opkijken tegen een tweede zwangerschap

Is dat voor iemand herkenbaar? En wat heb je er tegen gedaan?

Mijn zwangerschap is erg zwaar geweest, incl de kraamtijd en het eerste jaar. Mijn 2e zwangerschap zal ook niet zorgeloos zijn aangezien ik onder controle moet en medicatie moet gebruiken.
Ik kijk er zelf tegenop, ondanks dat we wel graag een tweede kindje willen op termijn. Dat gevoel wat ik bij een eerste had toen we er voor gingen heb ik ook (nog) niet en ik vraag me af of dat wel komt.

Ja, heel herkenbaar. Mijn zwangerschap en eerste maanden met baby waren helemaal niet leuk. Ik zie daarom heel erg op tegen nog een keer zwanger zijn en nog een keer die eerste maanden. Maar aan de andere kant weet ik nu ook hoe snel dat voorbij is, en hoe leuk het daarna wordt. Dus daar probeer ik me nu op te focussen.

Ja, heel herkenbaar. Mijn zwangerschap en eerste maanden met mijn zoontje waren helemaal niet leuk. Ik zag daarom heel erg op tegen nog een keer zwanger zijn en nog een keer die eerste maanden. maar ik maakte me zorgen om niks bij de tweede is het heel anders gegaan en heb ik gewoon van mijn kids kunnen genieten.
Het hoeft dus helemaal niet zo te gaan als bij jou eerste kindje.

Ik zag ook op naar de tweede zwangerschap omdat ik de eerste keer best wel wat complicaties had. Bij de tweede had ik een hele andere zwangerschap, ontzettend veel last van m'n bekken maar helemaal geen complicaties die ik de eerste keer wel had.
Nu we over een derde nadenken zie ik er toch ook wel een beetje tegeop. Ik vind het heel mooi om zwanger te zijn maar ik was zo afhankelijk van anderen tijdens mijn zwangerschappen, dat vond ik heel erg vervelend.

Wat vervelend dat je er zo bang voor bent!

Ik herken het enigszins wel, willen ooit graag een tweede, maar ik vond zwanger zijn gewoon écht niet zo leuk, écht een belemmering, en eerlijk is eerlijk, ik vond een baby die nog niet zoveel kon en erg gefrustreerd was ook een aardige belemmering, daar zit ik echt nog niet op te wachten. Ben zo blij dat we ons sociale leven weer beetje bij beetje terugkrijgen! Ik ben ook bang dat de gevoelens qua verlangen voor een 2e kindje niet zo heftig zullen zijn, en dat ik daarom ook helemaal vergeet dat het de laatste keer zal zijn. Al met al vind ik het maar lastig!

Ik vind het ook lastig. Tijdens mijn zwangerschap heb ik heel veel ziekenhuis gezien, en hoe mooi ik de eerste maanden ook vond, ik vond ze ook vrij pittig. Daardoor heb ik zelfs een tijdje gedacht dat het bij 1 kindje zou blijven. De wens voor een tweede kindje begint hier wel te komen, maar ik wil me vooraf wel goed voorbereiden. Kijken wat er preventief mogelijk is om te voorkomen dat ik weer zo ziek word.

Ik had een makkelijke eerste zwangerschap, op de laatste 2 weken en de bevalling na. Ook van de eerste maanden met T. heb ik vooral genoten. Ondanks eigenlijk vooral positieve ervaringen zag ik er ook wel tegenop, je weet immers niet hoe een tweede zwangerschap zal verlopen en aangezien ik eigen baas ben was t toch wel weer een risico om voor een tweede kindje te gaan. Tot nu toe gaat alles goed maar ik ben er nog niet natuurlijk. Nu kijk ik heel erg uit naar de komst van de baby maar zie ook wel een beetje op tegen de drukte die 2 kids met zich mee zal brengen. Het zal een stuk minder relaxed zijn als bij T.

