Wilde jouw man/vriend altijd al kinderen?

ja, ik weet dat mijn man sowieso een kinderwens had, hij gaf meestal aan dat hij zo rond zijn 30e toch wel papa zou willen worden.
nu is hij 28 en is de 2e op komst!

het was zo dat wij het destijds over wel/niet trouwen hadden, toen gaf hij aan dat hij niet persé wilde trouwen, maar wel graag een kindje zou willen
en toen zijn we ervoor gegaan. inmiddels zijn we wel getrouwd, maar meer om de praktische kant ervan.

Ja drie...ik altijd twee. Tot l kwam, toen leek drie mij ook wel wat. Helaas denkt vriend na komst j daar anders over

Maar hij had zeker een kinderwens ja.

Mijn vriend had ook wel een kinderwens, alleen wel in de toekomst. Het werd steeds weinig concreet.
Totdat ik afgestudeerd was en hij erover begon, toen wilde hij er eigenlijk gelijk voor gaan en dat hebben we toen ook gedaan. En nu kan hij niet wachten tot er een tweede komt.

Ja, mijn man heeft al vanaf het begin van onze relatie zijn kinderwens heel duidelijk naar mij uitgesproken. Ik schrok daar eerst nogal van, want zelf was ik er nog niet aan toe en had er ook nog niet goed over nagedacht. Pas de laatste jaren begint het wat meer bij mij te leven en nu willen we allebei graag kinderen, maar wel pas over een jaar of twee/drie.

Dan ben ik dertig en dat vind ik een mooie leeftijd om te beginnen aan kinderen. Ik heb dan zelf ook tijd gehad om een carrière op te bouwen na mijn universitaire opleiding, veel te reizen, onze eigen issues op te lossen, we zijn dan getrouwd, hebben een huis gekocht, hebben onze financiën goed op orde, al die dingen vind ik belangrijk om te regelen vóórdat je aan kinderen begint.

(maar mocht ik op dit moment onverwachts zwanger raken, dan gaan we wel voor de volle honderd procent voor het kindje, natuurlijk)

Als mijn vriend geen kinderwens had gehad, dan waren we nooit samen geweest Op de een of andere manier was die wens bij mij zó sterk, dat ik er niet mee had kunnen leven als hij geen kinderwens had gehad.

Hij wilde graag kinderen rond zijn 30ste, vond ik te laat, dus we zouden het wel zien.
Uiteindelijk ben ik op zijn 27ste min of meer redelijk rap en onverwachts zwanger geworden, en hoewel hij eerst als de dood voor de verantwoordelijkheid was, zit hij nu helemaal in zijn vaderrol.

We zijn er wel uit dat we een tweede kindje willen, mede voor L., maar daar wil hij wel mee wachten tot HIJ er echt klaar voor is, en dan wil hij er bewust van genieten. Begrijpelijk, ben allang blij dat we op een lijn zitten qua kindaantal.

Ja! Gelukkig wel!

Nee, niet altijd. Hij was 18 toen wij een relatie kregen en echt nog niet bezig met kinderen, het leek hem ook niet echt wat. Zodra onze relatie serieuzer werd, ben ik wel heel duidelijk geweest. Als hij echt geen vader wilde worden, dan zouden wij elkaar niet gelukkig kunnen maken. Het bleek dat het vooral nog schoppen tegen het 'burgelijke' was, hij vond kinderen eigenlijk wel best. Nog niet overtuigd, maar goed genoeg voor mij. Afgelopen oktober heeft hij de knoop doorgehakt (we zouden eigenlijk wachten tot minimaal maart) en nu is het wachten tot het ons gegund is. Door mijn neefjes en nichtjes is hij er veel meer zelf mee bezig en lijkt het hem erg mooi.

Supertalentje schreef:Mijn man wilde juist altijd al kinderen. Niet aan leeftijd gebonden of als we dit of dat, hij wilde ze gewoon. Ik niet, tot we zoon kregen

Dit dus. Al had hij eerder eind 20 in gedachten, maar dat werd nét 23 (2 weken).

Wat is (was) voor jullie eigenlijk de reden om jong moeder te willen worden? Waarom vinden jullie dit fijner dan beginnen op een wat oudere leeftijd (tegen de 30)?

