Teleurstelling in sociale contacten

Twellie schreef:Vind het ook een hele rare reactie van Jip. Sowieso om je aangesproken te voelen terwijl het hier een algemeen verhaal betreft en ook dat dat je insteek is voor een nieuw contact, dat het van de ander uit moet gaan. En als er dan een vraag komt vanuit de ander is het weer niet goed omdat het luchtiger had moeten zijn  . Heel apart.

Inderdaad, vond ik ook al.

Sterre schreef:Nah Jip, heel raar dat jij het verhaal van Nijntje zo naar je toetrekt ('nee ik speel geen welles nietes'). Hoe ik dit lees ging het allerminst over jou, en misschien dat ze juist wel behoefte heeft aan nieuwe contacten die ook ruimte voor nieuwe vriendschappen in hun leven hebben. Als jij al aangeeft dat niet te hebben zou ik ook niet heel happig zijn om daar op in te gaan als ik in haar schoenen stond.

Nou, inderdaad. Heel vreemd. En ook dat je zegt wel contact te willen, maar dat het dan van haar uit moet komen. Alsof ze zich ontzettend vereerd moet voelen om met jou om te mogen gaan  Dan zou ik nog liever alleen wat leuks gaan doen!

Bliss schreef:

Sterre schreef:Nah Jip, heel raar dat jij het verhaal van Nijntje zo naar je toetrekt ('nee ik speel geen welles nietes'). Hoe ik dit lees ging het allerminst over jou, en misschien dat ze juist wel behoefte heeft aan nieuwe contacten die ook ruimte voor nieuwe vriendschappen in hun leven hebben. Als jij al aangeeft dat niet te hebben zou ik ook niet heel happig zijn om daar op in te gaan als ik in haar schoenen stond.

Nou, inderdaad. Heel vreemd. En ook dat je zegt wel contact te willen, maar dat het dan van haar uit moet komen. Alsof ze zich ontzettend vereerd moet voelen om met jou om te mogen gaan  Dan zou ik nog liever alleen wat leuks gaan doen!

Amen! Halleluja!

Twellie schreef:Vind het ook een hele rare reactie van Jip. Sowieso om je aangesproken te voelen terwijl het hier een algemeen verhaal betreft en ook dat dat je insteek is voor een nieuw contact, dat het van de ander uit moet gaan. En als er dan een vraag komt vanuit de ander is het weer niet goed omdat het luchtiger had moeten zijn  . Heel apart.

Nou dit idd. Dacht al dat het aan mij lag :-). Daarnaast Jip, je geeft zelf aan eigenlijk eerst tijd met je 'echte' vrienden/ familie/ vriend wil doorbrengen en dat dat logisch is. En dat dan de ander daar zich maar op moet aanpassen. Als je echt een beginnende vriendschap wilde dan zeg je dat toch niet? Dan vind je het toch beide leuk om het contact te hebben en te onderhouden?

Ik herken het wel. Zelf heb ik nu ook even geen werk, en je voelt je dan toch soms wel alleen, als iedereen verder aan het werk is. Logisch dat je dan moeite doet om met vriendinnen wat af te spreken, en op mij komt het ook helemaal niet over alsof je je vriendinnen zou claimen.
Een pasklare oplossing is ook moeilijk: de ene vriendin vind het heel gezellig als je spontaan belt om langs te komen, de andere spreekt het liefst een paar weken van tevoren al af. Inmiddels weet ik dat wel van mijn vriendinnen. 
Wat ik doe is af en toe met iemand afspreken (soms twee weken helemaal niet, dan weer een paar keer in 1 week, net hoe het uitkomt) en verder toch mezelf vermaken. Nou heb ik een zoontje waarmee ik leuke dingen kan doen (naar het strand met dit weer, of naar het bos, speeltuin etc), dus helemaal alleen ben ik dan ook niet. En ik kan heel goed alleen zijn, dat scheelt ook.
Uit eigen ervaring merk ik ook dat je sneller even afspreekt met een vriendin die dichtbij woont. Daar kun je spontaan even heen wandelen, (of eerst even bellen als je weet dat iemand dat niet waardeert) om bijvoorbeeld een stukje te gaan wandelen of fietsen. En komt het dan niet uit, dan ben je ook zo weer thuis.

