Wens mbt aantal kindjes en partner

Ik zie nu in verschillende topics voorbij komen: ik zou bijv graag 4 kindjes willen en mijn man 2. Het blijft dan ook bij 2.

Ik ben dan benieuwd hoe dat dan in de praktijk verloopt. Kan je je daar zo bij neerleggen? of sluiten mensen een compromis? 

Ik kan me namelijk voorstellen dat het best lastig is om bijv je eigen 'wens' op zij te zetten

Hier is het nog niet aan de orde dat we verschillen van mening gelukkig.

Als de ouders wel verschillen in hun kinderwens, dan zal altijd één ouder zich erbij moeten neerleggen. De ene ouder wil graag een kind extra, de andere niet. Waarschijnlijk zal meestal de ouder met de kinderwens zich erbij neerleggen, omdat een kind nou eenmaal wel door beide ouders gewenst moet zijn. Lastig, maar soms niet anders denk ik.

Ik wil heel graag 2 kindjes. Mijn man moet er nu echt niet aandenken. Ik ben alweer bezig na te denken wanneer ik weer zwanger wil worden, mijn man wordt alleen maar bozig als ik daar over praat.

Ik hoop echt dat hij nog bij trekt. Ik voel me ontzettend gezegend met mijn prachtige dochter, maar nog niet compleet...

In de meeste gevallen zal denk ik degene die graag nog een kindje er zich bij neer moeten leggen. Maar dat lijkt me zo lastig. Het is niet iets wat over een broek wel of niet kopen gaat.

Wij hebben nu twee gezonde kindjes. Ik zou open staan voor eventueel een derde, en zelfs een vierde.
Maar dat is vooral een emotioneel gevoel. En zelfs na 4, weet ik niet hoe ik me zou voelen. Ik denk dat ik na hoeveel kinderen ook. Altijd het gevoel zal hebben van jeetje ik zou zo graga nog eens genieten van alles van het zwanger zijn, bevallen ed.

Man die vind twee genoeg. Die wil geen derde. Die ziet vooral de praktische kant. Dus met kamers, auto, financien. En het voelt voor hem nu compleet.

We hebben samen besloten dat als een van ons niet achter een derde staat, dat we dat accepteren en het dus bij twee kindjes laten. Ik ben heel erg blij met mijn twee boefjes. En ik wil, dat als er ooit een derde komt. Dat we daar allebij voor 100% achter staan. En geen verwijt gemaakt kan worden van: Maar jij wilde zo graag nog een derde.

Als mijn man ons gezin compleet vond na 1 kindje. Weet ik niet of ik me daar net zo makkelijk bij neer kan leggen, als nu we al twee kindjes hebben.

Daar ben ik ook wel benieuwd naar, hoe je dat dan uiteindelijk besluit. Want als je allebei echt heel erg veel waarde hecht aan je eigen wens, komt er dus altijd iemand min of meer wat 'ongelukkiger' eruit.

Hier zou dit dilemma ook nog wel kunnen ontstaan,maar zolang het niet aan de orde is maak ik me er nog niet druk over. Met mij A. erbij wil mijn vriend graag vier kindjes, dus nu nog drie erbij. Gevoelsmatig zou me dat ook wel wat lijken, maar ik weet nu al vrijwel zeker dat dit voor mij qua gezondheid echt niet haalbaar is. Dus als mijn vriend tegen de tijd dat het aan de orde is nog steeds vier kindjes wil, dan denk ik dat we daar stevig over moeten praten en goed kijken wat wel en niet slim is. Mij lijkt twee kindjes voldoende, praktisch gezien dan. En zolang de praktische kant hier nog erg zwaar weegt (met name gezondheid) zie ik mezelf niet gauw nog drie kindjes krijgen.

Mijn man wilde een kind, ik twee. Na de eerste wilde hij toch nog wel een kindje dus het werden er twee. Nu wil ik er nog een en hij niet. Daar heeft hij hele goede redenen voor die ik begrijp. Ik moet me er dus bij neer leggen dat er nooit een derde komt. Dat is niet leuk maar het is niet anders.

