dingen bij mij op de groep zouden spelen, zou ik dit zelf moeten signaleren, maar ik zou het ook fijn vinden als collega's/ het team dit bij mij meld. Op die manier kan de leidinggevende meer sturing geven aan het personeel en zo nodig nieuwe regels stellen zodat iedereen weet hoe je werkt ed.

Heb je het weleens bespreekbaar gemaakt in een werkoverleg? Reageer later wel uitgebreider... Moet nu snel weg!