Snel overprikkelde baby en verjaardag

Hoe doen jullie dat?

Luuk is een vrij snel overprikkelde baby. Gister heb ik mijn verjaardag gevierd en hij heeft er weer zo'n last van gehad Ik had expres hem bij niemand anders op schoot dan bij mij of bij mijn man, hij heeft verder in de box gelegen of geslapen boven in zijn bedje. Toch kon ik het niet tegen houden dat iedereen boven de box hing, of aan hem zat terwijl hij bij mij zat. Vannacht werd hij weer om het uur schreeuwend wakker, niet te troosten in zijn bedje, werd pas weer rustig tegen mij aan. Vandaag is hij ook nog wat mopperig, maar ook heel moe.
Wat zou ik nog meer kunnen doen om dit tegen te gaan? Ik vind het al zo moeilijk om nee te zeggen tegen iedereen die hem vast wil houden, maar als ik hem dan vannacht weer zo zie, dan merk ik dat het echt nodig is... Groeien kindjes hier ook overheen?

In een draagdoek/zak?

Volgens mij groeien kindjes er vaak wel overheen maar ik denk dat het nog wel een tijdje kan duren.

Oh wat vervelend zeg! Volgens mij heb je eigenlijk alles al gedaan wat je kon. Geen verjaardag vieren of hem wegbrengen is ook niet echt een oplossing denk ik. Een draagdoek/ zak zou je idd eens kunnen proberen, dan kan hij lekker met zijn gezichtje tegen je wegkruipen en zich afschermen tegen de prikkels.

Hopelijk groeit hij er snel overheen, lijkt me niet echt leuk, niet voor hem en niet voor jullie!

Heb je wel het idee dat de rest het begrijpt of kreeg je van die blikken die zeiden dat je veel te bezorgd of beschermend was?

Ik heb op mijn verjaardag vorig jaar alleen onze ouders laten komen en broer/zus. Zij kwamen ook nog verspreid over de dag zodat het rustig was. Verder zijn wij met onze zoon niet naar drukke verjaardagen/feestjes geweest.
Hier gaat het wel steeds beter, hij kan de prikkels al een stuk beter aan dan toen hij een paar maanden oud was. Na zijn verjaardag vorige week, heeft hij 's avonds wel veel gehuild, dat was toch nog wat te druk voor hem. Maar het duurde geen uren en we kregen hem wel getroost.
Ik deed onze zoon trouwens ook altijd in de draagdoek, dat hielp heel veel.

De draagdoek kan ik idd de volgende keer ook nog proberen! Probleem was wel dat de verjaardag de hele dag duurde, en hij vind het ook gewoon heerlijk om lekker te rollen in de box (zonder dat er 10 mensen boven hem hangen en in zijn wangen knijpen)

Teddyaapje schreef:Oh wat vervelend zeg! Volgens mij heb je eigenlijk alles al gedaan wat je kon. Geen verjaardag vieren of hem wegbrengen is ook niet echt een oplossing denk ik. Een draagdoek/ zak zou je idd eens kunnen proberen, dan kan hij lekker met zijn gezichtje tegen je wegkruipen en zich afschermen tegen de prikkels.

Hopelijk groeit hij er snel overheen, lijkt me niet echt leuk, niet voor hem en niet voor jullie!

Heb je wel het idee dat de rest het begrijpt of kreeg je van die blikken die zeiden dat je veel te bezorgd of beschermend was?

Sommige mensen leken het te begrijpen, maar de oma van mijn vriend trok hem bijvoorbeeld wel zo uit mijn handen toen ik hem overgaf aan mijn vriend om naar bed te brengen ('hij wil nog even bij oma zitten!'). De rest die vroegen of hij even bij ze mocht zitten en die nee te horen kregen leken het ook niet leuk te vinden, maar accepteerden het wel. Alleen lijken ze dan niet te begrijpen dat als 3 man tegelijk aan hem zit te plukken, dit voor hem ook niet zo heel prettig is...


Liadan: Fijn om te lezen dat het bij K. wel minder wordt. Misschien dat ik volgend jaar mijn eigen verjaardag ook wel kleiner vier, maar ik zie nu al op tegen zijn eigen verjaardag...

het ene kind blijft gevoeliger voor prikkels dan het andere kind. De ene volwassene kan er ook makkelijker mee om gaan dan de andere volwassene. Over het algemeen gaan kinderen wel steeds beter prikkels verwerken, dus het zal wel beter worden.

Ik zou er trouwens voor kiezen om de verjaardag dan klein te vieren, of te zorgen dat je zoontje dan ergens anders is.

