Hoe moeten we dit aanpakken?

T. heeft de laatste week veel last van driftbuien, elke dag is het raak zeker 1x raak. Het komt denk ik door verschillende dingen, zo is hij minder thuis, mn schoonmoeder komt hem vaker even halen zodat ik even kan rusten. Hij heeft moeite zich te uiten bij anderen en als hij dan eens huilt, dan is het 9 van de 10x zo dat mensen dan zeggen 'niks gebeurd', 'daar hoef je niet om te huilen', 'nu is het genoeg geweest' of dat ze hem afleiden met iets leuks waardoor hij stopt met huilen. Hierdoor kropt hij natuurlijk van alles op wat er later uitkomt. Dit hebben we al besproken met mn schoonouders.

Maar nu punt 2, waar ik jullie voor nodig heb...
Gisteravond had T. ook weer zo'n driftbui en op een gegeven moment snikte hij dat hij het zo lang vond duren voordat de baby uit de buik kwam en dat de baby eruit moest komen. Er wordt natuurlijk al sinds we mensen hebben verteld over de zwangerschap aan hem gevraagd wat er bij mama in de buik zit, of hij een broertje of zusje wil, enz. Om hem voor te bereiden op de komst van de baby heb ik de laatste weken (sinds mijn verlof) filmpjes op youtube met hem gekeken van baby's die in bad gaan, die drinken, huilen, slapen, poepluiers die verschoond worden, enz. Ik heb hem dus op zo'n beetje alles voorbereid maar ik kan dus niet zeggen wanneer de baby komt en dat is toch wel lastig. 

Wat zouden jullie hiermee doen?

Aangeven dat je dat niet weet en er verder niet te veel aandacht aan schenken.

Ik zou misschien door middel van een kalender inzichtelijk maken wanneer je uitgerekende datum is. Elke dag bijvoorbeeld iets door kruizen. Wel uitleggen dat sommige baby's eerder komen en andere iets later. Ik weet niet of zoiets wat voor hem is? Of is dit nog te onduidelijk?

Come on, het jongetje is nog geen 3 jaar oud. Ik zou daar geen big issue van maken. Hij weet toch ook niet dat het nog een paar maanden duurt voordat Sinterklaas komt of de paashaas.

sowieso geen kalender maken. Je weet niet wanneer de baby komt en wanneer je een kalender maakt en de baby komt eerder of later snapt hij er echt niks meer van.
Erken zijn gevoel, zeg dat jij het ook spannend vind omdat je niet weet wanneer het er is. En dat jullie het samen maar moeten afwachten.

Eens met SDL. Hoe groter je het maakt, hoe meer het hem gaat bezighouden.

Mijn zoontje vroeg het ook een paar keer. En ik zei gewoon: Vind jij het ook zo spannend? Ik ook, alleen de baby kiest zelf wanneer hij of zij uit mijn buik wil komen. En daar deed hij het mee.

SDL schreef:Come on, het jongetje is nog geen 3 jaar oud. Ik zou daar geen big issue van maken. Hij weet toch ook niet dat het nog een paar maanden duurt voordat Sinterklaas komt of de paashaas.

Maar hier heeft toch ook niemand het over? Ik hoor 10x per dag mensen zeggen dat de baby wel bijna zal komen, maar over st. Klaas of de paashaas begint echt niemand hoor. 

Een kalender heb ik ook over gedacht, om die tot 42 weken te laten lopen, maar als de baby eerder komt (wat ik wel hoop) weet ik ook niet hoe dat zal vallen.

Ik krijg bij jou het idee dat je ontzettend druk bent met de komst van de baby. Misschien is het juist beter voor je zoon om je te focussen op het gezellig maken met hem, zonder dat steeds die baby ter sprake komt. Hoe meer relaxt je er zelf in staat, hoe meer hij relaxt zal zijn. En wat een wantrouwen in andermans opvoedkunsten lees ik weer in je stukje. Dat voelt hij ook feilloos aan he?! Dat hij bij anderen geen driftbuien krijgt en bij jou wel lijkt me trouwens geen teken dat hij daar niet goed wordt opgevangen, maar dat hij zich bij jou het meest prettig voelt en dat lijkt me heel normaal.

*Lieke* schreef:Eens met SDL. Hoe groter je het maakt, hoe meer het hem gaat bezighouden.

Mijn zoontje vroeg het ook een paar keer. En ik zei gewoon: Vind jij het ook zo spannend? Ik ook, alleen de baby kiest zelf wanneer hij of zij uit mijn buik wil komen. En daar deed hij het mee.

 Ook eens... Ik zou zoals bovenstaand mee gaan in de spanning maar het wel heel kort en beknopt houden.

En je geeft aan dat zijn nieuwsgierigheid naar de baby vooral gevoed zou worden door vragen van buitenstaanders (die doen het ook nooit goed he), maar heb jij het er zelf dan nooit over? En maak je het niet juist spannender voor hem met een kalender? Hij heeft geen idee hoe het is om een broertje of zusje te hebben, ook youtubefilmpjes zullen hem dat niet leren, dus hij weet eigenlijk zelf niet waar hij precies naar aftelt. Lijkt me alleen maar verwarrend. Sorry, maar ik merk dat jouw opvattingen zo enorm verschillen met die van mij. Ik vind vertrouwen in anderen en ontspannen opvoeden heel belangrijk, jij bent veel idealistischer en preciezer. Ergens ook wel bewonderenswaardig, maar misschien kan ik maar beter niet meer in jouw topics kijken.

