Mijn bevallingsverhaal

Komt ie!

Zondag 23 september was ik 40 weken zwanger en ik was echt ontzettend chagrijnig. Rond 10 uur in de ochtend zijn we in de auto gestapt, op weg naar Haren om daar even de schade op te nemen na de rellen van vrijdag. Daarna naar mijn schoonouders in Zuidlaren gegaan. We wilden alleen even op de koffie gaan, maar uiteindelijk zijn we toch nog een hele dag gebleven. Thuis hebben we snel nog even een tosti gemaakt en wat soep, daarna de kinderen op bed. Zelf gaan we pas rond 22:30 uur naar bed, en we slapen pas rond 23:30 uur.

Rond 01:00 uur moet ik naar de wc. Dat is niets nieuws, ik moet ’s nachts wel 10 keer naar de wc tijdens de zwangerschap. Dat is al een routine uitstapje, ik stap daarna ook weer snel in bed. In bed voel ik opeens toch iets wat op een wee lijkt. Een tijdje later alweer 1, en dan voel ik ook dat mijn onderbroek nat is. Om 01:05 uur dus weer naar de wc, en ja, mijn vliezen zijn gebroken. Ik maak meteen Michiel maar wakker, de kinderen moeten immers ook nog ondergebracht worden. Ondertussen lig ik nog steeds in bed, want de weeën komen al best snel en beginnen ook wel pittig te worden. Ondertussen kan ik Michiel nog allemaal opdrachten geven, zoals tas inpakken, autostoelen uit mijn auto halen, ouders bellen, verloskundige bellen.

Om iets voor 02:00 uur halen mijn schoonouders Laurens en Pepijn op. Laurens vindt het allemaal wel leuk, Michiel zegt nog: ‘Papa en mama gaan naar het ziekenhuis’. Laurens antwoordt: ‘Dan wordt de baby geboren.’

Om 02:05 uur is de verloskundige er. Ik blijk al 8 cm ontsluiting te hebben. De verloskundige besluit om niet meer naar het ziekenhuis te gaan, dat gaat niet meer lukken. Ik ben wel blij, want ik had zelf ook niet zo’n zin om nog in de auto te gaan. Even daarvoor had ik nog tegen Michiel gezegd: ‘Als ik nu nog maar 3 cm heb, dan eis ik een ruggenprik’.

De verloskundige belt kraamzorg en gaat alles klaarzetten. Ook Michiel wordt aan het werk gezet om allerlei spullen te verzamelen. Die arme schat werd er maar zenuwachtig van.

Daarna gaat alles heel snel, ik mag gaan persen op bed en zowaar heb ik wel wat persweeën. Het schiet alleen niet erg op, dus daarna mag ik op de baarkruk gaan persen. Ook daar zit ik een tijd op, maar wederom schiet het niet erg op. Ondertussen voel ik de persweeën heel erg in mijn rug, en daarom zijn ze ook heel moeilijk om op te vangen.

Na meer dan een uur persen vraagt de verloskundige of ik denk dat het gaat lukken. Na lang denken besluiten we toch met de ambulance naar het ziekenhuis te gaan. In de ambulance mag ik niet persen, maar moet ik de weeën wegzuchten, echt heel erg! Stiekem heb ik wel een paar keer heel hard geperst, en ja, ik heb ook een paar keer heel hard geschreeuwd.

Iets over 04:30 uur zijn we in het ziekenhuis. Het is die nacht erg druk, de verloskamer waar ik terecht kom is dan ook net schoongemaakt, maar de lamp is nog wel besmeurt met bloed van mijn voorgangster. De gynaecoloog is ***, zij was ook aanwezig bij de bevalling bij Pepijn. Zij voelt dat Elise als een sterrenkijker ligt, dus met haar gezicht omhoog, maar daarnaast ook met haar gezicht naar voren, in plaats van met haar kin op haar borst. De gynaecoloog gaat meteen overleggen of een vacuümpomp nodig is, of een keizersnee. Ondertussen heb ik iedereen heel duidelijk gemaakt dat ik geen vacuümpomp wil. Mijn instelling was: ‘Dan snij je mij maar open, ik wil geen vacuümpomp op het hoofd van mijn kind’. Uiteindelijk bleek dat een vacuüm ook helemaal niet kon. Op dat moment, geen idee hoe dit kan, krijg ik opeens persdrang en pers ik Elise in een paar keer eruit, om 04:51 uur! Hoe wonderlijk, er stonden nog allemaal mensen aan mijn bed om een infuus te prikken, maar daar was ze al! Ik was even helemaal verbouwereerd en daarna gewoon zo enorm blij, ik heb wel 10 keer geroepen: ‘Daar is ze al! En ik heb het helemaal zelf gedaan!’