@Sterre Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Als iemand van tevoren al voorwaarden stelt hoe moet ik daar dan op reageren. Verder: dat van alleen erop uit gaan herken ik ook! Ik ga dan wel, omdat ik vind dat dat goed voor mij is haha, maar dan let ik inderdaad teveel op mijn omgeving.

@Kaboutertje Ja misschien is dat ook zo, dat mensen reageren naar wat ze gewend zijn. En in feite cijfer ik mijzelf dan weg want ik denk: laat maar even, misschien hebben ze het druk. Maar tegelijkertijd denk ik, als je om mij geeft dan wil je toch weten hoe het gaat.

@Lookie Op een gegeven moment ga je toch oorzaken zoeken, ook als er een soort patroon in lijkt te zitten ofzo, maar ik moet mijzelf niet zo naar beneden gaan halen denk ik . Misschien is dat wel een goed idee ja, alvast wat afspraken plannen met mensen van tevoren en aangeven dat ik het leuk zou vinden om ze wat vaker te zien. Nou heb ik eigenlijk niet echt vrienden op loop/fietsafstand, dat zou anders ook wel schelen denk ik.

Laat maar. Er speelde wat tussen Nijntje en mij buiten dit forum om. Het staat er ook raar zo. Excuses.
In ieder geval hoop ik voor je dat je sociale kring groter wordt. Ik zou zelf niet naar een meeting durven, maar ik heb begrepen dat daar ook mooie vriendschappen uit voortbloeien!

Jip jeetje, wat een nare/rare reactie van je. Jammer!

Nou inderdaad, heel apart.

Jip83 schreef:Laat maar. Er speelde wat tussen Nijntje en mij buiten dit forum om. Het staat er ook raar zo. Excuses.
In ieder geval hoop ik voor je dat je sociale kring groter wordt. Ik zou zelf niet naar een meeting durven, maar ik heb begrepen dat daar ook mooie vriendschappen uit voortbloeien!

Dit is een aardige reactie, maar realiseer je dat er zich écht énorm veel buiten het forum afspeelt en niet alles moet je hier op het forum kwakken. Zeker niet als het een topic is waarin mensen zich kwetsbaar opstellen en dat je dan het topic op een hele rare manier naar je toetrekt. Dat siert je niet echt namelijk.

Jip83 schreef:Laat maar. Er speelde wat tussen Nijntje en mij buiten dit forum om.

Hou 't dan ook buiten 't forum

Poubelle schreef:

Jip83 schreef:Laat maar. Er speelde wat tussen Nijntje en mij buiten dit forum om.

Hou 't dan ook buiten 't forum

Dat dus
Ik heb het topic niet geopend om even lekker een sneer te geven ofzo, echt helemaal niet. Ik ben oprecht benieuwd of meer mensen vriendschappen weleens lastig vinden (ja dus). En als daar een leuke meeting uit ontstaat is dat helemaal leuk natuurlijk.

Poubelle schreef:

Jip83 schreef:Laat maar. Er speelde wat tussen Nijntje en mij buiten dit forum om.

Hou 't dan ook buiten 't forum

Dit dus ook.  

