Willen jullie nog meer kindjes?

Ja,waarom dat is een gevoels kwestie,we hebben altijd gezegd 3 kindjes als het ons gegund is.

Ik zou ook heel graag nog een kindje willen, misschien wel twee. Ik hoop ook echt dat dat ons gegund is.

Waarom? Het lijkt mij erg leuk een groot gezin te hebben. De gezelligheid met elkaar lijkt me heerlijk! Daarnaast zou ik het erg leuk voor N. vinden als ze ooit nog een broertje of zusje krijgt. Heb het zelf altijd erg leuk gehad met mijn twee zusjes!

Razz, wat is jouw/jullie reden dat jullie niet een eventueel tweede kindje willen?

Weet ik nog niet. Het is geen ja, maar ook zeker geen nee. Voor nu is het in ieder geval niet aan de orde, maar in de toekomst wil ik er wel zeker over nadenken.

Ja als het ons gegund is willen we graag 3 kinderen. Mijn man vind 2 eigenlijk genoeg maar 3 lijkt hem ook wel gezellig. Voor mij is het ook een gevoelskwestie, ik kan me ook niet voorstellen het hele gebeuren van zwanger raken, bevallen, babytijd etc niet meer mee te maken.
Ik hoop dat het daarna stopt met kriebelen, want misschien vind ik 4 ook wel heel leuk al weet ik zeker dat mijn man dat niet wilt.

Wij twijfelen nog over een derde. Ik ben natuurlijk pas bevallen, maar 3 lijkt ons erg leuk. Hoewel we het allebei niet erg leuk vinden om wéér de hele babytijd door te moeten als je gewent bent aan meer vrijheid en nachten doorslapen
We zullen over een jaar of twee wel zien...

Mama_van2 schreef:Ja,waarom dat is een gevoels kwestie,we hebben altijd gezegd 3 kindjes als het ons gegund is.

Hier hezelfde voor mij. Alleen mijn vriend twijfelt nu, dus we zien het wel.

Eerst maar eens de eerste krijgen.. Ik heb altijd 4 kinderen gewild, mijn vriend 3 en daar ben ik natuuurlijk ook gelukkig mee als het allemaal mag lukken!

Ik hoop altijd 3/4 kinderen, maar eerst maar eens zwanger worden van nummer 2. Dat is al ingewikkeld genoeg haha!

Wij zaten er heel lang ongeveer hetzelfde in als jij Razz. Mijn man wilde niet en ik twijfelde.

Maar sinds een paar weken kriebelt het bij mij toch wel heel erg. En heeft mijn man ook steeds vaker zoiets van: een tweede zou wel heel leuk zijn. Hij vindt het alleen jammer dat ze niet als 1 jarige geboren worden . Het eerste jaar is namelijk het enige waar hij echt tegenop ziet bij het krijgen van een tweede.

Mijn man wil er nog wel eentje in de toekomst. Ik twijvel omdat ik niet weet of mijn darmen weer zoo spastisch gaan doen zodat ik nog meer allegien kan gaan krijgen en daar pas ik voor.

Wij zouden ook ooit nog wel een 2e kindje willen hebben alleen zal ik dan heeeeel erg tegen de bevalling opzien omdat ik bij Z. een HELE zware bevalling heb gehad!! En dan ook nog dat Z. de eerste 3 maanden een huilbaby is geweest. Hele dag huilen!!! Dat breekt je op een gegeven moment wel.

Maar daarentegen, zoiets kleins. Ik geniet er zo van!


En daarbij komt ook nog dat we hier in dit huis geen ruimte hebben voor nog een kindje maar we hebben sowieso al plannen om te gaan verhuizen

Mijn man wil nog wel een kindje, ik twijfel al heel lang.
Ik vond de zwangerschap best pittig door de bekken/rugklachten en ben bang dat het straks nog veel erger zal zijn.
Daarnaast(misschien stom) ben ik bang dat mijn buik uitscheurt, haha.(Striae)
En dan het kindje, ik vind het allemaal best pittig.
De opvoeding, de energie, de (vrije)tijd.

Voorlopig hier dus nog geen 2e, maar toch kriebelt het ook wel weer.
De zwangerschap(hoe tegenstrijdig ), dat wondertje wat in je buik zit te trappelen.
En de mooie buik, voor de schermen was die wel mooi :-)
De kraamweek, die vond ik heerlijk ondanks de bv.
En toch zou ik het ook allemaal nog eens willen meemaken, het is allemaal zo mooi hoe een klein mensje groter groeit en zich ontwikkeld.

Het kan hier ook nog niet vanwege ruimtegebrek en we willen eigenlijk ook verhuizen.
Voorlopig dus niet en dan zien we wel weer verder!

