Onhandelbare peuter/kleuter

Ik zit hier thuis echt met een onhandelbare peuter/bijna kleuter.
Nu snap ik ook wel dat in de afgelopen maanden de wereld op zijn kop heeft gestaan voor ons allemaal, maar het loopt nu gewoon de spuitgaten uit en het wordt gewoon onredelijk. Ze schopt, ze slaat, ze duwt, ze trekt en heeft een enorme brutale mond. We zijn allemaal het slachtoffer. Ik kreeg gister zo’n harde trap in mijn rug terwijl we op de bank zaten dat ik helemaal naar lucht moest happen. Ik trok het niet meer en barstte in huilen uit. Dit maakte wel indruk en de rest van de middag was deden haar oren het wel. Tot haar vader thuis kwam en het begon weer overnieuw.. Ze zit hem gewoon te narren ook al zit hij bij haar of speelt met hem buiten. Het wordt gewoon onredelijk en ik zie elke keer weer meer tegenop. Gelukkig is de drieling nog geen slachtoffer en geeft ze die alleen nog kusjes maar mijn middelste moet het ook regelmatig ontgelden. We proberen nu zelf om elke dag haar zeker een half uur apart te nemen. Even mee boodschappen doen, even mee tanken.. Lekker rondje fietsen met papa noem maar op.
Ze wordt bijna 4 en ik kijk nu eerlijk gezegd uit naar het moment dat ze naar de basisschool gaat. En ik wil dat helemaal niet. Ik wil mijn lieve sociale, knuffelige dochter terug..  Dat het vakantie is en ze ook niet naar de peuterspeelzaal gaat maakt het er ook niet beter op. Alles bij elkaar vast een berg frustratie en een gil om aandacht. Hoe kan ik dit aanpakken?

Wat we allemaal al hebben geprobeerd: Straffen door naar de gang te sturen x minuten, rollenspel door haar in te laten zien wat ze doet, straf op haar kamer, belonen dmv stickers bij een goede dag. Ik weet het allemaal niet meer maar de sfeer wordt er echt niet gezelliger op en ik durf haar amper even alleen beneden te laten met haar jongere zusje bang dat ze weer iets gaat uitvreten.

Graag jullie tips!

 

 Opmaakt gaat niet helemaal zoals ik wil.. Sorry

Geen tips, maar jeetje, wat heftig! Succes!!

Hoe gaat het verder thuis, beetje jullie draai kunnen vinden? En hoe is het met de andere vier meiden?

Muppetje schreef:Geen tips, maar jeetje, wat heftig! Succes!!

Hoe gaat het verder thuis, beetje jullie draai kunnen vinden? En hoe is het met de andere vier meiden?

 Dank je..

Ja, mijn middelste rolt eigenlijk overal vrolijk doorheen en is gewoon haar vrolijke ondernemende zelf. Mijn inziens heeft zij ook echt het minste last van de drieling. Waar het trouwens echt prima mee gaat. We hebben al een aardig rimte en het voeden gaat ook al sneller en effectiever. 's Avonds is wel een beetje lastig met clusteren en krampjes maar dan is mijn man gelukkig ook thuis. Ik doe in principe alles weer alleen tot van 8 tot 5. Als er iets is kan mijn moeder of schoonmoeder er in 5 minuten zijn.

Aanstaande zondag hebben we ons kraamfeest en daar hebben we wel zin in

Erg fijn om te horen dat het verder goed gaat, echt respect voor hoe je het aanpakt en dat je bv geeft!

Ah, ik kan me zo goed voorstellen dat je er gek van wordt. En dan met 5 kleine meisjes, de meeste tijd alleen. Mij zou je kunnen opvegen!

Mijn oudste is ook een pittig ding. Luisteren was er al helemaal niet meer bij. Totdat ik laatst een boek heb geleend bij de bieb. Het heet iets als 'En wat als we nou weer gewoon gingen opvoeden'  of zoiets.

