3 mnd...zo dan heb je de ergste periode alweer gehad

N is vandaag alweer drie mnd en al verschillende mensen, en ikzelf dacht het ook, van ow nu heb je de ergste tijd alweer gehad. Bij R keek ik echt uit naar die 3 mnd omdat hij zoveel huilde en ik hoorde dat jet daarna minder werd maar N is makkelijker als baby en heeft nooit veel gehuild.

Ik dacht eraan doordat ik er bij R zo ' naartoe leefde' en nu is N alweer drie mnd.

Hebben mensen die ook tegen jou gezegd na die eerste drie mnd, of dacht je het zelf?

Bij de oudste werd het na een maand of vier inderdaad makkelijker, de jongste was de eerste drie maanden juist super makkelijk en vroeg ze pas meer aandacht toen ze wat meer wakker was. Ik heb het niet per definitie zo ervaren dus.

Ik vind het erg leuk met R, volgens mij is hij wel heel makkelijk, ik kijk ook niet uit naar een bepaalde leeftijd. Hij huilt maximaal 10 minuten per dag, nooit lang achter elkaar en meestal is het over als hij bij mij of mijn vriend ligt.

Ik vond die eerste 3 maanden bij beiden juist heerlijk. Ik hoefde niet veel. Lekker een beetje tutten, wandelen.
Ik vond het heerlijk om met ze op de bank te liggen voor de televisie. Als ze bij me lagen, was het altijd wel goed. Naarmate ze zich meer bewust worden van hun omgeving is dat niet meer. Ook heel leuk hoor, maar ik genoot wel van de eerste tijd.

Ik vind het juist leuker worden hoe ouder ze worden, van mij mogen ze jaren zo 3 - 3.5 jaar blijven ( dan wel zoals R is) heerlijke leeftijd.

Ik vind het best leuk om zo'n kleine frummel op m'n armen te hebben. Voor even dan. Van mij mag hij gauw groot worden.
Oh, ik klink nu wel heel negatief hè?!

Linda schreef:Ik vind het best leuk om zo'n kleine frummel op m'n armen te hebben. Voor even dan. Van mij mag hij gauw groot worden.
Oh, ik klink nu wel heel negatief hè?!

+1.klink dan dus ook lekker negatief haha. Maar dit komt ook omdat luuk geen makkelijke baby was en erg veel huilde.

Linda schreef:Ik vind het best leuk om zo'n kleine frummel op m'n armen te hebben. Voor even dan. Van mij mag hij gauw groot worden.
Oh, ik klink nu wel heel negatief hè?!

Ik vind dat ook hoor, beetje alla Sims x aantal weken baby en dan hup een peuter, en dat mag van mij best jaren duren.

Ik heb genoten van de babyperiode bij beide, ondanks dat t niet altijd even makkelijk was, ook vond ik die eerste 3 maanden niet t ergste.
Dus nee dat heb ik niet zo ervaren.

Ik vond het ook echt niet erg! Heb er ook heel erg van genoten eerlijk gezegd. Y was makkelijk, maar E is nog veel makkelijker.

Ik keek wel uit naar de 12 weken, maar dan zouden de krampjes over zijn. Was gelukkig ook zo, wat een doffe ellende was dat Mijn moeder zei dat het na een jaar makkelijker werd, dus ik zat te wachten tot het eerste jaar voorbij was. En na het eerste jaar vond ik het leuker en makkelijker. Niet dat ik daarvoor niet genoten heb, maar alles was nieuw, zoon veranderde zo snel in ritme en gewoontes dat ik continue achter de feiten aanliep, ik was overal bang voor en bezorgd over en ik moest hem gewoon leren kennen.

J. werd met 8 maanden iets makkelijker dus ik had bij M. gerekend op een jaar. Maar zij was eigenlijk vanaf het begin al vrij makkelijk alleen slapen ging vanaf een maand of 3/4 heel moeilijk. Gelukkig is dat ook beter geworden, precies sinds haar verjaardag

Ik heb eigenlijk naar geen enkele leeftijd uitgekeken. Ik nam/neem het huilen maar voor lief, elke periode heeft zo zijn moeilijke kanten. N. was geen makkelijke baby, maar nu hebben we het nog moeilijker af en toe.

het niet doorslapen en als ze zwaar eenkennig zijn (dat heeft mijjn zoontje gedaan en hij wou dat pappa alles deed anders zette hij het op een krijsen) dat vond ik de moeilijkste periode. de rest is appeltje eitje hihi

Ik had een hele makkelijke baby maar toch vind ik het nu duizend keer leuker dan in het begin. Zal ook met m'n eigen gezondheid te maken hebben maar ik begin eigenlijk sinds 2 maanden (hij is nu 12 mnd) echt steeds leuker te vinden.