Ik denk dat het voor mij makkelijker is om me neer te leggen bij het feit dat we uiteindelijk 2 kindjes hebben mogen krijgen, en me daar gezegend mee te voelen. Dan dat het voor mijn vriend is om er een kindje bij te 'nemen' waar hij eigenlijk niet op zit te wachten. En eerlijk is eerlijk, ik begrijp hem ook wel. Een kindje hebben is gewoon zwaar, emotioneel en financieel gezien. Drie kinderen zou voor ons misschien wel to much zijn.

Ik denk dat als het om gezondheidsredenen gaat en er daardoor niet meer komen, dat het dan wellicht makkelijk is voor degene die nog wel graag een volgend kindje wil. Omdat het medisch dan niet verantwoord is.

Het eerste jaar waren we het er beide mee eens dat het bij 1 kindje zou blijven. Daarna begon het toch bij mij te kriebelen. Ik heb dat toen aangegeven bij mijn vriend en die zag dat eigenlijk niet zitten. Een jaar later zag hij aan mij dat ik het toch wel heel erg graag wilde en toen krabbelde hij terug. Toen zijn we er ook voor gegaan. Een derde komt er zeker niet. Of mijn tweede zwangerschap moet een tweeling zijn. Dan is het anders natuurlijk  

Als onze jongste wel gezond was geweest, dan was er wel een derde gekomen. Maar omdat hij toch wel veel extra zorg nodig heeft blijft het daarom bij twee. Nu vinden we het ook wel eng, omdat we van dichtbij meemaken dat het geen garanties geeft. Verstandelijk gezien vind ik het ook beter zo, maar gevoelsmatig ben ik nog niet zo ver.

Hier niet van toepassing maar anders had hij van alles kunnen wensen maar geen derde haha ik ga ecbt no way overstag.

Mijn man heeft altijd gezegd: ik wil graag 3 kinderen en het liefst allemaal achter elkaar.
En ik ben nu zover dat ik nu nog de mmm in ben gegaan voor een tweede kindje maar hierna is het klaar.
Ik ben dat hele ziekenhuisgedoe zat en het is niet makkelijk te combineren met een klein kind. Laat staan met 2 kinderen...
Dus als er hier ooit een tweede komt is het gewoon klaar. Gevoelsmatig wil ik er wel 4 of 5 maar dan moeten de andere 2-3 spontaan komen.
Mijn man zal zich er daar toch echt bij neer moeten gaan leggen want ik moet het allemaal doen. Hij gaat 1 keer mee en is dan klaar... ik niet met al die hormonen zooi. Ik vind niet dat hij dat van mij kan gaan verwachten, maar het is nog niet zover dus we zien tegen die tijd wel hoe we er allebei over denken.

Hier is het wel van toepassing. Beide kunnen we onze 'wens' maar moeilijk op zij zetten.

Uiteindelijk wordt het toch een compromis van hem of mij. De tijd zal het leren hoe we hier uit komen.

Wij willen beide 1 of 2 kinderen dus dat is makkelijk.

Mijn vriend zegt wel eerlijk dat als hij single zou zijn, hij het geen probleem zou vinden om geen vader te worden. Hij ziet het niet als 'doel' opzich. Waar ik toch echt het gevoel heb dat ik heel graag moeder wil worden in de toekomst alleenstaand of niet.

We zijn het er beide wel over eens dat het nooit meer dan 2 kinderen zullen worden. Te druk, te duur en ik vind dat zonde voor mijn lijf

Gelukkig geen last van, we willen er beide 3 maar als de financiele situatie er zou zijn en de ruimte ou 4 ook geen enkel probleem zijn. Ik vroeg het net aan hem hoe hij er over zou denken en zei 'ik denk dat ik dan zou instemmen met jou wens'

Hier gelukkig ook geen meningsverschil wat dat betreft. Graag 2, aan beide kanten.
Stiekem zou ik 3 ook nog wel leuk vinden, zou het geen onoverkomelijk iets vinden als mijn tweede zwangerschap een tweeling zou zijn... Maar 2 kindjes in totaal vind ik ook gewoon prima. 

Ik had er wel moeite mee gehad als man bv maar 1 kindje had willen hebben. Waarschijnlijk stel je je daar dan ook op in, maar nu voelt het ergens ook gewoon nog niet "af" voor me, niet compleet.