In een van de voorbeelden herkende ik mezelf direct: als ik iets van de kinderen wil, vraag ik het op een softe, beleefde manier: 'wil je even je schoenen aantrekken?' bijvoorbeeld. Of: 'kun je nu ophouden met je broer zijn speelgoed afpakken?'. In dat boek wordt uitgelegd dat wanneer je iets van een kind wil, je eerst oogcontact moet maken en als je de aandacht hebt, dan pas begin je te praten. En dan niet zoals ik het altijd deed maar een duidelijke manier die geen ruimte voor discussie laat. Dus:'Ik wil dat je nu je schoenen aantrekt'. 

Eigenlijk is het niet echt iets voor mij om zo "kortaf' te zijn maar ik heb al mijn hele leven moeite met autoriteit. Ik straal daardoor in mijn houding iets onzekers uit en dat pikken de kinderen meteen op waar ze gebruik van maken.

De eerste keer dat ik het op deze manier deed was middenin een volle winkel waar ze een filmpje zaten te kijken. Ik dacht dat het nooit zou lukken, maar serieus: ze keken me aan, pakten hun jasjes en liepen met me mee! 

Misschien heb je er niks aan, maar ik merk hier dat het vaak aan mij ligt als ze niet luisteren. Het boek is sowieso een aanrader wat mij betreft! Duidelijkheid in elk opzicht, grenzen aangeven en aandacht hebben is denk ik het belangrijkste.

Sterkte!

Minneke, dankje voor de tip. Ik ben net nog in mijn rug gebeten en geschopt en geslagen, dus kan wel wat pedagogisch advies gebruiken. En Bloempjuh: wat een respect heb ik voor jou zeg! Hoop voor je dat het helpt als je oudste straks naar school gaat.

Echt waar Filoria? Dat had ik nooit verwacht van jou T. 

Hoe gaat het me je zwangerschap? En wat vindt hij ervan?

Lastige situatie...
Zoals je al schrijft de wereld staat op zijn kop, iedereen moet opnieuw zijn plekje vinden binnen het gezin. 
Misschien helpt het om met je oudste dochter te "praten" over de nieuwe situatie (dit kunnen jullie zijn of iemand anders die dichtbij staat). 
Misschien zit haar wat dwars of begrijpt ze iets niet? dit kan direct door te vragen wat zij vindt van de situatie (uiteraard in kindertaal) maar soms kan het ook beter zijn om dit via bijvoorbeeld een boek te doen. Ik weet niet of er boeken bestaan voor kinderen die meerdere broertjes/zusjes krijgen, anders misschien gewoon een boek over het krijgen van een zusje. 
In dit boek staan soms situaties die voor haar herkenbaar kunnen zijn en waardoor de dingen misschien voor haar duidelijker en handzamer worden. 
Wordt ze verder veel betrokken bij de dagelijkse dingen rondom haar zusjes?

Ik denk dat het heel goed is dat jullie elke dag even wat met haar alleen gaan doen!

Minneke schreef:Echt waar Filoria? Dat had ik nooit verwacht van jou T. 

Hoe gaat het me je zwangerschap? En wat vindt hij ervan?

Lief dat je ernaar vraagt. Het gaat verder goed hier hoor. Tomas gebruikt de zomervakantie echt als uitlaatklep voor alle indrukken en moeheid door zijn eerste schooljaar. Vooral ik krijg het te verduren, gelukkig is hij bij anderen poeslief! Heb ik liever dan andersom. Wanneer start jouw dochter in groep 3? Hoe vindt ze het om vakantie te hebben?

Oh, wat naar zeg. Ben je al zo druk en heb je dat ook nog een keer aan je hoofd. Mijn dochter is ook vrij pittig maar dan wel in woorden / overtuigingskracht en gelukkig niet agressief.

Bij haar helpt het het beste om erachter te komen waarom ze zo doet. Vaak is het al genoeg dat ik snap waarom ze boos is om haar gedrag weer te laten verbeteren. Soms moeten we even kijken hoe we het op kunnen lossen.