Daarna bleek dat Elise 4640 gram weegt, en daarom moeten we nog even blijven omdat ze op haar bloedsuikers gecontroleerd wordt. Die zijn ook allemaal goed, en rond 15 uur die middag zijn we thuis.

Achteraf gezien was het wel een flink pijnlijke bevalling, met name de weeën, maar toch weer een bevalling die uiteindelijk op eigen kracht is gedaan, zonder weeënopwekkers.

Allereerst, ik lees nauwelijks bevallingsverhalen, maar wat heb je dit bondig, fijn, en leuk geschreven, chapeau!

Klinkt inderdaad als een hele pijnlijke bevalling! Maar je hebt het wel zelf gedaan! Ik ging naar het ziekenhuis voor een ruggeprik maar ik moest 2 uur wachten en in die tijd had ik ineens 8 cm ontsluiting, dus kon geen prik meer, maar man man man wat ben ik stiekem toch trots dat ik het helemaal zelf heb gedaan!

Nu lekker genieten van jullie gezin! Vinden je zoons haar net zo lief?

Parel schreef:Allereerst, ik lees nauwelijks bevallingsverhalen, maar wat heb je dit bondig, fijn, en leuk geschreven, chapeau!

Klinkt inderdaad als een hele pijnlijke bevalling! Maar je hebt het wel zelf gedaan! Ik ging naar het ziekenhuis voor een ruggeprik maar ik moest 2 uur wachten en in die tijd had ik ineens 8 cm ontsluiting, dus kon geen prik meer, maar man man man wat ben ik stiekem toch trots dat ik het helemaal zelf heb gedaan!

Nu lekker genieten van jullie gezin! Vinden je zoons haar net zo lief?

Herkenbaar!! Ik was op een punt dat ik het echt niet meer trok, en wilde toen een ruggenprik, maar ik had koorts en het mocht dus niet, en uiteindelijk heb ik het zonder pijnstilling gedaan. Toch een trots gevoel inderdaad

Je hebt het inderdaad fijn geschreven Darius! Klinkt als een vlotte, maar heftige bevalling.
Fijn dat jullie toch lekker naar huis mochten.

Dat trotse gevoel van het zonder pijnstilling hebben gedaan herken ik. Al ging het bij mij zo snel dat ik de keus ook niet had.
Darius wat is precies de reden dat je geen vacuumpomp wou? Als ze bij mij geen vacuumpomp hadden gebruikt was hij er niet uitgekomen. Een keizersnee lijkt me echt niets.

Maar super dat je het op eigen kracht hebt gedaan, trots mag je zeker zijn. Geniet van jullie gezinnetje!

amber22 schreef:Dat trotse gevoel van het zonder pijnstilling hebben gedaan herken ik. Al ging het bij mij zo snel dat ik de keus ook niet had.
Darius wat is precies de reden dat je geen vacuumpomp wou? Als ze bij mij geen vacuumpomp hadden gebruikt was hij er niet uitgekomen. Een keizersnee lijkt me echt niets.

Maar super dat je het op eigen kracht hebt gedaan, trots mag je zeker zijn. Geniet van jullie gezinnetje!

Sorry hoor maar ik heb er 1 gehad na 29 uur weeën en een uur persen en ik ben blij dat ze niet met de vacuumpomp aan de slag konden. Een keizersnee is heftig maar niet het einde van de wereld. Ik ben ook blij want van voor tot achter uitscheuren zie ik niet zitten.


Darius, jammer dat het thuis niet lukte. Maar wel fijn dat je het op eigen kracht heb gedaan.

Parel schreef: maar man man man wat ben ik stiekem toch trots dat ik het helemaal zelf heb gedaan!

Met een ruggeprik doe je nog steeds alles helemaal zelf natuurlijk.

Darius, nogmaals van harte met je meisje!

Happydobby schreef:

amber22 schreef:Dat trotse gevoel van het zonder pijnstilling hebben gedaan herken ik. Al ging het bij mij zo snel dat ik de keus ook niet had.
Darius wat is precies de reden dat je geen vacuumpomp wou? Als ze bij mij geen vacuumpomp hadden gebruikt was hij er niet uitgekomen. Een keizersnee lijkt me echt niets.

Maar super dat je het op eigen kracht hebt gedaan, trots mag je zeker zijn. Geniet van jullie gezinnetje!

Sorry hoor maar ik heb er 1 gehad na 29 uur weeën en een uur persen en ik ben blij dat ze niet met de vacuumpomp aan de slag konden. Een keizersnee is heftig maar niet het einde van de wereld. Ik ben ook blij want van voor tot achter uitscheuren zie ik niet zitten.


