Een hele andere wereld..

Beterschap voor je zoontje Luce.

Ik kan me voorstellen dat het naar is om al die verdrietige verhalen om je heen te horen en al die zieke kindjes te zien.
Toen J. in het ziekenhuis lag er een babytje van een paar maanden die ook vaak lag te huilen. Die ouders kwamen maar af en toe een uurtje langs. De verpleging probeerde hem wel te troosten maar vaak ging hij weer huilen als ze wegliepen. Dat jongetje lag op zo'n kamertje met een bed voor de ouders maar ik heb ze geen nacht bij hem zien slapen. Echt zo sneu, 'snachts hoorde ik ook heel veel gehuil en dan de verpleegsters er weer heen om te troosten maar die konden natuurlijk ook niet alleen maar daar blijven. Ik zou dat echt niet kunnen hoor, ik zou echt altijd zorgen dat er iemand bij is in het ziekenhuis.

Er knaagt toch iets bij me door dit topic..

B heeft 7 weken in het ziekenhuis gelegen. Toen ze eenmaal op de HC lag, mochten we ook bij haar blijven slapen.
We hebben dit geen enkele keer gedaan.
Ook was ik er per dag een paar uurtjes, soms 2 keer. Ik ben wel elke dag gegaan, mijn vriend niet, die redde dat gewoon niet met zijn werk.

Hoe denken jullie dan wel niet over mij nu

Ik vind dat anders met kleine baby's. Er ligt hier ook een baby van 3 weken en die ouders gaan ook 's nachts naar huis. Maar die baby's hebben daar helemaal geen benul van. Kinderen van 2 jaar met pijn en verdriet wel.

Luce schreef:Ik vind dat anders met kleine baby's. Er ligt hier ook een baby van 3 weken en die ouders gaan ook 's nachts naar huis. Maar die baby's hebben daar helemaal geen benul van. Kinderen van 2 jaar met pijn en verdriet wel.

Daar heb je een punt.

Ik denk dat het ook nog ander is op de high care dan op een gewone kinderafdeling (weet ik niet hoor, baseer ik even op mijn eigen ervaring). Misschien meer tijd voor persoonlijk contact met een kindje? Toen mijn zoontje in het ziekenhuis lag, lag er ook een babytje ongeveer net zo oud als hij naast hem (hij was drie weken). Daar waren ook zelden ouders bij, 's nachts ook helemaal niemand. Ik hoorde dat babytje regelmatig huilen maar ik weet dat de verpleging gewoon geen tijd had om telkens te gaan kijken als het huilde, omdat de hele afdeling vol lag. En natuurlijk als er iets is (medisch gezien) zijn ze in goede handen, dit babytje lag ook aan monitoren, maar als het babytje huilt gewoon omdat het behoefte heeft aan contact bijvoorbeeld, dan is er niemand om aan die behoefte te voldoen. En dat zou ik als ouder ook heel erg vinden. Het is een ander soort nodig hebben dan met 2 jaar, minder bewust misschien, maar net zo dringend als wanneer ze ouder zijn.

Ahw

Hier zijn er wel zusters die naar hem toe komen als hij huilt gelukkig.
Maar hij huilt ook helemaal niet veel, heel tevreden kindje wat veel slaapt.

Ja dan zou het voor mij al anders zijn (hoewel ik het denk ik nog niet zou kunnen, alleen laten als je kindje ziek is, dus bijv andere situatie dan een vroeggeboorte waarbij ze vanaf het begin in het ziekenhuis liggen). Maar dit kindje was zo zielig, zo klein nog. Ik ben er zelf 4 dagen en 3 nachten bijna aan 1 stuk geweest en ik heb er 1x ouders gezien, 's avonds. Verder niemand.

Lejow schreef:Er knaagt toch iets bij me door dit topic..

B heeft 7 weken in het ziekenhuis gelegen. Toen ze eenmaal op de HC lag, mochten we ook bij haar blijven slapen.
We hebben dit geen enkele keer gedaan.
Ook was ik er per dag een paar uurtjes, soms 2 keer. Ik ben wel elke dag gegaan, mijn vriend niet, die redde dat gewoon niet met zijn werk.

Hoe denken jullie dan wel niet over mij nu

Ahww meisje ik denk echt helemaal niks hoor. Als jij zoiets heftigs meemaakt dan is het ook even prettig om je rust te nemen en tijd voor jezelf. Je bent echt niet slecht ofzo hoor. Bij babies vind ik het toch anders als bij kindjes van 2,5. Toen Felice geboren was heeft ze ook een week in het zkh gelegen ben toen ook geen 1 nacht gebleven, gewoon alle hectiek even je gemak houden snachts. Nu zou ik er niet aan moeten denken om mn kleine meisje alleen achter te laten in het zkh (ik word daar ook heel verdrietig van).