Er is een grotere kans dat we het bij 1 houden dan dat er ooit een 2e komt. Man en ik zijn het daar beide over eens, we zeggen niet dat we het gegarandeerd bij 1 houden maar we zeggen wel dat het hoogstwaarschijnlijk zo blijft.
Als er al een tweede zou komen is dat pas over minimaal 4 jaar en dan gaat J. al naar school en ik weet niet of ik dan weer helemaal opnieuw wil beginnen met de slapeloze nachten en baby-gehuil... 8 weken 8 tot 10 uur per dag gekrijs (ik weet dat het bij een 2e niet zo hoeft te zijn, maar daar ben ik wel bang voor). Zoals ik nu verwacht ben ik blij dat ik wat meer vrijetijd heb en me eindelijk wat meer op mezelf kan concentreren.
En daarnaast durf ik het met mijn man niet opnieuw aan, die heeft 4 dagen na de bevallen een zenuwinzinking gekregen en is 6 weken zwaar depressief geweest. Baby en man verzorgen was net te doen maar kind, baby en man... daar wil ik liever niet aan beginnen.

vooralsnog neigen wij allebei naar de nee. één kindje lijkt me in zoveel opzichten zoveel prettiger en makkelijker dan twee kindjes. Ik zou het alleen wel heel jammer vinden als ik alles wat we nu achter de rug hebben niet nog een keer mee mag maken.

Wij zouden er nog wel 1 bij willen, de vraag is alleen of dat verantwoord is ( nierafwijking/ prematuriteit/ vroegtijdige weeen (22wkn) en zoveel bloedingen). Vanmiddag bespreken we dit met de kinderarts.

Ik hoef ook niet direct zwanger te worden ofzo ( mocht dat lukken natuurlijk) maar wil er geen jaren meer tussen.. Tussen nr 2 en 3 scheelt het bijna 3 jaar en ik vond het teruggaan naar de babytijd echt zwaar. Nr 2 was met 19 maanden al dag en nacht zindelijk en nu weer in de luiers. Ik vond het leeftijdsverschil van nr 1 en 2 (15mnd) veel minder slopend, je zit dan al in dat ritme..

Hier zei mijn man altijd 3 en ik 3 of 4.
Maar hierna is ons gezinnentje wel compleet. Vond dit keer de eerste maanden erg zwaar en nu ivm bekken.
Ik hoop alleen niet dat na een tijdje het weer begint te kriebelen.

Ik wil nog wel graag een kindje. Mijn man wil ook wel, al zegt hij soms ook weer van niet. Toch komt het er wel van, hopelijk ook binnenkort, het rammelt hier als een gek.

Als het ons gegeven is willen we er graag 3 kinderen. maar eerst deze bevalling afwachten want als die net zo lang duurt dan weet ik het niet.. En het duurt zeker wel 3 jaar dan. Want vind het nu wel zwaar zo met een dreumes/peuter.
Tussen de 1e en 2e wilde we 2 jaar leeftijdsverschil dat is aardig gelukt

Pip: Ik had bij S. ook heel veel last van mijn bekken. Was daar nu ook heel erg bang voor maar het valt me erg mee. Het was bij S. veel erger dan nu. Je kan er weer last van krijgen maar ook weer niet bij de 2e.

Jetje schreef:

Hij vindt het alleen jammer dat ze niet als 1 jarige geboren worden . Het eerste jaar is namelijk het enige waar hij echt tegenop ziet bij het krijgen van een tweede.

dit kan ik me heel goed voorstellen,ik heb ook wel zoiets van het eerste jaar mag je van mij overslaan.begrijp me niet verkeerd ik vind het heerlijk om naar me ventje te kijken en met hem te spelen,maar wat heb je er zelf op dit moment aan.je kan er nog niet veel mee,en dat is voor een man denk nog meer.de meeste zijn niet zo van het verzorgen ect.

ik heb altijd geroepen ik wil maar 1 kind,hooguit 2,omdat me vriend het eerst over 2 kindjes had.maar na de bevalling en het dat mijn zoontje geopereerd moest worden ect,had ik zo iets van er komt echt geen 2e meer bij,heb toen ook serieus over na zitten denken om me te laten helpen.maar niet gedaan.nu mijn zoontje wat ouder is,al 4 hele maanden.komt het toch wel steeds meer van een 2e ooit zal wel leuk zijn.al is maar dat ik dan hopelijk wel gewoon kan bevallen en ik het kindje ook geboren zie/voel worden.maar voorlopig is dit niet aan de orde,ten eerste is ons zoontje pas 4 maanden en we hebben er op dit moment echt geen ruimte voor.maar de optie is van gesloten naar half open gegaan.

Vroeger zei ik dat ik graag 4 kinderen zou willen en mijn man hield het bij 2. Ik zal echt blij zijn als ons meisje er is. En meer kinderen zou k op zich nog wel leuk vinden, maar zwanger zijn echt niet. Het is gewoon niet aan mij en mn lichaam besteed, en ik vind dan 9 maanden errug lang duren. Dus voor mij is het hierna klaar. Overigens moet ik wel zeggen dat het me ook wel makkelijker lijkt met 'maar' 2 kids ipv 4. Het is toch allemaal makkelijker te organiseren enzo. En in onze persoonlijke situatie zijn nou eenmaal dingen anders gelopen dan we 5 jaar geleden hadden verwacht. Allebei een goedlopend eigen bedrijf enzo. Dus daarmee rekening houdend past 2 kinderen uiteindelijk gewoon beter in ons leven.