Mijn man wilde altijd al kinderen gelukkig. Niet echt een leeftijd aan gebonden, dus toen ik aangaf dat ik wel kinderen wilde, vond hij dat prima. Hij had het ook niet erg gevonden om nog een paar jaar te wachten.

En waarom we ervoor gekozen hebben om jong kinderen te krijgen? Op dat moment was de wens er en waren de mogelijkheden er, waarom dan nog wachten?

Ik heb nooit jong moeder willen worden, maar ja, je hebt niet alles voor het zeggen.

mijn man wilde graag kinderen maar eerst zijn zaakjes qua opleiding,huis en werk op orde hebben.Geukkig zat dat allemaal mee;)

Mijn vriend wilde wel altijd kinderen, maar het was voor hem ook prima geweest als die er later waren gekomen (hij was bijna 26 toen Luuk geboren werd).

En waarom vroeg moeder... Tja, ik had mijn opleiding afgerond, vaste baan, koophuis, getrouwd, spaargeld, geen hele hoge carriere ambities en reis ambities en het gevoel was er gewoon. Ik vind het ook een fijn idee dat ik nog redelijk jong ben als Luuk volwassen is, dat wij 'hippe' en jonge ouders zijn waar hij zijn vrienden mee naar toe kan nemen. En dat ik later eventueel ook nog van mijn kleinkinderen mag genieten (stel dat ze er pas rond hun 30e aan beginnen dan zijn wij pas halverwege de 50 en kunnen we hopelijk nog veel met ze ondernemen)

Bij ons was vanaf het begin van onze relatie duidelijk dat we allebei graag kinderen wilden. Bij ons is het zo gegroeid, we leerden elkaar kennen, gingen samenwonen, kochten en verbouwden samen een huis, gingen trouwen en toen kwam meteen de kinderwens, ik was toen 25 en hij 31. Ik heb altijd gezegd dat ik pas na mijn 30e aan kinderen wilde beginnen maar daar ben ik van terug gekomen. We hadden alles voor elkaar en het voelde goed, we waren er beiden aan toe.

Mijn moeder is toen ze eind 30 was in de overgang gekomen en ikzelf heb PCOS dus zwanger worden is niet makkelijk en de kans bestaat dat ik ook eerder in de overgang kom. Ik ben dus erg blij dat we niet langer gewacht hebben!

Jezzie schreef:Mijn vriend zei/zegt altijd dat hij voor zijn 30e drie kinderen wil!
We zijn nu allebei 23 en hebben al 1 kind, dus wie weet gaat het lukken.

Dit zei mijn man ook! Hij word later dit jaar 30 en heeft er nu. Een 3e ziet hij nog zitten en ik vond het ook altijd leuk, maar voor mij is het genoeg zo met deze 2 meiden.

KimRosenberg85 schreef:Wat is (was) voor jullie eigenlijk de reden om jong moeder te willen worden? Waarom vinden jullie dit fijner dan beginnen op een wat oudere leeftijd (tegen de 30)?

Geen idee, ik vond het idee dat ik pas rond mijn dertigste zwanger zou zijn een vreemd idee. Ik zag mezelf ook nooit een heuse carrière opbouwen, maar gewoon lekker thuis zijn voor de kindjes. Het was alleen iets sneller dan verwacht dat Louise kwam.

Ja, dat heeft hij altijd al gewild terwijl er bij mij een duidelijke twijfel was.
Toen hij een paar jaar geleden vroeg of ik eerst voor een kindje wilde gaan of eerst wilde trouwen koos ik dan ook voor trouwen. Toen we vorig jaar een goed gesprek hebben gehad heeft hij me nogmaals gevraagd of ik wel kinderen wilde want anders kon hij niet met me trouwen. Sommige mensen vinden het raar dat hij het gevraagd heeft, dat vind ik niet. Ik was er inmiddels wel achter dat ik het ook wel wilde (en zeker met hem!) maar dat het bij mij een beetje koudwatervrees was.
Toch hebben we het er ook weleens over gehad hoe het zou lopen als we geen kinderen kunnen krijgen, we zijn van mening dat we dan lekker met z'n 2-en samen blijven.