Ik moet eerlijk zeggen dat als iemand zich zo zou opstellen ik ook niet zoveel zin in contact zou hebben. Ik heb soms ook maand of langer geen contact met vriendinnen, dan bel ik weer eens, of ik krijg vanzelf een keer een sms en dan spreken we weer af.
Het lijkt er een beetje op dat je vindt dat je recht hebt op uitgenodig worden, terwijl mensen misschien niet eens weten dat je daarop zit te wachten...
Als je iets wilt zul je zelf initatief moeten nemen lijkt me, een ander kan niet weten wat jij wilt en verwacht. En uitspreken ' ik vind het jammer dat we elkaar zo weinig zien'  is iets anders dan het uitspreken van een verwachting of initatief nemen. Ik zou namelijk antwoorden ' ja ik ook'  maar me niet geroepen voelen om er iets aan te doen waarschijnlijk.
Bij ' ik zou het wel fijn vinden als we vaker afspreken, ik voel me een beetje alleen de laatste tijd en ik heb behoefte aan leuke dingen' zou ik me wel geroepen voelen om er iets aan te doen. Ik heb namelijk ook vriendinnen die als het even iets minder gaat zich terugtrekken ipv contact zoeken, en dat laat ik dan zo, want ik ga er vanuit dat dat voor hen het prettigst is. Zo niet, dan zouden ze zelf wel contact zoeken lijkt me.

Je komt wat claimerig over, en dat werkt niet. Je kunt ook jezelf uitnodigen, als iemand zegt ' ik ben nu met vrienden' en je kent die mensen kun je ook voorstellen om daarheen te komen bijvoorbeeld.

Het valt me op dat heel vaak als het gaat om dit soort problemen, mensen al snel reageren dat je niet te claimerig moet zijn (gaat me niet alleen om reacties in dit topic, maar ook om ervaringen die ik heb irl). Ik heb daar wel eens moeite mee. Natuurlijk hangt het ook af van de manier waarop je het zegt, maar toch. Ik heb jaren geleden een tijd gehad dat ik me heel eenzaam voelde en weinig vrienden had, zeker niet in mijn eigen omgeving. En toen was er een vriendin die me wel eens teleurstelde, en dan ook zei dat ik te claimerig was. Maar nog steeds heb ik zoiets van: je had kunnen weten dat ik ongelukkig was en je nodig had, kun je dan niet iets meer moeite doen?

Dat is nou precies dat claimerige wat ik bedoel. Hoe moet een ander dat weten? En hoe moet een ander weten wat jij nodig hebt?
Als ik me niet zo lekker voel wil ik geen sociale contacten bijvoorbeeld. Dus hoe moet ik nu weten dat dat bij een ander andersom is?

Als je het niet zegt, dan weet de ander het niet.
Het is ook niet dat je niets mag verwachten, natuuriljk mag dat. Een goede vriendschap is wederkerig en heb je beide behoeftes die vervuld worden. Dus ja, een zekere verwachting mag je best hebben.
Maar je kunt alleen jezelf beinvloeden, niet een ander. Dus je kunt op je kont gaan zitten en wachten tot de ander iets doet, en er boos om worden als ie dat niet doet, of je kunt kijken wat je zelf kunt doen.
Niemand gaat dingen voor je oplossen hoor, jij kunt je sores hebben, maar dat heeft een ander ook, en dat kan dus best even inhouden dat de ander druk is met zichzelf en niet altijd oog heeft voor wat jij nodig hebt, als je dat niet aangeeft.

Als je sociale contacten mist kun je makkelijker zelf actie ondernemen en iets doen zodat je sociale contacten krijgt, dan wachten tot een ander het voor je doet, dan kun je namelijk lang wachten.
En dat claimerige zit hem niet in het hebben van verwachtingen, maar in het slachtofferige van ' ze weet toch wat ik nodig heb, waarom doet ze dat dan niet, ik sta altijd voor iedereen klaar, dan heb ik er ook recht op dat een ander precies dat voor mij doet' . Dat is een houding die je niet verder gaat helpen. Niemand vraagt van jou om voor anderen klaar te staan, dat is je eigen keuze, en als je dat doet is het niet zo dat een ander dat ook op dezelfde manier voor jou moet doen. Dat is een onrealistische verwachting en dat leidt alleen maar tot teleurstellingen.
En persoonlijk vind ik mensen die altijd maar voor anderen klaarstaan en daar onuitgesproken van alles voor terugverwachten heel vermoeiend. Ik vraag namelijk niet om al die attente dingen, maar als ik ze niet net zo terug doe wordt me dat wel verweten....

