Re: Wilde jouw man/vriend altijd al kinderen?

Alex ma 27 mei 2013 - 0:54

Mijn man wilde niet trouwen en geen kinderen. Inmiddels zijn we 5,5 jaar getrouwd en hebben we een dochter. We hopen over niet al te lange tijd voor een tweede kindje te gaan. Zo gek kan het dus lopen smile

Rush ma 27 mei 2013 - 1:18

SarahKey schreef:
Rush schreef:Mijn vriend wil heel graag kinderen, maar pas als hij 30 is. Ik wilde nooit kinderen, inmiddels wel en nu vind ik 30 nogal laat.

En waarom pas als hij 30 is? Is hij dan opeens volwassen?
Persoonlijk vind ik 30 ook laat voor een eerste kindje. Ik ben, achteraf gezien, héél blij dat wij vroeg erbij waren met het beginnen aan kinderen. Als we pas op mijn 30ste waren begonnen en het duurde ook 4,5 jaar phfff dan werd ik wel een hele oude moeder. (als je er dan meerdere wilt)

Nee dat heeft niets te maken met opeens volwassen zijn, maar hij verwacht dat we dan wel ongeveer alles 'op de rit' hebben qua huis kopen en wat meer verdienen etc. Als we bij wijze van spreke morgen een huis zouden kopen, dan zouden we vast ook eerder voor een kindje gaan. Maar een huis kopen zit er nu nog niet in.

En nee, er is niks mis met een huurhuis en blablabla, maar hij hecht nog al veel waarde aan een koophuis.

Marin ma 27 mei 2013 - 1:21

Ja, dat hebben we al in een heel vroeg stadium besproken, anders was het voor ons allebei een dealbreker geweest. Wel wil hij NU absoluut nog geen kinderen. Ik ook niet, daar niet van, dus dat komt goed uit.

PapillonRose ma 27 mei 2013 - 1:37

Mijn ex wilde ze niet kwam hij achteraf mee laughcry

Nu hij toch een kindje heeft vindt hij het wel leuk en wil er in de toekomst waarschijnlijk nog meer met zijn huidige vriendin. Mijn vriend wil graag nog drie kindjes.. Misschien wel meer dan ik Laughing

Teddyaapje ma 27 mei 2013 - 3:32

Mijn vriend wel geloof ik.

Mijn ex heeft altijd gezegd waarschijnlijk geen kinderen te willen. Hij is nu 31, zijn vriendin ook. Ik heb hier laatst een gesprek met hem over gehad (ik zie hem nog wel eens en hij begon hierover) en hij twijfelde nog steeds. Hij neigde meer naar geen kinderen te willen. Het rare was dat hij eigenlijk niet wist hoe zijn vriendin hierin stond! Hij durfde het niet echt aan te kaarten. Wel gaf hij aan uit elkaar te willen gaan als zij wel persé kinderen zou willen. Het is nu ong. een jaar geleden dat hij me dit vertelde en ik weet eigenlijk niet of hij het er nog met haar over gehad heeft. Ik heb er nog een keer naar gevraagd (een paar weken erna) en toen gaf hij aan van niet.

Ik vind dit echt bizar! Hoe kun je hier op deze leeftijd zo laks mee omgaan? Stel dat zij ze wel wil, ze is al 31. Voordat ze haar verdriet verwerkt heeft (waar ik maar even vanuit ga dat ze dat heeft als ze uit elkaar zouden gaan) en een nieuwe vriend heeft gevonden ben je zo een paar jaar verder voordat je dan samen aan kinderen toe bent.

_Lana_ ma 27 mei 2013 - 6:42

Teddyaapje schreef:Mijn vriend wel geloof ik.

Mijn ex heeft altijd gezegd waarschijnlijk geen kinderen te willen. Hij is nu 31, zijn vriendin ook. Ik heb hier laatst een gesprek met hem over gehad (ik zie hem nog wel eens en hij begon hierover) en hij twijfelde nog steeds. Hij neigde meer naar geen kinderen te willen. Het rare was dat hij eigenlijk niet wist hoe zijn vriendin hierin stond! Hij durfde het niet echt aan te kaarten. Wel gaf hij aan uit elkaar te willen gaan als zij wel persé kinderen zou willen. Het is nu ong. een jaar geleden dat hij me dit vertelde en ik weet eigenlijk niet of hij het er nog met haar over gehad heeft. Ik heb er nog een keer naar gevraagd (een paar weken erna) en toen gaf hij aan van niet.