Dank je Moniek!

Denk wel dat je een punt hebt, als ze in in het ZH zou liggen zou het heel anders zijn.

Kijk, dat babietje dat hier ligt is getroost als hij opgepakt wordt door een zuster. En slaapt daarna weer vrolijk verder. Dat ventje van 2 jaar wordt echt niet rustig als de zuster bij hem komt. Die wil papa of mama. Geen vervanger.

Luce schreef:Kijk, dat babietje dat hier ligt is getroost als hij opgepakt wordt door een zuster. En slaapt daarna weer vrolijk verder. Dat ventje van 2 jaar wordt echt niet rustig als de zuster bij hem komt. Die wil papa of mama. Geen vervanger.

Idd. Als ik dan denk aan mn meisje die dan zou roepen om mij of papa jeetje daar wordt ik echt in en in verdrietig van

Lejow, mijn twee hebben 2 weken op neonatologie gelegen, toen sliep ik ook thuis hoor! Kon niet eens daar blijven slapen! Vind ik wat anders.

Kleine babies vind ik wat anders, net als de anderen al zeggen, die worden ook goed getroosd door de verpleging. Trouwens, als Christian ooit in het ziekenhuis op zo'n afdeling terecht komt, zou ik ook moeten kijken hoe ik dat met de nachten doe, ik ben alleen, heb twee honden. Dan zou ik moeten kijken of iemand ze zou willen verzorgen etc. Maar daar wil ik helemaal niet aan denken eigenlijk

Lejow, ik vind jouw situatie ook anders. Toen mijn zoontje de eerste week op de neonatologie lag sliep ik ook niet bij hem (mocht ook niet) en was ik er ook steeds maar een uurtje en dan ging ik weer weg tot de volgende voeding. Maar het kindje waar ik het over heb lag op de gewone kinderafdeling, op een kamertje alleen. Daar waren de verpleegkundigen niet de hele dag alleen maar met babytjes bezig maar ook met alle andere kinderen die daar lagen en die veel zorg nodig hadden.

Tania schreef:Lejow, ik vind jouw situatie ook anders. Toen mijn zoontje de eerste week op de neonatologie lag sliep ik ook niet bij hem (mocht ook niet) en was ik er ook steeds maar een uurtje en dan ging ik weer weg tot de volgende voeding. Maar het kindje waar ik het over heb lag op de gewone kinderafdeling, op een kamertje alleen. Daar waren de verpleegkundigen niet de hele dag alleen maar met babytjes bezig maar ook met alle andere kinderen die daar lagen en die veel zorg nodig hadden.

Maar heb jij met die ouders gesproken? Ik vind het raar om te oordelen over mensen terwijl je ze niet kent.

Mijn zusje heeft als 2 jarige 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Het ziekenhuis was 1 uur rijden en mijn ouders hadden geen geld om elke dag heen en weer te rijden. Soms willen ouders wel bij hun kind zijn maar kunnen ze het niet. Er zijn zoveel redenen te bedenken waarom die ouders niet elke dag langskomen. Soms is de familie ook niet instaat om elke dag te komen.

stella.nova schreef:

Tania schreef:Lejow, ik vind jouw situatie ook anders. Toen mijn zoontje de eerste week op de neonatologie lag sliep ik ook niet bij hem (mocht ook niet) en was ik er ook steeds maar een uurtje en dan ging ik weer weg tot de volgende voeding. Maar het kindje waar ik het over heb lag op de gewone kinderafdeling, op een kamertje alleen. Daar waren de verpleegkundigen niet de hele dag alleen maar met babytjes bezig maar ook met alle andere kinderen die daar lagen en die veel zorg nodig hadden.

Maar heb jij met die ouders gesproken? Ik vind het raar om te oordelen over mensen terwijl je ze niet kent.

Mijn zusje heeft als 2 jarige 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Het ziekenhuis was 1 uur rijden en mijn ouders hadden geen geld om elke dag heen en weer te rijden. Soms willen ouders wel bij hun kind zijn maar kunnen ze het niet. Er zijn zoveel redenen te bedenken waarom die ouders niet elke dag langskomen. Soms is de familie ook niet instaat om elke dag te komen.

Ik oordeel niet, ik zeg alleen dat ik het sneu vond en dat ik het zelf nooit zou doen.

