Onmogelijke, grote liefdes

Ik moet bij dit topic meteen aan mr. Big denken.

Ik heb er een hele poos over nagedacht maar zo iemand heb ik niet.
Het enige wat ik me kan bedenken is een jongen waar ik in stilte verliefd op was. Dit was op de middelbare school. Ineens kwam hij van de 1 op de andere dag niet meer op school. Onze mentor vertelde dat hij bij zijn vader was gaan wonen en niet meer terug zou komen. Ik was zo ontzettend verdrietig en heb echt heel erg moeten huilen (stiekem thuis, op school heb ik de hele dag m'n tranen ingehouden). Zo heel af en toe denk ik nog wel eens aan hem en dan ben ik benieuwd wat hij nu doet.
Maar dat is denk ik niet helemaal het soort liefde wat je bedoelt Caro.

Pritt schreef:Ik ben echt ontzettend verliefd op iemand geweest, als tiener.
Het is nooit wat geworden, maar hij was de enige bij wie ik echt misselijk was van verliefdheid. Het was ook liefde op het eerste gezicht, dat heb ik daarna nooit meer gehad.

+1.

Weg, wil 't toch niet online hebben.

Mijn ex. Ik ben 6 jaar met hem samen geweest en het is geeindigd omdat hij ontzettend bleek te liegen. Geen leugentjes meer maar complete verzinverhalen over zijn leven en acties. Hij had altijd al wat problemen met zichzelf, erg onzeker bijvoorbeeld. Hij was ook niet altijd aardig tegen me, speelde dagen achtereen World of Warcraft en deed verder vrijwel niks met me. Maar ik hield van die jongen, heel veel.

Jarenlang gehoopt dat het beter zou worden, totdat ik even een break wilde van hem en zijn razernijen. Ik was in Nederland en hij in Oostenrijk en ik was bezig met terug verhuizen. Toen ging hij helemaal los uit jaloezie omdat ik met mijn huidige vriend een hele sterke vriendschap had opgebouwd. Logisch ook maar ik had het zó nodig, dat iemand me weer even eens zag staan. Ik was nooit van plan met F. verder te gaan, mijn doel was uiteindelijk om bij mijn ex terug te komen. Maar ik wilde dat hij inzag hoe fout hij bezig was en hoe kapot hij me maakte. Maar in plaats van dat hij dat inzag, verzon hij dat hij maagkanker had. Tja.. Dat heb ik weken geloofd en omdat hij in Oostenrijk zat en ik in Nederland, maakte dat heel erg moeilijk. Toen ik er via zijn nichtje achterkwam dat hij ook dat gelogen had, knapte er iets. Zijn familie wil niks meer met hem te maken hebben door deze leugen en ik besefte ook meteen dat ik hem nooit meer zou kunnen vertrouwen.

Mijn liefde voor hem is nooit overgegaan, ik kon niet meer met hem verder. En dat steekt wel eens. We zouden nu getrouwd zijn en waarschijnlijk bezig met ons eerste kindje. Het gaat nu heel goed met hem, ook dat voelt wrang. Geen vriendin maar wel qua werk etc. Uiteindelijk ben ik toch in de armen van de jongen waar hij zo voor vreesde gevallen en ben ik nu 2,5 jaar later nog mee samen. Heel gelukkig. Alleen word ik soms nog beetje weemoedig. Ik had mijn toekomst in Oostenrijk gezien, ik mis mijn schoonouders, de prachtige omgeving en hun huis op de bergen. En ook mijn ex. Soms.

Marin schreef:Yep de getrouwde man. Been there, done that and it hurt like hell. Heb nog nooit zoveel hart verscheurend liefdesverdriet gehad. En damn, wat een passie.

Hier ook ja. Voor ik mijn man leerde kennen, was hij mijn grote liefde. Ik ben zo ongeveer vier jaar bezig geweest om over het gevoel van missen heen te komen. Het gevoel dat ik voor hem had, zou ik ook nooit meer mee willen maken. Mijn wereld draaide om hem, ik raakte mezelf totaal kwijt. Het voelde alsof ik in een luchtbel zweefde die op het punt stond de knappen. En toen dat uiteindelijk gebeurde, kwam ik met een zware klap op de grond terecht. Toen kwam ik M. tegen en viel het in het niet met wat ik voor hem voel.

Esperanza schreef:Ik moet bij dit topic meteen aan mr. Big denken.

.