Ik vind dit echt bizar! Hoe kun je hier op deze leeftijd zo laks mee omgaan? Stel dat zij ze wel wil, ze is al 31. Voordat ze haar verdriet verwerkt heeft (waar ik maar even vanuit ga dat ze dat heeft als ze uit elkaar zouden gaan) en een nieuwe vriend heeft gevonden ben je zo een paar jaar verder voordat je dan samen aan kinderen toe bent.

Maar zij is er blijkbaar ook laks mee, anders hadden ze wel geweten van elkaar hoe ze erin staan?

Mijn man heeft altijd wel kinderen gewild, gelukkig.

Susan ma 27 mei 2013 - 6:50

Ik mis de logica dat hij twijfelt en uit elkaar wil als zij per se kinderen wil. Als hij twijfelt is er dus een kansje dat hij ze wel wil, stel dat zijn twijfel doorslaat naar 'wel kinderen willen', wil hij die dan alleen met iemand die ook twijfelt of zo? Dat is toch raar? Het lijkt mij dan dat hij ze gewoon niet wil en dat niet aan zichzelf en haar durft toe te geven, omdat hij ergens bang is dat zij ze wel wil en dan knopen door moet hakken.

Gast ma 27 mei 2013 - 6:53

Susan schreef:Ik mis de logica dat hij twijfelt en uit elkaar wil als zij per se kinderen wil. Als hij twijfelt is er dus een kansje dat hij ze wel wil, stel dat zijn twijfel doorslaat naar 'wel kinderen willen', wil hij die dan alleen met iemand die ook twijfelt of zo? Dat is toch raar? Het lijkt mij dan dat hij ze gewoon niet wil en dat niet aan zichzelf en haar durft toe te geven, omdat hij ergens bang is dat zij ze wel wil en dan knopen door moet hakken.

Als zij per se kinderen wil, dan gaat hij bij haar weg zodat zij kinderen kan krijgen met iemand die níét twijfelt en haar niet 'aan het lijntje houdt'. Zo lees ik het.

Overigens vind ik het met het bizarre best meevallen, als zij echt graag kinderen had gewild dan was het ongetwijfeld allang ter sprake gekomen.

Sam ma 27 mei 2013 - 6:53

Hij wil het zeker, maar nu nog niet.
Hetzelfde als ik..

Gast ma 27 mei 2013 - 6:55

KimRosenberg85 schreef:Wat is (was) voor jullie eigenlijk de reden om jong moeder te willen worden? Waarom vinden jullie dit fijner dan beginnen op een wat oudere leeftijd (tegen de 30)?

Ik had niet zoveel te willen, ik was al zwanger smile

Maar ik wilde ze evengoed graag rond mijn 25e.

Ik vind het voor en nadelen hebben. Voordeel is dat ze nu al heel zelfstandig zijn en ik pas 30, en dat ze tegen de tijd dat ik 40 ben zo'n beetje uit huis zijn of bijn gaan. (als ze niet tot 25 thuis blijven wonen)

Groot voordeel vind ik dat we doordat we jong waren nog heel veel andere dingen te doen hadden en hebben, daardoor hebben onze kinderen heel erg de ruimte om zichzelf te ontwikkelen. Ik zie vaak in mijn omgeving dat oudere ouders (de meeste ouders op het schoolplein zijn 10 jaar ouder dan ik) veel meer gefocussed op hun kind zijn. Vaak zijn kinderen dan het ' volgende grote project' na het maken van carriere, trouwen, een huis kopen en flink sparen, als dat allemaal klaar is komt er een kind en dat moet dan ook slagen... en er ook al snel heel erg op de kinderen gelet wordt. Alles moet verantwoord en ze worden soms wat overgestimuleerd omdat ze van alles moeten.

Wij hebben nog zoveel andere dingen tegelijkertijd lopen dat het opvoeden er eigenlijk als vanzelf naast gaat, we maken ons niet zo snel druk (maar dat is misschien ook persoonlijkheid) en we zijn wat makkelijker dan de meeste ouders die ik ken. Niet in de zin van alles maar goed vinden, maar wel in de zin van dat we makkelijker loslaten. Al lees ik dat hier ook vaak bij de jongere moeders juist niet, dus ik weet niet of het hem daarin zit.

