Liefde voor meerdere kinderen

Ik vind de jongste nog te jong om te beoordelen of ik haar karakter beter bij mij vind 'passen' dan dat van de oudste. De liefde voor beiden is in ieder geval even groot en ik zal ook proberen nooit onderscheid te maken. Want het lijkt me een vreselijk gevoel om als kind te ervaren.
Mijn man heeft dat gevoel zijn hele leven gehad, dat zijn jongere broer op de een of andere manier meer aandacht, liefde en waardering kreeg dan hij. Zijn broer had wat meer problemen op school, dus waarschijnlijk kwam het daardoor dat ze hem thuis iets meer verwenden. Ik heb ook niet het idee dat zijn ouders dit bewust zo deden, ook nu vind ik dat ze hun tijd en aandacht goed verdelen, maar mijn man ervaart dat nog steeds niet zo. Dat gevoel hoop ik mijn kinderen nooit mee te geven!

Petteflet schreef:Herkenbaar.

Mijn jongste is ook een echte knuffelkont en de oudste absoluut niet meer. Soms komt hij heel even knuffelen, maar dan wel als niemand het kan zien en binnen 2 minuten staat hij weer op en gaat weer zijn eigen ding doen.
Hierdoor denk ik ook wel eens dat het net lijkt of ik meer van mijn jongste hou dan van mijn oudste. Maar soms ben ik mijn oudste wel eens "kwijt" (zegt hij bijvoorbeeld dat hij in de speeltuin aan het spelen is, maar kan ik hem daar niet direct vinden), dan krijg ik gelijk hartkloppingen en komt die liefde voor hem zo sterk naar boven gedreven dat het mijn eerste gedachte weer terug drukt en ik mij besef dat ik ontiegelijk veel van beide kinderen houd.

Precies dit.