Het punt is nou net dat je het wel aangeeft, maar dat je dan vervolgens te horen krijgt dat je te claimerig bent.

Artemis, ik begrijp wat je bedoelt hoor, je hebt het zelf in de hand, je moet het voor jezelf leuk maken, en dat ik graag voor anderen klaar sta dat betekent niet dat een ander datzelfde heeft. Ik probeer dat stukje denken in mijn hoofd ook los te laten. En het is ook niet dat ik dat uitspreek hoor, dat slachtofferige hoe jij dat omschrijft, het is juist het tegenovergestelde, ik ben bang dat ik overal teveel ben (zo van, daar heb je haar weer) als ik dat kenbaar ga maken dus ik ga niet zeggen hoe erg ik vind dat ik dat verdien ofzo.
Dat ik sociale contacten kan zoeken, dat snap ik dat het van mij af moet komen, maar het gaat mij dan meer om de vervolgstappen.

Aan de andere kant, en daar begrijp ik weer wat Aletta zegt, als het altijd maar van mij af moet komen wil er überhaupt contact zijn, je nooit verwachtingen mag hebben, dat je altijd moet investeren, dat je altijd de sociaalste uithangt, wat stelt het dan voor? Dat zou betekenen dat je in feite er altijd alleen voor staat, en dat zie ik bij mensen om mij heen (en hun vrienden) toch echt niet. Het klopt dat sommige zich terugtrekken als het minder gaat, en als dat hun manier is prima. Maar ik hoop toch als mensen mij kennen dat ze dan juist aan de bel zouden trekken.

Nijntje heb je een prive berichtje gestuurd  

Groetjes!

Ik vind dit altijd lastige situaties. Aan de ene kant wil je als vriendin niet als claimerig overkomen, maar aan de andere kant wil je ook niet degene zijn die altijd contact moet zoeken (even los van hoe vaak je belt). Vriendschap moet van beide kanten komen.

Wat is er zo erg aan de eerste zijn die contact zoekt?
De een is nou eenmaal attenter dan de ander, de een heeft nou eenmaal sneller behoefte aan contact dan de ander, de een is nou eenmaal beter in initatief nemen dan de ander.... Dus waarom is dat zo'n probleem?

Ik heb een hele goede vriendin, maar als ik een paar weken niets laat horen, dan laat zij ook niets horen. We zijn beiden niet superattent en we zoeken ook niet heel vaak contact. Maar als ik zin heb om haar te zien, dan bel ik, en dan is het altijd gezellig. Andersom komt dat zelden voor, ze heeft het heel druk en denkt er vaak niet aan. Dat is niet erg, want het zegt niets over hoe leuk ze mij vindt. Ik ben gewoon beter in contact zoeken. Zij is dan weer beter in dingen verzinnen om te gaan doen, als het aan mij ligt zitten we vaak met een kop thee op de bank. Nou, dan kan ik wel gaan zitten wachten en mokken dat zij ook eens contact moet zoeken, terwijl ik haar graag wil zien, en zelf bewust geen contact zoeken, maar wat heeft dat nou voor nut? Ik wil haar zien, dus bel ik, en is het gezellig. Doe ik het niet, dan zie ik haar niet en is het ook niet tof. Zij kan wel gaan zitten wachten tot ik een keer iets verzin om te gaan doen, maar dat gaat toch niet gebeuren, want ik vind het wel best als we niets doen. Kan ze dan boos om worden en niets meer voorstellen, maar dan gebeurt er dus ook niets.

Tja... ik snap die weegschaal die sommige mensen er bij lijken te hebben niet. Als mensen in het algemeen ongeinteresseerd in je zijn, dan snap ik het, als ze sowieso niet lijken te willen afspreken, dan ook. Maar als jij nou toevallig altijd degene bent die initatief neemt en het is gezellig zo, waarom dan een probleem maken? Mensen verschillen nou eenmaal. Ik krijg echt de kriebels van mensen die de regie zo bij de ander leggen en daar dan moeilijk over doen.

