aantal kinderen wat je/je partner wil komt niet overeen

Het aantal kinderen wat jij en je partner willen komt niet overeen. Wat dan, hoe praat je hier over, ieder heeft een eigen standpunt maar hoe zorg je dat je hier wel respect voor houdt maar ook je standpunt kunt duidelijk maken. Het begint een behoorlijk issue te worden.

moeilijk! Beide gevoel is evenredig en je hebt beide evenveel inspraak natuurlijk. Mijn man vond 2 genoeg, ik verlangde echt naar een 3e kindje. Uiteindelijk, na praten, vond hij 3 prima. Hij is mij tegemoet gekomen dus. Ik had het heel moeilijk gevonden om me erbij neer te leggen als dat niet zo zou zijn denk ik. Je gevoel, je wens is zo sterk!

Dit lijkt me echt heel moeilijk!Ik hoop dat wij niet in die situatie terecht komen want dat lijkt me verschrikkelijk!

Wij hebben daar ook wel eens dicussie over. Nou willen wij sowieso beiden een tweede, maar ik kan me nog niet voorstellen dat dat al de laatste is. Ik zou graag 3 kindjes willen. Mijn vriend absoluut niet. Hij vraagt me soms te beloven om na de tweede klaar te zijn, ik vraag hem dan om het niet helemaal uit te sluiten (wie weet pas over 10 jaar...).

Wij kunnen de discussie verder wel uitstellen, omdat we eerst maar eens voor kindje 2 moeten gaan Kan me voorstellen dat het voor jullie lastiger is.

Hij weet wel dat ik een derde zou zien zitten; hij niet. Maar dat is nu nog niet aan de orde, dat komt nog wel. Eerst de tweede! Eens kijken of ik erna nog wel een derde zou willen.

Ik wil er ook wel drie, hij niet,
En een nee weegt hierin nou eenmaal zwaarder dan een ja, dus er valt niet veel over te praten, we hebben het er wel over, en hij snapt mij en ik hem, maar het blijft toch hetzelfde.
Ik zou ook niet willen dat hij na eindeloos discussiëren toch overstag gaat, want hoe gewenst is zo'n kind dan? Ik respecteer zijn nee en zijn redenen en die wegen voor mij zwaar genoeg om nekt te drammen.

Dat lijkt me heel erg lastig!!
Vervelend dat het nu zo'n issue wordt.
Het is natuurlijk niet iets waar je een middenweg in kunt vinden en jij staat er ook nog eens heel vaak alleen voor.

Succes!!

En argumenten doen er eigenlijk niet echt toe, je wilt wel of je wilt niet, en als je niet wilt is dat niet aan de kant te schuiven met argumenten.

Hier hebben we het ook.
Man wil geen 2e en ik wel. Ik wil niet nu.. Maar over een jaar of 2.
Hoop dat hij dan van gedachte veranderd is.
Of dat ik dan geen wens meer heb voor een 2e.


Nu begin ik er niet meer over. Na gesprek ben ik helemaal verdrietig en hij heeft nergens last van.

Mijn moeder wou ook een 3e , maar mijn vader zei.. Ik heb maar 2 handen, dus kan maar 2 kindjes vast houden..

Bij ons is het andersom, hij wil er graag 3 ik 2. Maarja, laten we eerst maar eens kijken hoe 1 en evt 2 er bevallen. Een 3e is nog laaaaaaang niet aan de orde. En ben het wel eens met artemis, een nee vind ik zwaarder wegen dan een ja

Maia, we hebben ook beide evenveel inspraak, het is ook niet zo dat mijn man vandaag op morgen een tweede wil maar als hij de vraag aan mij stelt en ik geef als antwoord een simpel Nee is hij ‘boos’.

Teddyaapje, langzaamaan ga ik inzien dat dit best een lastige situatie is.

Aimee, lastig dat je man je dat wil laten beloven.

