Nieuw leven & dood....

Als eerst wat ontzettend erg van je moeder. Ik wil je veel sterkte wensen 

Ik zou je kinderwens en de ziekte van je moeder los toch van elkaar zien. Je wil graag een derde kindje dus zou ik daar voor gaan. Het is ontzettend mooi als je moeder jullie derde kindje nog mag meemaken maar er zit ook een kans in dat dit niet gebeurd jammer genoeg. Je weet ook niet hoe de komende maanden voor haar gaan zijn. Misschien blijft ze zich redelijke goed voelen of misschien is ze over 2 maanden ontzettend ziek. Het is begrijpelijk dat dit een moeilijke keuze voor je is en ik hoop dat je er uit komt!

Bekijk het anders: zou het voor je moeder niet een ontzettend mooi idee zijn dat jullie voor nog een kindje willen gaan? Natuurlijk vindt ze het zwaar dat ze het nooit mee zal maken, maar ik denk dat je moeder het zwaarder vindt om van het bestaan van een eventuele derde helemaal niets af te weten.

Heel veel sterkte, het lijkt me verschrikkelijk 

Eens met razz. Zie het los van elkaar. Hoe pijnlijk het ook is.  

Ik weet ook dat mijn oma slecht lag terwijl mijn zus zwanger was van haar eerste achterkleinkind. Heel dubbel, maar uiteindelijk wel hoe het is. Leven en dood ligt dicht bij elkaar.  Mijn oma was super trots op   Het achterkleinkind. Ook al heeft ze hem nooit leren kennen. Haar bed was daag waar de echo hing ( was behoorlijk dement aan het worden).

Ik denk dat je moeder net zo trots zal zijn over jullie derde kind of ze hem/ haar nu wel of niet leert kennen. 

In elk geval heel veel sterkte

Als jouw moeder een beetje lijkt op de mijne, dan zou ze nooit willen dat jij je wens voor een derde kindje laat beïnvloeden door haar ziekte.

Lennox; Eerst bekeek ik het ook vanaf jouw kant. Zo beredeneerde ik ook. Nu zie ik het juist weer anders. Hoe ontzettend sneu is het voor haar, dat ze wellicht alleen de zwangerschap meemaakt, maar het kind nooit zal leren kennen? Die wetenschap is toch ontzettend hard? Word ze daar niet intens verdrietig van? Gatver ik vind het zo moeilijk....

Waarom maak je het niet gewoon bespreekbaar met je moeder?

Natuurlijk is het pijnlijk voor je moeder dat ze haar kleinkind waarschijnlijk nooit zal kennen. Maar is het niet net zo pijnlijkvdat ze jouw andere kinderen niet zal zien opgroeien? Als jullie er nu voor besluiten te gaan, kun je misschien nog een groot deel van je zwangerschap met haar delen. Misschien kun je haar dan nog vertellen of je een zoon of een dochter krijgt, echo's laten zien, onzekerheden met haar delen... Dat is voor jullie beiden ook veel waard.

Hoe is het nu verder met je? Sterkte trouwens met dit nare bericht.

Ja Jasmine, je hebt daarin wel een goed punt. Het bespreekbaar maken met haar. Dat is ook de enige manier om er achter te komen.
Het gaat verder wel goed hier. Heb de mk van afgelopen voorjaar goed verwerkt. Denk er nog weinig aan, maar dat komt ook omdat er hele andere, ernstigere dingen op mijn pad zijn gekomen met mijn moeder etc...

KimRosenberg85 schreef:Als jouw moeder een beetje lijkt op de mijne, dan zou ze nooit willen dat jij je wens voor een derde kindje laat beïnvloeden door haar ziekte.

Ik denk dat veel moeders hetzelfde zullen denken.