Zijn verjaardag duurt nog zo lang, de kans is groot dat het dan beter gaat en hij zal het dan zelf duidelijk kunnen aangeven als hij niet bij iemand wil zitten.
Maar hier hebben wij gelukkig nooit veel last gehad van onbegrip bij anderen. Wel dat ze het jammer vonden dat ze hem niet vast konden houden op bepaalde momenten maar ze begrepen het wel (hij huilde ook gewoon de hele tijd dus ze zagen zelf dat het niet ging). En hij zat eigenlijk vrijwel altijd in de draagdoek dus hij zat automatisch bij mij, heel handig.
Ik zag toen Kian zo klein was op tegen bijna elk bezoek dat we kregen of waar we naartoe moesten, hij zat dan wel vrijwel altijd in de draagdoek.

Rejoy: Dan vier ik mijn verjaardag liever niet... Ik hou er zelf ook helemaal niet van zo'n kamer vol mensen, dus daar ga ik echt mijn zoontje niet voor wegbrengen

Liadan: Het lijkt mij heel fijn als je omgeving het begrijpt. Hier is dat over het algemeen ook wel zo, maar ik merk wel dat de opa's en oma's (van mij en mijn vriend) het minder begrijpen... Zij vinden dat babies het nou eenmaal moeten leren, dat het normaal is dat ze huilen, etc. Toch een generatieverschilletje denk ik. Ook merk ik wel eens dat onze ouders wel zeggen dat ze het begrijpen, maar toch niet echt in lijken te zien hoe heftig Luuk er op reageert (waarschijnlijk omdat hij het vooral 's nachts laat merken, daar zijn ze natuurlijk niet bij).

M. wordt ook onrustig van drukke verjaardagen enz. Niet zo erg als jouw zoontje maar ze is dan wat huileriger dan normaal en kan niet zo goed in slaap komen 'savonds. Toen J. jarig was hebben we haar ook de hele tijd bij ons gehouden en toen waren er ook mensen die het maar raar en onzin vonden dat ze haar niet vast mochten houden. Ik heb gezegd dat als ze op kraamvisite/gewoon op visite kwamen ze haar mochten vasthouden maar niet op zo'n drukke dag. Ik geloof dat ze dat ook maar onzin vonden maar ja jammer dan.
Gewoon lekker doen wat het beste is voor je kindje hoor. Je kan het toch nooit goed doen in de ogen van iedereen. Ik hoor via via ook wel dat mijn oma vindt dat ze mijn kinderen te weinig vast mag houden. Eerlijk gezegd snap ik daar niks van want als we haar zien mag ze ze altijd even vasthouden. Ja, J. niet meer maar die geeft zelf wel aan als hij op schoot wil. Dat wil hij nou eenmaal nooit, eigenlijk alleen bij mij, mijn man en mijn moeder. Maar het zal inderdaad het generatieverschil wel zijn ofzo.

Misschien dat anderen het wel begrijpen, maar het gewoon jammer vinden. Je kunt ze hun enthousiasme ook niet kwalijk nemen En ze zijn er niet bij snachts, dus kunnen zich moeilijker voor stellen dat dat ene minuutje bij oma op schoot snachts een huilend jongetje is.

Toch zou ik voet bij stuk houden en hem in de draagdoek doen, de box desnoods in de keuken zetten en op tijd op bed leggen. Ik heb geen extreem gevoelig jongetje, maar een dag vol indrukken (ongeacht wie hem vastgehouden heeft) resulteert hier ook al in huilerig gedrag. Ik zorg dat hij zoveel buiten drukte blijft, dus niet bij mij op schoot midden in een bomvolle kamer, maar afgeschermd.

heel herkenbaar! N was ook altijd erg snel overprikkeld. wij namen hem niet mee naar drukke plekken, dat trok hij gewoon echt niet. De een begreep het en de ander niet, maar echt in mijn gezicht zeggen dat ze het belachelijk vonden deden ze ook niet. (wel achter mijn rug om, een aangetrouwde schoonzus). Ik vond het ook lastig om het te reguleren, want als we eens in de 3 weken bij mijn schoonouders gingen, wilde ze hem uiteraard vasthouden, en de rest van de familie ook. Waar zeg je dan nee, zonder iemand te kwetsen? Ik trok me vaak terug om borstvoeding te geven of te verschonen, even een rustmomentje inlassen!

Draagdoek is ook een goede optie, dichtbij je, en niemand die hem zo uit je handen plukt. Bij N ging het ook na zijn eerste jaar steeds beter. Al wilt hij nog steeds bij niemand op schoot en praat tegen niemand.

Die schoonzus heeft inmiddels zelf ook een zoontje, zeer gevoelig jongetje die weinig kan hebben. Dus nu heeft ze aan der lijve ondervonden hoe het is!