Charles schreef:Lejow, mijn twee hebben 2 weken op neonatologie gelegen, toen sliep ik ook thuis hoor! Kon niet eens daar blijven slapen! Vind ik wat anders.

Ik heb ook thuis geslapen. Eerst een week in mijn eigen kamer in het ziekenhuis, toen ruim 1,5 week thuis en toen eindelijk een weekje met hem op de kamer. Maar dat kon dus ook gewoon niet anders. Bovendien sliep L. gewoon het grootste gedeelte van de dag en was het zelfs veel te vermoeiend voor hem om steeds bij mij te zijn.

Vandaag zat ik in de ouderkamer en mijn man en ik kwamen in gesprek met de vader van Jurre (http://www.jurrestrijd.nl/). Dat jochie is bijna even oud als onze B en heeft een vorm van kanker met 0-20 procent overlevingskans. Die mensen moeten 90.000 euro ophalen (hoe doé je dat???) binnen een paar maanden tijd om hun zoon te laten behandelen in Amerika. Dan maakt hij misschién een kans om te overleven.

Je hoort wel eens van die verhalen he. Maar dan spreek je zulke mensen. En dat komt zo hard aan.

Het zet je wel echt aan het denken hoor. Dingen waar je zelf over piekert, waar gáát het soms over. Alles wordt even zo hard in perspectief gezet.. En gelukkig heeft onze B maar hemofilie. Het stelt geen reet voor vergeleken met wat er daar rond loopt. Terwijl mensen al schrikken in het dagelijks leven als ze horen dat B hemofilie heeft..

Luce schreef:Ik vind dat anders met kleine baby's. Er ligt hier ook een baby van 3 weken en die ouders gaan ook 's nachts naar huis. Maar die baby's hebben daar helemaal geen benul van. Kinderen van 2 jaar met pijn en verdriet wel.

Dit wilde ik idd ook zeggen Lejow.

Ik zou bij R of N nu echt geen seconde van hun zijde wijken bij wijze van, en afwisselen met man maar hem/ haar alleen daar in een ziekenhuisbedje, nooit. Maar met die kleine baby's vind ik het dus een heel ander verhaal.

Luce schreef:Vandaag zat ik in de ouderkamer en mijn man en ik kwamen in gesprek met de vader van Jurre (http://www.jurrestrijd.nl/). Dat jochie is bijna even oud als onze B en heeft een vorm van kanker met 0-20 procent overlevingskans. Die mensen moeten 90.000 euro ophalen (hoe doé je dat???) binnen een paar maanden tijd om hun zoon te laten behandelen in Amerika. Dan maakt hij misschién een kans om te overleven.

Je hoort wel eens van die verhalen he. Maar dan spreek je zulke mensen. En dat komt zo hard aan.

Het zet je wel echt aan het denken hoor. Dingen waar je zelf over piekert, waar gáát het soms over. Alles wordt even zo hard in perspectief gezet.. En gelukkig heeft onze B maar hemofilie. Het stelt geen reet voor vergeleken met wat er daar rond loopt. Terwijl mensen al schrikken in het dagelijks leven als ze horen dat B hemofilie heeft..

Ik heb zijn site bekeken, en ook de site van zijn (sommige inmiddels overleden) lotgenootjes.
Wat vreselijk.. wat ontzettend oneerlijk en verdrietig.

En nu moet ik huilen. Arme kindjes.

Onze dochter is toen ze 6 maanden was ook opgenomen geweest voor uitdroging. Omdat wij al 48 uur wakker waren heeft de verpleging ons naar huis gestuurd om bij te tanken. Slapen in een ziekenhuis waar ieder kwartier een verpleegster komt om ors te geven schiet gewoon niet op. Toen ik 's ochtends om half elf kwam zat een pedagogisch medewerker mijn dochter een fles te geven en met haar te spelen. Wat voelde ik me een slechte moeder dat ik mijn slaap verkoos boven mijn doodzieke kind maar de batterij was gewoon leeg, we waren op. 's Middags ben ik gaan winkelen omdat dochter haar rust hard nodig had maar met mij naast haar bed niet aan toe kwam.

Ik was dus ook zo'n moeder die maar een paar uurtjes bij d'r kindje was en waarvan het kindje getroost werd door de verpleging maar wel met een reden.

Ik mag toch hopen dat je een verschil ziet tussen een kind dat élke nacht alleen is en aan de chemo zit en jouw geval...?

Luce schreef:Ik mag toch hopen dat je een verschil ziet tussen een kind dat élke nacht alleen is en aan de chemo zit en jouw geval...?

Serieus, wat is jouw probleem?

Ehm? Heb ik een probleem? Waar heb je het over?