Darius, jammer dat het thuis niet lukte. Maar wel fijn dat je het op eigen kracht heb gedaan.

Ik bedoel niet dat het verkeerd is, in tegendeel. Maar het kwam op mij over, dat als een vacuum op dat moment een goede mogelijkheid zou zijn dat ze dan liever een keizersnee wou.

Fijn dat alles nu goed is en jullie thuis als gezin kunnen genieten! Hoe reageren de jongens nu op Elise? Zijn zeker helemaal trots op haar.

Enne, terugkomend op een ruggeprik o.i.d. ik denk dat je op welke manier je kind ook ter wereld komt trots en dankbaar mag zijn dat je kind ter wereld mag brengen. Soms gaat een bevalling niet zoals verwacht( net zoals de afloop na de bevalling en de situatie van het kindje) en zijn daar hulpmiddelen bij nodig. Ik was in ieder geval erg blij met mijn ruggeprik.

Flip Fluitketel schreef:Fijn dat alles nu goed is en jullie thuis als gezin kunnen genieten! Hoe reageren de jongens nu op Elise? Zijn zeker helemaal trots op haar.

Enne, terugkomend op een ruggeprik o.i.d. ik denk dat je op welke manier je kind ook ter wereld komt trots en dankbaar mag zijn dat je kind ter wereld mag brengen. Soms gaat een bevalling niet zoals verwacht( net zoals de afloop na de bevalling en de situatie van het kindje) en zijn daar hulpmiddelen bij nodig. Ik was in ieder geval erg blij met mijn ruggeprik.

Mee eens flip fluitketel, ik had ook geen keus of ik een vacuumpomp wou of niet. Het hartje van l.uuk zakte steeds weg tijdens het persen, en dit kon gewoon niet langer duren. Ik heb geen idee hoelang het voorbereiden voor een (spoed)keizersnee duurt, maar misschien was dit al wel te lang geweest. Ben dus blij dat de vacuumpomp gebruikt is. En besef goed dat een vacuum ook niet alles is. Het is zo snel gedaan dat l.uuk zijn sleutelbeen heeft gebroken en zoals het er nu naar uit ziet ook spier of zenuwschade in zijn arm heeft. Maar het kon niet anders..

En ook een keizersnee is iets waar je soms gewoon geen andere keus voor hebt.

Wat een verhaal Darius! Maar fijn dat alles goed is en jullie snel naar huis mochten.
Hoe vinden je jongens het om een zusje te hebben?

Wat heb je het verhaal mooi geschreven, Darius.
Geniet van jullie gezinnetje!

Wat een vlotte start en jammer dat de bevalling zo hectisch eindigde. Wel fijn dat ze uiteindelijk toch nog op de natuurlijke manier en zonder hulp geboren is!

Bedankt voor jullie reacties!

Betreft vacuum of keizersnee: er was net tegen mij gezegd dat Elise met haar gezichtje naar voren lag, en dat ze ging overleggen of een vacuum uberhaupt wel kon, of dat het een keizersnee werd. Toen ik dat hoorde, wilde ik al helemaal geen gepruts daar beneden met eventueel het risico dat die vacuum verkeerd geplaatst werd. En ik wilde gewoon geen vacuum, ik wilde niet dat iemand mijn kind pijn ging doen. Voor mijn gevoel kon ik beter kiezen voor een keizersnee, dan had ik pijn, en mijn kindje niet. Het was gewoon puur gevoelsmatig, die keuze.

En ja, L en P vinden E echt heel erg leuk, L is een grote trotse broer, en dat is gewoon zo schattig om te zien!! P snapt het allemaal nog niet zo goed, maar gisteren kwam hij wel met een knuffeltje en een speentje aankruipen om aan E te geven, dus hij krijgt er wel wat van mee. Heerlijk, wat een rijkdom!!

Wat een mooi omschreven verhaal en fijn dat ze zo blij zijn met hun zusje!

Wat een heftige bevalling meid. Vooral het moment ddat ze begonnen over een keizersnee. Ik had met J toen hetzelfde en vind het wel mooi om te lezen dat het toch ook goed kan komen

Je hebt haar niet kado gekregen, maar wat super dat het je uiteindelijk toch zelf gelukt is!! Heel veel geluk met je gezin!

Zo he dat vind ik best een heel verhaal! Het leek in het begin wel heel vlot te gaan!! Toen werd het dus wel even spannend, maar wat mooi dat jullie meisje op jouw eigen kracht er wereld kwam en dat er geen vacuüm aan te past hoefde te komen!
Bijzonder om te lezen hoe dat op het laatst ging!