Ja, hij wist al vrij snel dat hij kinderen wilde. Lijkt me best lastig als de een het wel wilt, en de ander niet!
Wij zijn al 10 jaar samen en wisten dat we jong papa en mama wilde worden. Het is datwe geen huis konden krijgen, anders waren we al eerder aan kinderen begonnen.

Mijn vriend wil voor zijn 30e papa worden van de 2e, haha. Hij is nu 27.

Toen ik mijn vriend leerde kennen wilde hij rond zijn 35ste wel een 1ste kindje. (Of hij daarvoor altijd kinderen heeft gewild weet ik niet)
We woonden net 5 maanden in ons nieuwe huis toen ik zwanger bleek te zijn van onze zoon. Onze zoon is 10 dagen na de 35ste verjaardag van mijn vriend geboren
Ikzelf was toen net 2 dagen 28 toen onze zoon geboren werd

Met mijn ex wisten we het nog niet,waren nog jong en er verder niet mee bezig. Totdat ik ineens zwanger bleek,dat was een verrassing.
Nu met mijn vriend zijn we er ook niet mee bezig. We weten van elkaar dat een kindje welkom is,maar als het niet gebeurt is ook het prima. Bij mij overheerst trouwens heel erg 'nee ik wil dit niet meer'. Dochter is nu bijna 5,zelfstandig al,heb een helse zwangerschap en bevalling gehad en weet dat als ik zwanger zou raken ik weer medicijnen moet slikken,het een zware zwangerschap word en dat het gaat eindigen met een keizersnede,dat hou mij nog heel erg tegen,maar zeg nooit nooit,beetje dubbel gevoel.

Als ik had mogen kiezen had ik nog wel even gewacht met kinderen krijgen,was 25 toen ik beviel en nog helemaal niet klaar voor die verantwoordelijkheid. Nu ben ik bijna 30 en denk ik,ja dit was wel een mooie leeftijd geweest. Merk toch dat ik een stuk vrijheid heb ingeleverd die ik nog wel nodig had. Maar het speelde ook mee dat ik alleenstaande moeder was toen mijn dochter nog net geen 2 maanden oud was.

@niene: Ja, dat lijkt me dus ook. Ik was er hiervoor ook echt nog niet klaar voor. Nu zou het wel kunnen, maar liever nog even een paar jaar wachten. Ik vind 30 een mooie leeftijd inderdaad. Niet te jong, niet te oud.

Kim,ik heb zelfs nu na bijna 5 jaar moederen het gevoel dat ik er soms nog niet klaar voor ben hoor.. Hou zielsveel van mijn dochter laat ik dat voorop stellen. Maar ik vind het loodzwaar,en merk de laatste tijd dat ik meer tijd voor mijzelf nodig heb om mij te kunnen ontplooien. Ben door mijn ziek zijn enorm met de neus op de feiten gedrukt en besefte ineens dat het leven niet alleen om mijn kind draait. ( heb mij de afgelopen 4 jaar opzij gezet puur en alleen voor mijn kind ) Werk fulltime,zorg alleen voor haar en die combinatie is soms heel vermoeiend. Ben nu echt aan het zoeken naar een goede balans tussen werk,kind,relatie en mijzelf.
Een kind krijgen is gewoon heftig vind ik.

Bedoel het trouwens niet zo rot als dat het misschien nu over komt,maar ben gewoon geen moeder moeder die puur voor de kinderen leeft..

Mijn vriend wilde altijd al kinderen, maar zijn kinderwens werd pas echt sterk zo'n kleine 3 jaar geleden.

Nog niet aan de orde, maar voor ik uberhaupt deze relatie kreeg hebben we het er wel over gehad ja. Als hij ze niet wilde, zou ik niet aan de relatie begonnen zijn. Nu zijn wij beide al wat "ouder". 27 en 32 en geen kinderen uit voorgaande relaties. Dus voor ons word het sowieso wat later in leeftijd, maar soms heb je dat niet voor het kiezen.

Zeker weten ja. Ik was juist degene die lang getwijfeld heeft. Heb eigenlijk pas laat babykriebels gekregen. Maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen.