Snel overprikkelde baby

Zoon is nogal snel overprikkeld. Als we de hele dag thuis zijn en hij kan gewoon z'n dutjes doen en het is verder relaxed dan gaat het echt goed.
Maar zodra we ook maar even van huis gaan dan is het al gauw teveel.

Net gingen we even bij een vriendin op kraamvisite. Sowieso een half uur rijden enkele reis, dan daar even zitten en dan weer terug. In de auto slaapt hij niet graag. Net een klein dutje. Eigenlijk is hij nu ook nog moe, maar hij is nu heel erg huilerig en onrustig. Slapen lukt niet. Duidelijk erg overprikkeld.

Herkenbaar?
Ik ken dit totaal niet van mijn dochter.

Wat lastig, ik herken het eigenlijk niet. R moet ook wel prikkels verwerken maar bij hem helpt het bijv om ontspannen in bad te gaan naderhand.

zo was a ook als baby dus ik herken het wel.

Heel herkenbaar. Mijn zoon was de eerste weken al overprikkeld als iemand anders dan ik of mijn man hem vast had gehouden. Als we ergens op bezoek gingen dan wisten we al dat hij 's avonds nog meer zou huilen dan hij al deed en onrustig zou zijn.
We zijn de eerste maanden met hem weinig weggeweest. Het ging wel goed als ik ging wandelen en hij in de draagdoek kon. Gelukkig maar want daardoor kon ik wel met ze naar de speeltuintjes hier in het dorp.
Na een paar maanden merkten we dat hij steeds minder snel overprikkeld raakte.

Met een tweede is dat inderdaad iets lastiger. Ik kan moeilijk de hele dag thuis blijven, dat is voor dochter niet leuk.
Maar dit onrustige voor hem is ook niet fijn. Terwijl het niet eens heel druk was toen we net op visite waren.

Ik sluit me aan bij Liadan, alleen had zij die kleine meid er al bij en was het ons 1e kindje.

Ik merk trouwens eigenlijk pas dat dit iets van de laatste tijd is. Misschien omdat hij zich wat bewuster van z'n omgeving wordt?

Heeelll herkenbaar.

Ik weet niet of L er steeds meer last van kreeg, het duurde even voor het kwartje bij ons viel dat ze echt zo slecht tegen prikkels kon. Het heeft echt even geduurd voor we door hadden dat ze altijd ma-di-wo opvang had (waarvan 1 dag gewoon thuis!, 1 dag bij oma en 1 dag kdv) ze op donderdag en vaak al op woensdag gewoon echt ziek was. Was echt sneu. De twee dagen erop moesten we dan ook echt thuis blijven. Ik ben toen andere dagen gaan werken, dat ging gelukkig stuk beter. 

Verder kon ze toen ze groter werd er wel iets beter tegen, maar op de 2 dagen dat ik thuis was kon ik maar 1 ding plannen. Anders was het gelijk niet kunnen slapen, heel veel huilen etc. 

En nog merk ik het aan haar. Ze wordt echt huilerig en slecht inslapen, nachtmerries als ze een drukke dag heeft gehad. Of drukke dagen. En druk is in haar gevoel ook al op visite bij opa en oma of een stuk wandelen in de natuur overigens. Iets buiten huis.

Snoezel, dat is hier inderdaad ook zo. Alles buitenshuis levert prikkels op. Op het moment dat we ergens zijn heeft hij er geen last van. De klap komt pas als we thuis zijn. Is dat ook herkenbaar?
Ik ga di, do en vrij werken. Di komt m'n moeder hierheen, do m'n schoonmoeder en vrijdag is m'n man thuis. Dus dat is denk ik wel fijn voor hem.

Mijn dochter heeft dit nooit gehad. Zij is echt een stuiterbal die doorgaat tot ze neervalt (en dat duurt heel lang).
Dit met zoon is dus wel even wennen.

Herkenbaar, gelukkig was het hier met 4/5 maanden over

Ik herken het niet zo, maar zou hem waar mogelijk in de draagdoek doen, eventueel met de doek ook over z'n hoofdje, dat scheelt behoorlijk in prikkels en jij en je dochter kunnen er toch op uit.

Lonely Goatherd schreef:Ik herken het niet zo, maar zou hem waar mogelijk in de draagdoek doen, eventueel met de doek ook over z'n hoofdje, dat scheelt behoorlijk in prikkels en jij en je dochter kunnen er toch op uit.

Ik durf hem met dit hete weer niet in de doek te doen, terwijl ik een dunne zomerdoek heb.

Mijn zoontje was ook heel erg snel overprikkeld. Soms al na een rondje supermarkt, bij wijze van. Ik dacht echt, hoe moeten we in godsnaam zijn verjaardag vieren ( hij heeft het namelijk best lang gehad )? Dat kan hij echt niet hebben.
Toch is het ineens vanzelf overgegaan en nu vindt hij alles prima.

Mijn dochter had het trouwens ook totaal niet. Maar het verschil tussen hun is/was dat mijn zoon helemaal open stond voor andere mensen, veel lachen en om zich heen kijken. Dochter sloot zich als het ware af en deed in gezelschappen altijd heel stoïcijns. Terwijl ze thuis wel echt heel open was.

Ja snap ik Linda. Hopen dan maar dat het snel afkoelt. Tot een graad of 25 deed ik mijn zoon wel in de doek trouwens, desnoods alleen in romper of luier (en een hydrofielluier in mijn nek/décolleté tegen het plakken). Sterkte in ieder geval!

Ik hoop ook voor je dat het snel afkoelt zodat hij lekker in de draagdoek kan. Hopelijk helpt dat bij jullie net zo goed als het bij mij toen deed.

Mijn dochter was als baby ook heel snel overprikkeld en huilde veel. Daarom hebben we toen weinig ondernomen. Wel wandelen natuurlijk. De draagdoek was echt een uitkomst wat dat betreft. Het lijkt me voor jou erg lastig om dit te combineren met een ouder kind. Dan kan je inderdaad moeilijk thuis blijven. Bij mijn dochter ging het na een half jaar al een stuk beter en nu heeft ze er nog maar weinig last van.

Heel herkenbaar van mijn oudste, daar konden we het eerste half / jaar de deur maar weinig mee uit. En anders heel kort om teveel prikkels te voorkomen. Ze was heel makkelijk als ze maar in een vast ritme zat, maar dat moesten we echt niet veranderen.

Dat snel overprikkelde heeft ze nog steeds. Vandaag zijn we een dagje uit geweest en daar geniet ze echt van en kletst aan een stuk door. Op een gegeven moment begint ze dan wat minder te praten en nog meer te observeren en dan weet ik dat er teveel info binnen komt en dan ontploft ze vroeg of laat. Dag dus afgesloten met een enorme driftbui en daarna een heel vragenvuur om toch te kunnen verwerken wat ze allemaal gezien heeft.

Linda schreef:Snoezel, dat is hier inderdaad ook zo. Alles buitenshuis levert prikkels op. Op het moment dat we ergens zijn heeft hij er geen last van. De klap komt pas als we thuis zijn. Is dat ook herkenbaar?
Ik ga di, do en vrij werken. Di komt m'n moeder hierheen, do m'n schoonmoeder en vrijdag is m'n man thuis. Dus dat is denk ik wel fijn voor hem.

Mijn dochter heeft dit nooit gehad. Zij is echt een stuiterbal die doorgaat tot ze neervalt (en dat duurt heel lang).
Dit met zoon is dus wel even wennen.

Heeeelll herkenbaar. L vond het altijd geweldig bij mijn schoonouders, geweldig op het kdv of als we ergens op visite waren. Het maakt(e) echt niet uit of ze het geweldig vond of niet. Alsof het gewoon allemaal teveel was in haar hoofd. Tussen de middag elders slapen is ook heel lang een ramp geweest. Er was veel te veel zien om elders te slapen, ze vond haar rust daar echt niet. Max een uur, terwijl ze thuis rustig 3 uur sliep... Dit heeft ze nog steeds overigens. Op het kdv slaapt ze nog steeds bijna niet, terwijl ze daar toch iedere week is.
Sinds ze praat gaat het beter, kan ze het denk ik beter uiten en daardoor plaatsen. Sowieso is het een kind wat ALLES onthoudt. Soms weet ze dingen van 6 maanden geleden nog PRECIES, zonder dat we het daar ooit nog over gehad hebben. Zo ging ik dus meer dan een half jaar geleden voor het eerst met haar naar de kapper. Een oude buurvrouw die een klein tuinhuisje in haar tuin heeft omgebouwd tot kapsallonnetje. Ik zei kort geleden dat we dus weer binnenkort haartjes moesten knippen. Kijkt ze me heel nadenkend aan- in dat kleine huisje? Met de traktor? (had een klein speelautootje daar staan) Mag ik dan een snoepje mama? (had ze die keer ook gehad)  
Sowieso is ze een heel gevoelig meisje, misschien herken jij dat ook? Misschien is het totaal niet aan elkaar gelinkt hoor, maar vroeg het me gewoon af. Ik heb dat altijd wel een beetje aan elkaar gelinkt namelijk. Ze voelt heel veel dingen aan. Ze had echt een trigger op onzekere mensen toen ze baby was. Ook bij mijn man als hij een avondje alleen was omdat ik iets moest doen, voelde zij zijn onzekerheid en was het gewoon standaard niet slapen en huilen. Ook al had ik haar gewoon op bed gelegd, zoals iedere avond en was ik pas daarna weggegaan. Ook als ik zei dat ze nu ECHT moest gaan slapen deed ze dat... En nu nog voelt ze dingen, ook als ze nog niet zijn uitgesproken, feilloos aan. Hoe mensen zich voelen, etc. 

Ok, dit klinkt allemaal heel zweverig, maar zo ben ik echt niet hoor  Het is gewoon hoe ik L ervaar.