Ik ook hoor! Soms vraag ik me echt af of híj mijn Mr Big is. Aantrekken en afstoten van elkaar, weer nader bij elkaar betrokken worden, opeens weer afstand die door anderen niet wordt opgemerkt.. Ja, we (hij) zijn (is) er meester in...

Mijn eerste vriend is op een beetje rare manier uit gegaan. Hij liet namelijk ineens niets meer van zich horen en bleek een burn out te hebben. Ergens heb ik nog altijd een zwak voor die jongen ook al heb ik hem nu bijna 4 jaar niet gezien.

Marsy28 schreef:Mijn ex. Ik ben 6 jaar met hem samen geweest en het is geeindigd omdat hij ontzettend bleek te liegen. Geen leugentjes meer maar complete verzinverhalen over zijn leven en acties. Hij had altijd al wat problemen met zichzelf, erg onzeker bijvoorbeeld. Hij was ook niet altijd aardig tegen me, speelde dagen achtereen World of Warcraft en deed verder vrijwel niks met me. Maar ik hield van die jongen, heel veel.

Jarenlang gehoopt dat het beter zou worden, totdat ik even een break wilde van hem en zijn razernijen. Ik was in Nederland en hij in Oostenrijk en ik was bezig met terug verhuizen. Toen ging hij helemaal los uit jaloezie omdat ik met mijn huidige vriend een hele sterke vriendschap had opgebouwd. Logisch ook maar ik had het zó nodig, dat iemand me weer even eens zag staan. Ik was nooit van plan met F. verder te gaan, mijn doel was uiteindelijk om bij mijn ex terug te komen. Maar ik wilde dat hij inzag hoe fout hij bezig was en hoe kapot hij me maakte. Maar in plaats van dat hij dat inzag, verzon hij dat hij maagkanker had. Tja.. Dat heb ik weken geloofd en omdat hij in Oostenrijk zat en ik in Nederland, maakte dat heel erg moeilijk. Toen ik er via zijn nichtje achterkwam dat hij ook dat gelogen had, knapte er iets. Zijn familie wil niks meer met hem te maken hebben door deze leugen en ik besefte ook meteen dat ik hem nooit meer zou kunnen vertrouwen.

Mijn liefde voor hem is nooit overgegaan, ik kon niet meer met hem verder. En dat steekt wel eens. We zouden nu getrouwd zijn en waarschijnlijk bezig met ons eerste kindje. Het gaat nu heel goed met hem, ook dat voelt wrang. Geen vriendin maar wel qua werk etc. Uiteindelijk ben ik toch in de armen van de jongen waar hij zo voor vreesde gevallen en ben ik nu 2,5 jaar later nog mee samen. Heel gelukkig. Alleen word ik soms nog beetje weemoedig. Ik had mijn toekomst in Oostenrijk gezien, ik mis mijn schoonouders, de prachtige omgeving en hun huis op de bergen. En ook mijn ex. Soms.

als je niet geqoute wilt worden haal ik het weg,
maar dit lijkt zo op mijn verhaal.Mijn ex met wie ik bijna 5 jaar samen was speelde ook de hele dag world of warcraft.Verteld ook de ene leugen naar de andere,en probleem is hij gelooft het zelf ook nog.Wij hebben dan wel een kind samen,we hebben zelfs onze zoon een naam uit het spel gegeven.
Het heeft bij mij lang geduurd voordat mijn ogen geopend werden,hij heeft de relatie verbroken,ik had het daar erg moeilijk mee,en nog wel.Maar mijn ogen zijn wel geopend,hij verspreid nu ook zoveel leugens over me,zo mag hij zijn kind van mij niet zien(hij heeft zijn zoon elk weekend en komt 1 dag in de week langs voor zijn zoon)en hij verteld waar we woonde aan de mensen dat het uit is gegaan omdat ik niks deed(meneer lag elk weekend tot laat op bed,ik verzorgde onze zoon en het huis).Ik ben helaas voor altijd aan hem verbonden door onze zoon,maar ben toch wel blij dat ik uit die relatie ben.

Caro schreef:

Esperanza schreef:Ik moet bij dit topic meteen aan mr. Big denken.

.

Ik ook hoor! Soms vraag ik me echt af of híj mijn Mr Big is. Aantrekken en afstoten van elkaar, weer nader bij elkaar betrokken worden, opeens weer afstand die door anderen niet wordt opgemerkt.. Ja, we (hij) zijn (is) er meester in...

Ik heb ook een Mr. Big. Kan hem gewoon niet weerstaan.. En denk ook niet dat ik ooit hetzelfde zal voelen voor een ander.