Artemis, waarom weegt een nee zwaarder dan een ja. Wat zijn zijn redenen bij jullie om het niet te willen?
Je schrijft dat het niet willen niet aan de kant te schuiven is met argumenten. Maar het wel willen dus wel?

Lana, gelukkig is de situatie iets veranderd en sta ik er minder alleen voor (maar dat is voor mij geen argument om ‘ineens’ een tweede te willen)

Purpleflower schreef:Hier hebben we het ook.
Man wil geen 2e en ik wel. Ik wil niet nu.. Maar over een jaar of 2.
Hoop dat hij dan van gedachte veranderd is.
Of dat ik dan geen wens meer heb voor een 2e.


Nu begin ik er niet meer over. Na gesprek ben ik helemaal verdrietig en hij heeft nergens last van.

Hier precies hetzelfde als jij. Wij gaan straks eerst verhuizen, als we ons daar een beetje gesetteld hebben begin ik er wel weer eens over, nu is het toch nog niet echt heel handig. Ik hoop ook dat mijn vriend nog van gedachten veranderd. Er is ook haast geen gesprek over mogelijk trouwens. Hij wilde altijd 2 kinderen en een tijd nadat onze zoon geboren was zei hij ineens:'Ik heb mijn plicht gedaan' . "Hoezo, jij hebt je plicht gedaan..? Je wilt toch nog wel een tweede?" vroeg ik toen. En toen zei hij ineens dat hij dat helemaal nog niet zo zeker weet, en waarschijnlijk niet wil. Een vindt hij wel genoeg, is zij uitleg. Ik snap er helemaal niets van, aangezien hij verder wel gek lijkt op ons kindje. Ik vind het ook wel frustrerend. Ik ben ook wel blij dat we er in ieder geval één hebben, maar een tweede lijkt me -ook voor onze zoon- erg leuk, op termijn.

Floor, dit is dus ook bij jullie aan de orde? Edit: ik lees nu dat het bij jullie andersom is.

Lookie, dit is al vanaf de bevalling aan de orde, mijn man wil een tweede en ik niet. In het begin is het niet echt een besproken onderwerp maar nu onze zoon wat groter is begint mijn man er vaker over. zo ook gisteravond toen ik babyboom zat te kijken. Vandaar dat ik er toch even een topic tegenaan gooi omdat het me best dwars zat gisteren.

Willen kun je ook niet aan de kant schuiven met argumenten.
Ik wil gewoon graf omdat ik 3 leuker vindt dan twee. Het lijkt me heerlijk om het allemaal nog eens te doen.

Hij wil niet omdat hij niet zo goed tegen drukte kan en bang is voor de praktische kant. Tja, dan houdt het op. Misschien verandert hij nog wel van gedachten, maar ik vermoed van niet.

Nu gaat 't bij ons niet vanzelf, als 't aan mij ligt houden we 't bij 1 kindje maar mijn man wil er nog 2. Ik moest van hem nadenken over een tweede in ieder geval want mijn man is zelf alleen geweest (heeft een halfbroer die hij tot zijn 25ste niet gezien heeft) en hij vond t vreselijk.

Hebben jullie nog cryo's PC?

Voor mijn man zijn we nu compleet, ik wil heel graag nog een derde. Voorlopig (de jongste is nu pas 1,5 maand tenslotte) laten we het even rusten... Maar alle inmiddels te kleine pakjes gaan nog niet weg

Het is hier wel een hele tijd een issue geweest. Pas na de geboorte van de oudste bedacht mijn man dat hij het toch liever bij 1 kindje wilde houden, terwijl we eerst altijd over twee kindjes praatten. Hij vond zijn gevoelens voor haar zo overweldigend en kon zich niet voorstellen dat hij ooit nog zoveel van een tweede kindje zou kunnen houden. Bovendien ging alles bij de eerste zo gemakkelijk (zwangerschap, bevalling en ook de hele babytijd eigenlijk), dat hij bang was dat zo het met een tweede alleen maar kon tegenvallen. Hij vond als het ware dat we het lot niet moesten tarten.