Artemis ik ben het wel met je eens. Ik had op een gegeven moment ook enorm de pest in dat ik altijd degene moest zijn die contact opnam en ben in eerste instantie gaan zitten mokken. Ondertussen duurde en duurde het maar, maar geen vrienden aan de telefoon of aan de deur..
Op een moment dat ik me wel heel eenzaam voelde ben ik bij mezelf te rade gegaan en ben tot de conclusie gekomen dat als ik mijn vriendinnen nog wilde zien, ik zelf degene moest zijn die contact opnam.
Dat heb ik gedaan en doe ik nu nog. Mijn vriendinnen komen nou eenmaal bijna nooit bij mij langs, ze bellen nooit uit zichzelf. Dus ga ik bij ze langs en bel ik ze. En het is altijd heel gezellig.

Ik heb ook een tijd gehad dat ik naar mijn gevoel achter vriendschappen heb aangehold, en daar zijn er ook uiteindelijk een aantal van doodgebloed toen ik er moe van werd. 
Daar heb ik niet echt spijt van verder - ik vind het jammer en ik miste de gezelligheid, maar 10 x liever iemand die me er bij wil hebben dan iemand die steeds 'tijd moet vrijmaken' voor mij (en wel tijd heeft voor andere vrienden).
Ik ben geen liefdadigheid, als je niet met me wil afspreken dan moet je het zeggen, en anders verwacht ik op z'n tijd een uitnodiging terug.


Maar ik merk ook wel verschil tussen de mensen die me er niet bij hoefde te hebben en de mensen bij wie het niet opkomt om me te vragen. Als ik nu naar mijn vrienden kijk, denk ik ook wel dat ik 6 van de 10 keer voorstel om af te spreken, maar de manier waarop mensen reageren zegt genoeg voor me. Groot verschil tussen 'hey jij ook hier?'  en ' Jeej jij ook hier!'

Artemis schreef:Wat is er zo erg aan de eerste zijn die contact zoekt?
De een is nou eenmaal attenter dan de ander, de een heeft nou eenmaal sneller behoefte aan contact dan de ander, de een is nou eenmaal beter in initatief nemen dan de ander.... Dus waarom is dat zo'n probleem?

Ik vind er erg aan dat als ik altijd degene ben die contact zoekt, dat ik me afvraag of de ander wel op mij zit te wachten. Vooral als ik dan bijv. op FB of van verhalen hoor hoe gezellig iedereen het met anderen heeft, dan vraag ik me wel af waarom ik nooit gebeld word. Een vriendschap is in mijn ogen minder leuk als die altijd van 1 kant komt in de vorm van de eerste stap zetten. De afspraken zelf zijn altijd gezellig van beiden kanten, en de "moeten we vaker doen" vliegt om mijn oren. Hoe komt het dan dat ik altijd degene ben die contact moet zoeken?

girli,

Heel herkenbaar. Vriendschap moet echt van twee kanten komen anders hou je het niet vol. Wel tijdelijk maar niet op lange termijn. Ik weet waar ik over praat. 

Misschien is het wel soms kunst om een niet te hoog verwachtingspartroon van een ander te hebben. Luister naar je gevoel en wees eerlijk naar een ander. Als je van mening verschilt over het invullen van een vriendschap kun je er beter over praten. Dit is niet makkelijk en is voor mij ook een leerschool. 

Maar mensen snappen niet altijd hoe belangrijk vriendschap kan zijn. Helemaal als je geen broers, zussen en ouders hebt waar je op terug kunt vallen. Met tegenslagen ontdek je pas hoe belangrijk het is mensen om je heen te hebben die het echt met je menen en dag en nacht voor je klaar staan. 

We leven in een materialistische wereld waarin het bij veel mensen draait om het perfecte plaatje. Mooi huis, mooie partner, carrière maken, goede baan, geweldige kinderen.