Ik hoop dat t je hormonen zijn Filoria, ik vind je posts nogal aanvallend overkomen. Je trekt conclusies die nergens over gaan.

Ik kan inderdaad wat aanvallend overkomen hier soms, dat hoor ik vaker. Excuus. Wel heel makkelijk om me dan meteen hormonaal te noemen. Die ken ik nou ook wel hoor. Beetje kritiek op een forum moet best kunnen toch, zonder dat het meteen aan de hormonen zou liggen? Mannen kunnen er ook wat van, kijk maar eens op Fok forum o.i.d.

Ik snap denk ik wel wat filoria bedoelt.
Als ik jou was dan zou ik de laatste dagen / weken nog even lekker met je zoontje samen de hort op. Ik weet niet of je het lichamelijk nog aan kan, dat is natuurlijk ook belangrijk.
Ik heb de dag voor de bevalling nog met m'n dochter op een trampoline bij een indoorspeeltuin staan springen. Haha, daar hebben we samen echt van genoten.
Het was echt fijn om nog even die 1 op 1 aandacht te hebben. Geen babypraat, gewoon samen genieten.

De laatste weken voor de bevalling was mijn dochter echt onmogelijk wat haar gedrag betreft. Maar het is natuurlijk ook een spannende tijd. Het enige wat hier hielp tegen die buien was bevallen (maar daar heb je natuurlijk weinig aan, behalve dan dat het gelukkig weer over gaat).

En wat betreft over wanneer de baby komt. Gewoon uitleggen dat de baby zelf beslist wanneer die komt. En dan misschien een verhaaltje eromheen (dat je ook niet precies weet wanneer een ei uit komt of een cocon van een rups en dan de vergelijking maken met de baby).

Ik ben het wel met Filoria eens eigenlijk.

Ik moet wel echt aan mijn toon werken. Wat Linda zegt over samen genieten is ook wat ik bedoel. En ik weet dat kinderen er bij grote veranderingen vooral rustig van worden als je benadrukt wat hetzelfde blijft, bijvoorbeeld: we krijgen een nieuw huis, maar je eigen bed en je knuffels gaan gewoon mee.

Excuses aanvaard Filoria, sorry voor de hormonale opmerking..ik zat even zo  bij het lezen van je posts. Maar ik ken je probleem, mijn posts worden (of werden, ben er ook meer op gaan letten) ook geregeld anders opgevat dan hoe ik het bedoelde.

Het is echt niet zo dat ik T. constant filmpjes over/ van baby's laat zien, dat heb ik nu hooguit 3x gedaan in 5 weken tijd en niet langer dan 10min. 1x Heb ik hem de pop laten wassen in de tummy tub. En verder heb ik het met T. niet zoveel over de baby. Als ik hem niet kan dragen zeg ik bijv. dat ik pijn heb in mn rug.
 
We doen nog wel veel dingen samen, als hij thuis is krijgt hij alle aandacht die hij wil. Maar omdat ik smiddags toch wel moe ben en soms niet ver kan lopen vanwege mn bekken komt mn schoonmoeder hem vaker smiddags halen. Zij heeft vakantie en alle tijd (waar ik heel blij mee ben)!

Hij heeft altijd al last gehad van driftbuien als hij ergens anders is geweest, maar nu dit vaker voorkomt (hij is vaker weg) is het wel vervelend. Voor hem net zo (zo niet erger) als voor mij/ ons. Ik heb nergens geschreven dat hij niet goed wordt opgevangen, ik heb t gehad over het niet 'mogen' huilen van anderen, al bedoelen ze dat niet zo, het is wel vervelend als je je pijn doet, of om een andere reden huilt dat anderen dan zeggen dat je je niet moet aanstellen, dat t nu wel klaar is, of dat je niet hoeft te huilen. Hier hebben we geen issue van gemaakt, dit hebben we gewoon aangegeven, dat het beter is om hem even te laten uithuilen. Dan is het daarna ook gewoon klaar en komt t er niet later nog eens uit.

Dat andere mensen hem constant vragen stellen over mn buik of de baby is heel normaal, dat doe ik zelf eigenlijk ook bij andere kindjes waar een broertje of zusje op komst is. Ik gaf t aan omdat de vergelijking met st. Klaas en de paashaas werd gemaakt. 

Toen hij er gistere over begon, dat de baby uit de buik moest komen en wanneer dat dat zou zijn heb ik idd gezegd dat ik het ook niet wist en dat ik het ook spannend vind en wil dat de baby eruit komt. Ben er verder niet meer op ingegaan en hij is er ook niet meer over begonnen. Maar omdat het iets is waar hij zelf zonder enige aanleiding of opmerking van mij over begon is het volgens mij wel iets waar hij mee zit. Hij heeft sowieso veel behoefte aan zekerheid/ vastigheid dus ik dacht dat jullie misschien tips hadden omdat ik het zelf ook niet wist.

Maar Linda, ik ga je tip opvolgen...ik ga gewoon bevallen  Springen op een trampoline zie ik me even niet meer doen!
En Filoria, daar had ik nog niet over nagedacht, dat dingen die t zelfde blijven juist fijn zijn om te horen voor kindjes. Eigenlijk ook best logisch!