Maar ik merk wel dat we dingen als gebroken nachten en dergelijke wat beter konden hebben dan ouders achter in de 30 of begin 40. Wij zijn zo van het uitgaansleven doorgestuiterd in het krijgen van een kind en alles was toch altijd al chaos met weinig slaap, dus zo'n kind veranderde daar niet gek veel aan smile

Maar ik geloof niet dat het per se beter is om ze jong of juist later te krijgen, voor ons werkt dit, voor anderen misschien niet.

Gast ma 27 mei 2013 - 7:04

Aimee schreef:Mijn vriend wilde wel altijd kinderen, maar het was voor hem ook prima geweest als die er later waren gekomen (hij was bijna 26 toen Luuk geboren werd).

En waarom vroeg moeder... Tja, ik had mijn opleiding afgerond, vaste baan, koophuis, getrouwd, spaargeld, geen hele hoge carriere ambities en reis ambities en het gevoel was er gewoon. Ik vind het ook een fijn idee dat ik nog redelijk jong ben als Luuk volwassen is, dat wij 'hippe' en jonge ouders zijn waar hij zijn vrienden mee naar toe kan nemen. En dat ik later eventueel ook nog van mijn kleinkinderen mag genieten (stel dat ze er pas rond hun 30e aan beginnen dan zijn wij pas halverwege de 50 en kunnen we hopelijk nog veel met ze ondernemen)

In zijn ogen ben je straks gewoon oud en achterhaald hoor, ookal ben je nog jong. Of je nu 40 of of 65 bent.... Laughing

Gast ma 27 mei 2013 - 7:09

Artemis schreef:
Aimee schreef:Mijn vriend wilde wel altijd kinderen, maar het was voor hem ook prima geweest als die er later waren gekomen (hij was bijna 26 toen Luuk geboren werd).

En waarom vroeg moeder... Tja, ik had mijn opleiding afgerond, vaste baan, koophuis, getrouwd, spaargeld, geen hele hoge carriere ambities en reis ambities en het gevoel was er gewoon. Ik vind het ook een fijn idee dat ik nog redelijk jong ben als Luuk volwassen is, dat wij 'hippe' en jonge ouders zijn waar hij zijn vrienden mee naar toe kan nemen. En dat ik later eventueel ook nog van mijn kleinkinderen mag genieten (stel dat ze er pas rond hun 30e aan beginnen dan zijn wij pas halverwege de 50 en kunnen we hopelijk nog veel met ze ondernemen)

In zijn ogen ben je straks gewoon oud en achterhaald hoor, ookal ben je nog jong. Of je nu 40 of of 65 bent....

Haha, dat is wel zo! Mijn moeder was 24 toen ze mij kreeg, terwijl een moeder van mijn beste vriendinnetje op de basisschool al ergens in de 30 was, toen zij geboren werd. Ik weet nog dat we het op een gegeven moment over leeftijden van ouders hadden en dat elke ouder van mijn klasgenootjes al minimaal 35 was, veel zelfs al tegen/in de 40, en mijn moeder werd toevallig die maand 30.... Ik had gewoon veruit de jongste moeder van de klas. Toen realiseerde ik me pas dat mijn moeder echt wel jong was.
Vreemd trouwens, mijn moeder had op mijn leeftijd nú, al een kind van 6 en een kind van 4. Het voelde alsof ze echt wel oud en wijs was met haar 30 jaar, terwijl ik nu zelf het gevoel heb dat ik op deze leeftijd net kom kijken laughcry

Gast ma 27 mei 2013 - 8:37

Haha, maar dat hou je toch. Ik had vroeger ook het idee dat mijn moeder alles wist, en dat denken mijn kinderen van mij nu ook geloof ik, en ik modder maar wat aan. En als ik verhalen van mijn ouders hoor over toen zaten ze toen ook regelmatig met de handen in het haar, ze hadden het bijvoorbeeld krap qua geld tot ik een jaar of 12/13 was, maar daar heb ik echt nooit iets van gemerkt bijvoorbeeld.

Ik denk wel dat ik opener ben tegen mijn kinderen, dus dat die eerder het idee hebben dat mama ook niet alles weet, maar toch, je blijft 'mama' en dan ben je zo'n beetje belangrijker dan de koningin in hun ogen.

Gesponsorde inhoud