Eenzaam voelen

Sinds ruim een maand is mijn relatie uit. En inmiddels ben ik daar wel aan gewend. Maar toch voel ik me bijna dagelijks eenzaam.. Er is een gat in mijn leven gekomen en ik vind er niks aan. Ik heb in principe "genoeg" sociale contacten, maar toch mis ik iets. Vriendinnen hebben allemaal eigen bezigheden, wat ik ook begrijp natuurlijk. Toen het net uit was had ik veel contact met vriendinnen, en iedereen was geïnteresseerd. Nu het al een aantal weken over is, lijken sommige het alweer "vergeten" te zijn en komt dit onderwerp niet aan bod. Alsof ik er maar overheen moet zijn inmiddels (dit is mijn eigen gedachte hoor). Het is een nogal warrig verhaal zie ik.

Komt er op neer dat ik me dood verveel, het saai vindt om vrijgezel te zijn en me slecht alleen kan vermaken. Het is ook gewoon zo dat ik het liefst een vriend heb. Ik hou niet van alleen zijn. Maar ik wil ook gelukkig single kunnen zijn! Maar hoe doe ik dat? Hoe ben ik gelukkig met mezelf, en stel ik me minder afhankelijk op?

 
 Hè wat vervelend Kaboutertje. Ik snap je gevoelens heel goed, maar toch vind ik ook dat je een beter teveel invult voor anderen.....je zegt dat het lijkt alsof anderen jouw verhaal vergeten zijn en dat je er maar overheen moet komen. Misschien is dit helemaal niet zo?

Lastig is het om zo in de knoop te zitten, ik herken het deels. Knuffel in ieder geval!

Vervelend dat je je zo voelt. Misschien moet je nog 'wennen' aan het single zijn en je leven anders gaan inrichten.
 
Ik zou in je eentje op pad gaan. Dingen doen waar je blij van wordt. Ik vind het soms heerlijk om er alleen op uit te trekken. Ga naar een museum, lekker lunchen of gewoon wat rondwandelen in de stad. Of ga eindelijk je foto's uitzoeken. Je kledingkast opruimen of je huis anders inrichten.
 
Oftewel, mijn enige advies is dingen gaan doen.  

Sot, het zal ook wel deels mijn gevoel zijn, dat denk ik ook. Maar als de daden er ook naar zijn..? Of ja, dat er gewoon niet meer naar gevraagd wordt enz. Ik zeg ook niet dát het zo is, het is slechts een gevoel wat ik niet echt kwijtraak.

De "hoeveelheid" reacties doet me echt goed!

Ahww.. En ik weet eigenlijk verder niks te zeggen..  Maar wel een reactie weer?

Oh Kabouter heb gemist dat het uit was joh

Snap dat je een leegte voelt en dat die niet op te vullen is door vriendinnen/vrienden.
Misschien dat je bepaalde hobby's (zo dat klinkt suffer dan ik bedoel )  kan gaan doen?

En anders er idd wel lekker op uit trekken.


oh en edit: mensen zijn het niet vergeten, maar zullen er niet zo snel over beginnen denk ik. Misschien bang dat t gevoelig ligt of niet wetend hoe mee om te gaan?

Wat vervelend kaboutertje.
Mijn advies zou zijn om dit gevoel te checken bij je vriendinnen, door te vragen of je gevoel klopt. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat er een andere reden voor is. Ik zelf vind het bijv. soms lastig om er naar te vragen. Bijv. tijdens ons stapavondje, toen durfde ik er niet goed over te beginnen omdat ik bang wat dat ik je dan weer verdrietig zou maken en je geen leuke stapavond meer had. Terwijl ik er echt graag voor je wil zijn!
Ik denk dat het wel een zoektocht is om alleen gelukkig te zijn, dat is niet iets wat zomaar op korte termijn lukt. Wat vind je leuk om te doen, wat bezorgt je een goed gevoel? Probeer daar achter te komen en daar zoveel mogelijk in te ondernemen. En voor hulp mag je altijd bij me aankloppen!

Kaboutertje schreef:De "hoeveelheid" reacties doet me echt goed!

Dit vind ik heel jammer om te lezen. Ik kan het heel erg mis hebben, maar ik heb het idee dat jij je eigen geluk en gevoel teveel laat afhangen van anderen, veel op anderen leunt, en dan vind ik deze reactie direct al heel typerend.
Ik weet dag heel moeilijk is om vanuit een relatie, waar je samen je leven vormde, alleen verder te moeten. Maar helaas ben je als single, buiten je vriendengroep om, gewoon alleen. Of dat erg is, is een tweede, want er zijn natuurlijk ook genoeg happy singles Probeer te genieten van je vriendschappen, zonder ze te claimen. Als je het nog moeilijk hebt met de breuk, geef dat dan aan en praat er dan over. Verder, probeer dingen te vinden die je keven invulling kunnen geven. Mij leek het heerlijk om uiteindelijk een tijdje alleen te zijn, alleen m'n ding te doen en nergens verantwoording af te hoeven leggen bij een ander. Ik had juist echt een soort Danoontje-power gevoel

Tja, wat had je dan verwacht? Het is toch een ingrijpende verandering? Je vindt na verloop van tijd je draai echt wel weer.

Ibbeltje schreef:oh en edit: mensen zijn het niet vergeten, maar zullen er niet zo snel over beginnen denk ik. Misschien bang dat t gevoelig ligt of niet wetend hoe mee om te gaan?

Dit denk ik ook. Het is vervelend dat je er zelf over moet beginnen, maar ik ga ervan uit dat je vrienden je met alle liefde een luisterend oor bieden. Geef het tijdens zo'n gesprek ook aan, dat je het fijn vindt als men ernaar vraagt.

Verder is het een kwestie van tijd. Waar je eerst veel rekening hield met, heb je nu alle vrijheid. Dat is vreemd, je went er wel aan maar het zit in je systeem dat je het een tijd anders hebt gedaan.

Lennox schreef:

Kaboutertje schreef:De "hoeveelheid" reacties doet me echt goed!

Dit vind ik heel jammer om te lezen. Ik kan het heel erg mis hebben, maar ik heb het idee dat jij je eigen geluk en gevoel teveel laat afhangen van anderen, veel op anderen leunt, en dan vind ik deze reactie direct al heel typerend.
Ik weet dag heel moeilijk is om vanuit een relatie, waar je samen je leven vormde, alleen verder te moeten. Maar helaas ben je als single, buiten je vriendengroep om, gewoon alleen. Of dat erg is, is een tweede, want er zijn natuurlijk ook genoeg happy singles :)Probeer te genieten van je vriendschappen, zonder ze te claimen. Als je het nog moeilijk hebt met de breuk, geef dat dan aan en praat er dan over. Verder, probeer dingen te vinden die je keven invulling kunnen geven. Mij leek het heerlijk om uiteindelijk een tijdje alleen te zijn, alleen m'n ding te doen en nergens verantwoording af te hoeven leggen bij een ander. Ik had juist echt een soort Danoontje-power gevoel

 Ik zeg ook in de OP, dat ik vraag hoe ik me minder afhankelijk op kan stellen. Dusja, dat klopt en dat weet ik ook. Maakt het niet minder lastig om te veranderen..

ellibre schreef:Tja, wat had je dan verwacht? Het is toch een ingrijpende verandering? Je vindt na verloop van tijd je draai echt wel weer.

 Wat ik had verwacht?! Weet heus wel dat een breuk moeilijk is.. Vind het nu eenmaal moeilijker als verwacht, kan toch?