Ik heb toen wel meteen gezegd dat ik geen tweede zou willen als hij het niet wilde, maar ben er wel regelmatig heel verdrietig om geweest. We hebben er ontzettend veel en lang over gesproken, het voelde enorm frustrerend om elkaar aan de ene kant heel goed te begrijpen en aan de andere kant zo ongelukkig te maken.

Pas toen we het lieten rusten, kwam hij op een dag toch met het bericht dat hij het wel wilde, een tweede kindje Tot op de dag van vandaag weet ik niet hoe hij ineens van gedachten kon veranderen, maar ik was er uiteraard blij mee. Eenmaal zwanger van nummer 2 kwamen bij hem helaas de twijfels weer, hij was echt bang dat onze oudste zich aan de kant gezet zou voelen en bang dat er toch iets mis zou gaan. Gelukkig gebeurde dat niet en inmiddels zijn we allebei erg gelukkig met onze twee meiden. We hebben zelfs besloten binnen niet al te lange tijd voor een derde te gaan, het kan dus verkeren!

Aimee schreef:Wij hebben daar ook wel eens dicussie over. Nou willen wij sowieso beiden een tweede, maar ik kan me nog niet voorstellen dat dat al de laatste is.

heel herkenbaar!!
mijn man gaf altijd aan 2 kindjes te willen, ik misschien 3. voor deze zwangerschap kon ik me ook absoluut niet voorstellen dat ik 'nog maar' 1x zwanger zou zijn. tijdens deze zwangerschap merk ik steeds meer dat ik het waarschijnlijk wel goed vindt als het bij 2 kindjes blijft, waarvan ik me ook heel goed besef hoe gelukkig we daarmee mogen zijn!
deze zwangerschap is niet zwaar, maar wel een stuk zwaarder dan de 1e en daardoor denk ik ook vaak 'het is goed zo', ik wil (nog) niet weten hoe een 3e zwangerschap zou zijn..

Le Chat Noir schreef:Hebben jullie nog cryo's PC?

Ja, 4.

Wat lijkt me dat lastig Floor, moeilijk zeg. Hier wil mijn man ook graag een tweede, maar ik wil echt nog even wachten. Niet helemaal vergelijkbaar natuurlijk.

Pffff lastig, man zegt weleens dat hem een derde ooit nog leuk lijkt maar daar komt hij steeds meer van terug. Ik echt nooit geen derde meer zal het ook nit echt waarderen als ik ' gedwongen' wordt om nog een keer zwanger te worden.

Toen ik laatst het aantal luiers maat 3 aan het tellen was (heb nog voorraadje), zei vriend " maak je ze wel allemaal op?" Dus ik zei "ja, hoezo niet" .... Hij:" nou....vind het eigenlijk wel goed nu....2 kinderen".

Ik kan mij echt niet voorstellen dat het hierbij blijft. Zou heel graag drie kindjes willen, en nu met j erbij weet ik dat het echt is....om het gevoel van drie kindjes. Niet omdat ik nog keer zwanger wil zijn, of nog een baby wil. Drie zou voor mij het plaatje compleet maken.

Kans dat vriend tzt bijdraait is er, en maak me ook geen zorgen over. Ik houd mij nu een jaar stil en dan begin ik er langzaam weer over

Ik zou evt wel graag een derde kindje willen.
Mijn man daarin tegen vind 2 genoeg. Hij wil geen derde meer.
Ik heb me bij deze keuze neergelegd. Ik ben erg blij met mijn twee gezonde kindjes.
Ik vind, als je voor een kindje kiest (of dat nu de eerste of vierde is) dat je er echt samen voor moet kiezen. En er allebij voor 100% achter staan. Zo niet dan zou ik het niet willen.

In het begin vond ik het soms wel moeilijk. Maar ik voel nu wel steeds meer van: het is goed zo. We zijn compleet.
En ik denk dat na een evt 3de, die kriebels blijven. Die zullen volgens mij nooit weg gaan haha.