Urban Naked schreef:Ik had een hele makkelijke baby maar toch vind ik het nu duizend keer leuker dan in het begin. Zal ook met m'n eigen gezondheid te maken hebben maar ik begin eigenlijk sinds 2 maanden (hij is nu 12 mnd) echt steeds leuker te vinden.

Hey,

Misschien een hele brutale vraag, maar wat had jij qua gezondheid?
Zoals je misschien wel weet heb ik een vruchtwater-embolie gehad na mijn bevalling. Inmiddels gaat het allemaal een stuk beter met mij, en hoef ik pas over 3 maanden weer op controle te komen. Maar in het begin vond ik het wel heel erg zwaar met een baby en nog herstellende.

L.ieke is vanaf dag 1 een heel makkelijk meisje die alleen huilt als er iets aan de hand is. De laatste tijd ontwikkeld ze zich als een razende en kan ze steeds meer. Gelukkig heb ik nu ook meer energie dus kan er nu weer lekker op uit met haar.

ik heb bij H geen enkele keer gedacht: Ooooh, was ze maar al 3 maanden. Ik heb echt van die periode genoten. helaas kwam ik daarna in het ziekenhuis gelegen dus was het lachen me snel gegaan. Bij A heb ik het niet zo zeer over die eerste 3 maanden gedacht maar meer: Hield hij maar op met huilen. Dat had niks met die eerste 3 maanden te maken, daarna ging het ook nog door. In mindere maten maar toch. Pas nu hij zich beter kan uitdrukken en kan lopen is zijn grootste frustratie weg.

Pinkel schreef:Hey,

Misschien een hele brutale vraag, maar wat had jij qua gezondheid?

Dat mag je best vragen hoor! Ik had een heftige fluxus na de bevalling die ze niet onder controle kregen. Eerst is mijn placenta handmatig verwijderd onder narcose, daarna kwam ik bij maar moest ik terug naar de OK voor het inbrengen van een ballon in de baarmoeder om het bloeden te stoppen (ook weer onder narcose). Toen dat ook niet hielp ben ik naar het AMC gebracht voor het dichtmaken van mijn slagaders, om zo het bloeden te stoppen. Ik had 5,5 liter verloren in totaal.
Door dit alles lag ik nogal in de kreukels vorig jaar, maar zoals ik al zei is dat nu helemaal goed gekomen gelukkig.
Jouw vruchtwaterembolie lijkt me ook afschuwelijk. Ben je ook veel bloed verloren? Fijn dat je goed lijkt te herstellen.

Jeetje wat heftig Urban Naked!
Gelukkig begin je je nu goed te voelen.

OT: Ik heb het helemaal niet zo ervaren eigenlijk. Ik ben ook echt wel een babymoeder, lekker knuffelen, mmm.
Alleen weet ik nu hoe geweldig het daarna nog wordt en vergeleken met nu is de eerste 3 maanden wel een pittige tijd.
Ik vind deze leeftijd die ze nu hebben echt helemaal geweldig! Zeker nu ze lopen ( nou ja dochter, zoon bijna ).
(Al zeg ik iedere maand dat dit echt de leukste leeftijd is, haha ). Het wordt echt steeds weer leuker!

Wat erg UN, wist ik helemaal niet dat je 't zo zwaar had gehad.

Julian is nu 3,5 maand maar als ik terugkijk vond ik hem niet echt een makkelijke baby terwijl ik wel altijd in mijn hoofd had dat hij makkelijk is maar hij heeft bijv vanaf dag 1 overdag gewoon niet geslapen tenzij we in de auto zaten/hij in de wagen. Als ik terugkijk zien ik mezelf bijna de hele dag met hem slepen.. Hij slaapt overdag gewoon niet. Hij heeft vandaag vanaf 07:15 dat hij wakker is 2x 15 min geslapen en ik heb hem intelbare keren in bed gelegd, gesust, getroost, opgepakt, afgeleid echt alles uit de kast getrokken maar helaas. Hij slaapt niet. Heel lastig want tussendoor moet ik ook mijn huishouden doen, mezelf fatsoeneren, en verdorie gewoon even een uurtje niets hoeven te doen.. Dat eerste kwartiertje dat hij sliep heb ik even gauw een broodje naarbinnen gepropt met een kop koffie, en dat tweede kwartiertje mijn bed verschoond en de was opgevouwen. Ik ben echt kapot. En dan hebben we de eerste twee maanden gewoon echt zijn honger proberen te stillen. Dus genieten? Ja.. Zijn lach en brabbels maken alles goed maar joh, ik vind het maar zwaar soms. Het is gewoon frustrerend als je 40 min bezig bent je kind in slaap te brengen (want hij is echt wel moe!) en dat hij dan maar 15 min slaapt. Thank god vermaakt hij zich steeds meer wel in zijn box en speelkleden, maar ik vind het vooral zorgen, zorgen en zorgen. Dus fingers crossed dat 't beter wordt.