Ik zie er ook wel een beetje tegenop. Mijn zwangerschap was echt vervelend. Ik heb eigenlijk alle 35 weken op de bank doorgebracht en mij echt enorm verveeld. Ik was continu beroerd.
Ik heb nog wel genoten van het getrappel van de kleintjes en mijn grote buik tot de 30 weken. Maar daarna was mijn buik gewoon echt enorm en pijnlijk met continu een vastgesnoerd gevoel. Nee, echt leuk vond ik het niet.
Maar ik probeer zo te denken dat het kwam doordat het een tweelingzwangerschap was en dat het bij een eenling vast heel anders zal gaan.
Ik vond de eerste maanden overigens heerlijk en kijk daar echt wel weer naar uit.

Ik had het juist andersom, meer zoals Teddyaapje beschrijft. Mijn eerste zwangerschap ging echt van een leien dakje, ik heb nooit last gehad van kwaaltjes en ook de bevalling verliep voorspoedig. Ik was bang dat het lot me een tweede keer niet nog eens zo goed gezind zou zijn en ik vroeg me af of ik niet gewoon blij moest zijn met één gezond kindje. Uiteindelijk toch alle twijfels overboord gegooid en ik heb een prima zwangerschap gehad. Na de bevalling was ik zelfs nog sneller hersteld dan bij de eerste. Mijn jongste dochter is helaas wel een slechte slaper, maar verder hebben we niks te klagen.

Ik denk dat de meeste mensen dit soort twijfels wel kennen, vooral omdat je enerzijds geen idee hebt wat je moet verwachten en anderzijds toch met de ervaring van de eerste zwangerschap/bevalling in je hoofd zit. Bij een eerste kindje ga je er wat dat betreft toch wat onbevangener in.

Ik herken het ook, niet zozeer om de zwangerschap maar wel de eerste periode met een baby. Ik zag er enorm tegenop dat we weer zo'n huilbaby zouden kunnen krijgen maar hier valt het 300% mee. Het is nog niet mijn favoriete periode maar N is wel zo leuk en makkelijk dat het heel erg veel scheelt. Ik denk maar zo, ze zijn maar heel even baby en veel langer echt 'leuk' zeg maar.

Ik herken het wel een beetje. Het lijkt me wel weer leuk, alleen ben ik bang dat ik weer een hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging krijg (al is de kans daarop bij een tweede wel kleiner) en daarnaast vind ik het ook fijn dat ik nu weer wat meer vrijheid heb. Maar goed, het is bij ons nog niet aan de orde: mijn vriend is er nog niet eens over uit of hij wel een tweede wil en boven dat gaan we straks eerst nog verhuizen dus we zien nog wel.

Ik heb dan wel een vlekkeloze zwangerschap gehad, toch zie ik op tegen een tweede. Gewoon omdat D er ook is, en ik dan niet meer zomaar even kan rusten als ik dat zou willen. En ik kijk heel erg naar wat nou als de baby er straks is, ik zie veel spoken.

Fearie schreef:Ik heb dan wel een vlekkeloze zwangerschap gehad, toch zie ik op tegen een tweede. Gewoon omdat D er ook is, en ik dan niet meer zomaar even kan rusten als ik dat zou willen. En ik kijk heel erg naar wat nou als de baby er straks is, ik zie veel spoken.

+1

Fijn dat jullie het herkennen, ik denk dat ik er zelf gewoon nu nog niet (geestelijk) aan toe ben. Ik had altijd in mijn hoofd om 2/2,5 jaar verschil te hebben, dat lukt al niet meer.
Ik ga het proberen gewoon los te laten. Het gevoel is er bij mij nog helemaal niet, ik hoop dat het wel komt.
En ik weet dat een tweede zwangerschap heel anders kan zijn. Al heb ik zelf wel te maken met medische dingen waar ik sowieso mee in aanraking kom helaas.

Ik had voor mezelf ook besloten te wachten tot er kriebels zouden komen. Zouden die komen, prima, dan zouden we kijken hoe en wat, zo niet, dan zouden we één kindje ook goed gevonden hebben.