Ah Paper Crown, dat klinkt heel erg pittig en vermoeiend.
Je hebt er misschien nu niets aan, maar dat wordt echt beter!
Ik snap dat, ondanks dat het gewoon een moppie is, het je wel op begint te breken.
Slaapt hij wel als je wandelt?

Iedereen zei het tegen me. Maar L. was zo'n extreem rustige baby de eerste 3 maanden dat ik me niet kon voorstellen dat ze met 3 maanden nóg rustiger kon worden. Dat was dus ook niet zo. De drukte begon hier pas met 3 maanden, i.c.m. het weer gaan werken.
Edit; ik vond het trouwens pas met 6 maanden echt rustiger worden. Had toen pas het idee dat ik haar echt kende en we een goed ritme hadden gevonden.

Ik hou echt heel erg veel van die smurf, ik doe alles met de grootste liefde voor hem, maar als ik bijv lees dat andere baby's van zijn leeftijd nog zowat de halve dag slapend doorbrengen dan denk ik wel deed hij dat ook maar.

Ik ben ook weer begonnen met werken, en ik heb bijv de wekelijkse Grazia sinds zijn geboorte nog niet eens kunnen doorbladeren laat staan lézen. Is mijn eigen schuld hoor, want op de momenten dat ik hem wegleg in zijn boxje dan doe ik t huishouden, ik heb een schoonmaakster voor de grote dingen maar de kleine dingen gaan elke dag door. Ik vraag veel te veel van mezelf en áls ik dan even zit nadat dit allemaal
gedaan is, is meneer 't natuurlijk weer zat en dan zit ik hem te troosten, spelen etc. Of hij huilt omdat hij wel moe is maar t vertikt te slapen. Het is niet elke dag zo, soms slaapt ie wel hoor. Dan ben ik echt heel trots en blij en kan ik hem
weer de hele tijd aan; en dan zit er een dag zoals vandaag tussen..

PC, dat is echt heel herkenbaar. Ik kon ook bijna niks toen J. klein was, ik kon niet douchen als ik alleen met hem was want hij was compleet overstuur dan. Ik was alleen maar de hele dag met hem bezig, kwam nergens aan toe en was compleet gesloopt omdat hij overdag helemaal niet sliep en 'snachts heel rommelig en nog voeding kreeg. Ik kon me echt niet voorstellen hoe andere moeders dat toch deden. Totdat M. geboren was, toen snapte ik dat J. gewoon echt een moeilijke baby was. Het is lastig dat je niet weet wanneer maar echt ooit gaat het beter.

Paper Crown schreef:Wat erg UN, wist ik helemaal niet dat je 't zo zwaar had gehad.

Julian is nu 3,5 maand maar als ik terugkijk vond ik hem niet echt een makkelijke baby terwijl ik wel altijd in mijn hoofd had dat hij makkelijk is maar hij heeft bijv vanaf dag 1 overdag gewoon niet geslapen tenzij we in de auto zaten/hij in de wagen. Als ik terugkijk zien ik mezelf bijna de hele dag met hem slepen.. Hij slaapt overdag gewoon niet. Hij heeft vandaag vanaf 07:15 dat hij wakker is 2x 15 min geslapen en ik heb hem intelbare keren in bed gelegd, gesust, getroost, opgepakt, afgeleid echt alles uit de kast getrokken maar helaas. Hij slaapt niet. Heel lastig want tussendoor moet ik ook mijn huishouden doen, mezelf fatsoeneren, en verdorie gewoon even een uurtje niets hoeven te doen.. Dat eerste kwartiertje dat hij sliep heb ik even gauw een broodje naarbinnen gepropt met een kop koffie, en dat tweede kwartiertje mijn bed verschoond en de was opgevouwen. Ik ben echt kapot. En dan hebben we de eerste twee maanden gewoon echt zijn honger proberen te stillen. Dus genieten? Ja.. Zijn lach en brabbels maken alles goed maar joh, ik vind het maar zwaar soms. Het is gewoon frustrerend als je 40 min bezig bent je kind in slaap te brengen (want hij is echt wel moe!) en dat hij dan maar 15 min slaapt. Thank god vermaakt hij zich steeds meer wel in zijn box en speelkleden, maar ik vind het vooral zorgen, zorgen en zorgen. Dus fingers crossed dat 't beter wordt.

Misschien heeft iemand het al wel eens aan je gevraagd, maar is een drager niet iets dan? Want dan kan je wel gewoon het huishouden doen bijv en gewoon eten. En de meeste babies slapen dan ook meer. Zo heb ik dat met B wel gedaan de eerste maanden. Die sliep ook asociaal weinig. Gewoon in de draagdoek en doen wat ik moest doen. Had dat ding echt niet kunnen missen.